خود باختگی حالتی است روحی در انسان که واقعا انسان حالتی پیدا می‌کند که خودش خودش را می‏بازد... 💯♨️ #خود_باختگی تعبیری است که همه با آن آشنا هستیم: خودباختگی، که اصل خودباختگی یک تعبیر قرآنی است: خسران نفس، خود را باختن. خود باختگی حالتی است روحی در انسان که واقعا انسان حالتی پیدا می‌کند که خودش خودش را می‏بازد یعنی تمام قوا و نیروها و استعدادهایی که دارد وضعی پیدا می‌کند که گویی چیزی ندارد. اگر یک بیمار در بیماری خود خودش را ببازد، معتقد شود که مرضش خیلی خطرناک است و دیگر معالجات برای او سودی ندارد، ولو آن بیماری بیماری مهلکی نباشد، این بیمار بعید است خوب شود، چون خودش معتقد شده که من خوب نمی‌شوم، من می‏میرم. اگر این فکر در یک بیمار پیدا شود که من می‏میرم، من خوب شدنی نیستم، این دواها را بیخود به من می‌دهید، این آمپول‌ها را بی‌خود به من می‌‏زنید، این رژیمها را بیخود عمل می‌کنید، من مردنی هستم؛ به هر نسبت که معتقد باشد که می‏‌میرد احتمال شفا در او ضعیف‏تر است. بر عکس اگر بیماری معتقد شود که بیماری من چیزی نیست، و واقعا معتقد باشد و ایمان داشته باشد که من خوب می‌شوم، این یک مدد فوق‌العاده به خوب شدن اوست. معالجات روانی در دنیای امروز هم معمول است، یعنی حتی در بیماریهای جسمی از راه روانی معالجه می‌کنند، از راه تلقین و القاء، از راه معتقد کردن و مؤمن کردن بیمار به این که تو خوب می‌شوی. یک طبیب اگر ناشی‏‌گری کند و در مقابل بیمار اظهار نگرانی کند که مرضت خیلی خطرناک است (برای این که می‌خواهد شأن خودش را بالا ببرد که اگر تو را معالجه کردم هنر بزرگی کرده‌ام) بزرگترین خیانتها را به این بیمار کرده است. اختصاص به بیماری ندارد. یک پهلوان وقتی که با رقیب خودش روبرو می‌شود اگر از اول خودش را ببازد، بگوید من در مقابل این کاره‏ای نیستم، من کجا و این کجا، او دیگر از نیروی خودش نمی‌تواند استفاده کند زیرا نیمی یا دو ثلث از نیروی خودش را از دست می‌دهد. چه جمله عالی‏‌ای دارد امیرالمؤمنین! می‌فرماید: من در میدان جنگ با هر کسی که روبرو شدم خودش در مغلوب شدن خودش به من کمک کرد، یعنی نیرویش را از دست داد؛ چون علی را همه شناخته بودند که علی هیچ وقت با هیچ کس روبرو نشده است که شکست بخورد، خلاصه از زیرِ دست علی کسی سالم بیرون نمی‌آید. اگر حریف نمی‏‌شناخت که این علی است می‌توانست یک کرّ و فرّی بکند، ولی اگر می‌فهمید علی است خودش را می‏‌باخت. می‌فرمود با هر که روبرو شدم خودش من را کمک داد، برای این که خودش را می‌‏باخت، اعتماد و ایمان به خودش را از دست می‌داد. و در هر موردی چنین است. یک دانش‏‌آموز یا دانشجو اگر معتقد باشد من چیزی نمی‌شوم (ما که چیزی نخواهیم شد) او دیگر چیزی نخواهد شد. اما اگر معتقد باشد که من چیزی خواهم شد، من چنین و چنان خواهم شد، هر چه که اعتمادش به خودش بیشتر باشد احتمال ترقی در او بیشتر است. #استاد_مطهری، آینده انقلاب اسلامی ایران، ص135،134 🇮🇷🖇 #ادامه_دارد♨️ @shohda_shadat

#استوری گفت: آقا من خیلی دلم براتون تنگ شده بود! خیـــلی سختی کشیدم. 💫 آقا فرمودن: .... @shohda_shadat

🎞 #کلیپ_ویژه 🔴 فتنه علیه دین 2⃣ 👌 این حرف قرآن ماست! اگر کسی با دین ما بازی کند... 🎙حجت‌الاسلام حاج احمد پناهیان 📥 نسخه با کیفیت در آپارات👇 https://aparat.com/v/NkmOh

#پای درس علامه مصباح 📸 #عکس_نوشت | در فتنه‎‌ها اگر فتنه‎جویان زود شناخته شوند و مقاصد آن‎ها معلوم شود، مردم حساس می‎‌شوند و از خود مراقبت می‌کنند؛ اما اگر مثل آتش زیر خاکستر آرام آرام کار خود را انجام دهد و حساسیتی در جامعه ایجاد نکند، بالاخره ضرر خود را به جامعه وارد می‌کند و مردم هم حساس نمی‎‎شوند، به خصوص در فتنه‌های فرهنگی که ارزش‌ها آرام آرام کم‌رنگ می‎شود... 🔺مجموعه بیانات مرحوم آیت الله مصباح یزدی پیرامون فتنه و فتنه‌انگیزی 📸 #عکس_نوشت | از بین رفتن احکام اسلام و رواج بدعت ها از هر نوع آتش سوزی بدتر است؛ خسارت آتش سوزی نهایتاً به زندگی دنیایی ما ضرر می‌زند، اما عذاب آخرت محدود نیست. چگونه وجدان انسان می‌تواند ببیند کسی نزدیک است دینش را از دست بدهد و آرام بنشیند؟ 🔺مجموعه بیانات مرحوم آیت الله مصباح یزدی پیرامون فتنه و فتنه‌انگیزی #غبار_فتنه ۱و۲ @shohda_shadat

