#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #عزیز_جان #قسمت_صدوپنجاهونه همین طور که اشک از چشم هاش میومد جانمازشو گذاشت زیر سرشو روی تخت دراز کشید و چشمشو بست.با نگرانی خوابیدم… به محض اینکه بیدار شدم رفتم سراغ عزیز جان.تو تختش نبود صدای اونو از تو آشپز خونه شنیدم که با مامانم حرف می زد ….رفتم، داشتن با هم صبحانه می خوردن گفتم: سلام عزیز جان خوبی؟ …. سرشو با خنده تکون داد و گفت : بلللللله دارم چایی شیرین می خورم بیا که می دونم توام دوست داری,عفت خانم زحمت کشیده نون تازه گرفته منم که میشناسی شکمو.نگاهی به صورتش کردم هیچ اثری از غم و ناراحتی نبود آیا اون دوباره رفته بود زیر نقابی که داشت یا واقعا غمی تو دلش نبود ؟وقتی صبحانه خورد گفت من می خوام برم خونمون، بگو اکبر منو برسونه عفت خانم. مامان گفت عزیز جان چرا می خوای بری ؟ تو رو خدا بمونین تو خونه تون تنهایی مام دلواپس شما میشیم ؟ گفت : نه بابا دلواپسی نداره …کار دارم باید برم تا گندم خیس کنم امسالم می پزم تا سال دیگه خدا بزرگه.فورا گفتم مامان من با عزیز جان میرم می خوام تا سمنو پزون اونجا بمونم اجازه میدی ؟مامان گفت آره چرا که نه برو عزیز جان تنها نمونه.بعد از ظهر بابام ما رو برد و در خونه پیاده کرد و چون کار داشت رفت.حالا حتی در خونه هم برام فرق کرده بود این خونه نشونه ی شجاعت و تلاش این زن بود حالا به همه چیز به چشم دیگه ای نگاه می کردم عزیز جان کلید انداخت و رفتیم تو جلوی پله یک انبار بود پر از روغن و برنج و حبوبات و انواع کشمش گردو و مواد غذایی… توی انبار یک فریزر بزرگ با دو در شیشه ای پر از گوشت و مرغ، نگاهی به اتاق ها انداختم مبل های قشنگ و فرش های گران قیمت کمد های زیبا از چوب گردو چیزایی که تا حالا فکر می کردم خیلی عادیه و باید باشه برام ارزش پیدا کرده بود.رفتم بالا توی تراسی که عزیز جان می گفت دوست داشتم همیشه داشته باشم، دور تا دور اون گلدونهای یاس که عطرش تمام فضا رو گرفته بود و شمعدونی های پر از گل، و گل های کاغذی به رنگ صورتی، با خودم می گفتم چرا من اینا رو نمی دیدم؟ چرا از کنار زندگی فقط رد میشم؟ چشمم افتاد به حمام …جایی که هزار بار با عزیز جان رفته بودم و ازش متنفر بودم چون همیشه با عزیز جان می رفتم حمام و منو با آب داغ می شست از اون حموم بدم اومده بود ولی بازم وقتی می گفت بیا ببرمت حموم نمیتونستم نه بگم آخه همه می دونستیم روی حرف اون نباید حرف بزنیم.اون حموم با همون روش ابتکاری آقاجون گرم می شد چقدر احساس می کردم حالا اونو حموم رو دوست دارم.اما اتاق خوابِ مخصوص عزیز جان ساده و معمولی یک تخت یک نفره فنری و یک میز کنار تخت، که یک رادیوی قدیمی روی اون قرار داشت و گرامافونی در گوشه ی دیگر اتاق، یک کمد بزرگ دیواری که یک طرف اتاق رو گرفته بود …من بارها و بارها توی اون کمد رو دیده بودم ولی اون روز به نظرم جور دیگه اومدمن تازه می دونستم که چرا عزیزجان اینقدر پارچه های قشنگ و ترمه های دست دوزی شده و چیزای نفیس داره و اونا رو توی کمد نگهداری می کنه این کمد پر از خاطرات تلخ و شیرین برای اون بود. عزیز جان صدام کرد … به خودم اومدم و رفتم پایین با خنده گفت ناهید خانم نگفتی می خوام سمنو درست کنم؟ بیا دیگه.وقتی رسیدم پیشش، بهش نگاه کردم هیچ اثری از غم ندیدم.گندم ها رو داد به من و گفت این آخرین باره که درست می کنم به یاد کوکب تو خیس کن.بیا دیگه ….وقتی رسیدم پیشش، بهش نگاه کردم هیچ اثری از غم ندیدم ….