🔺️شهادت امیرالمومنین علی (ع) تسلیت باد 🖤 #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_خارجی #خانه_کوچک #قسمت_دوازدهم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هفتم خیره‌ به صورت آیلار گفت: کجایی خانم؟از روزی که اومدم هر روز صبح رفتم کنار رود اما ازت خبری نبود؟نگاه آیلار دوخته شده بود به سیب سرخ توی دستش و گفت: خبر نداشتم میری اونجا! سیاوش تن صدایش را پایین تر آورد؛ سرش را به صورت آیلار نزدیک کرد و گفت: دلتنگت بودم؛ خیلی زیاد. گونه های دخترک گل گون شد؛ درست مثل سیب توی دستش. سیاوش عاشق خجالت کشیدن هایش بود؛ اصلاً این دختر وقتی خجالت می کشید از همیشه زیباتر میشد. سکوت آیلار را که دید گفت: تو نمی‌خوای چیزی بگی؟ نگاه آیلار به سمت کفش هایشان کشیده شد؛ می دانست مقصود مرد جوان از سوالش چیست با تن صدای که به سختی به گوش می رسید، گفت: گوشواره ها خیلی قشنگ بودن؛ ممنون. سیاوش آهسته خندید و گفت: یعنی نمی‌خوای بگی دلت برام تنگ شده بود؟ آیلار آهسته گفت: چرا شده بود. سیاوش شیطنت کرد: چی شده بود؟ صورت آیلار از این سرخ تر نمی‌شد؛ لب زد: دلم تنگ شده بود. سیاوش کوتاه نیامد؛ نزدیک تر رفت و در چند سانتی آیلار ایستاد و پرسید: دلت تنگ کی شده بود؟ آیلار معترضانه صدایش کرد: سیاوش؟ سیاوش مهربانانه جواب داد: جان؟ جان از تنش رفت با جانی که سیاوش نثارش کرد؛ اصلاً جان او چه ارزشی داشت در برابر جان گفتن مرد روبه رویش؟ همین برایش کافی بود؛ دیگر چه می خواست؟ نامش را بخواند و او بگوید جان...کیف سیاوش حسابی کوک بود؛ مردانه خندید و گفت: عصبانی بشی هم اثر نداره؛ تا جوابم نگیرم نمیرم.آیلار لب زد: پس جوابت نمی‌دم، تا نری. سیاوش سر کنار گوشش برد و آهسته گفت: جوابم بدی نمی‌رم...آه از نفسش که نفس دخترک را برید، وقتی که آن همه گرم به گوشش خورد و وجودش را به آتش کشید.سرش را عقب کشید؛ رو به آیلار که نگاه از زمین نمی کند، ادامه داد: خانم خانما نمی‌خوای اون چشم‌های خوشگلت رو به من نشون بدی؟ والله انقدر که من دلتنگ دیدن چشم‌های سیاهت هستم زمین نیستا.آیلار آهسته سر بلند کرد؛ خودش هم بی قرار دیدن چشم های زغال گونه‌ی سیاوش بود. سیاوش خیره اش شد. به قول بچه های دانشگاه خدا وقتی آیلار را می آفرید، حسابی سر حوصله بود تا توانست برایش وقت گذاشت. چشم‌های درشت سیاهش را زیر سایه آن مژه های بلند و کشیده بود؛ با ابروهای سیاه و بینی کوچک و لب‌های چون انار قرمز. تکه‌ی کوچکی از موهای مشکی اش از زیر روسری توی صورتش افتاده بود و سفیدی پوستش را بیشتر از همیشه نشان می‌داد. تکه موی آیلار را توی دست گرفت و آهسته لب زد: خدا تو رو آفرید تا هنرش رو به رخ بندهاش بکشه؛ چشم های تو شاهدی برای هنرمندی خدا ست. آیلار لبخند پر از شرمی زد؛ سیاوش این جمله را چند ماه پیش وقتی از یکی از دختر های دانشگاهش کتابی هدیه گرفته بود خواند. او این جمله را اول کتاب شعری نوشته و به سیاوش هدیه داده بود؛ حالا با تمام وجود درکش می کرد. واقعاً که آیلار نشانه ای از هنرمندی خدا بود.