♦️ طبق ایده‌ی جذب، دعا چون مقدمه‌ی تجسم و تمرکز اهمیت پیدا می‌کند؛ نه از آن‌رو که ابزاری مستقل در خدمت تعالی انسان است. 🔷 زیارت نیز چون به انسان قدرت تداعی بیشتری می‌دهد، مفید است؛ نه چون زیارت‌شونده دارای روحی بزرگ است که می‌تواند دیگران را در تعالی روحی دستگیری نماید. 🔶 بنابراین اگر در میخانه این تداعی صورت گیرد، میخانه هم مثل زیارتگاه، تقدس و ارزش پیدا می‌کند؛ پس می‌توان زیارت و زیارتگاه را با هر مکانِ دیگری که این کارکرد را داشته باشد جایگزین کرد. 🔷 پاره‌ای از مبلغان راز، سراغ آیه‌ی «أُدعُونِی أستَجِب لَکُم» [سوره‌ی غافر، آیه ۶۱] رفته و طلب از خدا را به معنای «تکرار با خود» معنا می‌کنند، نه طلب و درخواست. در این آیه طلب از خدا مطرح است، نه تصویرپردازی ذهنی. 🔶 در تصویر‌سازی ذهنی، تمنا از دیگری در کار نیست، بلکه انسان در گوشه‌ای می‌نشیند و تصویر آرزوهایش را به خود نشان می‌دهد. البته تلاش می‌کند هنگام نظر انداختن به عکس‌ها به آن‌ها احساس مثبت هم بدهد و با عینک خوش‌بینی آن‌ها را نظاره کند. 🔷 تصویرگری با هدفِ فعال‌سازی قوه ذهن است؛ ذهنی که در برخورداری از قدرت، بیکران و نامحدود فرض می‌شود. روشن است کسانی که ذهن را از چنین قوه‌ای برخوردار می‌بینند، خواسته‌ی خویش را در حقیقت از ذهن مطالبه می‌کنند و در این درخواست به نماینده خدا (ذهن) نیاز دارند نه به خود او. 🔶 به عبارت دیگر شأن و جایگاهی که برای رسولان الهی در «واسطه‌ی فیض واقع شدن» انتظار می‌رود، در قانون جذب به یک دکلِ مخابراتی به نام ذهن نسبت داده می‌شود. قبله فردی (نه قبله واحد مشترک) در اختیار دارد. 🔷 یادآور می‌شویم بعضی از هواداران قانون جذب، بین خداپذیری و قانون جذب جمع می‌کنند. ایشان نظریه‌ی جذب را از قوانین خلقت می‌دانند و می‌گویند ما خدا را باور داریم و قوه‌ی ذهن را کارگزار خداوند می‌دانیم. ♦️ چنین برداشتی از خدا به این معناست که خداوند، هستی را آفرید و سپس آدمی را به قوه‌ی ذهن مجهز کرد و قدرت‌های خویش را به ذهن او تفویض نمود. 🔷 این افراد توجه ندارند که چنین خدایی تنها خدای خالق است و بس؛ به این معنا که خلقت عالم به دست خداوند ایجاد شده است و جهان خود خلاق و خود آفرین نیست؛ اما بعد از آفرینش، انسان‌ها برای دست یافتن به اهداف و حتی برای هدف‌گذاری به همین قوه ارجاع شده‌اند. 🔶 خدای خالق در بسیاری از مکاتب حتی در شیطان‌پرستی هم انکار نمی‌شود. این مرتبه از خدا مداری، تنها باور به خالقیت خداست نه ربوبیت تشریعی الهی پیدا نمی‌کند و از قضا خود بهانه‌ی خوبی برای کنار گذاشتنِ رسولان و پیامبران الهی است. 🔷 زیرا ذهن از آنجا که نماینده‌ی الهی در انسان است به نماینده‌ی دیگری که مدعی شریعت آسمانی باشد نیازی ندارد. 🔶 چنان‌که دونالد والش در فیلم راز به صراحت می‌گوید: «خداوند هیچ برنامه‌ای پیش‌بینی برای شما در نظر نگرفته است، بنا براین هیچ‌کس از شما بازخواست نخواهد کرد و هدف شما تنها تجربه و کسب لذت است. ♦️ پس هر آنچه برای شما تنها تجربه و کسب لذت است. پس هر آنچه برای شما لذت به دنبال می‌آورد همان را انجام دهید. حتی اگر یک ساندویچ کالباس باشد.[2] 🔻پی‌نوشت ها: [1]. علامه مجلسی، اصول کافی، به نقل از منتخب میزان الحکمة، قم دارالحدیث، ۱۳۸۵، باب دعا، ۴۷۳/۲. [2]. حمزه شریفی‌دوست، قانون جذب و اسلام، قم: دفتر نشر معارف، ۱۳۹۳، ص ۳۳. #قانون_جذب @javadheidari110