گندم ها رو داد به من و گفت این آخرین باره که درست می کنم به یاد کوکب …تو خیس کن.بر عکس اینکه همیشه می خواست مننو پیش خودش نگه داره و من حوصله ام سر می رفت و زود می رفتم این بار دلم می خواست تا آخر دنیا با اون بمونم.روز قبل از سمنو پزون، علی آقا با اکرم و دخترش اومدن برای کمک اونا همیشه در هر مراسمی حاضر بودن عزیز جان نگفت : ولی من می دونستم که برای علی آقا خونه ساخته و زندگی اونا رو زیر و رو کرده بود …صبح که همه اومدن همه چیز حاضر بود عمه نیره با هشت تا بچه اش عمه ملیحه با چهار تا و بچه های عمه کوکب پنج تا و عمه زهرا با شش تا و منم که سه تا برادر داشتم و یک خواهر خوب همین کافی بود که خونه قیامت بشه.عزیز جان اونروز، فرستاد از بیرون چلو کباب آوردن چه شور و حالی توی خونه راه افتاده بود. با دیدن خنده ی دوباره ی عزیز جان که مدت ها بود از روی لبش محو شده بود شادی به خونه برگشته بود.من گوشه ای ایستاده بودم و خانواده ای که اون با عزت و احترام درست کرده بود نگاه می کردم عزیز جان اجازه نداد زیاد کسی سر دیگ دعا بخونه و با خنده گفت ما به کی قول داده بودیم که همش گریه کنیم، نمی تونیم حرف بزنیم و بخندیم؟ بزار این جوونا خوشحال باشن.دیگه دوست ندارم گریه کنم . ادامه ساعت ۹ صبح •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

موفق ترین انسانها آنهایی نیستند که به ثروت یا قدرت رسیده اند، بلکه کسانی اند که هیچگاه دیگران را نرنجانده اند، دل کسی را نشکسته اند و باعث غم و اندوه هیچکس نشده اند. شبتون بخیـر💫 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

🌸چہ زيباست هر صبح ⚪️قبل از خورشيد 🌸بہ خدا سلام کنيم ⚪️نام خدا را 🌸آرام نجوا کنيم ⚪️و آرام بگيريم 🌸بہ نام خدا 🌸سلام،صبحتون بخير ⚪️زندگيتون بہ سمت خـ♥️ـــدا •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

دعـای روز نوزدهم مـاه مبـارک رمضـان هرروز باهم‌ بخوانیم...❤️ #ماه_رمضان •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

صبح 11 فروردین #رادیو_مرسی کلی حال خوب و انرژی تقدیم لحظاتتون😍❤️ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #عزیز_جان #قسمت_آخر صبح خیلی زود منو بیدار کرد و گفت بیا در این دیگ آخر رو تو باز کن پرسیدم چی بگم وقتی می خوام باز کنم عزیز جان؟ گفت چیزی نگو نیت کن و ببین روی دیگ چی افتاده ؟رفتم سر دیگ، اولین احساسی که داشتم جای خالی عمه کوکبم بود ،بعد چشممو بستم و نیت کردم وقتی در دیگ رو باز کردم چیزی جز چند تا برجستگی که روی سنمو بر اثر قُل زدن ایجاد شده بود ندیدم عزیز جان پرسید چی دیدی؟ گفتم نمی فهمم چیزی نیست… به کسی حرفی نزدم، ولی دلم گرفت گفتم شاید لیاقت ندارم.وقتی عمه ملیحه اومد سر دیگ یک نگاه کرد و گفت : وای به خدا نگاه کنین نوشته عزیز جان … همه دیدنو تصدیق کردن، خودمم که خوب نگاه کردم دیدم درسته …رفتم دست عزیزم رو گرفتم و اشک تو چشمام جمع شد اونم با مهربونی ، دست دیگه شو گذاشت روی دست منو پرسید: چی نیت کردی؟ گفتم: می خواستم ببینم می تونم مثل شما قوی و محکم باشم ….. گفت : واااا به نظرت من قوی بودم؟ خوبه …. خب پس نیتت قبول شده ولی هیچ وقت سعی نکن مثل کسی باشی چون این تویی و من منم … آدما با هم فرق دارن … مهم اینه که همیشه قوی و محکم باشی و هیچوقت خسته نشی وگرنه زندگی زود از پا درت میاره باهاش بجنگ تا اونم نفهمه که تو زیر بار رفتی وگر نه تا میتونه بهت سخت می گیره ….. تا من با عزیز جان حرف می زدم سمنو ها کشیده شد و طبق دستور عزیز جان اول یه کاسه برای من آوردن، همین کار و هر سال عمه کوکب می کرد اون همیشه حواسش بود و کاسه ی اول رو میداد به من، اونم بی نهایت به من علاقه داشت، حتی با اینکه خودش پنچ تا بچه داشت از هر چیزی که من دوست داشتم درست می کرد، برای من کنار می گذاشت …… کاسه های سمنو توی مجمعه ها قرار می گرفت و پسر ها که هفت تا بودن اونا رو تو در و همسایه بخش کردن …که دیدیم آقاجون اومد، پیر شده بود ولی هنوز راست راه می رفت و همون طور به نظر مغرور و مهربون بود …..حالا من طور دیگه ای به آقاجون نگاه می کردم انگار عمق وجودش رو می دیدم …. همه باهاش رو بوسی کردن …و بعد رفت کنار عزیز جان روی تخت نشست و پرسید ؟ خوبی عزیز جان ؟ گفت : بلللله ….بلللله که خوبم چرا خوب نباشم …شما خوبی ؟ آقاجون گفت ای بد نیستم چند وقته اینجای کمرم ….عزیز جان وسط حرفش پرید و گفت: تو رو خدا برای من ناله نکن بسه، سمنو تو بخور و غصه نخور ….. آخر سر بابام شروع کرد به شستن دیگ و مامانم هم کمکش می کرد یه دفعه آب پاشیده شد به بابام و اونم یه کاسه آب ریخت روی سر مامانم و آب بازی شروع شد ما این کارو خیلی دوست داشتیم، یک دفعه دیدم، هرکسی یک کاسه آب دستشه و داره به یکی می پاشه… و صدای قهقهه و شادی به هوا بلند شد …. همه دنبال هم می کردن و آبها میرفت تو هوا و کسی نیگا نمی کرد داره چه کسی رو خیس می کنه. یه دفعه یه کاسه آب پاشیده شد روی عزیز جان اخم هاشو کشید تو هم و گفت یعنی چی بس کنین دیگه و در حالیکه خیس شده بود رفت سر حوض.. همه ساکت شدن ….عزیز جان یه کاسه بر داشت و پر کرد و پاشید روی آقاجون اونم خوشحال شد و فورا یک کاسه برداشت وافتاد دنبال بچه ها و همه با هم دوباره شروع کردن به آب بازی این بار با عزیز جان.. پایان از ساعت ۱۶ امروز یه داستان زندگی جدید خواهیم داشت.😍 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#آشپزی_روستایی #کباب مواد لازم : ✅ گوشت چرخکرده ✅ یک عدد پیاز ✅ دوعدد فلفل سبز ✅ یک دسته جعفری ✅ نمک،فلفل سیاه،پاپریکا ✅ فلفل سبز و گوجه بریم که بسازیمش.😋 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#هر_روز_یک_جزء 🛑📖 #تندخوانی(تحدیر) جزء نوزدهم قرآن کریم ⏱زمان:۳۵دقیقه •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سینمایی #حضرت_علی بخش اول دوستای عزیزم این‌ سه روز به احترام مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام نقطه چین نمیذاریم.🙏🏻 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

بقالی های قدیمی که چراغشون با گسترش هایپرها خاموش شده یاد عطر های خاطره انگیزشون بخیر #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_خارجی #خانه_کوچک #قسمت_دهم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_اول آهسته قدم بر می داشت؛ با پاهای برهنه و طراوت چمن های شبنم نشسته، به جانش می نشست و حال خوبش را، خوب تر می‌کرد. دست‌هایش را روی گل های زرد وحشی می‌کشید؛ لطافتشان لمس بهترین حس های دنیا بود. عطر گل های وحشی در بینی‌اش پیچید؛ روسری از سر برداشت و شروع کرد به دویدن میان گل‌ها. باد میان موهایش می‌رقصید و اصلاً برایش مهم نبود که این وقت صبح، هوا کمی سرد است. کنار رود در آن لحظه برای او بهترین جای دنیا بود. خسته از دویدن بی نفس رسید. پر جان خندید؛ قهقه زد. فریاد زد: داره میاد، داره میاد... داره