نگاهش را مستقیم به چشم های دختر عمویش دوخت و گفت: تازه الان می فهمم چقدر دلم برات تنگ شده بوده. لبخند آیلار عمیق تر شد و چال گونه اش نمایان؛ دل مرد جوان پر کشید برای بوسیدن آن چال گونه. هوس بوسیدن گونه دخترک مثل گاز زدن سیب حوا ممنوعه بود؛ میان باغ سیب بود و حسی ممنوعه به جانش افتاد. حالا چه خوب حوا را درک می کرد؛ به خدا قسم که حاضر بود بهشت را به بوسیدن چال گونه آیلار بفروشد. کسی چه می داند شاید حوای بیچاره هم از درد عشق بود که بهشت را به سیبی فروخت؛ شاید آدم برایش شرط گذاشت که میان او و بهشت یکی را انتخاب کند. حوا سیب را گاز زد تا نشان دهد بهشت بی او جهنم است و جهنم با او بهشت. دوست داشت بی اهمیت به آدم های توی باغ فقط به هوس بوسیدن دخترک و فروختن بهشت به یک بوسه فکر کند اما افسوس که خدا شاید می گذشت و از بهشت نمی راندش ولی چشم های که توی باغ بود محال بود بگذرند از این گناه کبیره.برای این‌که حواس خودش را از آیلار و هوس بوسیدنش پرت کند، چشم هایش را که قفل صورت آیلار شده بود کنَد؛ سری تکان داد و گفت: خسته شدی، بیا کمکت کنم.آیلار فهمید نگاه مرد جوان کلافه شد؛ دلتنگ بودند و یک آغوش حق هردویشان بود که امکانش وجود نداشت. با ناز لبخند زد و گفت: آره خسته شدم؛ کمکم کن.کنار هم مشغول چیدن سیب بودند که آیلار پرسید: راستی سیاوش درمانگاه رو از کی باز می کنی؟سیاوش نگاهش کرد؛ سیب را توی پارچه‌ای که آیلار به کمرش بسته بود انداخت و گفت: از هفته دیگه؛ یک نقشه هایی هم دارم.آیلار پرسید: چه نقشه هایی؟ سیاوش با شیطنت ابرو بالا انداخت گفت: به موقعش می فهمی. ظهر کارگرها که همه از اهالی روستای خودشان یا روستاهای اطراف بودند، دسته دسته دور هم نشسته بودند و غذا می‌خوردند؛ توی سفره هایشان غذا های ساده ای قرار داشت. ادامه ساعت ۲۱ شب •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

⏳یه دیالوگی بود که میگفت: «تو هیچوقت خاطرات عمیقی که تجربه کردی‌رو فراموش نمیکنی، حتی اگر دیگه به خاطر نیاریشون» و چه روزایی که خاطراتش، وسطِ قلب و مغزمون تا ابد هک شده و قرار نیست هیچوقت فراموش بشه، حتی اگه از یادآوریشون فرار کنیم... #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#داستان_شب 💫 قصابی در حال کوبیدن ساطور بر استخوان گوسفند بود که تراشه‌ای از استخوان پرید گوشه چشمش. ساطور را گذاشت و ران گوشت را برداشت و به نزد طبیب رفت و ران گوشت را به او داد و خواست که چشمش را مداوا کند. طبیب ران گوشت را دید طمع او را برداشت و فکر کرد حالا که یکی به او محتاج شده باید بیشتر از پهلوی او بخورد بنابراین مرهمی روی زخم گذاشت و استخوان را نکشید. زخم موقتا آرام شد. قصاب به خانه رفت. فردا مجددا درد شروع شد به ناچار ران گوشتی برداشت و نزد طبیب رفت. باز هم طبیب ران گوشت را گرفت و همان کار دیروز را کرد تا چندین روز به همین منوال گذشت تا یک روز که قصاب به مطب مراجعه کرد طبیب نبود اما شاگرد طبیب در دکان بود قصاب مدتی منتظر شد اما طبیب نیامد. بالاخره موضوع را با شاگرد بیان کرد. شاگرد طبیب بعد از معاینه کوتاهی متوجه استخوان شد و با دو ناخن خود استخوان را از لای زخم کشید و مرهم گذاشت و قصاب رفت. بعد از مدتی طبیب آمد از شاگرد پرسید کسی مراجعه نکرد. گفت چرا قصاب‌باشی آمد. طبیب گفت تو چه کردی. شاگرد هم موضوع کشیدن استخوان را گفت. طبیب دودستی بر سرش زد و گفت: ای نادان آن زخم برای من نان داشت تو چطور استخوان را دیدی نان را ندیدی؟ گرچه لای زخم بودی استخوان لیک ای جان در کنارش بود نان... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_بیستوسوم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

