📌 به جهت دسترسی آسان به سوالات و پاسخ آنها ، لینک سوالات گذشته تقدیم میشود: 🔢 پرسش های ۱ الی ۱۰ 1⃣1⃣ پرسش شماره ۱۱ معنای مکر خدا چیست؟ 2⃣1⃣ پرسش شماره۱۲ قرآن چه زمانی و به دست چه کسی جمع آوری شد؟ 3⃣1⃣ پرسش شماره ۱۳ آیا امام زمان علیه السلام هنگام ظهور دین و قرآن جدید می آورند؟ 4⃣1⃣ پرسش شماره ۱۴ دلیل قرآنی و روایی بر حرمت استمناء اقامه کنید. 5⃣1⃣ پرسش شماره ۱۵ اگر روایاتی که در نکوهش ثروت‌اندوزی آمده صحیح باشد، پس ثروت‌مندی انسان‌ها حتی برخی از علما چگونه قابل توجیه است؟ 6⃣1⃣ پرسش شماره ۱۶ در روایات،مومن به کدام درخت تشبیه شده است؟ و وجه شبه را هم بیان کنید؟ 7⃣1⃣ پرسش شماره ۱۷ آیا استفاده مردان از گوشواره جائز است؟ 8⃣1⃣ پرسش شماره ۱۸ نور بودن خداوند به چه معناست؟ 9⃣1⃣ پرسش شماره ۱۹ مخلِصین» و «مخلَصین» چه کساني هستند و چه تفاوتی با هم دارند؟ 0⃣2⃣ پرسش شماره ۲۰ آیا حیوانات وحشی از همان بدء خلقت ،به شکل «وحشی» آفریده شده اند یا به مرور زمان و در پی اتفاقی وحشی شده اند؟ @soalvajavab

❓ پرسش شماره :۲۱ 📝 موضوع : امامت 🔖 عنوان : عوامل ثابت قدمی در زمان غیبت 🗣 پرسش : با توجه به مشاهدات و همچنین إخبار ائمه علیهم السلام در روایات مبنی بر هلاکت و گمراه شدن بسیاری از کسانی که معتقد به ولایت هستند ،چه عواملی باعث ثبوت قدم میشود؟ ✍ پاسخ: در پاسخ از سوال فوق،به دو روایت اشاره میکنیم که در مجموع میتوان ۶ عامل از این دو روایات استفاده کرد. ▪️روایت اول؛ امام سجاد علیه السلام در روایتی به چهار عامل از عوامل ثبوت قدم و نجات از فتنه های آخرالزمان اشاره میکنند. حضرت مى‏فرمايند : براى قائم ما دو غيبت است : يكى كوتاه مدت و اما ديگرى : «فَيَطولُ اَمَدُها حتّى يَرجِعَ عَن هذاالاَمرِ اَكثَرُ مَن يَقُولُ بِهِ، فَلايَثبُتُ عَلَيهِ الّا مَن قَوِىَ يَقينُهُ وَ صَحَّت مَعرِفَتُهُ وَ لَم‏يَجِد فى نَفسِهِ حَرجاً مِمّا قَضَينا وَسَلّم لَنااَهلَ‏البَيتِ» به قدرى (دوره‏ى آن غيبت) طولانى خواهدشد كه بيشتر قائلين به آن از اعتقاد خود برمى‏گردند. كسى در امامت او ثابت‏قدم نمى‏ماند مگر آن كه ايمانش قوى و معرفتش (به خدا و رسول و امام و حقايق دين) صحيح بوده و در برابر داورى‏هاى ما ترديدى به خود راه ندهد و در برابر خواسته‏ها و دستورات ما كاملا تسليم باشد. ▪️روایت دوم؛ همچنین امام حسن عسكري عليه السلام نيز عنایت و توفیق الهی و دعا براي تعجيل فرج را شرط رهايي از فتنه هاي دوران غيبت دانسته، مي فرمايد: وَ اللّهِ لَيَغيبَنَّ غَيْبَةً لا يَنْجُو فيها مِنَ الْهَلَكَةِ إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللّهُ عَلَي الْقَولِ بِإِمامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فيها للدُّعاءِ بِتَعْجيلِ فَرَجِهِ به خدا سوگند اوغيبتي خواهد داشت كه در آن تنها كساني از هلاكت نجات مي يابند كه خداوند آن ها را بر قول به امامتش ثابت قدم داشته و در دعا براي تعجيل فرجش موفق كرده است. 💠 در این دو روایت به ۶ عامل مهم و اساسى براى شخص منتظر واقعى و باثبات در عقيده‏ى به امامت آن بزرگوار تصريح شده است : ① تقويت يقين ② صحت و سلامت معرفت ③‌ عدم ترديد در تشخيص و داورى‏هاى اهل‏بيت عصمت و طهارت عليهم‏السلام ④ تسليم محض بودن در مقابل اوامر و نواهى ايشان. ⑤ توفیق و عنایت الهی ⑥ دعا برای تعجیل فرج #خصال #امام_زمان_علیه_السلام @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۲ 📝 موضوع : نبوت 🔖 عنوان : نگاه اسلام به مسائل جنسی 🗣 پرسش : با توجه به تاکید اسلام به استفاده کم حتی از مباحها از دنیا چطور می توان این حدیث را که پیامبر(صلی الله علیه و آله) زنان وعمل جماع را بسیار دوست می داشتند و به آن اقدام می کردند را جمع کرد؟ ✍ پاسخ: در پاسخ به این سؤال ابتدأ باید متذکر شویم که در این باب چهار گونه روایات داریم که دو به دو مقابل هم هستند: ① دسته اول زیاد آمیزش کردن با زنان را نیکو می داند و از اخلاق انبیا بر می شمارد حضرت رضا فرمودند: سه چیز از سنت پیامبران است :عطر زدن، زدودن موهای زائد بدن و آمیزش زیاد با همسران ② در مقابل دسته اول روایاتی آمیزش زیادی را منع می کند و مذمت می نماید: در روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده است: کسی که خواستار باقی ماندن است در حالی که بقایی در دنیا نیست [یعنی کسی که طالب بقاء نسبی و طول عمر است] صبحانه را صبح زود بخورد و کفش مناسب و خوب بپوشد و رداء خود را کوتاه کند و آمیزش با زنان را کم کند. ③ دستۀ سوم دوست داشتن زنان را از اخلاق پیامبران بر می شمارد: امام صادق علیه السّلام فرمود: از اخلاق پیامبران دوست داشتن زنان است. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: روشنى چشم من در نماز، و لذّتم در زنان قرار داده شده است. ④ در مقابل دستۀ سوم روایاتی دوست داشتن زنان را عامل معصیت می داند: امام صادق علیه السلام گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: اول چیزى که خدا به آن نافرمانى و معصیت شد شش چیز بود: دوست داشتن دنیا، دوست داشتن ریاست، دوست داشتن طعام، دوست داشتن خواب، دوست داشتن راحتى، و دوست داشتن زنان. 💠 با دقت در مفاهیم این روایات و اصول کلی دیگر که از آیات و روایات بدست می آید، می توان دو پاسخ برای اشکال مطرح شده ارائه داد: ① این روایات متنافی و ناسازگار با هم نیستند چون از آیات قرآن و روایات استفاده مى شود که در استفاده از نعمات دنیوی اگر به نحو «دنیا را هدف و نهایت آرزو و آمال قرار دادن و همه چیز را برای رسیدن به آن زیر پا قرار دادن» باشد دنیا به این جهت مذموم و مورد نکوهش است و باعث فراموشی خداوند و آخرت می شود لذا کثرت جماع از این قلعده مستثناء نیست و اگر به این نحو باشد مذموم است ولی توصیه به کثرت آمیزش به جهت ایجاد محبت بین زن و شوهر و ازدیاد نسل که به حسب روایات به آن توصیه شده است. همچنین به جهت شکسته شدن شهوت نفس که از آثار آن آرامش و جمع شدن حواس به جهت عبادت و دوری از گناهان ناشی از شهوت است؛ و دقیقا از این روست که دوست داشتن زنان هم می تواند عاملی در جهت خود سازی و تقرب و رضای الهی باشد، هم بزرگترین عامل برای معصیت الهی. ②یکى از نکاتى که در فهم و استنباط روایت باید مورد توجه قرار بگیرد فرهنگ و فضاى فکرى زمان بیان احادیث است، در فضایى که عده‏اى به لحاظ رهبانیت و سیر و سلوک، زنها را رها نموده و بدین گونه دنیا را رها کردند، سفارش به مراوده بیشتر با زنان مى‏شود و در فضایى که زنبارگى و محیط شهوانى یا اختلاط و یا فریفتگى شایع مى‏شود، درمان یا سفارش به تخفیف و تقلیل بهره‏مندى از دنیا از جمله آمیزش با زنان، صورت مى‏پذیرد. بنابراین تفسیر هر یک از دو روایت را در متن صدور آن باید سنجید و چه بسا هر دو، یک معنا را افاده کنند و آن اعتدال است؛ یعنى، نفى زیاده‏روى مورد توصیه یکى و دوری از تفریط مورد توصیه دیگرى است. ▪️بنابراین از مجموع روایات وارده در متون دینی در این باب این اصل کلی استنباط می گردد که باید به قدری با لذت های حلال خود را ارضاء و اشباع کنیم که از فکر هرگونه لذت حرام مصون بمانیم، اما از سوی دیگر این اصل کلی را نیز داریم که باید مراقب حفظ سلامتی خود باشیم و از افراط گری دوری کنیم. و باید با توجه به این اصول که خطوط اصلی و جهت گیری اسلام را نشان می دهند و حاکم بر سایر مواردند، این احادیث را معنا کرد. البته میزان و حد کثرت آمیزش عرفی است و به حسب حالات اشخاص در پر شهوت و کم شهوت بودن و به حسب سنین مختلف متفاوت خواهد بود ولی روشن است که زیادی آمیزش نباید در حد افراط باشد. #پیامبران #شبهه @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۳ 📝 موضوع : اخلاقی 🔖 عنوان : حق الناس مانع از شهادت 🗣 پرسش : آیا این مطلب صحت دارد که امام حسین(عليه السلام) در روز عاشورا عده ای از همراهان خود را به خاطر حق الناس داشتن از حضور در سپاهشان بازداشتند؟ ✍ پاسخ: در این رابطه دو روایت وجود دارد: ▪️موسى بن عمير از پدرش نقل مى كند كه امام(عليه السلام) (در روز عاشورا) به من فرمود: «نادِ أَنْ لا يُقْتَلَ مَعي رَجُلٌ عَلَيْهِ دَيْنٌ وَ نَادِ بِها فِي الْمَوالي فَإِنّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ(صلى الله عليه وآله) يَقُولُ: مَنْ ماتَ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ أُخِذَ مِنْ حَسَناتِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ»؛ ميان همه يارانم اعلام كن هر كس دَيْنى بر عهده دارد با من كشته نشود ؛ زيرا كه من از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) شنيدم فرمود: «هر كس از دنيا برود و دَيْنى بر ذمّه داشته باشد، از حسنات وى در فرداى قيامت برداشته مى شود». ▪️در نقل ديگرى آمده است كه عمير انصارى گفت: امام(عليه السلام) به من فرمود: «نادِ فِى النّاسِ أَنْ لا يُقاتِلَنَّ مَعي رَجُلٌ عَلَيْهِ دَيْنٌ، فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ رَجُل يَمُوتُ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ لا يَدَعُ لَهُ وَفاءً إِلاّ دَخَلَ النّارَ»؛ ميان مردم اعلام كن هر كس بدهكار است در ركاب من پيكار نكند، زيرا هر كس از دنيا برود در حالى كه دينى بر عهده اش باشد كه چاره اى براى آن نكرده باشد گرفتار دوزخ مى شود مردى برخاست و گفت: همسرم پذيرفت كه از طرف من بپردازد. امام(عليه السلام) پاسخ داد: وَ ما كِفالَةُ امْرَأَة، وَ هَلْ تَقْضي إِمْرَأَةٌ»؛ كفالت آن زن چه فايده اى دارد؟ آيا او قدرت دارد چنين كند؟! راستى عجيب است كه انسانى در بحرانى ترين شرايط، حتّى به بدهكارى هاى اصحاب و ياران خود به مردم توجّه داشته باشد و راضى نشود بدهكاران همراه او پيكار كنند و شهيد شوند ؛ مبادا حقوق مردم از دست برود. 📓کتاب : عاشورا ريشه‌ها، انگيزه‌ها، رويدادها، پيامدها نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 413 @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۴ 📝 موضوع : امامت 🔖 عنوان : احادیث حضرت زهراء سلام الله علیها 🗣 پرسش : آیا احادیثی از حضرت زهراء هم به دست ما رسیده است؟ و عدد آنها چقدر است؟ ✍ پاسخ: متاسفانه طوری که باید و شاید به کلمات نورانی حضرت زهراء سلام الله علیها پرداخته نشده است. اهل منبر کمتر روی منبر به احادیث فاطمی اشاره میکنند و شاید اگر در منابع دینی بگردید کتب کمتری را پیدا کنید که به کلمات نورانی حضرت زهراء سلام الله علیها به سان کلمات سایر ائمه علیهم السلام پرداخته باشد. حتی کتاب شریف تحف العقول که احادیث همه ائمه علیهم السلام را آورده است اشاره ای به احادیث حضرت زهراء سلام الله علیها نکرده است! 📚در اینجا دو کتاب در زمینه احادیث حضرت زهراء معرفی میکنیم تا عزیزان برای مطالعه منبعی در دسترس داشته باشند. 1⃣ کتاب «فرهنگ سخنان حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها» 👤 مولف : محمد دشتی 📌 لینک دانلود PDF کتاب 📖 معرفی اجمالی کتاب : نویسنده آن محمد دشتی است مرحوم محمد دشتی همان کسی است که نهج البلاغه با تحقیقات ایشان به دوره جدیدی از استفاده و استقبال وارد شد؛ تا جائیکه رهبر انقلاب مرحوم دشتی را و تحقیقات دقیقش را ستوده و آن را به عنوان الگویی بی‌نظیر معرفی فرمودند. او با حفظ سیاق مرحوم سید رضی مدون نهج البلاغه، اقدام به تدوین کتابی از بیانات و احادیث حضرت فاطمه(سلام الله علیها) نموده است.