میاد... داره میاد که بمونه... می مونه، می مونه، می مونه... داره میاد. صدایش در صدای باد و صدای آب گم شد. روی تکه سنگ بزرگی کنار رود نشست؛ سنگ سرد بود اما سرمای سنگ آن لحظه بی اهمیت ترین چیز در دنیا محسوب می‌شد برایش. پاهایش را داخل آب سرد رودخانه برد؛ دست زیر چانه اش گذاشت و به اطرافش نگاه کرد. چقدر این‌جا و کنار این رود زیبا خاطره داشتند! دور تا دور رود پر بود از گل‌های وحشی بنفش، زرد و گل بابونه. عمیق نفس کشید؛ عطر گل ها، صدای گوش نواز پرندگان و شر شر آب، سردی آب رودخانه، صدای باد که میان بوته‌ها و شاخه‌های درختان می‌پیچید همه چیز و همه چیز لذت بخش بود. یک پروانه زرد روی دامنش نشست؛ رنگ او با رنگ گل های دامنش که گل های زرد در زمینه سورمه‌ای بودند عجیب همخوانی داشت. اصلاً انگار این پروانه بخشی از طرح زیبایی دامنش بود؛ هیچ تکانی نخورد تا پروانه اذیت نشود. چشم بست و آهسته لب زد: دیگه تموم شد... میاد می مونه. دو سال تمام بود که ندیده بودش و صدایش را نشنیده بود؛ تمام دلخوشی‌اش به حرف‌های لیلا ختم می‌شد. لیلا شش ماه پیش رفته بود دیدنش، همراه زن عمو پروین و پسر بزرگش علیرضا و همسرش ناهید.سیاوش همان موقع برایش یک جفت گوشواره فرستاد؛ گوشواره‌هایی بلند با قلبی کوچک که میانشان یک نگین قلب شکل آبی داشت. لیلا هدیه سیاوش را به عنوان سوغات خودش به گوش های او آویخته و دور از گوش جمع یواش زمزمه کرده بود: این رو سیاوش برات فرستاده ها؛ خواسته بدونی که هر لحظه به یادته. لپ هایش گل انداخت و ته دلش قند آب شد؛ چه هدیه های قشنگی فرستاده بود آن مرد مانده در راه دور.از جا پرید؛ مسافرش داشت می آمد و او که لحظه ها را برای دیدنش شمارش می کرد. حالا بی خیال و فارغ از دنیا کنار رود داشت خاطرات را مرور می کرد. نه الان وقت مرور خاطرات نبود! باید می رفت و می دیدش.قصدش از آمدن کنار رودخانه این بود که قلبش آرام گیرد اما برعکس قلبش بی قرار تر از همیشه می تپید و فقط دیدن چشم های سیاه سیاوش را طلب می کرد. روسری زیبایش را که از همان پارچه دامنش بود، روی موهایش کشید. دوباره شروع کرد به دویدن؛ باید هرچه زودتر خودش را به خانه عمو همایون می رساند. باید این بار را بی خیال دیدن و لذت بردن از درخت های گیلاس و زرد آلو و سیب توی راه میشد و مستقیم به خانه عمویش می رفت. پسر عموی محبوبش حتماً تا حالا رسیده بود؛ به روستا که رسید قدم هایش را آهسته کرد. از کنار گلابتون رد شد؛ دختری یازده ساله با یک پیراهن بلند زرد و روسری سرمه ای و شلوار قهوه ای تیره. لباس هایش هیچ تناسبی با هم نداشتند. خنده اش گرفت؛ امروز انقدر حالش خوب بود، که همه چیز به خنده اش می انداخت. گلابتون سلامی زیر لب کرد و چوبی دستی را تکان داد و گوسفندانش را به سمت دیگری راند.عمارت عمو همایون میان خانه های کوچک روستا حسابی به چشم می آمد؛ اصلاً غیر از خانه پدرش محمود، هیچ خانه دیگری به بزرگی خانه همایون در روستا نبود. پدر بزرگش خان بود سال چهل و یک که اصلاحات ارضی انجام شد بخش عظیمی از زمین هایش را از دست داد؛ آن زمان محمود و همایون خردسال بودند، اما بیست سال بعد وقتی هر دو روزهای جوانی را می گذرادند، خشکسالی شد.