💠رویکرد انحرافی به انتظار در نگاه اسلام ناب محمدی(ص)، #انتظار یک #عمل و نه یک حالت است؛ چرا که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «برترین اعمال امت من، انتظار فرج است.» مبتنی بر این نگاه، انتظار فرج، آمادگی و تلاش برای اجرای احکام اسلام و همراهی با امام عصر(عج) است. در برابر این نگاه اصیل، نگاه های انحرافی نیز به مرور زمان شکل گرفت. یکی از این نمونه ها رویکردی است، که حاضر نیست به تمامی وظایف عمل شود و از مسئولیت های اساسی در دوران غیبت، شانه خالی می کند. یعنی یک دین عافیت طلب، متحجر و مخالف مبارزه که مهم ترین و معروف ترین نمونه اش در زمان ما، #انجمن_حجتیه است.  البته در مورد انجمن حجتیه به تفصیل باید صحبت کرد و از انحرافات و تفاوتی که با #اسلام_ناب دارد، چرا که تفاوت هایش چندان تبیین نشده، خصوصا که بعد انقلاب شیوه ها و بروز آن هم شکل دیگری داشته است... «تا دیروز مشروب فروشی و فساد و فحشا و فسق و حکومت ظالمان برای ظهور امام زمان را مفید و کارگشا می دانستند، امروز از اینکه در گوشه ای خلاف شرعی که هرگز خواست مسولین نیست رخ می دهد فریاد وا اسلاما سر می دهند.» (منشور روحانیت) و همان طوری که گفته شد خطر آن هنوز هم هست، البته منظور #جریان_فکری انجمن حجتیه ای هست نه #تشکیلات آن، چرا که چه بسا بسیاری از تشکیلات حذف شوند اما تفکر آن باقی بماند! اعوجاجات فکری انجمن را می شود در زمینه های مختلفی بررسی و در موردش صحبت کرد ولی آن چیزی که اساس تفکر آن است یک #دینداری_خنثی است که هیچ خطری برای دیندار ندارد و با همه می سازد و این از #راحت_طلبی و قایل نبودن به مبارزه ناشی می شود، البته گاهی هم با یک دشمن فرعی که اولویت ندارد درگیر می شوند ولی از خود این هم نوعی فرار از مسولیت و رفع تکلیف در می آید؛ برای مثال انجمن حجتیه روزگاری بهاییت را به عنوان اصلی ترین دشمن خود معرفی می کرد در صورتی که با عقبه ی آن و حامی آن که حکومت پهلوی بود کاری نداشت. ایراد دیگر این رویکرد، ارائه تفسیر عوامانه از دین است، یعنی تلفیق جهالت و عوام گرایی با تقدس، یعنی ایمان منهای معرفت! چیزی که در طول چهارده قرن گذشته اکثر ضرباتی که متوجه اسلام و مسلمانان گشته از همین ناحیه بوده، از اینرو در این رویکرد به انتظار این مسایل بارز است: خواب محوری، مشاهده محوری، ارتباط محوری، تطبیق علایم ظهور و مصداق شناسی ها و... که راه را بر مدعیان دروغین گشوده است. و مطلب مهم تر خلاصه کردن اسلام در مسایل #فردی است و تحجری که دربرابر اجتماعیات اسلام دارند، چنانچه جدایی دین از سیاست یا عدم قایل بودن به تشکیل حکومت و ورود نکردن به فقه اجتماعی نتیجه چنین رویکردی است.