کیا هنوز از این‌ رو پشتی ها تو خونشون دارن..🥲 #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

اگه اینارو یادته تقریبا 35 سالته😍 #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_هشتم یکی نان محلی و گوشت کوبیده و سبزی داشت؛ یکی چند دانه کتلت، یکی کاسه ای ماست محلی، یکی توی قابلمه کوچکش که در اثر دود آتش حسابی سیاه شده بود کمی برنج با خورشت داشت.دسته دسته دور هم می نشستند؛ با هم غذا می‌خوردند. از غذا های هم می‌خوردند و خستگی در می کردند. شعله هم گوشه ای از باغ سفره پهن کرد؛ دمپختک را توی دو دیس کشید. ترشی و ماست و کمی هم نان توی سفره گذاشت. منصور عادت داشت دمپختک را با نان بخورد؛ روغن محلی را هم روی برنج ریخت و بچه ها را صدا کرد. همگی با هم دور سفره نشستند؛ کتری را روی آتش گذاشت تا بعد از نهار بچه ها چای بنوشند و خستگی‌شان در برود. سر سفره بانو رو به سیاوش پرسید: سیاوش نمی‌خوای درمانگاه رو باز کنی؟ مردم خیلی وقته چشم به راهن.سیاوش نگاهش کرد و گفت: به امید خدا هفته دیگه؛ یک سری وسایل کم داره اما تا هفته دیگه می‌رسه. وسایل که برسه دیگه آماده اس. منصور گفت: فعلاً که آقای دکتر همه اش توی باغ ها اسیره یا اینجا کمک دست منه یا اون‌طرف کمک عمو و علیرضا. آیلار متعجب نگاهش کرد؛ پس سیاوش روزهای قبل هم می آمده! از وقتی که سیاوش آمده بود آیلار نتوانسته بود به باغ ها بیاید. درگیر قالی بودند؛ قالی تمام شده بود و باید آماده اش می کردند تا تحویل دهند البته که قالی بافی هم از جمله کارهای بود که بانو پیشنهادش را داد. چند سالی میشد که قالی می بافتند: برایشان سرگرمی خوبی بود. البته لذت هم می بردند بخصوص بانو که علاقه زیادی به هنرهای دستی داشت. سیاوش رو به شعله گفت: زن‌عمو من فکری دارم؛ خواستم با شما و عمو هم در میون بذارم ببینم نظرتون چیه؟شعله منتظر نگاهش کرد؛ سیاوش ادامه داد: فکر کردم اگه شما و عمو مشکلی نداشته باشین، آیلار بیاد توی درمانگاه کمک من برای کارهایی مثل مراقبت های مخصوص خانم های باردار، واکسن بچه ها، آمپول زدن به خانم ها و کارهای اینجوری؛ اینطوری دیگه برای واکسن و مراقبت بارداری و این چیزا نمی‌خواد اهالی روستای خودمون و دو، سه تا روستای دیگه که به ما نزدیک هستن آواره بشن. آیلار هم که دوره دیده؛ بعد ماجرای آتیش سوزی دیگه هیچ مامایی قبول نکرد بیاد باغ چشمه. پس بهتره یکی از اهالی خودمون این کار رو انجام بده. کی بهتر از آیلار که هم علاقه داره هم دوره دیده.آیلار حسابی جا خورد! اصلاً فکرش را نمی کرد سیاوش همچین برنامه ای داشته باشد اما عجب برنامه ای داشت این مرد جوان! هر روز دیدن همدیگر، هر روز کنار هم بودن، با هم کار کردن؛ اصلاً مگر بهتر از این میشد؟بانو گفت: خیلی فکر خوبی کردی سیاوش؛ آیلار اون همه مدت خونه خاله موند تا دوره ببینه. خیلی خوبه که بتونه ازش استفاده کنه. سیاوش گفت: فقط چون که آیلار عملی کار نکرده و تجربه نداره با مرکز بهداشت نزدیک اینجا صحبت می کنم یک چند روزی بره کنارشون کار کنه. به آیلار نگاه کرد؛ لبخندی زد و با مهربانی گفت: یعنی آیلار خانم باید دوباره چند روزی به خودش سختی بده پنجاه کیلومتر راه بره و برگرده؟