#فرزندپروری_آگاهانه 👌فواید #بوسیدن و نوازش فرزندان: - بوسیدن فرزند #پرخاشگری او را کاهش می دهد. - بوسیدن فرزند انرژی های اضافی او را تخلیه می کند. - بوسیدن فرزند باعث می شود رابطه عاطفی و روانی بین فرزند و والدین تقویت شود. - بوسیدن فرزند باعث می شود که کودک در کنار والدین احساس #امنیت بیشتری بکند. - بوسیدن فرزند #اشتهای روانی و غذایی او را افزایش می دهد. - بوسیدن فرزند یک نوع تن آرامی را برای او فراهم می کند. - هنگام بوسیدن فرزند می توان سفارش های لازم تربیتی و آموزشی را به او گوشزد کرد (در این موقعیت همکاری کودک بالاست)... 😘به همین خاطر پیامبر مهربانی ها می فرمایند به ازای هر بوسیدن شما برای شما درجه ایست در بهشت😊 eitaa.com/slamicpsychology sapp.ir/slamicpsychology

آزادی مناسب برای نوجوانان یکی از ویژگی های طبیعی افراد در دوران نوجوانی، تمایل به استقلال و داشتن آزادی است. البته تمایل به آزادی، ابتدا در سنین یک تا سه سالگی دیده می شود و به مرور که فرزندان بزرگ تر می شوند، به آزادی بیش تری نیاز دارند. سؤالی که در این جا مطرح می شود این است که چه قدر آزادی برای #نوجوان لازم و مناسب است؟ تحقیقات نشان می دهد که سخت گیری بیش از حد و اِعمال روش های #مستبدانه و هم چنین سهل گیری بیش از حد و دادن آزادی های نامحدود، هر دو، رشد شخصیتی، روانی و اجتماعی فرزند را به مخاطره می اندازند. در خانواده هایی که از روش های انضباطی مستبدانه ای استفاده می کنند، فرزند تحت کنترل و #محدودیت شدید قرار می گیرد، و نه تنها برای تصمیم گیری درباره ی اعمال خویش تشویق نمی شود، بلکه همیشه بهترین راه توسط والدین انتخاب و به وی تلقین می شود. در این وضعیت، به او فرصت نمی دهند که شاهد پیامدهای رفتارش باشد، به والدین بیش از حد وابسته می شود، فرصتی برای تمرین کنترل رفتار خویش نمی یابد و در بزرگسالی نیز، هرگز قادر به تدبیر مسائل زندگی و دارای قدرت تصمیم گیری و مسئولیت پذیری نخواهد بود. هم چنین، در صورت آسان گیری افراطی نیز، فرزند هیچ محدودیتی ندارد و هر کاری را که بخواهد، با آزادی کامل انجام می دهد و مسلماً رفتارهای او ممکن است مطابق هنجارهای جامعه نباشد. این روش تربیتی نیز مخرب است و فرزند را پرتوقع و خودخواه بار می آورد. چنین افرادی پایبندی به قوانین و هنجارها را در منزل تمرین نکرده و یاد نگرفته اند و لذا بعدها نیز در جامعه به دردسر می افتند و به زودی درمی یابند که گروه اجتماعی، تحمل رفتارهای آنان را ندارد. از طرف دیگر، آزادی نامحدود و فقدان هرگونه نظم و قانون و کنترل بر رفتارها، نوجوان را دچار سردرگمی، احساس رهاشدگی، فقدان #امنیت و حتی #اضطراب می کند؛ در نتیجه انضباط، نیاز رشدی و تکاملی هر نوجوانی است و بدون آن نمی تواند فردی با کفایت، سازگار، متکی به خود و مستقل بار آید. بدین ترتیب، بهتر است که نوجوان از آزادی معقول و متناسب با سن، نیازها و همین طور، رشد عقلی اش، در چارچوب ضوابط و قوانین اخلاقی برخوردار باشد. در این وضعیت، اعضای خانواده، برای نظرات نوجوان احترام قایل هستند، علایق او را درک می کنند و در عین حال، نظم و کنترل متعادلی در خانه وجود دارد. والدین دلیل انواع محدودیت ها را به روشی منطقی و مستدل برای #نوجوان توضیح می دهند؛ مسئولیت های متناسب