. راز این دست مهربان چیست؟ و این دست اینهمه مهربانی و عطوفت را از کجا آورده است؟ در نظر اول شاید این پرسش بیوجه باشد اما اگر قدری به دستان خود نگاه کنیم، شاید دیگر از کنار این پرسش به آسانی عبور نکنیم. این پرسش زمانی سهمگین‌تر و دشوارتر می‌شود که این مهربانی را در وسعت مردم ببینیم. و دشوارتر می‌شود وقتی که این دست در جهانی مهربانی بورزد که دست‌ها برای سلطه و کینه پرورش می‌یابند. در جهان ما کم نبوده‌اند کسانی که در اندیشه مهربانی و خدمت به خلق بوده‌اند اما چه بسیار از اینان که به رضاخان‌ها بدل شده‌اند. براستی چگونه می‌شود راهی را طی کرد که در عاقبت از ما یک دست مهربان بماند؟ از قضا این مهربان ترین دست کوبنده ترین دست تاریخ معاصر ماست. دستی که خود را برای شکستن دست سفاک ترین رژیم این تاریخ یعنی اسرائیل آماده کرده بود. و عجیب است این مهربانترین، غضبناک ترین بر این جرثومه فساد است. درود بر خمینی کبیر(ره) که راه پرورش حاج قاسم ها را در جهان ما گشود و الا سیاست غرب با ژست صلح و دوستی و رفاه ملتها دنیای ما را از رضاخان‌ها پر می‌کرد. قدس همچون فدک در صدر اسلام نشانی است بر سیاست دینی و هرکس این نشانه را درنیابد اسیر اسلام اموی می‌شود و منافقانه دست ناپاکی می‌شود در تجاوز به حقوق خلق. همانگونه که غصب فدک با غصب ولایت یگانه بود، غصب قدس با حاکمیت اسلام که حاکمیت کسانی است که اشدا علی الکفار رحما بینهم است یگانه است. و اگرچه مسأله قدس در عداد مسائل سیاست خارجی جمهوری اسلامی است اما دست حاج قاسم به ما نشان داد؛ آنکس که قدس را در نیابد به سیاست حقیقی اسلام که خدمت به خلق است راهی ندارد. .

بخواب دخترم بخواب فاطمه! به زیر سقف خانه در سکوت شب و زیر سایه ی پدر کنار مادرت به راحتی بخواب نه نترس که تکان نمی خورد به هیچ وجه در دل تو آب ولی بدان که بچه های غزه زیر سقفی از بلا و دود و آتش و موج بمب های پر صدا به زیر خاک تا ابد غریب آرمیده اند و تو به راحتی درون رخت خواب خود می آرمی و نیستَت غمی بخواب دخترم بخواب ولی زِ یاد خود نبر در این زمانه ی بلا چه شد برای بچه های خویش زینبی بگو که غزه-کربلا چه شد ۲۵/مهر/۱۴۰۲ @esharenakhana

. راه قدس از کربلا خواهد گذشت پس «خدا را شکر» باید گفت راه قدسمان چه نزدیک ست راه قدس از کربلای غزه وا گشته ست غزه آری کربلا گشته ست او نه دارد برجی و نه، خانه‌ای آنجا و یک دشت بلا گشته ست آه این از شمر بدترها آه بسته‌اند آبش را او هزاران طفل دارد کشته چون اصغر یا جوان ارباً اربا پشته بر پشته علیْ اکبر یا که دارد چون غیورانی ابالفضلی زینبانی گرچه مردانه ولی خواهر آری آری کربلایی هست آنجا و غوغایی ست پس «خدا را شکر» باید گفت راه قدس از کربلای غزه وا گشته ست غزه، آری کربلا گشته ست راه قدسمان چه نزدیک ست ▪️شعر:سعید صاعدی ▪️طرح: علیرضا خیران @esharenakhana @soha_sima

. ...آخرین دوران رنج... 🔹 مسئله نیهیلیسم و خودآگاهی به حوالت تاریخی عصر جدید جلسه دوم 📆 پنج‌شنبه ۲۷ مهر ماه ۱۴۰۲ ساعت: ۱۳:۰۰ مکان: خیابان مسجد سید خیابان ظهیرالاسلام کوچه شهید حیرت بن بست شکوفه #سها #آخرین_دوران_رنج @soha_sima

. 🎙 انقلاب اسلامی، انتظار، وارستگی در معنای حضور تاریخی و تفکر به حقیقت هستی با حضور #استاد_طاهرزاده جلسه بیست و چهارم، ۲۵ مهر ماه ۱۴۰۲ #مدرسه_سیاست #وارستگی @soha_sima

