🔸 #تدبر_در_قرآن : #جزء_شانزدهم، سوره مبارکه طه ✍ سوره مبارکه طه خطاب به پیامبر اکرم (ص) است و متضمن داستان هایی است که نشان دهد در مواجهه با انذار و وعید الهی برخی اهل هدایت و برخی اهل ضلالت و شقاوت می شوند پس؛ "طه مَآ أَنزَلْنَا عَلَيْكَ ٱلْقُرْءَانَ لِتَشْقَیٰٓ إِلاَّ تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَیٰ" (طه؛ ۱-۳) "ای محمد ما قرآن را نازل نکردیم که تو خودت را بیش از حد به سختی بیندازی چرا که فقط کسانی که خشوع و خشیّت در مقابل این کتاب داشته باشند متذکر خواهند شد. " پس تو فقط تذکر دهنده ای و برای هدایت بر دیگران سیطره و سلطه نداری؛ "فَذَكِّرْ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٌ لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ" (اعلی؛ ۲۱و۲۳)

🔸 مهمترین داستان این سوره داستان عبرت آموز موسی (ع) در مواجه با فرعون و قوم خویش است. خداوند متعال ضمن بیان مسیر تربیتی حضرت موسی (ع) و عنایات خاصه الهی از کودکی تا آن زمان به او در رهایی از فرعون و.. بیان می کند که ای موسی تو را برای خودم آفریدم؛ "و ٱصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِی" (طه؛ ۴۱) در ادامه ماموریت او را ذکر می کند. یکبار خطاب به موسی (ع) و بار دوم خطاب به موسی و هارون (ع) امر می کند که؛ به سوی فرعون بروید چرا که او طغیانگر است؛ "ٱذْهَبَآ إِلَیٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَیٰ" (طه؛ ۴۳) و با اینکه دو بار بی کم و کاست و تغییر عبارتی تاکید می کند که ماموریت این است که به سوی فرعون بروید چرا که طغیان کرده است؛ "إِنَّهُۥ طَغَیٰ" ولی دستور می دهد که با او با زبان خوش سخن بگوئید شاید متذکر شده یا از طغیان دست بردارد ؛ "فَقُولاَ لَهُۥ قَوْلاً لَّيِّنًا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَیٰ" (طه؛ ۴۴) 🔸 به بیان حضرت امام (ره) خداوند بهترین بنده خود را که می فرماید برای خودم پرورش دادم! سال ها تربیت می کند و در سختی ها و ابتلائات آبدیده می کند تا توان و ظرفیت هدایت فرعون را که بدترین بنده او است پیدا کند. بر اساس این آیات درست است که بر دیگران برای #هدایت ایشان غِلبه و سیطره نداریم و نمی توانیم کسی را اجبارا هدایت کنیم اما؛ 🔺اولا برای هدایت دیگران، به وزان طغیان و غفلت طرف مقابل، هادی باید ورزیده تر بوده و ظرفیت او بیشتر باشد. 🔻ثانیا از هدایت هیچکس نباید نا امید بود و باید به تکلیف انذار و دعوت عمل کرد. 🔺ثالثا هدایت اصل فراگیر است و به بهانه هدایت یک قوم‌، تکلیف هدایت یک فرد ساقط نمی شود ولو آن یک نفر فرعون باشد! 🔻رابعا به همه بندگان خدا باید به دیده رحمت نگاه کرد چرا که اولا همه تکوینا مخلوق خداوند و بنده و مورد عنایت او هستند و ثانیا به بدترین آنها امید هدایت هست. 🔺خامسا برای هدایت دیگران ابتدا نرم خویی و قول لیّن باید داشت چرا که انسان ها در مقابل نرمی و احسان خاشع و خاضع می شوند. 🔸 این تدبر هدایتی تربیتی در سوره طه مورد تصریح امام خمینی (ره) در مواجهه با محمدرضا شاه است. لذا امام (ره) ابتدا با شاه با قول لیّن مواجه می شود شاید که او هدایت شود؛ و در کتاب آداب الصلوه تصریح می کند که مصداق این آیه فرعون های زمانه ما هستند. 🔸 نحوه مواجه موسی و فرعون و سرپیچی و استکبار فرعون از پذیرش هدایت الهی و در مقابل انقلاب و تحول درونی و توبه سحره فرعون و رسیدن آنها به یقین در توحید نکات هدایتی و تربیتی فراوانی را در این سوره برای فعالان امر تربیت و تبلیغ دینی ارایه نموده است. بله | ایتا | تلگرام | روبیکا | اینستاگرام | تارنما 🌐 www.Karavani.ir | #سلوک_تشکیلاتی