ایشان در این کتاب راه و رسم زندگی را از سخنان حضرت زهرا(سلام الله علیها) استنباط می‌کند. 2⃣ کتاب«۷۳ حدیث از حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها» 👤 مولف :واحد تحقيقات مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان 📌 لینک دانلود PDF کتاب 📱لینک دانلود نرم افزار ۷۳حدیث از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها| اندروید #اپلیکیشن @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۵ 📝 موضوع : اعتقادی 🔖 عنوان : بلند کردن دو دست به سمت آسمان 🗣 پرسش : سرّ این‌که در هنگام دعا دو دست را به طرف آسمان بلند می‌کنیم، چیست؟ با این‌که خداوند در همه جا و در هر طرف می‌باشد. ✍️ پاسخ: آنچه از روایات اهل بیت عصمت و طهارت (علیه السلام) بدست می‌ آید این است كه فلسفه بلند کردن دست به سوی آسمان چند دلیل دارد: 1⃣آسمان معدن رزق چون غالب ارزاق انسانها از آسمان است (باران، نور آفتاب، هوا و ...) آسمان به عنوان معدنى از برکات و ارزاق الهى معرفى شده، و به هنگام دعا به آن توجه مى شود، و از خالق و مالک آن همه رزق و روزى تقاضاى حل مشکل مى شود. از طرف دیگر نعمت های الهی از عالم بالا سرچشمه می گیرد و نازل می شود و توجه و بلند کردن دست ها به سوی بالا در وقت دعا در واقع نوعی تشبیه آسمان عالم مادی و محسوس به عالم ملکوت است و در واقع درخواست نزول رحمت الهی و سرازیر شدن نعمت های ربانی از عالم ملکوت به عالم ماده و از جمله نزول رحمت حق بر فرد دعا کننده است. ▪️به دو روایت در این زمینه اشاره میکنیم: ①امام امیرالمۆمنین على (علیه السلام): اذا فَرِغَ اَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلوةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ اِلَى السَّماءِ، وَ لِیَنْصَبَّ فى الدُّعاء: «هنگامى که یکى از شما نماز را پایان مى دهد دست به سوى آسمان بردارد و مشغول دعا شود».مردى عرض کرد: اى امیرمۆمنان! مگر خداوند همه جا نیست؟فرمود: آرى همه جا هست.عرض کرد: پس چرا بندگان دست به آسمان برمى دارند؟فرمود: آیا (در قرآن) نخوانده اى: وَفى السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوْعَدُوْنَ «در آسمان رزق شما است و آنچه به شما وعده داده مى شود» پس از کجا انسان روزى را بطلبد جز از محلّش، محل رزق و وعده الهى آسمان است. ②«هشام بن حکم» مى گوید: زندیقى خدمت امام صادق (علیه السلام)آمد و از آیه الرّحمنُ عَلَى الْعَرشِ اسْتَوى سۆال کرد. امام (علیه السلام) ضمن توضیحى فرمود: خداوند متعال، نیاز به هیچ مکانى و هیچ مخلوقى ندارد، بلکه تمام خلق محتاج او هستند.سۆال کننده عرض کرد: پس تفاوتى ندارد که (به هنگام دعا) دست به سوى آسمان بلند کنید یا به سوى زمین پائین آورید؟!امام (علیه السلام) فرمود: این موضوع، در علم و احاطه و قدرت خدا یکسان است (وهیچ تفاوتى نمى کند) ولى خداوند متعال دوستان و بندگانش را دستور داده که دستهاى خود را به سوى آسمان، به طرف عرش بردارند، چرا که معدن رزق آنجا است، ما آنچه را قرآن و اخبار رسول خدا(صلى الله علیه وآله)اثبات کرده است، تثبیت مى کنیم، آنجا که فرمود: دستهاى خود را به سوى خداوند متعال بردارید، و این سخنى است که تمام امّت بر آن اتفاق نظر دارند 2⃣خضوع در پیشگاه خداوند از بعضى از روایات، فلسفه دیگرى براى این کار استفاده مى شود، و آن اظهار خضوع و تذلل در پیشگاه خدا است چرا که انسان به هنگام اظهار خضوع، یا تسلیم، در مقابل شخص یا چیزى، دستهاى خود را بلند مى کندو این حالت، تضرّع و التماس و خود را كوچك شمردن در مقابل خداست. در حديثى از امام محمّد باقر عليه السلام در تفسير آيه فَمَا اسْتَكانُوا لِرَّبِهمْ وَ ما يَتَضَرَّعُوْنَ «امّا آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند، و نه به درگاهش تضرّع مى كنند» مى خوانيم كه فرمود: «استكانت به