آیلار بیشتر از اینکه حواسش به حرف سیاوش باشد، به لبخندش بود؛ بی حواس گفت: مشکلی نیست میرم. سیاوش زیر چشمی نگاهش کرد؛حواسش به بی حواسی دخترک بود. می دانست حالش با این پیشنهاد خوب است؛ از خوبی حال دل محبوب حال دل خودش هم خوبِ خوب بود.رضا گفت: البته ببخشید من دخالت می کنما؛ بنظرم خیلی فکر خوبیه هم که زن های باردار و بچه دار نمی‌خواد پنجاه کیلومتر راه تا نزدکترین درمانگاه؛ برن هم اینکه آیلار یک کاری می کنه که مربوط به رشته اش باشه. بالاخره آیلار چهارسال رفت دبیرستان رشته‌ی تجربی درس خوند؛ توی سرما و گرما هر روز پنجاه کیلومتر راه رفت و برگشت. بعدشم که دانشگاه مامای قبول شد. آقا محمود نذاشت بره؛ چند ماه هم دوره بهیاری دید. لااقل یک کاری انجام بده مرتبط به رشته اش باشه.آه از نهاد آیلار بلند شد؛ یاد سال قبل افتاد که چقدر درس خواند و زحمت کشید تا کنکور قبول شد.اما چون دانشگاهش دور بود پدرش مانع شد؛ آخر کار هم آبی پاکی را روی دستش ریخت که بیخود زحمت نکشد دختر را چه به دانشگاه رفتن و درس خواندن؟ آخرش باید برود خانه شوهر و کهنه بچه بشوید. چقدر گریه والتماس کرد اما مرغ پدرش یک پا داشت راضی نشد که نشد؛ حتی صحبت های رضا که توی درس خواندن هم خیلی کمکش کرده بود و اصرار های منصور نتوانست نظرش را عوض کند. تمام بعد از ظهر ش را به رویا پرادزی گذرانده بود؛ سیب چیده و رویا بافته بود.کار کردن توی درمانگاه آن‌هم کنار مردی که این همه دوستش داشت غیر از رویا چه می توانست باشد؟ سیاوش چقدر زیبا پشت آرزوهایش در آمد؛ اینکه به فکرش بود، اینکه برایش مهم بود و به آرزو ها و خواسته هایش اهمیت می‌داد، عجیب به دلش نشست. ادامه ساعت ۹ صبح •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

خواهان آنم که ضربان قلبتان به لبخندهای مکرر تکرار شود و هر آنچه به دل آرزو دارید بی بهانه ای از آن شما باشد 💙 شبتون آروم💫 ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

امروزتون پر از امید زندگیتون پر از عشق شـ.ـادے و زیبــایے نصیب لحظه‌هاتون روزتون عالے و زیبا      ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌•┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

دعـای روز بیستودوم مـاه مبـارک رمضـان هرروز باهم‌ بخوانیم...❤️ #ماه_رمضان •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

صبح 14 فروردین #رادیو_مرسی کلی حال خوب و انرژی تقدیم لحظاتتون😍❤️ •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_نهم سرشب هم منصور آمد و خبر موافقت پدرش را داد و به حال خوبش افزود. نزدیک‌ترین شهری که در آن دبیرستان و درمانگاه و مرکز بهداشت و امکانات دیگر داشت پنجاه کیلومتر از آن‌ها دور بود؛ آیلار یک ماه هر روز صبح رفت و ظهر برگشت تا به صورت عملی هم کار را یاد بگیرد.صبح اولین روزی که قرار بود مستقل کار کند؛ آن هم توی درمانگاه و کنار سیاوش بالاخره رسید. هم شوق داشت هم استرس؛ شب قبل تقریباً نخوابیده بود و به اولین روز کاری اش فکر کرده بود. لباس پوشید و بعد از بدرقه خانواده اش راهی درمانگاه شد. پیشنهاد منصور را برای همراهی اش رد کرد و پیشنهاد سیاوش را که گفته بود خودش دنبالش می آید را هم؛ می‌خواست قدری قدم بزند تا آرام شود. آهسته قدم می‌زد؛ از کوچه باغ های زیبا می گذشت و سعی می کرد حواسش را بدهد به زیبایی روستایشان تا قدری از اضطرابی که داشت کاسته شود.