♨️ برنامه زنده #ثریا 🔴 تاملی بر اغتشاشات اخیر؛ از آسیب‌شناسی و ریشه‌های شکل‌گیری تا پشت‌صحنه طراحی دشمن 🔺با حضور علی‌اکبر رائفی‌پور؛ مدیر موسسه مصاف ایرانیان 🔹گفت‌وگو، همدلی و وفاق ملی باطل‌السحر طراحی دشمن ▫️امشب یکشنبه ۱۷مهرماه، ساعت ۲۳ | شبکه یک @sorayatv

خود باختگی حالتی است روحی در انسان که واقعا انسان حالتی پیدا می‌کند که خودش خودش را می‏بازد... 💯♨️ #خود_باختگی_قسمت_دوم حالت استسباع‏ حکمای قدیم اصطلاحی دارند به نام «استسباع». در بعضی حیوانات مانند خرگوش این گونه است که وقتی با حیوان درنده‌‏ای که او را شکار می‌کند- مثلا با شیر- روبرو می‌شود اگر شیر چشم در چشمش بیندازد این حیوان مستسبَع می‌شود یعنی همه چیز خود را، اراده و فکر خود را از دست می‌دهد؛ فکر فرار کردن، فکر این که این خورنده من است و اگر من به طرف او نزدیک شوم مرا می‏‌بلعد بکلی از ذهن این حیوان بیرون می‌رود؛ سر جای خودش می‌ایستد، بلکه خودش به طرف او می‌آید. قدرت فرار کردن از او سلب و به زمین میخکوب می‌شود. این را می‌گویند خودباختگی، از دست دادن خود، از دست دادن روحیه و از دست دادن اعتماد و ایمان به خود. ایمان و اعتماد به خود نقطه مقابل آن، ایمان و اعتماد به خود پیدا کردن است. مردی از اصحاب پیغمبر اکرم بسیار فقیر شد، در نان شبش هم گیر کرده بود. زنش به او گفت برو پیش پیغمبر، از پیغمبر کمک بگیر. یک روز رفت در حضور پیغمبر نشست، تا آخر که مردم رفتند. ولی خجالت کشید به پیغمبر یک جمله بگوید. اما قبل از آن که برود، پیغمبر اکرم احساس کرد که موضوع چیست، این جمله را به طور کلی فرمود: هر کس از ما کمک بخواهد ما به او کمک می‌دهیم ولی هر کس به خدا توکل کند و دنبال کار برود خدا به او کمک خواهد کرد. برخاست و به خانه آمد. یک شبانه‌روز دیگر هم گذشت، گرسنگی بیشتر به او فشار آورد. زنش به او گفت برخیز برو پیش پیغمبر، رفتی یک کلمه نگفتی. روز دوم هم رفت، یکی دو ساعت نشست، باز خجالت کشید بگوید. باز پیغمبر در ضمن سخنانش آن جمله را تکرار کرد. روز سوم این جمله پیغمبر او را به خود آورد، گفت: ای دل غافل! پیغمبر دارد با من حرف می‌زند، من مخاطبش هستم؛ به من می‌گوید که اگر تو می‌خواهی از من گدایی کنی من حاضرم به تو کمک کنم اما از من هم گدایی نکن، برو به خودت تکیه کن و به خدای خودت. به فکر افتاد [که کاری انجام دهد. با خود گفت‏[ کار که در دنیا قحط نیست، اگر عطار بوده‌ام و عطاری نمی‌توانم بکنم، بقال بوده‌ام و بقالی نمی‌توانم بکنم، چوپان بوده‌ام و چوپانی نمی‌توانم بکنم، ببینم کار دیگری در دنیا نیست؟ به عقلش رسید که برود هیزم‌کشی کند. طناب ندارم، از همسایه قرض می‌کنم. تیشه ندارم، از همسایه دیگر قرض می‌کنم. رفت در بیابان و یک پشته هیزم آورد و فروخت. مقدار کمی پول به دستش آمد. برق امید در دلش پیدا شد. فردا رفت مقدار دیگری آورد. چند روز این کار را انجام داد، توانست ریسمان را از پول خودش تهیه کند، چند روز دیگر توانست تیشه را از پول خودش تهیه کند. مدت دیگری توانست یک حیوان برای خودش تهیه کند. کم کم زندگی‌اش اداره شد. بعد از مدتی یک روز رفت خدمت رسول اکرم، پیغمبر به او فرمود: نگفتم به تو: هر کس از ما کمک بخواهد به او کمک می‌دهیم اما اگر کسی از ما کمک نخواهد و به خدا توکل کند و دنبال کار برود خدا او را کمک می‌کند. پیغمبر با این جمله کاری کرد که او را متکی به قدرت و نیروی خودش کرد و او فهمید اگر دنبال کار برود از این راه می‌تواند زندگی خود را اداره کند. #استاد_مطهری، آینده انقلاب اسلامی ایران، ص137،136 🇮🇷🖇 #ادامه_دارد ♨️ @shohda_shadat