فلسفه ی آتش در کیش زرتشت ایرانیان باستان آتش پرست نبودند بر خلاف آنچه که شایع شده است زرتشتیان آتش پرست نیستند، بلکه از آنجا که آتش بزرگترین پاک کننده و در عین حال پاک ترین ونورانی ترین عنصر است ، آنرا رمز و سمبل اهورامزدا می دانند . زرتشت با انتخاب آتش بعنوان نشانه ی کیش خویش از پیروان خود خواسته است که : 1-همچون آتش پاک و درخشان باشند . 2- همانگونه که پیوسته شعله های آتش رو به بالا می رود پیروان وی نیز به سوی بالا یعنی به طرف روحانیت انسانیت و ترقی و تعالی عروج یابند. 3-بدانسان که زبانه های آتش هیچگاه به سوی پایین میل نمی کند آنها نیز بکوشند تا مجذوب خواهش های نفسانی نشوند و پیوسته آمال بزرگ و معنوی را در مد نظر داشته باشند . 4- همانطور که آتش چیز های ناپاک را پاک می کند و خود آلوده نمی شود آن ها نیز با بدی بستیزند بی آنکه خود را آن بیالایند. 5- آتش با هر چه بر خورد کند آنرا نیز چون خود درخشان می سازد به همین گونه زرتشتی نیز باید پس از برخورداریاز فروغ دانش و بینش دیگرانرا از فروغ نیکیاشا بهره مند گرداند. 6- آتش منبع زیبایی و اساس حیات و فعال و بیقرار است وتا باز پسین دم حیات لحظه ای از کوشش باز نمی ایستد . انسان نیز باید یک پارچه شور و شوق باشد و دمی از کار و کوشش دست نکشد . آتشی که درون آدمی رااز آلودگی پاک می کند چیزی جز (اشا ) نیست که از طریق رعایت اصول سه گانه ی (اندیشه ی نیک ،گفتار نیک ،کردار نیک ) بدست می آید . در ایران باستان آتشکده ها تنها جای عبادت نبود بلکه بعنوان دادگاه درمانگاه و دبستان نیز ازآنها استفاده می شد .در آتشکده ها موبدان به دادرسی می پر داختند و بیماران روحی و جسمی علاج می شدند .علاوه بر اینها هر آتشکده مجهز به کتابخانه ای جامع بود و در آنجت کودکان دروس دینی را فرا می گرفتند. 🔆🔆پاسخ:🔆🔆 1⃣ با نگاهی به اوستا و متون_پهلوی در می‌یابیم که در دین زرتشتی، آتش صاحبِ اراده و مظهر اهورامزدا است، یعنی: به عنوان پسر اهورامزدا و تمثیل وی پرستش می‌شود، نیایش شده و نماز گزارده می‌شود. 🙌 2⃣ منابع فراوان تاریخی گویای این هستند که زرتشتیان به معنی واقعی، آتش را پرستش می‌کردند. به عنوان نمونه به اعتراف موبدان از جمله موبد جهانگیر اوشیدری، رئیس سابق انجمن موبدان تهران که رجوع میکنیم متوجه میشویم منظور از آذر همان آتش است : در نتیجه «آذر پرست» یعنی آتش پرست! (موبد جهانگیر اوشیدری، دانشنامه مزدیسنا، نشر مرکز، تهران، چاپ پنجم ۱۳۸۹، ص 60) حتی بزرگان و فرهیختگان ایران زمین، زرتشتیان را «آتش پرست» خطاب نمودند. مثلا در شاهنامه: بآب و بآتش ميازيد دست/مگر هيربد مردِ «آتش پرست»‏ 3⃣ شواهد نشان می دهد، خود زرتشت آتش نمی پرستیده، و آتش را فقط رمزی قدوسی و نشانی گرانبها از اهورا مزدا می‏دانسته، نه پسر اهورامزدا! و همچنین #دوگانه پرست نبوده، یعنی آفرینش تمام موجودات را برحسب مشیت و اراده متعال #اهورامزدا می‏دانسته. در آیه آخر گات‏ها صراحتاً اهورامزدا را موجب و موجد نور و ظلمت - هر دو - می‏داند. اما پس از او، مذهب زرتشت، تحریف گشته و مذهب #دوگانه_پرستی شده؛ مذهب «#اهورا» و «#اهریمن»؛ «خالق خیر» و «خالق شرّ». و این هر دو همواره در حال نبردند. البته نویسندگان جدید زردشتی که می‌بینند ذهن امروز جهان، توحید را می‌ستاید و می‌پرستد، تلاش می‌کنند از آن چهره توحیدی بسازند. (توجه شود #اهریمن 👻 در آیین زرتشتی، همان #شیطان در اسلام نیست، چراکه اسلام معتقد نیست، شیطان چیزی خلق کرده، بلکه شیطان خود #مخلوق خداوند است.) (عبدالله مبلغی، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج‏1، ص 341) https://telegram.me/roshangarii/3556 تفاوت آتش و کعبه مقایسه تقدیس آتش با توجه حین نماز به سمت کعبه، مقایسه غلطى است. هیچ مسلمانى هر چند عامى باشد، آنگاه که به سوى کعبه براى نماز مى ایستد در خاطرش خطور نمى کند که مى خواهد با این عمل کعبه را تعظیم و تکریم و تقدیس کند. اسلام که کعبه را قبله نماز قرار داده به این معنى نیست که مردم در حین نماز کعبه را تقدیس کنند و لهذا در ذهن هیچ مسلمانى تقدیس کعبه خطور نمى کند. از این جهت درست مثل این است که به مسلمانان مى گفتند هنگام نماز همه رو به نقطه جنوب بایستید که مفهومى جز این که در حین عبادت همه وضع واحدى داشته باشند ندارد. (ص 250 ـ 251)