وقتی رسید سیاوش هم رسیده بود؛ مستقیم به اتاق او رفت و سلام کرد. سیاوش که با روپوش سفید پشت پنجره ایستاده بود و بیرون را نگاه می کرد سر برگرداند و نگاهش کرد. چندگام به سمتش برداشت و گفت: سلام؛ آیلار خانم صبح بخیر.آیلار لبخند شیرینش را به رویش پاشید: صبح توهم بخیر.سیاوش مقابلش ایستاد و پرسید: خوبی؟ آیلار انگشت هایش را در هم قفل کرد؛ به چشم های سیاوش نگاه کرد و گفت: استرس دارم. سیاوش هم نگاهش را به نگاه آیلار گره زد و گفت: استرست طبیعیه؛ آدم همیشه برای اولین بارها استرس می گیره. ولی این‌و بدون من به تو اطمینان دارم و می‌دونم که از پس کارت به بهترین نحو بر میای.با آرامش چشم بر هم زد و گفت: در ضمن من کنارتم؛ پس نگران هیچی نباش.همین کافی بود؛ بودن سیاوش در کنارش کافی بود. دیگر هیچ نمی خواست. مگر میشد سیاوش باشد مشکلی باشد؟ مگر میشد مرد رویاهایش باشد و او از چیزی بترسد؟ سیاوش که باشد یعنی کوه را در کنارش دارد.سیاوش به سمت در اتاق رفت وگفت: بیا بریم اتاقت رو ببین و روپوشت رو بپوش. هم‌قدم شدند؛ درِ اتاق اول را باز کرد و روپوش سفید آیلار را دستش داد. بعد از اینکه پوشید با تحسین نگاهش کرد گفت: چقدرم بهت میاد خانم.آیلار لبخند زد و محجوبانه سر پایین انداخت؛ سیاوش برای اینکه حواس خودش را از صورت زیبایی آیلار و آن چال گونه خانه خراب کنش پرت کند، به یخچال گوشه اتاق اشاره کرد و گفت: اون یخچال مخصوص قطره ها، واکسن و دارو های یخچالی هستش. اون تخت و دستگاه که کنارش هم برای شنیدن صدای قلب جنین و کارهای خانم های بارداره...میز و صندلی را نشان داد و گفت: اینم میز و صندلی شما خانم.به قفسه ها اشاره کرد و توضیح داد: اون قفسه کنار میز و صندلی هم مخصوص پروندهاست؛ این تخت رو به روی میزت هم برای آمپول و واکسن استفاده میشه. بریم اتاق بعدی؟ وارد اتاق بعدی شدند؛ سیاوش توضیح داد: اینجا هم داروخونه هستش؛ البته خیلی از داروها رو نداریم اما کم کم می‌رسه. آیلار روزهای که خلوته داروهای مریض ها رو خودم میدم اما گاهی اوقات اگه شلوغ بشه تو کمکم کن؛ در کل قراره به همدیگه کمک کنیم.آیلار خیره به چهره جدی سیاوش سر تکان داد و گفت: باشه حواسم هست. سیاوش به سمت در آخرین اتاق رفت و گفت: اینجا هم که فعلاً آبدار خونه‌مون هست؛ برای چای یا یک موقع صبحانه ای چیزی. میگم فعلاً چون اگه ببینیم شلوغ میشه اینجا رو می کنیم اتاق تزریقات. با همان چهره جدی به آیلار نگاه کرد وپرسید: خوب سوالی نداری؟آیلار سر چرخاند به درمانگاهشان نگاهی کرد؛ یک سالن کوچک با چند صندلی و چهار اتاق. اتاق سمت چپ که مخصوص سیاوش بود و اتاق روبه رویش همان آبدار خانه که شاید بعداً به تزریقات تبدیل میشد. اتاق کنار سیاوش هم که برای آیلار بود و بعدی هم داروخانه یک درمانگاه کوچک و جمع و جور. لبخند زد؛ سری تکان داد و گفت: نه؛ سوالی ندارم.سیاوش وارد آبدارخانه شد و گفت: باشه پس برو توی اتاق تا من دو تا چای بیارم با هم بخوریم؛اینجوری که چشمای تو قرمز شده قشنگ معلوم که دیشب نخوابیدی و سر درد هم داری.آیلارکناردرایستاد و به او که درحال چای ریختن در نیم لیوان های دسته دار بود گفت آره سردرد دارم. سیاوش برگشت نگاهش کرد از توی تنها کابینت موجود در آشپزخانه یک بسته بیسکویت بیرون آورد و گفت صبحونه هم حتماً نخوردی؟بیسکویت هم میارم با چای بخور.