مردم روستا پنج سال با خشکسالی ساختند تا اینکه کارد به استخوانشان رسید؛ هر کسی خواست زمین هایش را بفروشد از روستا برود. محمود و همایون هم فرصت را غنیمت شمردند و زمین ها را به قیمت های ارزان از مردم خردیدند به مردم پول، دام، گاو دادند. هم مردم روستا آواره‌ی شهرهای دیگر نشدند، هم محمود و همایون هم حسابی زمین به دست آوردند. چند سالی گذشت و خشکسالی رفت؛ زمین ها و باغ ها دوباره آباد شد. محمود و همایون اگرچه که قانوناً دوره خان ها گذشته بود اما عملاً خان شدند.توی حیاط خانه عمو شلوغ بود؛ انگار سیاوش کمی زودتر از او رسیده و پشت به آیلار که تازه به دم در رسید، ایستاده و لیلا را در آغوش گرفته و رفع دلتنگی می کردند.وارد جمع شد و چسبیده به بانو ایستاده و تقریباً پشت سر او سنگر گرفت؛ دلهر داشت و گوشه روسری بزرگ بانو را میان دستش می چلاند. ادامه ساعت ۲۱ شب •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

اسباب بازی گردون موتور پلیس که سوغات لاکچری زمان ما بود . #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#داستان_شب 💫 در بنی اسرائیل عابدی بود، به او گفتند: در فلان مکان درختی است که قومی آن را می‌پرستند. عابد خشمناک شد و تبر بر دوش گرفت تا آن درخت را قطع کند. ابلیس به صورت پیرمردی در راه وی آمد و گفت: دست بدار تا سخنی بازگویم. گفت: بگو، گفت: خدا رسولانی دارد که اگر قطع این درخت لازم بود، آنان را برای این کار می‌فرستاد. عابد گفت: حتما باید این کار را انجام دهم. ابلیس گفت: نمیگذارم، سپس با وی گلاویز شد، عابد وی را بر زمین زد. ابلیس گفت: مرا رها کن تا سخن دیگری برایت گویم و آن این است که تو مردی مستمندی، اگر مالی داشته باشی که بر عابدان انفاق کنی بهتر از قطع آن درخت است، دست از این درخت بردار تا هر روز دو دینار زیر بالش تو بگذارم. عابد گفت: راست میگویی! یک دینار صدقه میدهم و یک دینار را به کار می‌برم، مرا به قطع درخت امر نکرده اند و من دارای مقام پیامبری نیستم که غم بیهوده بخورم. عابد دو روز زیر بستر خود دو دینار دید و خرج کرد؛ ولی روز سوم چیزی ندید و ناراحت شد و تبر برگرفت که درخت را قطع کند ابلیس در راهش آمد و گفت: کجا میروی؟ گفت: می‌روم درخت را قطع کنم، گفت: هرگز نمی توانی و با عابد گلاویز شد و وی را بر زمین زد و گفت: بازگرد و گرنه سرت را از تن جدا میکنم. عابد گفت: مرا رها کن تا بروم؛ اما بگو چرا آن دفعه من نیرومندتر بودم؟ ابلیس گفت: تو قصد داشتی درخت را برای خدا و با اخلاص قطع کنی؛ از این رو خدا تو را بر من مسلط ساخت؛ ولی این بار برای خود و دینار خشمگین شدی و من بر تو مسلط شدم. 📙پند تاریخ ۲۰۱/۵-۲۰۲ ؛ به نقل از: المستطرف ۲/ ۱۵۴؛ احیاء العلوم ۳۸۰ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_بیستویکم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

از سری هنرنمایی‌های هم‌ نسلی‌هامون مهمون برامون میومد دیگه برای خودشیرینی ولکن ماجرا نبودیم پاش میفتاد رو سقفم راه می‌رفتیم هر چقدم مادرمون چشم‌غره میرفت انگار نه انگار باید هنرمونو رو میکردیم ! #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

سریال به رنگ صدف از سریال‌های دهه هفتادی #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_دوم بانو خواهر بزرگترش، نگاهش کرد و از همان لبخند های پر از آرامش همیشگی زد و پرسید: خوبی ؟ خجالت زده سر پایین انداخت و گفت: خوبم؛ خیلی وقته اومده؟بانو باز هم لبخند زد.- ده دقیقه ای میشه؛ بنظرم دوست داشت ببیندت. دو، سه باری با نگاهش توی جمع گشت.آیلار به سیاوش نگاه کرد؛ خستگی از سر و رویش می بارید. تمام وجودش چشم شده؛ تار و پودش چشم شده بود. حتی سلول های بدنش هم چشم شده بودند تا بیشتر سیاوش را ببیند.