معناى خضوع است و «تضرع» به معناى بلند كردن دست‌ها و اظهار تذلل در پيشگاه خدا است. ▪️نكته قابل توجّه ، اين است كه: بلند كردن دست به سوى آسمان ، در صورتى ادب و ارزش شمرده مى شود كه نيايشگر ، با معرفت ، دست خود را بالا ببرد و بداند كه خدا همه جا هست . تنها در اين صورت است كه دست به آسمانْ بلند كردن ، ادب شمرده مى شود ، وگرنه كسى كه مى پندارد خدا در آسمان است و دست به سوى او دراز مى كند ، دست بلند كردن او ارزشى ندارد . همچنين است چشم دوختن به آسمان در هنگام دعا ، و لذا امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوار خود ، نقل كرده است : گذر پيامبر صلى الله عليه و آله بر مردى افتاد كه هنگام دعا چشمش را به سوى آسمانْ دوخته بود. پيامبر خدا به وى فرمود : «چشمت را فرو بند كه تو هرگز او را نمى بينى» و فرمود : گذر پيامبر بر مردى افتاد كه در حال دعا ، دستانش را به سوى آسمانْ بلند كرده بود. پيامبر خدا فرمود : «دستانت را پايين بياور كه تو هرگز به او نمى رسى» . @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۶ 📝 موضوع : اعتقادی 🔖 عنوان : معنای «بَرِئْتُ إلَى ...» 🗣 پرسش : این جمله زیارت عاشورا که «بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ» بیزاری به سوی خدا یا به سوی معصومین به چه معناست؟ مگر برائت به سوی کس خاصی است؟ ✍ پاسخ: ماده برائت دو جور استعمال میشود: ▪️با حرف «مِنْ» : در این صورت به معانی جدایی، دوری و بیزاری از کسی یا چیزی است. ▪️با حرف «إلَى» : در این صورت علاوه بر معنای بیزاری  در بردارنده معنای التجاء و پناه بردن نیز می باشد. بنابراین وقتی گفته میشود «برئت مِنْ آل امیه إلَى الله و الی الائمه» معنی این است: بیزاری می جویم از بنی امیه در حالی که به سوی ذات حق تعالی و شما اهل بیت (علیهم السلام) پناه می آورم. #تبری @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۷ 📝 موضوع : فقهی 🔖 عنوان : دروغ گفتن شخص روزه دار 🗣 پرسش : آیا دروغ گفتن روزه را باطل میکند؟ ✍ پاسخ: قبل از پرداختن به پاسخ سوال،مطلبی را به عنوان مقدمه تقدیم میکنیم: ▪️فرق بین «صحت»،«قبولی»و«کمال»اعمال عبادی به طور کلى در عبادات سه شرط مطرح است: شرط صحت،شرط قبولى و شرط کمال ① شرایط صحت نماز، شرایطى مى باشند که در صورت فقدان یکى از آنها نماز باطل بوده و اصل تکلیف نماز از انسان ساقط نمى شد و در صورت عدم جبران، مکلف عذاب مى گردید.به عنوان مثال از جمله شرایط صحت نماز روبه قبله بودن نمازگزار،باطهارت بودن،انجام واجبات نماز،ترک مبطلات آن است. ②شرایط قبولى نماز گاهی عمل عبادی اگرچه شکل ظاهرى آن صحیح و شرایط صحیح بودن را دارا مى باشد و انسان تکلیفش را انجام داده و از عقاب خدا رهایى پیدا کرده - ولى رشد آور و تعالى بخش نیست. مقصود از شرایط قبولى نماز، شرایطى است که رعایت آن ها، علاوه بر درستى عمل، موجب قرب به خدا و کسب پاداش الهى مى شود. ممکن است نمازى صحیح باشد ولى سبب رشد و تزکیه روح نشود، همچون دارویى که شفابخش نباشد، یا جنسى در بازار بى مشترى باشد. عبادت هم، گاهى تنها در حدّ نجات بخشى از کیفر است، ولى گاهى انسان را محبوب خدا و عمل را مقبول درگاهش مى سازد.. ③ شرایط کمال شرایط کمال آنهایى است که در صورت نبود آنها نماز از ثواب و پاداش کمترى برخوردار مى باشد و اگر این شرایط را دارا باشد ثواب آن بیشتر خواهد بود. 💠 پس از بیان این مقدمه،به پاسخ از سوال مطرح شده میپردازیم. دروغ گفتن شخص روزه دار اگرچه میتواند یکی از موانع «قبولی و کمال»روزه شود و چه بسا چنین روزه ای نزد پروردگار مورد قبول واقع نشود اما مانع از صحت روزه نیست درنتیجه آن روزه صحیح بوده و نیازی به اعاده ندارد. مگر یک نوع دروغ که علاوه بر مانع شدن از قبولی روزه،موجب بطلان آن هم میشود و شخص باید آن روز را اعاده کند و آنهم دروغ بستن به خدا و اهل بیت علیهم السلام است.