📻 #کتاب_صوتی : #رفیق_روزهای_بندگی #قسمت_هفدهم: حق تلاوت آیات قرآن 🔸 مراد از بجای آورد حق تلاوت آیات قرآن توقف و تامل در محتوا و مفاهیم آیات است. 👈بله|ایتا|تلگرام|روبیکا|اینستاگرام Karavani.ir | @SolookTashkilati

🔸 #تدبر_در_قرآن : #جزء_هفدهم، سوره مبارکه حج ✍ به بیان مرحوم علامه در تفسیر المیزان، سلوک انبیا (ع) در مسیر توحید، برای دیگران تشریع شده است یعنی راهی که انبیا طی کرده اند را خداوند متعال برای ما تشریع نموده است. کما اینکه بر اساس روایات بیان شده در اسرار عبادات، وضو و طهارت سنت حضرت آدم (ع) است که برای رجوع بعد از هبوط از آلودگی به طهارت ظاهر و باطن تشریع شده است و حج، سنت اتمام ابتلائات ابراهیمی است که برای امت سازی توحیدی تشریع شده و نماز سنت محمدی (ص) که در شب معراج تشریع شده است تا معراج طی شده پیامبر (ص) مسیر معراج مومنین امت او شود که؛ "الصلاة معراج المؤمن." منسک را به عبادت معنا کرده اند اما به حسب رجوع به آیات قرآن به نظر می رسد عمل عبادی که امتداد پیدا کرده و تکرار شود یا به تعبیری عبادتی که سنت گذاری شود منسک نامیده می شود.

🔸 به عبارت دیگر عبادتی که در یک امت پایدار شده و امتداد یابد منسک نام دارد. لذا در سوره حج می فرماید خداوند برای هر امتی منسکی قرار داده که آن را بجای آورند؛ "لِّكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُۖ فَلاَ يُنَٰزِعُنَّكَ فِی ٱلْأَمْرِۚ وَ ٱدْعُ إِلَیٰ رَبِّكَۖ إِنَّكَ لَعَلَیٰ هُدًی مُّسْتَقِيمٍ" (حج؛ ۶۷). 🔸 این مناسک برای تثبیت ذکر خداوند در امت است؛ "وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا لِّيَذْكُرُوا۟ ٱسْمَ ٱللَّهِ" (حج؛ ۳۴). مناسک همان عبادات اجتماعی در هر امت هستند که منجر به تعظیم شعائر الهی در جامعه می شوند لذا قربانی کردن حجاج برای حج را در آیه ۳۴ این سوره مبارکه منسک و در آیه ۳۶ تعظیم شعائر الهی می داند و می فرماید؛ "ذَٰلِكَ وَ مَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ ٱللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی ٱلْقُلُوبِ" (حج ۳۲). خود حج یکی از مهمترین مناسک اسلامی است که سنت ابراهیمی است. سعی صفا و مروه هاجر (س)، رجم شیطان توسط ابراهیم (ع) در ماجرای ابتلای ذبح فرزندش و نیز قربانی کردن گوسفند به جای ذبح اسماعیل بعنوان نماد قطع تعلق همه در تشریع حج سنت گذاری شده و به صورت منسک عبادی در آمده است. 