با سن و توانایی هایش را به او واگذار می کنند. و از تحسین و پاداش، بیش از #تنبیه استفاده می کنند. در این خانواده ها، فرزندان به گونه ای بار می آیند که در آینده دارای روحیه ی همکاری، با اعتماد به نفس، سازگار در موقعیت های اجتماعی و #مسئولیت_پذیر باشند. البته در اوایل دوره ی نوجوانی، آزادی فرزند باید از طرف والدین به درستی هدایت شود. در این وضعیت، معمولاً مجموعه ای از اصول اساسی و ثابت، و حد و مرزهای خاصی در خانواده وجود دارد که والدین بر آن پافشاری می کنند، اما در این مرزها و حدود، فرزند می تواند #آزادی و ابتکار عمل داشته باشد. مواردی هم وجود دارد که والدین در مورد آنها سخت گیری و حساسیت زیادی به خرج نمی دهند و #فرزندان و والدین می توانند با مذاکره و سازش، به اشتراک نظر برسند. به عبارت دیگر، هویت مستقلی را که نوجوان به دنبال یافتن یا شکل دادن آن است، زیرنظر خانواده و با راهنمایی آنان شکل می گیرد، اما با افزایش سن و رسیدن به بلوغ فکری و روانی بیش تر، آزادی و مسئولیت بیش تری به نوجوان داده می شود. تا آن که به مرور او نیز در محیط خانواده، از حقوقی کم و بیش یکسان بهره مند می شود و احساس آرامش می کند. می بینیم که کشمکش میان والدین و نوجوانان به منزله ی خدشه دار شدن رابطه ی عاطفی یا جدایی آنان از هم نیست، بلکه تا حدودی لازمه ی تحول و روند کسب #استقلال است. به عنوان نمونه تجربه ی خودم در کارگاه های اساتید به شما می گویم، برای اینکه #حجاب را برای دختری جا بندازید به جای اجبار از روی منطق و استدلال براش توضیح بدین که حفاظت‌ از خودش مساوی هست با #ارزشمندی. علاوه بر این ارتباط عاطفی با #نوجوان ، وقت گذرانی با آنها و #بوسیدن آنها را پیش شرط و لازمه ی #تربیت صحیح نوجوان بدانید 😊 Eitaa.com/slamicpsychology

چه چیزهایی #سلامت_معنوی نسل امروز را تهدید میکند؟ (۲) یکی از مهم ترین عوامل در شکل گیری و حفظ سلامت معنوی فرزندان، وجود #سلامت_روان و #سلامت_معنوی والدین است. چراکه #فرزندان تا پیش از #بلوغ در مجموع بیشترین بخش عمرشان در کانون خانواده‏وتحت نظارت آنان سپرى مى‏شود. به عنوان مثال والدینی که به دلایل ضعف جسمانی یا اعتقادی با #پرخاشگری با فرزندان خود برخورد میکنند یا در رعایت #حیا و حفظ دامان خودشون از شهوات ضعف دارند ، زمینه را برای آلوده ساختن فطرت پاک فرزندانشان فراهم میکنند. کمااینکه ما احادیث متعددی در مورد نقش والدین بر #ایمان و روحیات فرزندان داریم؛ ازجمله احادیث زیر: 💥 رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: هر فرزندی بر فطرت (پاک الهی) متولد می‌شود؛ مگر اینکه پدر و مادرش، او را یهودی یا مسیحی کنند. (۱) 💥امام باقر علیه السلام فرمودند: کودکان در پرتو صلاحیت و شایستگی پدران ، صلاح و سعادتشان حفظ می شود. (۲) 💥 پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله میفرمایند: رحمت خداوند بر بنده ای که با احسان و انس و الفت با فرزند و تعلیم و تربیت (صحیح) او را در جهت نیکی و احسان به پدر یاری نماید . (۳) 💥امام صادق(ع) فرمودند : وقتی آیۀ (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ ناراً) نازل شد ،مردم از پیامبر (ص) پرسیدند ،ما چگونه خود وخانواده مان را از آتش حفظ نماییم ؟