@soltannasir {حنوکا عیدگشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های جهان زیرین و افزایش ظلمت 7} ادامه...👇 نکته3: اگر نقطه اعتدال خریفی ، راه به عالم زیرین را باز می نماید. نقطهٔ اعتدال ربیعی، راه به عالم ما را برای اهالی عالم زیرین باز می نماید . اجازه بدهید یکبار دیگر مسئله را بررسی نماییم. در نقطهٔ #انقلاب_زمستانی در دایره البروج ما در تاریک ترین و پایین ترین قسمت دایره هستیم. و این یکی از دو زمان مناسب برای بازنمودن دروازه های #عالم_زیرین است. از این نقطه به بعد #صعود شروع می شود. اما نقطه #اعتدال_ربیعی ،نقطه ای است که عالم زیرین به پایان می رسد و عالم بالایی شروع می شود. این نقطه مرز بین دنیای زیرین و عالم ما می باشد. و این دو نقطه مقارن با دو جشن بزرگ یهودیان، یعنی عید #حنوکا و عید# پوریم می باشد. نکته1: آنچه باید توجه داشت این است که مراسم های یهودیان باید از چند روز پیش از این نقاط (انقلاب زمستانی و اعتدال ربیعی) آغاز شود. وگرنه به موفقیت منجر نخواهد شد. نکته 2 : با توجه به تغییر زمان اعیاد یهودی در هر ماه، گاه ممکن است بین عید نصیب (پوریم) با زمان نزدیک به اعتدال ربیعی یا عید حنوکا با نقطه انقلاب زمستانی فاصله وجود داشته باشد. در این هنگام قبالیست های جهود، مراسم های خویش را پس از اعیاد یک الی سه روز (بسته به فاصله مورد نظر) متوقف می نمایند. و سپس مراسم ها را تا رسیدن به نقاط مورد نظر ادامه می دهند. با توجه به اینکه در نزدیکی ایام شب #یلدا می باشیم. و این شب و شناخت آن با دروس مرتبط است. تحقیق این جشن را از کتاب گاه شماری و جشن های ایران باستان زنده یاد هاشم رضی به تمامی می آوریم : 👇 «یلدا» { یلدا و مراسمی که در نخستین شب زمستان و بلندترین شب سال برپا می کنند، سابقه ای بسیار دراز داشته و مربوط می شود به 👈ایزد مهر که در گفتار جشن مهرگان درباره اش سخن رفت. این رسوم ویژهٔ آریایی هاست و بخصوص پیروان آیین مهر ، هزاران سال است آن را در ایران زمین برپای می دارند. شب یلدا ، شب 👈زایش و تولد مهر است که به یادگار آن جشن برگزار می شد. ریشهٔ این باور و اعتقاد بر می گردد به گاه شماری و اندیشه هایی که ایرانیان مهری دین از آن داشتند. چنانکه اشاره شد سابقهٔ شب یلدا، یا چنانکه امروزه اصطلاحاً نامی است شب چله چندین هزار سال در ایران سابقه داشته و اولین روز زمستان یا نخستین شب زمستان بوده که زایش خورشید یا جشن تولد مهر، خورشید شکست ناپذیر بوده است. مردم عهود دور و گذشته ، که پایهٔ زندگی شان بر کشاورزی _چوپانی قرار داشت و در طول سال، با سپری شدن فصول و تضادهای طبیعی خوی داشتند ، بر اثر تجربه و گذشت زمان با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان آشنایی یافته و کارها و فعالیت هاشان را بر اثر آن تنظیم می کردند. روشنی و #روز و تابش #خورشید و اعتدال هوا در نظرشان مظاهر نیک و موافق و ایزدی بود. تاریکی و شب و سرما را نیز از اعمال اهریمن می پنداشتند. ملاحظه می کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می شود. به همان نسبت بلندی ، از روشنی و نورخورشید بیشتر استفاده می کردند و می نگریستند که شب ها کوتاه است. کم کم این اعتقاد برایشان پیدا شد که نور و روشنی و ظلمت و تاریکی مرتب در نبرد و کشمکش هستند، گاه خورشید و فروغ چیره شده ساعات بیشتری در پرتو خود مردم را نیرومند نگاه می دارد و گاه مقهور تاریکی واقع شده و ساعات کمتری با فروغ و تابش اندکی فیض می رساند. در طول سال، دریافتند که کوتاه ترین روزها ، آخرین روز پاییز ، یعنی روز سی ام آذر و بلندترین شب ها، شب اول زمستان، یعنی نخستین شب دی ماه است . اما بلافاصله پس از این بلندترین شب سال، از آغاز دی، روزها به تدریج بلندتر و شب ها کوتاه تر می شود. خورشید هر روز بیشتر در آسمان می پاید و نور و گرمی نثار می سازد، به همین جهت آن شب را یلدا نامیدند، یعنی تولد، زایش خورشید شکست ناپذیر ، و آنرا آغاز سال قرار دادند، یعنی انقلاب شتوی و آغاز زمستان ، چنانکه شرح آن در بخش نخستین گذشت . اقوام قدیم آریایی، از هند و ایرانی_هند و اروپایی جشن تولد آفتاب را آغاز زمستان می گرفتند. به ویژه «ژرمن ها عید تولد آفتاب را در آغاز زمستان گرفته و آن ماه را به خدای آفتاب نسبت می دادند و این بی تناسب نیست ،چه واقعاً آغاز زمستان مثل تولد جدید خورشید است که از آن روز در نصف کرهٔ شمالی رو به افزایش و ارتفاع و درخشندگی می گذارد و هر روز قوی تر می شود. به قول بیرونی در آثار الباقیه ، ص255، روز اول ماه دی ،خور نیز نامیده می شد و در قانون مسعودی نسخهٔ موزهٔ بریتانیایی لندن خُره روز ثبت شده ، اگر چه در بعضی مآخذ دیگر خرم روز نامیده شده است. » } ادامه دارد... @soltannasir 🌞🌑