#شعرخوب‌به‌هم‌هدیه‌دهیم
... اى دختر و خواهر ولايت
آيينه‌ی مادر ولايت
روزى كه به قم قدم نهادى
قم را شرف مدينه دادى
آن روز قرار از مَلَك رفت
ذكر صلوات بر فَلَك رفت
تابيد چو موكبت ز صحرا
شهر از تو شنيد بوى زهرا
با گريه‌ی شوق و شاخه‌ی گل
بُردند به ناقه‌ات توسل
قم، شهر مقدس قيام است
قم، خانه‌ی يازده امام است
آن قبر كه در مدينه شد گم
پيدا شده در مدينه‌ی قم ...
#غلامرضا_سازگار
#بیست‌وسوم_ربیع_الاول
#ورود_حضرت‌معصومه(سلام‌الله‌علیها)به‌قم
#تلنگر
#یک‌نکته‌از‌این‌معنی
این روزها این سؤال مهم، ذهن مرا به خود درگیر کرده است؛
آیا عزاداری‌ها و شادی‌های ما بر اساس و مبنای آیین اهل بیت(علیهم‌السلام) و رضایت ایشان است؟
برخی نغمات و سبک‌های عزاداری، آن بالا و پایین پریدن‌های مفرط، ارائه مضامین حسی و سطحی، که در نوحه‌ها ارائه می‌شود، آیا با رسالتی که برای مداح و شاعر تعیین شده تطابق دارد؟
این روزها مراسم برائت از دشمنان اهل بیت رواج دارد، براستی مفهوم برائت، لباس سرخ پوشیدن و به هر قیمتی این و آن را خنداندن است؟
آیا موضوع مهم «وحدت اسلامی» فقط شعار است، یا ضرورت؟
آیا متولیان این برنامه‌ها از مسائل شرعی مطلعند و می‌دانند که فحش‌دادن حرام شرعی است؟
از خود پرسیدیم، فحاشی کار چه کسانی است؟ مگر از بد دهنی شمر و سنان در شعرها مضمون نساخته‌ایم؟
و مگر در زیارت امین‌الله «مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيائِكَ، مُفارِقَةً لِأَخْلاقِ أَعْدائِكَ»را طلب نمی‌کنیم؟
این تناقضات را چه کسی حل می‌کند؟
امروز هنر برخی مداحان ما «موزیکال خواندن» است و اجرا در مجامع عمومی، که با سوت و کف برخی جوانان همراه است...
امیدوارم «مردی از خویش برون آید و کاری بکند»، تا حداقل بر آنان که نمی‌دانند یا دچار غفلتند، روشن شود که مرز اخلاق، شرع، شادی، غنا، و... تا کجاست؟
البته واضح و مبرهن است، که بسیاری از اینان از من و امثال من، این حدود و مرزها را می‌شناسند!
********
این سیل ویرانگر، این شادی بی‌قاعده،
دیشب به پشت درهای حرم حضرت معصومه(سلام‌الله علیها) رسید...
عده‌ای برای شاد بودن، دارند هزینه‌های سنگینی بر جامعه فرهنگی و دینی ما تحمیل می‌کنند...
به هوش باشیم.
#بیست‌وسوم_ربیع_الاول
#ورود_حضرت‌معصومه(سلام‌الله‌علیها)به‌قم
#آسیب_شناسی
#تلنگر