دوستش داشت؛ بی نهایت دوستش داشت.اصلاًمگر میشد این مرد مهربان را که حواسش به همه چیز بود دوست نداشت؟حواسش به چشم های سرخش بود، به صبحانه نخوردنش، به اینکه شب قبل راخوب نخوابیده وحتماً حالا سر درد دارد ودوست داردموقع سردرد یک فنجان چای بخورد.دلش ضعف رفت برای این مهربانی های کوچک اما دوست داشتنی؛آرزوکردکاش جرات داشت میرفت ازپشت بغلش میکرد ومیگفت چقدر حالش بااین مهربانی خوب شده طوری که سردردش کامل از یادش رفته. ادامه ساعت ۱۶ عصر •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#آشپزی_روستایی #گل_پالدو مواد لازم : ✅ گل محمدی ✅ آرد گندم ✅ شکر ✅ زعفران ✅ گلاب ✅ کره ✅ آب بریم که بسازیمش.😋 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#هر_روز_یک_جزء 🛑📖 #تندخوانی(تحدیر) جزء بیست و دوم قرآن کریم ⏱زمان:۳۶دقیقه •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #نقطه_چین #قسمت_نودوسه بخش اول •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_ایرانی #نقطه_چین #قسمت_نودوسه بخش دوم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

سیزده‌بدر سال ۱۳۷۹، اطراف تهران #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سریال_خارجی #خانه_کوچک #قسمت_سیزدهم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #چشمان_زغالی #قسمت_دهم سیاوش سینی به دست به سمتش چرخید و گفت: هنوز که اینجایی! بریم توی اتاقت هم چای بخوریم هم با محیطش ارتباط برقرار کنی استرست بریزه. استرس کجا بود بنده خدا؟ مگر می‌شود تو باشی، مهربانی هایت باشد، و استرس گورش را گم نکند؟ حرف‌های ذهنش را به زبان نیاورد؛ فقط لبخند زد و همراهش شد.پشت میز نشست؛ سیاوش هم روی صندلی کنار میز جای گرفت. لیوان چایش را برداشت؛ یک جرعه نوشید و گفت: چرا چند وقته نمیای کنار رودخونه؟ یادمه قبلاً ها خیلی به اونجا علاقه داشتی. آیلار متعجب نگاهش کرد.- الانم خیلی دوست دارم ولی این مدت خودت که می‌دونی سرم شلوغ بود نتونستم برم! تو از کجا می دونی من نمیرم اونجا؟!سیاوش به پشتی صندلی تکیه داد.- بخاطر اینکه تقریباً هر روز عصر یک سر رفتم اما تو نبودی؛ صبح ها سرگرم کار بودی عصرها چرا نمی اومدی؟آیلار لیوانش را به لب نزدیک کرد. چایش هنوز خیلی داغ بود و گفت: عصر هم کمک به بانو و کارهای خونه و مامان؛ همینا دیگه.سیاوش یک جرعه دیگر نوشید وگفت: اگه سوغاتیت رو می‌خوای، باید بیای اونجا. یادت که نرفته هنوز سوغاتت رو بهت ندادم.آیلار جا خورد و پرسید: سوغاتی؟ تو که بهم سوغاتی دادی. سیاوش ابرو بالا انداخت و گفت: هیچ وقت باور نکن تو با بقیه‌ی آدم ها برام یک جور باشی؛ برای تو یک چیز خاص آوردم خوشگل خانم. آیلار با لبخند کمرنگی بر لب سکوت کرد؛ خودش هم از همین دلگیر بود. از اینکه برای سیاوش مثل دیگران باشد و حالا مثل همیشه غافلگیر شده بود.سیاوش هم لبخند زد؛ به لیوان آیلار اشاره کرد و گفت: چایت‌و بخور؛ یخ کرد. بیسکویت هم بخور ضعف نکنی.آیلار کمی چای خورد و سیاوش گفت: چون سوغات تو ویژه اس باید یک جای ویژه بهت بدم.آن روز کار خاصی نداشت. فقط سیاوش دو مریض داشت که آیلار داروهایشان را داد. .بیشتر وقتش به آشنایی با محیط کار و البته انس گرفتن به اتاقش گذشت. اولین تصمیمی که گرفت این بود که برای پنجره اتاق چند گلدان گل طبیعی بیاورد. روز دوم در اتاقش نشسته بودم که صدای زنی را شنید از اتاق بیرون رفت وگفت: بفرمایید کاری دارین؟