🔸 لذا قرآن پس از بیان اتمام ابتلائات حضرت ابراهیم و قرار گرفتن او در مقام امامت امت؛ "وَ إِذِ ٱبْتَلَیٰٓ إِبْرَٰهِـۧمَ رَبُّهُۥ بِكَلِمَٰتٍ فَأَتَمَّهُنَّۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا" او را مشرف و مکلف به سنت گذاری حج می نماید و آیات قرآن از زبان ابراهیم (ع) امتداد این عمل عبادی در امت اسلام را بعنوان یک منسک از خداوند متعال طلب می کند؛ "وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِـۧمُ ٱلْقَوَاعِدَ مِنَ ٱلْبَيْتِ وَ إِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ. رَبَّنَا وَ ٱجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَ أَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَ تُبْ عَلَيْنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ" (بقره؛ ۱۲۷و۱۲۸). 🔸 سنت گذاری یک عمل صالح در یک #جمع_ایمانی و #تشکیلات و بلکه در جامعه باعث امتداد عمل فرد در دیگران و پیوستگی دیگران به او به عنوان امام و پیشروی ایشان در آن عمل و شانیت و ماموم شدن دیگران نسبت به او می شود. لذا در روایات آمده است که؛ "مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً كَانَ لَهُ أَجْرُهَا وَ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ" 🔸 اگر توجه داشته باشیم که بر اساس آیه شریفه؛ "فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ" (زلزال؛ ۶). اجر عمل حقیقت همان عمل است که در عالم آخرت ظهور می کند. پس اشتراک اجر عمل، یعنی عمل مشترک و مشارکت در عمل. پس #عمل_جمعی کتاب جمعی و سرنوشت جمعی می سازد و لذا عمل جمعی هویت ساز و امت ساز است. 🔸 لذا برای اینکه یک #تشکیلات_ایمانی وحدت و #هویت_جمعی و امت واحده ای پیدا کند، عهد جمعی بر انجام عمل جمعی و سنت گذاری اعمال عبادی جمعی به صورت یک منسک قرار داده شده است. البته این اعمال عبادی جمعی باید سنت باشد نه بدعت! یعنی همان اعمال عبادی تشریع شده در شریعت خاتم را می توان در قالب قرار مشترک جمعی، سنت یک #تشکیلات_ایمانی نمود و مناسک ایجاد کرد. تثبیت دعای فرج یا دعای عهد یا زیارت عاشورا یا قرائت قرآن به صورت جمعی بعنوان یک قاعده در یک تشکیلات می تواند نمونه این سنت گذاری و عهد جمعی باشد. 🔸 #عهد_جمعی آثاری به مراتب عظیم‌تر از عهد فردی دارد و باعث توفیق جمعی و تحقق آثار جمعی می‌شود. هم‌چنان‌که دعای جمعی اجابت بالاتری را به همراه دارد، عهد جمعی نیز #روح_جمعی ایجاد می‌کند. پیمان‌های مکرر مؤمنان با یکدیگر، آن‌ها را در حرکت و سیر، متحد نموده و آن‌ها را حفظ می‌کند. 🔸 عهد جمعی باعث می‌شود، توفیقی که برای یکی از مؤمنان حاصل می‌شود، هم خود او بهره‌ی بیشتری ببرد و هم دیگران از توفیق او بهره‌مند شوند. در مراقبه‌ها و عهدهای جمعی، افراد مانند کوهنوردانی هستند که با طناب به یکدیگر متصل شده‌اند؛ اگر کسی لغزشی پیدا کند، دیگران او را نگه می‌دارند و نمی‌گذارند سقوط کند. ارتباطات جمعی در امور معنوی و عهدهای جمعی چنین خاصیتی دارند. بله | ایتا | تلگرام | روبیکا | اینستاگرام | تارنما 🌐 www.Karavani.ir | #سلوک_تشکیلاتی

📻 #کتاب_صوتی : #رفیق_روزهای_بندگی #قسمت_هجدهم: نزول قرآن در شب قدر 🔸 امور مادی در عالم طبیعی تفسیر عینی آیات قران کریم است، فلذا سایر امور مادی و معنوی نیز در سایه نزول قرآن کریم تنزل پیدا می‌کنند. 👈بله|ایتا|تلگرام|روبیکا|اینستاگرام Karavani.ir | @SolookTashkilati