. 🎙آخرین دوران رنج 🔹مسئله نیهیلیسم و خودآگاهی به حوالت تاریخی عصر جدید 🔹 جلسه دوم 📆 پنج‌شنبه ۲۷ مهر ماه ۱۴۰۲ @soha_sima

. 🔹 گوشِ گران... 🔹 سلسله جلسات گلستان خوانی 📅 شنبه ۲۹ مهر ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۰۰ 🔸 جلسه چهل و هشتم ◀️ جلسات حضوری است. #ادبیات_و_سیاست @soha_sima

🎬 خـــــطِّ تـــــا گفتگو پیرامون مقالاتی از شهید سیدمرتضی آوینی در رابطه با سینما و هنر 📆 یکشنبه‌،30مهر ماه ساعت 18:30 ،جلسه‌ی یازدهم مقاله‌ی این هفته🔻 🔹 قاب تصویر و زبان سینما ◀️ جلسات حضوری است و امكان حضور مجازی در آن نيز از طريق لينك زير فراهم است. https://www.skyroom.online/ch/sohasima/soharoom . #خط_تا #باشگاه‌_دانشجویی_فرصت @forsat_soha @soha_sima

🔹 گوشِ گران... سلسله جلسات "شاهنامه خوانی" 📅 یک‌شنبه‌ها، ساعت ۱۸:۰۰ جلسه چهاردهم ◀️ جلسات حضوری است و امكان شنيدن زنده آن نيز از طريق لينك زير فراهم است https://www.skyroom.online/ch/sohasima/adabiat #شاهنامه #ادبیات_و_سیاست @soha_sima

. ◾️حالا قلم به واژه‌ی مادر کشیده‌ای ◾️تقدیم به همه‌ی شهدای مقاومت @soha_sima

. ...کودکان غزه اکنون نامشان را روی بدن خود می‌نویسند تا در صورت کشته‌شدن توسط نامشان شناخته شوند. @soha_sima

این خبری است که از اتفاق خواندمش. کودکان غزه برای شناخته شدن نام خود را روی بدن ... چیزی که توجه مرا جلب کرد آنچه که ما مظلومیت این بچه‌ها می‌نامیمش نبود. یاد دست حاج قاسم افتادم. چرا این بچه‌ها فکر می‌کنند تنها عضوی که از آن‌ها می‌ماند دست آنهاست؟ دست چرا می‌ماند؟ و نشان شناختن آدم‌ها می‌شود؟ و مثل اثر انگشت منحصر بفرد می‌شود ؟ دست آدم‌های امروز از کار افتاده است. دست، پرنده‌ی فکر ما یا بقول شاعران مرغ دل است که ناگاه بسوی کسی پر می‌کشد و خبر از درون‌مان می‌دهد. این بچه‌ها (وقتی که بچه‌های ما خیره به صفحه‌های بازی‌اند) در انس با مرگ و یا باصطلاح جانبازی دست دراز کرده‌اند بسوی مرگ و دست خود را که منحصر به آنهاست جا می‌گذارند. اینها دست دارند و ما بی‌دستیم. ماها دست نداریم و هر چه در چنته ماست می‌دانیم که از خالی بودن دستمان است که سفت چسبیده‌ایم. و اینکه عاجزیم از (دست دادن) به کسی و یا از (از دست دادن) کسی این است که دست نداریم. ما اهل بازی نیستیم و فوتبال هم که بازی می‌کنیم از بس که می‌ترسیم هیچ‌گاه خوب بازی نمی‌کنیم. وقتی بچه‌هایمان باشوق دست در خاک می‌کنند تا کاردستی بسازند نگرانیم که به باکتری و یا ویروس مبتلا شوند و مانعشان می‌شویم و اینگونه بدون اینکه شوق و شوری برایشان بماند بدحال‌تر و دردناک‌تر از همه مبتلایان به بیماری‌ها عمر را تمام می‌کنند. و مگر مبتلایان امروز فرزندان ما نیستند که نوبت های جدید را به چند ماه عقب انداخته‌اند؟ آدمی با دست داشتن است که امانت را می‌گیرد و آن‌را حفظ می‌کند و به‌نشان از آن بروی پاها می‌ایستد و با دست کار می‌کند. و آن‌ها که بر روی زمین دراز افتاده‌اند مرده‌اند و دست ندارند. https://eitaa.com/jeeeem @soha_sima