پیامبر پاسخ دادند :کارهای خوب وخیر انجام دهید وخانواده تان راهم به آنها #تذکر دهید ،آنها را برطاعت دستورات خدا تربیت نمایید سپس امام صادق (ع) فرمودند : خداوند در #قرآن‌ به پیامبرش فرموده است :خانواده ات را به #نماز امر کن و در این مطلب استقامت کن وهم چنین فرمودند در کتاب از اسماعیل یاد کن که او صادق وعد و رسول بودند وخانواده اش را به #نماز و #زکات امر می کرد و در نزد پروردگارش مورد رضایت بود . (۴) همانطور که در این احادیث میبینم نقش #ایمان والدین بر #تربیت نسل نیکو به خوبی مشخص است. اما نکته ی مهم دیگری که در این زمینه لازم است بیان کنیم اهمیت برقراری تعادل در زمینه امور معنوی و مادی است. ⚠️ گاهی والدین در عصر حاضر آن‌قدر دغدغه #تربیت_دینی فرزندان دارند که سعی میکنند فرزندانشان را فقط به کلاسهای قرآنی یا اماکن مذهبی سوق داده و از تفریح و #غذای_روح سالم فرزندانشان غافل میشوند، این درحالیست که اسلام عزیز دین تعادل است نه افراط و تفریط. ما روایات زیادی از #بازی کردن پیامبر با امام حسن و امام حسین شنیده ایم. و روایات متعددی هم در زمینه #بازی کردن، محبت کردن و #بوسیدن فرزندان داریم، بنابراین حفظ تعادل در اجرای امور مادی در کنار امور معنوی مورد تاکید اسلام عزیز ماست. 🚦لازم به یاد آوری است که بازی تا حدودی و در سال های کودکی برای فرزندان لازم است. چنان که امام صادق علیه السلام می فرماید: «دَعِ ابْنَک یلْعَبُ سَبْعَ سِنِینَ؛[۵] بگذار فرزندت تا هفت سالگی بازی کند.» ولی اگر در این عمل افراط شود در سنین بالاتر همچنان یک جوان مسلمان بیشترین اوقات خود را به بازی و سرگرمی بگذراند از مسیر سعادت و رستگاری فاصله خواهد گرفت. 👌امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «لا یفْلِحُ مَنْ وَلِهَ بِاللَّعَبِ؛[6] کسی که عاشق بازی کردن باشد، خوشبخت و رستگار نخواهد شد.» معمولًا چنین افرادی از جاده عقلانیت و #تفکر و اندیشه به دور می مانند. آن حضرت در گفتار دیگری به این نکته تأکید فرمود: «لا یثُوُب الْعَقْلُ مَعَ اللَّعْبِ؛[7] تفکر و تعقل با بازی و سرگرمی جمع نمی شود.» بنابراین کسانی که بعد از سنین کودکی همچنان به بازی و سرگرمی مشغول باشند و با حرص و ولع آن را دنبال کنند نتیجه ای جز محرومیت از نیروی عقل و آثار پربار آن به دست نخواهند آورد. لذا بازی و سرگرمی ها در سنین مابعد کودکی می بایست در جهت افزایش #هوش ، تفکر و تعقل فرزندان باشد؛ لذا می بایست در این سنین برای پر کردن #اوقات_فراغت نوجوانان آن‌ها را به سمت ورزش ، بازی های فکری، کتابهای داستانی اخلاقی و اجتماعی ، فیلم ها و مستندهای آموزنده و یا #موسیقی های ارزشی سوق دهیم. همینطور در سنین نوجوانی از نقش #همسالان در تربیت فرزندان نباید غافل شویم. کمااینکه در مطالب قبلی در مورد اهمیت #دوست و همنشین در سلامت معنوی خانواده مطالبی را نوشته ایم و با کلیک بر روی هشتک های مرتبط با این مسائل میتوانید آن‌ها را مطالعه کنید. ادامه دارد... با خانواده قرآنی همراه باشید👇👇 Eitaa.com/slamicpsychology 🔸🔹🍃🌸🍃🔹🔸 منابع👇 ۱. بحارالانوار، جلد 3، صفحه 281 ۲. بحارالأنوار، ج 68، ص 236 ۳. مستدرک الوسائل، ج 15، ص 169. ۴. (محدث نوری ،1408ه، ق، ج 12 ،ص201) ۵. مکارم ‏الأخلاق، ص 222. ۶. غررالحکم آمدى، ج 6، ص 425. ۷. همان، ص 364.