🔸 #تدبر_در_قرآن : #جزء_هجدهم، سوره مبارکه نور ✍ در آیه ابتدایی سوره مبارکه نور ضمن تصریح بر فریضه بودن این سوره و احکام بیان شده در آن، آیات این سوره را آیات بینات برای متذکر شدن مومنین می داند. در آیه دوم این سوره ابتدا حکم قطعی فحشاء (زنا) را اجرای حد شرعی صد ضربه تازیانه بیان کرده و تصریح می کند که در این حکم هیچ دلسوزی و سهل گیری نباید داشت. بعلاوه حکم باید در ملاء عام و در منظر مومنین باشد تا جنبه بازدارندگی در آن که فلسفه احکام جزائی است محقق شود. در آیه سوم هم حکم منع ازدواج مومنین با چنین افرادی و نوعی جداسازی آنها از #جامعه_ایمانی در لایه دیگری از بازدارندگی بیان شده است. 🔸 این حدود شرعی نسبت به عاملین فحشاء یک روی سکه بازدارندگی از شیوع فحشا و منکر در جامعه است. اما روی دیگر آن جلوگیری از شیوع لسانی و رسانه ای فحشا و قبح شکنی از آن است. لذا پس از این حکم بلافاصله در آیات بعد حکم نسبت ناروا دادن رابطه نامشروع به مومنین را بیان می کند: "وَ ٱلَّذِينَ يَرْمُونَ ٱلْمُحْصَنَٰتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا۟ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَآءَ فَٱجْلِدُوهُمْ ثَمَٰنِينَ جَلْدَةً وَ لاَ تَقْبَلُوا۟ لَهُمْ شَهَٰدَةً أَبَدًاۚ وَ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْفَٰسِقُونَ" (نور؛ ۳) اگر کسی نسبت ناروای این عمل فحشا را به کسی بدهد و نتواند چهار شاهد عینی فراهم آورد، خود آن فرد مدعی محکم به حد هشتاد ضربه تازیانه و عدم قبولی ابدی شهادت از اوست. (مگر به شرط توبه که در آیه بعد آمده و کیفیت استثنای شرط توبه آن بحث فقهی خارج از بحث ما است.)

🔸 احکام پس از این آیات در مورد نسبت ناروا دادن به مومنین است و به بیان مرحوم علامه؛ از آیات بر می‌آید که به بعضی از بستگان رسول خدا (ص) نسبت فحشاء دادند و نسبت دهندگان چند نفر بوده و داستان را در میان مردم منتشر کرده و دست به دست گردانده‌اند، و نیز به دست می‌آید که بعضی از منافقین یا بیماردلان در اشاعه این داستان کمک کرده‌اند، چون به طور کلی اشاعه فحشاء در میان مؤمنین را دوست می‌داشتند، و لذا خدا این آیات را نازل کرده، و از رسول خدا (ص) دفاع فرمود.(نور؛ ۱۱-۱۴) 🔸 از این آیات بر می آید که همانگونه که شیوع عملی فحشا منکر است، نسبت دادن آن به مومنین و قبح شکنی و شیوع لسانی آن هم منکر است. از یک سو حکم قطعی و سنگین فحشای جنسی بدون هیچ مماشاتی بیان شده و از جهتی هم اثبات آن با شهادت چهار شاهد همزمان با شرایط خاص به گونه ای است که فقط فساد و فحشای آشکار علنی و موارد خاص تجاوز به عنف حاد افشا شده و حد جاری شود. واضح است که در شریعت اسلام بنا بر پرده پوشی و ایجاد شرایط توبه و اصلاح در خفا است و بنا بر قبح شکنی و افشای فساد مخفیانه و خصوصی در جامعه و برخورد جزائی با آن نیست. البته حساب فساد عمومی و اجتماعی از فساد و گناه شخصی فردی جدا است. 🔸 بر اساس آیه شریفه؛ "يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱجْتَنِبُوا۟ كَثِيرًا مِّنَ ٱلظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ ٱلظَّنِّ إِثْمٌۖ وَ لاَ تَجَسَّسُوا۟" (حجرات؛ ۱۲) سوء ظن و تجسس در حریم خصوصی برای افشای فحشا و منکر موجود هم اجازه داده نشده و اصل بر تغافل است چه رسد به ظن سوء یا شنیده های غیر قطعی.