دلتنگی امانش را بریده بود؛ از همان وقتی که سودای دکتر شدن به سر سیاوش افتاد به دیر دیدن و کم دیدنش عادت کرد اما این دو سال آخر درسش، دیگر اصلاً نیامده بود. به منصور گفته بود، وقتی می آید و می ماند موقع برگشتن غریبی و تنهایی بیشتر به چشمش می آید؛ از طرفی هم سنگینی درس هایش مانع از آن شده که وقت کافی برای آمد و رفت داشته باشد. اما حالا آمده بود، تا بماند و برای مردم خودش کار کند؛ توی همان درمانگاه کوچکی، که همایون به ظاهر برای خدمت به مردم روستا و روستا های اطراف، اما در واقع برای برگرداندن سیاوش و پایبند کردش ساخته بود.به تعارف عمو همایون و همسرش پروین همه به سمت داخل عمارت رفتند؛ سیاوش در حالی که یک سمتش منصور و سمت دیگرش علیرضا ایستاده بودند پشت سر همایون و محمود وارد عمارت شد.آیلار اما جزء آخرین نفرات بود، که به سمت عمارت رفت. بانو دستش را روی شانه اش گذاشت و تقریباً هلش داد. البته خودش هم برای رفتن توی خانه بی قرار بود؛ خب سیاوش را ندیده و قلبش به این نیم نگاه راضی نبود.توی عمارت خدمتکار ها داشتند از مهمان ها که بیشترشان اقوام بودند، پذیرایی می کردند؛ آن هم با بهترین میوه ها، شیرینی ها و شربت ها که در آن منطقه پیدا میشد. بانو یک لیوان شربت برداشت؛ به دست آیلار داد و گفت: بخور یک کم آروم بشی. آیلار مهربان نگاهش کرد و یک جرعه از شربت نوشید؛ خنکی شربت با آتش درونش عجیب در تضاد بود. عطر خوش گلاب توی دهانش پیچید. به یک‌باره لیلا مقابلش ایستاد؛ بوسه ای محکم روی گونه اش نشاند و گفت: سلام قربونت بشم؛ معلوم هست کجایی؟چشمکی زد و اضافه کرد: راستی چشم شما روشن.آیلار سرخ شد؛ لبخند خجالت زده ای زد و گفت: اینجوری نگو لیلا؛ زشته یکی می‌شنوه فکر می کنن چه خبره. لیلا خندید و گفت: چه خبره مگه؟ می‌خوای زن داداشم بشی دیگه؛ راستی چرا نیومدی جلو به سیاوش خوش آمد بگی؟بانو رو به لیلا گفت: این پشت سر من قایم شده بود داشت پس می افتاد. تو، توقع داشتی بیاد جلو خوش آمد بگه؟ اون‌وقت که دیگه جلو همه غش می کرد. هر دو با صدای بلند خندیدند و آیلار سر پایین انداخت و گوشه روسری اش را دور انگشت پیچید؛ سر که بلند کرد نگاهش به چشمان سیاه، سیاوش افتاد. گوشه ای ایستاده بود و با منصور حرف میزد؛ نگاهش به چند ثانیه هم نکشید. چشم از آیلار گرفت و به منصور دوخت. اما قلب آیلار با همان نگاه از کار افتاد؛ به سختی دستش را بالا آورد و یک جرعه شربت نوشید تا راه نفسش باز شد. این‌بار اما نه متوجه خنکی شربت شد، نه عطر گلاب و بوی مطبوع زعفران؛ همه‌ی حواسش پرت نگاه سیاوش بود. پرت چشمان زغالی اش! دخترک حق داشت بی حواس باشد؛ بی انصاف مگر حرارت نگاهش برای آدم حواس می گذاشت؟ جای قلبش توی سینه خالی بود؛ جای جان توی تنش. دل و جانش هر دو با همان یک نگاه کوتاه سیاوش رفت. کنار بانو، لیلا، ناهید و عاطفه که او هم خواهر دیگرش بود؛ نشسته و دختر ها گرم بگو و بخند خودشان بودند. آیلار داشت با موهای سعیده دختر سه ساله‌ی عاطفه که روی پاهایش نشسته بود بازی می کرد.نگاهش یواشکی حوالی سیاوش بازی می کرد و تمام فکرش هم پیش او بود که در جمع پسران فامیل نشسته و همانطور که از میوه های نوبرانه تابستانه‌ی مقابلش می‌خورد، با آن‌ها بگو و بخند می کرد و گاهی صدای خنده اش بالا می رفت. دلش می خواست یک‌بار دیگر به چشم های سیاوش نگاه کند اما او سرگرم اطرافش بود و فارغ از بی قراری های آیلار از خوردن میوه اش و هم صحبتی با رفقایش لذت می برد.