توضیح مطلب آنکه: هرگاه روزه‌دار دروغى به خدا و پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله و جانشينان معصوم او علیهم‌السلام نسبت دهد خواه با گفتن باشد، يا نوشتن، يا اشاره و مانند آن، روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند بلافاصله توبه كند.(تفصیل این مطلب در احکام مبطلات روزه آمده است به رساله های عملیه مراجعه شود). #احکام @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۸ 📝 موضوع : اعتقادی 🔖 عنوان : معنای عدل 🗣 پرسش : منظور از «عدل» در اصول دین چیست؟ ✍️ پاسخ: در علم کلام عدل به معناى رعایت استحقاق‌ها در مقام تشریع و قضاوت و حساب‌رسى و اعطاى پاداش یا اعمال مجازات و عقاب در مقابلِ ظلم به معناى کم نهادن از دست‌مزد مناسب استحقاق، یا عقاب بیش از مقدار مناسب با جرم و عصیان است. در قرآن کریم نیز واژه عدل در معانى لغوى و اصطلاحى مختلف آن به کار برده شده است، لکن اکثر موارد آن، به صورت نفى ظلم از خداوند در مقام ثواب و عقاب در دنیا یا آخرت است.در سایر موارد، قسط و عدل را هدفى مهم براى بعثت انبیا دانسته و انبیا و سایر مردم را به رعایت عدالت و احترام به حقوق یکدیگر و عدم تجاوز به حقوق دیگران دعوت نموده و یا به قضاوت عادلانه و منصفانه دستور داده است. به علاوه؛ خلقت آسمان‌ها و زمین و انسان را متعادل و متوازن معرفى می‌نماید. عدل الهی در مقام ثواب و عقاب بیش از بقیه مورد بحث و بررسى و نقد واقع شده است. اشاعره(پیروان ابوالحسن اشعرى) معتقدند: هیچ چیزى بر خداوند ضرورى و واجب نیست و اعتقاد به وجوب چیزى بر خداوند، مستلزم تحدید او و تعیین تکلیف براى او است، در حالی‌که هیچ بنده‌اى حق تعیین تکلیف براى خدا و محدود کردن دایره قدرت و اراده و فعالیت آن ذات اقدس را ندارد؛ از این‌رو کسى حق ندارد که بگوید «صدور عدالت بر خدا لازم و انجام قبیح مثل ظلم بر او ممتنع است»، بلکه هر آنچه خدا انجام دهد، عین عدالت است، اگرچه تمامى مؤمنان را به جهنم و تمامى کفار را به بهشت بفرستد ! و این محال نیست. منشأ اشتباه این گروه، نحوه بیانى است که معتزله در مورد ضرورت عدالت بر خداوند دارند؛ زیرا معتزله(پیروان واصل بن عطاء) با تمسک به حسن و قبح عقلى و ذاتى، رعایت عدالت در دنیا و آخرت را بر خداوند واجب می‌دانند که بیان آنها با نوعى تحدید و تعیین تکلیف براى خداوند همراه است! در این میان امامیه(شیعیان دوازده امامی) معتقدند: با توجه به حسن و قبح ذاتى و عقلى، و با توجه به اقتضائات کمالى ذات خداوند، صدور قبایح از جمله: خلف وعده و کذب و ظلم از خداوند ممکن نیست، و وقتى که صدور قبایح از خدا محال باشد، هر آنچه از خداوند صادر شود، حَسَن و عین عدالت خواهد بود. بنابراین، با توجه به وعده‌هایى که قرآن کریم داده، و با توجه به این‌که خلف وعده از او محال است، امکان ندارد که کفار و منافقان و مشرکانى را که بر کفر و نفاق و شرک مرده‌اند، به بهشت ببرد و بر عکس انبیا و اولیا و مؤمنان را به جهنم بیفکند.به عبارت روشن‌تر؛ صدور عدل و صدق و وفاى به عهد «از خدا» ضرورى و واجب و صدور قبایح «از خدا» محال است، نه این‌که صدور عدل «بر خدا» واجب و صدور ظلم «بر خدا» حرام باشد. «وجوب» در این‌جا به معناى «ضرورت فلسفى» در مقابل محال و ممتنع است، نه به معناى وجوب عقلى و یا شرعى به عنوان حکمى لازم بر خداوند؛ از این‌رو نقش عقل در این‌جا کاشفیت از واقع و نفس الأمر است، نه صدور حکمى بر خداوند. عقل تشخیص می‌دهد که حتماً خدا عادل است و هرگز بر کسی در دنیا یا آخرت ظلم روا نداشته و نخواهد داشت، اما توان تعیین تکلیف براى خداوند و تحدید او را ندارد. در پى این نزاع؛ امامیه و معتزله به عدلیه معروف شدند و عدل را به