البته این تغافل عملی به معنای تغافل رهبران جامعه از فهم واقعیت جامعه هم نیست! اما شدت برخورد با فحشاء منکر، هم با شیوع عملی آن است و هم با قبح شکنی و شیوع خبری و رسانه ای آن. تا جایی که می فرماید؛ "إِذْ تَلَقَّوْنَهُۥ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُم مَّا لَيْسَ لَكُم بِهِۦ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُۥ هَيِّنًا وَ هُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمٌ" (نور؛ ۱۵) یعنی به خاطر بیاورید زمانی را که این شایعه را از زبان یکدیگر می‌گرفتید، و با دهان خود سخنی می‌گفتید که به آن یقین نداشتید؛ و آن را کوچک می‌پنداشتید در حالی که نزد خدا بزرگ است. بعد هم قاعده کلی بیان می کند که قابل تسرّی به همه مفاسد و منکرات اجتماعی است؛ "إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلْفَاحِشَةُ فِی ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِی ٱلدُّنْيَا وَ ٱلْأَخِرَةِۚ وَ ٱللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ" (نور؛ ۱۹) یعنی کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است که خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید! 🔸 نهایتا هم تکلیف را یکسره کرده و می فرماید؛ "يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لاَ تَتَّبِعُوا۟ خُطُوَاتِ ٱلشَّيْطَانِۚ وَ مَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ ٱلشَّيْطَانِ فَإِنَّهُۥ يَأْمُرُ بِٱلْفَحْشَآءِ وَ ٱلْمُنكَرِۚ وَ لَوْ لاَ فَضْلُ ٱللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُۥ مَا زَكَیٰ مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُزَكِّی مَن يَشَآءُۗ وَ ٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيم" (نور؛ ۲۱) یعنی ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از گامهای شیطان پیروی نکنید! هر کس پیرو شیطان شود گمراهش می‌سازد، زیرا او به فحشا و منکر فرمان می‌دهد! و اگر فضل و رحمت الهی بر شما نبود، هرگز احدی از شما پاک نمی‌شد؛ ولی خداوند هر که را بخواهد تزکیه می‌کند، و خدا شنوا و داناست! 🔸 گاهی نقل و انتشار اخبار درست ولی ضد فرهنگی جامعه خود اشاعه فحشا است و پیروی از خطوات شیطان. گاهی نقل آمار صحیح از منکرات در جایی که لازم نیست و برای غیر متولیان امر اصلاح جامعه اشاعه فحشا و قبح شکنی از عمل منکر است. 🔸 گاهی در #تشکیلات_فرهنگی از روی دلسوزی این اخبار مفاسد اجتماعی نقل و نشر داده می شود غافل از آنکه ما خود در خطوات شیطان اسیر شده و آمر به منکر شده ایم! گاهی گناه و فساد غیر علنی فرد را در مجموعه های به ظاهر فرهنگی و تربیتی به رخ فرد می کشیم به بهانه اصلاح فرد که این خود گناهی است نا بخشودنی! اصل در تربیت بر تغافل است و نه افشای سرّ نه فرد گناه کار حق افشای گناه خویش را دارد و نه کسی که به صورت اتفاقی مطلع می شود حق افشای سرّ نزد خود او یا دیگران را دارد! 🔸 برخورد های جزائی و عملی با فحشا عموما در موارد فساد عامدانه و از روی تجرّی و فسق علنی است و از باب مصلحت بازدارندگی اجتماعی است و ورود به حوزه خصوصی و گناهان شخصی افراد جایز نیست مگر مواردی که مصلحتی خاص اجتماعی در کار باشد که تشخیص آن به عهده مجتهد دینی است. بله | ایتا | تلگرام | روبیکا | اینستاگرام | تارنما 🌐 www.Karavani.ir | #سلوک_تشکیلاتی