زمان نهار که رسید خدمتکار ها مشغول پهن کردن سفره شدند؛ بوی برنج ایرانی و زعفران، گوشت کبابی، عمارت را برداشته بود. سفره پر از دیس های بزرگ برنج خوش عطر تزئین شده با زعفران شد، با مرغ های شکم پر و انواع و اقسام خورشت ها، سالاد و انواع ترشی و سبزی خوردن.همه‌ی مهمان ها از اقوام بودند و غریبه ای میانشان نبود؛هر چند که همایون تمام روستا را به مناسبت آمدن سیاوش شیرینی داد و قرار شد یک مهمانی حسابی هم بدهد.آیلار از شب گذشته شام نخورده بود؛ حالا با دیدن این سفره زیبا و رنگانگ حسابی گرسنه می نمود.سر سفره که نشستند برای خودش کمی غذا کشید. قاشق اول را به دهان گذاشت؛ داشت از مزه گردو وآلو با چاشنی رب انار لذت می برد، که صدای منصور را شنید. ادامه ساعت ۹ صبح •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

‍ همین الان خدایم را صدا کردم نمیدانم چه می خواهی ولی الان برای تو برای رفع غم هایت برای قلب زیبایت برای آرزو هایت برای دین و دنیایت برای آخر کارت به درگاهش دعا کردم شبتون بخیر🌙✨ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

صبـح ها هدیهٔ نابی سـت بـه تـو نفست گرم ،دلت گرم ، جهانت زیبـا           ســـ🥰✋ــلام  صبحتون سرشار از خیر و برکت الهی        •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

دعـای روز بیستم مـاه مبـارک رمضـان هرروز باهم‌ بخوانیم...❤️ #ماه_رمضان •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

صبح 12 فروردین #رادیو_مرسی کلی حال خوب و انرژی تقدیم لحظاتتون😍❤️ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_سوم به شخصی می گفت: دایی بفرمایید بالا... شما اینجا بشینید، من و سیاوش می‌ریم اون طرف؛ اونجا جا هست. سر بلند کرد و متوجه اشاره منصور شد؛ دقیق داشت به مقابل آنها که جای خالی بود اشاره می کرد. منصور برادرش و سیاوش می آمدند درست مقابل آنها می نشستند؟ هیجان و استرس با هم به قلبش سرازیر شد. به خودش نگاه کرد؛ پیراهن زرد بر تن داشت. دور تا دور کمر و آستینش گل های رز سورمه ای دوخته شده بود و با دامن و روسری سورمه ای که گل های زرد داشتند.لباسش هنر دست بانو بود؛ یک خیاط ماهر که هیچ کس نمی توانست مثل او زیبا لباس بدوزد. قاشق و چنگال را توی بشقاب گذاشت؛ کمی آب نوشید و دستانش را مشت کرد و محکم فشار داد، تا قدری از استرسش کم شود.سیاوش و منصور آمدند و روبه روی او نشستند؛ منصور از آن طرف سفره خم شد و آهسته لپ آیلار را کشید. هنوز عادت بچگی هایش را ترک نکرد بود و پرسید: چطوری قشنگ من؟ از صبح تا حالا کجایی ندیدمت؟آیلار که نگاهِ مستقیم سیاوش را روی خودش می دید، دامنش را میان دستش مچاله کرد و به منصور لبخند زد و گفت: من هستم؛ تو سرت گرم مسافرِت بود.به سیاوش نگاه کرد و ادامه داد: خوش اومدی سیاوش؛ رسیدن بخیر. سیاوش لبخند گرمی زد.- ممنون؛ سلامت باشی.همین سه کلمه کافی بود که دل دخترک ضعف برود و با خودش فکر کند چقدر برای شنید صدایش دلتنگ بوده! دلتنگ بود و البته بی قرار. حالا که سیاوش روبه رویش نشسته بود، حالش شبیه دختر های بود که برایشان خواستگار آمده؛ استرس داشت، به همراه شور و حالی خاص. دامنش را همچنان میان دستانش می فشرد. نگاهش به سفره بود؛ به سبزی خوردن تازه ی توی سفره و کاسه‌ی سالاد شیرازی کنارش که سیاوش صدایش زد: آیلار؟