عنوان یکى از اصول مذهب به اصول دین اضافه کردند، در حالی‌که اشاعره همچنان تنها توحید و نبوت و معاد را از اصول دین می‌دانستند. البته بین ایده معتزله و شیعه نیز تفاوت‌هاى فراوانى است، و نظر شیعه از افراط معتزله و تفریط اشعرى دور است. ▪️لوازم اعتقاد به عدل: لازم به ذکر است که عدل به این معنا، داراى لوازمى است که در فقه یا کلام یا هر دو، مورد استفاده و بررسى واقع شده‌اند. آنها عبارت‌اند از: ① عدل در تکوین: هر مخلوقى متعادل و متوازن خلق شده است و اجزاى آن به گونه‌اى تعبیه شده‌اند که بتوانند در مجموع، آن موجود را به کمال لایق برسانند. از آن‌سوى به هر موجودى در عالم آفرینش نقشى خاص داده شده، تا کل عالم هستى نیز به صورت منسجم و هماهنگ به سوى هدفى از پیش مقرر شده، حرکت نماید. ② عدل در عالم تشریع: عدل تشریعى دو ملازمه دارد: 1)قبح عقاب بلا بیان: خداوند کسى را به خاطر ترک تکلیف از روى جهل، (البته اگر قاصر باشد نه مقصر) عقاب نخواهد نمود؛ 2)قبح تکلیف بما لا یطاق: خداوند بیش از توان انسان از او تکلیفى نخواسته و عُسر و حَرَج را از کسانى که معذورند، برداشته است. ③ عدل در محشر: خداوند در روز قیامت با توجه به موارد فوق به عدالت حکم می‌کند. ④ عدل در اجراى حکم: خداوند در اجراى حکم نیز به عدالت عمل می‌کند؛ نیکان را پاداش و بدکاران را عقاب می‌نماید. @soalvajavab

❓ پرسش شماره : ۲۹ 📝 موضوع : اخلاقی 🔖 عنوان : قلب سلیم 🗣 پرسش : نشانه ها و ویژگی های قلب سلیم چیست؟ ✍ پاسخ: این تعبیر در سوره شعراء و صافات آمده است. درباره اهمیت قلب سلیم همین بس که قرآن مجید آن را تنها سرمایه نجات روز قیامت شمرده، چنان‌که در سوره شعراء می‌خوانیم: «یوْمَ لا ینْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ• إِلاَّ مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ؛ روزی که نه مال سود می‌دهد و نه فرزندان، مگر آن کس که با قلبی رسته از شرک نزد خدا بیاید.»   ▪️قلب سلیم در روایات حالا سوال مهم این است که چه قلبی ،قلب سلیم است؟به تعبیر دیگر قلب سلیم چه نشانه ها و ویژگی هایی دارد؟ وقتی به روایات مراجعه میکنیم میبینیم ائمه اطهار علیهم السلام چند ویژگی برای آن ذکر کرده اند: ① قلب خالی از غیر خدا امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: "الْقَلْبُ السَّلِیمُ الَّذِی یلْقَی رَبَّهُ وَ لَیسَ فِیهِ أَحَدٌ سِوَاهُ" قلب سلیم قلبی است که خدا را ملاقات کند، در حالی که هیچ کس جز او در آن نباشد.» ② قلب دارای نیت خالص امام صادق علیه السلام میفرمایند: «صاحِبُ النِّیةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ الْقَلْبِ السَّلِیمِ، لِأَنَّ سَلامَةُ الْقَلْبِ مِنْ هَواجِسِ الْمَحْذُوراتِ بِتَخْلِیصِ النِّیةَ لِلّهِ فِی الاُمُورِ کُلِّها" کسی که نیت صادقی دارد، صاحب قلب سلیم است؛ چرا که سلامت قلب از شرک و شک، نیت را در همه چیز خالص می‌کند.» ③ قلب خالی از محبت دنیا امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: هُوَ اَلْقَلْبُ اَلَّذِي سَلِمَ مِنْ حُبِّ اَلدُّنْيَا  این قلبی است که از عشق دنیا سالم باشد.» #قرآن @soalvajavab @AmirGrali

❓ پرسش شماره : ۳۰ 📝 موضوع : اعتقادی 🔖 عنوان : موجودات نخستین 🗣 پرسش : چگونه زمان خلقت حضرت آدم، (حدود ۶۰۰۰سال قبل) با عمر فسیل های انسانی پیدا شده (۲۵ میلیون سال) سازگار است؟ ✍ پاسخ: هیچ منافاتی بین این دو مطلب وجود ندارد. اگر گفته می شود که خلقت آدم مربوط به حدود شش یا هفت هزار سال پیش است، می تواند منظور نسل جدیدی از انسان باشد که از حضرت آدم (علیه السلام) است و چه بسا قبل از این نسل، هزاران نسل از انسان وجود داشته و منقرض شده باشد . شواهد زیادی وجود دارد که قبل از حضرت آدم (علیه السلام)، انسان هایی که از نسل آن حضرت نبوده اند، زندگی می کرده اند. و این البته با آموزه های قرآن مجید و روایات اسلامی هم سازگاری دارد.  ▪️ادله و شواهد : در بعضى از روایات وارده از ائمه (علیهم‌السلام) مطالبى آمده که سابقه ادوار بسیارى از بشر را قبل از دوره حاضر اثبات مى کند. ① شیخ صدوق در کتاب توحید از امام صادق (علیه السلام) روایتى آورده که در ضمن آن امام (علیه السلام) به راوى فرموده: "شاید شما گمان مى کنید که خداى عزوجل غیر از شما هیچ بشر دیگرى را نیافریده است. نه، چنین نیست، بلکه هزار هزار آدم آفریده که شما از نسل آخرین آنها هستید". لَعَلَّكَ تَرَى أَنَّ اَللَّهَ إِنَّمَا خَلَقَ هَذَا اَلْعَالَمَ اَلْوَاحِدَ وَ تَرَى أَنَّ اَللَّهَ لَمْ يَخْلُقْ بَشَراً غَيْرَكُمْ بَلَى وَ اَللَّهِ لَقَدْ خَلَقَ اَللَّهُ أَلْفَ أَلْفِ عَالَمٍ وَ أَلْفَ أَلْفِ آدَمٍ أَنْتَ فِي آخِرِ تِلْكَ اَلْعَوَالِمِ وَ أُولَئِكَ اَلْآدَمِيِّينَ ② مرحوم صدوق همچنین در کتاب خصال، از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: "خداى عزوجل از روزى که زمین را آفریده، هفت عالم را در آن خلق (و سپس منقرض کرده است) که هیچ یک از آن عوالم از نسل آدم ابوالبشر نبوده اند و خداى تعالى همه آنها را از پوسته روى زمین آفرید و نسلى را بعد از نسل دیگر ایجاد کرد و براى هر یک، عالمى بعد از عالم دیگر پدید آورد تا در آخر، آدم ابوالبشر را بیافرید و ذریه اش را از او منشعب ساخت.  لَقَدْ خَلَقَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي اَلْأَرْضِ مُنْذُ خَلَقَهَا سَبْعَةَ عَوَالِمَ لَيْسَ فِيهَا مِنْ وُلْدِ آدَمَ ، خَلَقَهُمْ مِنْ أَدِيمِ اَلْأَرْضِ، فَأَسْكَنَهُمْ فِيهَا وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ مَعَ عَالَمِهِ، ثُمَّ خَلَقَ عَزَّ وَ جَلَّ آدَمَ أَبَا هَذَا اَلْبَشَرِ وَ خَلَقَ ذُرِّيَّتَهُ مِنْهُ ③ ممکن است از بعضى آیات قرآن استشمام کرد که قبل از آفرینش حضرت آدم، ابوالبشر و نسل او، انسان هایى دیگر در زمین زندگى مى کرده اند چنان که می فرماید: "و زمانى که پروردگارت به فرشتگان فرمود: مى خواهم در زمین جانشینى بگذارم، گفتند در زمین کسانى مى گذارى که در آن فساد کنند و خونها بریزند".  آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه می نویسد: «بعضى دیگراز مفسران معتقدند پیشگویی فرشتگان بخاطر آن بوده كه آدم نخستین مخلوق روى زمین نبود، بلكه پیش از او نیز مخلوقات دگرى بودند كه به نزاع و خونریزى پرداختند پرونده سوء پیشینه آنها سبب بدگمانى فرشتگان نسبت به نسل آدم شد!» ▪️براین اساس؛ اگر از آثار به جای مانده در غارها پی برده شود که تاریخ آن به میلیون ها سال پیش برمی گردد، باید گفت که این آثار به جای مانده، مربوط به انسان های نسل کنونی نیست؛ زیرا ظاهرا داستان خلقت حضرت آدم (علیه السلام) به بیش از 7000 سال پیش نمی رسد.  ▪️نکته ای که باید به آن توجه داشت اینکه : انسان های امروزی همه از نسل حضرت آدم (علیه السلام) هستند هیچ ربطی به نسل های قبلی انسان ها ندارد. و ظاهر آیات قرآنی به خوبی این مطلب را نشان می دهد. که در موارد مکرر انسان ها را با تعبیر "بنی آدم: خطاب قرار داده است: «یا بَنِی آدَمَ ؛   ای فرزندان آدم!» و اینکه حضرت آدم (علیه السلام) نیز به نسل های قبلی ربطی ندارد و مستقل از آنها خلق شده است، نیز مطلبی روشن است. از جمله دلایل آن اینکه در آیه ذیل به عدم وجود پدر برای حضرت آدم (علیه السلام) و خلق آن از خاک اشاره می کند: «إِنَّ مَثَلَ عیسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ؛ مَثَل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است كه او را از خاك آفرید، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد.» #پیامبران @soalvajavab @AmirGrali