قلبش هری ریخت؛ نامش چه زیبا بود! هر وقت سیاوش صدایش می کرد همین فکر از سرش می‌گذشت؛ اصلاً از روزی که مرد محبوبش آن‌قدر زیبا نامش را بر زبان آورد، عاشق نامش شد.سربلند کرد خیره به چشمان زغالی سیاوش منتظر شد تا او ادامه سخنش را بر زبان بیاورد؛ سیاوش گفت: چرا غذا نمی‌خوری؟ابرو بالا انداخت؛ به بشقابش اشاره کرد و گفت: یخ کرد؛ بخور.هل شد؛ قاشق و چنگال را به دست گرفت و گفت: دارم می‌خورم. سیاوش لبخند زد؛ از آن‌ها لبخند ها که ازشان محبت چکه می کرد. دلش رفت برای لبخند مرد روبه رویش؛ دلش رفت برای حواس سیاوش که سمت بشقاب دست نخورده او پرت شده بود.دومین قاشق از محتویات مرغ شکم پر را که گوشه‌ی بشقابش ریخته بود، در دهانش گذاشت و چقدر طعم گردو و آلو با چاشنی رب انار این‌بار خوشمزه تر بود.غذایش نوش جانش شد وقتی مرد قلبش با آن لبخند مهربان او را دعوت به خوردن کرد؛ غذایش نوش جانش شد چون که سیاوش درست روبه رویش نشسته بود. هر چند جرات نمی کرد میان جمع شلوغ فامیل آن گونه که دلش می‌خواهد نگاهش کند؛ اما همین که بود، همین که گاهی زیر چشمی نگاهش می کرد، همین که وقتی با منصور صحبت می کرد صدایش را می شنید کافی بود برایش. روی تخت چوبی درحیاط زیر درخت گیلاس درازکشید؛ تیرماه بود فصل رسیدن گیلاس ها. چشمش به گیلاس هاس سرخ میان برگ های سبز بود اما حواسش در خانه عمویش. از دو روز پیش که سیاوش را دید یاد رفتار او رهایش نمی کرد؛ غیر از سر سفره برخورد دیگری با هم نداشتند.سیاوش هم هیچ تلاش دیگری برای اینکه برخورد داشته باشند نکرد. از همان روز به بعد هم ندیده بودش؛ مرد جوان از طرفی درگیر مهمان ها و از طرف دیگر درگیر کارهای درمانگاهش بود. دخترک می ترسید مبادا فراموشش کرده باشد و دیگر به او فکر نکند؛ توقع رفتار مهربانانه تری از پسر عمویش داشت و اصلاً فکر نمی کرد اولین دیدار بعد از دو سال انتظار انقدر ساده بگذرد. غرق افکارش بود که بانو صدایش کرد: آیلار کجایی؟بلند شد نشست.- جانم بانو؟ اینجام.بانو گفت: بیا این سبد رو ازم بگیر، یک مقدار سبزی برای شام بچین آبگوشت داریم.از روی تخت بلند شد و به سمت بانو رفت و سبد را از او گرفت؛ قسمتی از حیاط سبزی کاشته بودند. حیاط بزرگی داشتند؛ پر از انواع و اقسام درختان میوه. از درِ حیاط تا درِ وردوی خانه دو طرف درخت کاشته بودند. زیر درخت گیلاس محبوب او هم یک تخت بزرگ چوبی قرار داشت که هر وقت دلش تنهایی می خواست روی آن می نشست.کنار سبزی ها جوری که خرابشان نکند نشست و شروع کرد به چیدن؛ عطر ریحان که بیشتر از هر سبزی دیگری دوستش داشت، را استشمام کرد و سعی کرد کمتر به سیاوش و رفتارش فکر کند.شب موقع شام کل خانواده غیر از پدرش دور سفره جمع بودند؛ سفره روی تخت دوست داشنی اش و زیر درخت گیلاس پهن شد. بانو داشت آبگوشت توی کاسه های چینی گل سرخ می ریخت.عاطفه توی کاسه ها نان می ریخت؛ شعله، مادرشان، در حالی که سعیده کوچولو را روی پایش نشانده بود، به او غذا می‌داد. منصور و رضا شوهر ریحانه هم گرم صحبت بودند. ادامه ساعت ۱۶ عصر •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#آشپزی_روستایی #نان_پیده مواد لازم: ✅ ۴ لیوان آرد ✅ نصف استکان آب ✅ یک قاشق نمک ✅ یک قاشق شکر ✅ ۱/۵ قاشق خمیرمایه ✅ یک لیوان شیر ✅ ۴ قاشق روغن ✅ ۲ عدد تخم مرغ ✅ کنجد ✅ سیاه دانه بریم که بسازیمش.😋 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#هر_روز_یک_جزء 🛑📖 #تندخوانی(تحدیر) جزء بیستم قرآن کریم ⏱زمان:۳۴دقیقه •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f