زن نگاهش کرد و گفت: سلام خانم دکتر. ببخشید من حامله هستم از ده بالا بهم گفتن بیام اینجا. آیلار لبخند زد زن را به سمت اتاق راهنمایی کرد وگفت: بفرمایید داخل من در خدمتتون هستم.زن رو ی صندلی نشست آیلار هم پشت میز نشست وگفت:خوب اسمت چیه عزیزم؟زن:معصومه. آیلار: معصومه جان چند ماهته.معصومه: گمونم پنج ماهم باشه. دقیق نمیدونم من با دوتا بچه دو ساله وچهارساله نتونستم غیر از همون بار اول برم دکتر. خدا خیرتون بده که اینجا رو باز کردین.آیلار لبخند گرمش را به صورت زن پاشید: باشه عزیزم. خودم برات پرونده تشکیل میدم.انجام کارهای معصومه یک ساعت طول کشید. بعد از رفتن او هم یک نوازد داشت که باید واکسنش را میزد که البته سیاوش برایش این کار را انجام داد.کار مریض سیاوش که تمام شد. آیلار به اتاقش رفت و گفت: خسته نباشی من دیگه برم؟سیاوش نگاهش کرد وگفت: تو هم خسته نباشی. اگه اشکالی نداره برو دوتاچایی بیارباهم بخوریم بعد برو خونه.کنار هم نشسته بودنند وچای میخوردندکه سیاوش بی مقدمه گفت: امروز بیا کنار رود.دلم برای اینکه اونجا ببینمت تنگ شده.آیلار سر پایین انداخت لبخند زد وگفت: ما که از صبح تا ظهر اینجاییم.سیاوش درمانگاه محیطش کاریه اینجا باید حواسمون به مردم و وظیفه ای که داریم باشه.نگاهش را به چشمان زغالی آیلار سپرد و گفت اما اونجا فرق می کنه منم و تو حواسم فقط باید به خودمون باشه.برام یاد آور روزهای خوبه.روز اولی که فهمیدم عاشقتم،روز اولی که از زیر زبونت کشیدم عاشقمی. آیلارخجالت زده به میز چشم دوخت یاد آن روزافتاد به قول سیاوش اولین روزی که از زیر زبانش حرف کشیده بود * شهریور ماه بود کنار رود نشسته بود و داشت غصه رفتن سیاوش را میخوردکه سایه ای را بالای سرش حس کرد. سر بلند کرد سیاوش را دید از جا پرید تند تند اشک هایش را پاک کرد. سیاوش نگاهش کرد وگفت همه خونه امون بودن اما تو نیومدی برای خداحافظی به جاش من اومدم. خانواده شما غیر تو همه خونه ما هستن. رفتم درخونتون هرچی در زدم در رو باز نکردی حدس زدم اینجایی حدسم درست بو.برای چی گریه کردی؟ آیلار سر پایین انداخت. با دیدن سیاوش داغ دلش تازه شده بود و خاطرات پررنگتربر ذهنش خیمه زده بودنند پر از بغض گفت گریه نکردم.سیاوش ابرو بالا انداخت و با شیطنت گفت پس لابد پیاز خورد می کردی؟سرچرخاند وادامه داد: فقط پیازها کو چرا من نمیبینم چند قدم به آیلار نزدیکتر شد: داری بخاطر رفتن من گریه می کنی؟دلت برام تنگ میشه؟دخترک سکوت کرد. اشک هایش دورباره بارید،تهران شهری که دانشگاه سیاوش در آنجا بودخیلی از آنها فاصله داشت. میدانست دیربه دیرمی آید وخیلی دلتنگش خواهد شد. ادامه ساعت ۲۱ شب •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

مخصوصا با پرده های خونه مادربزرگ #نوستالژی •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#داستان_شب 💫 نادر شاه در حال قدم زدن در باغش بود که باغبان خسته و ناراضی نزد وی رفت و گفت : پادشاه فرق من با وزیرت چیست ؟؟!! من باید اینگونه زحمت بکشم و عرق بریزم ولی او درناز و نعمت زندگی میکند و از روزگارش لذت میبرد !!! نادر شاه کمی فکر کرد و دستور داد باغبان و وزیرش به قصر بیایند. هردو آمدند و نادر شاه گفت : در گوشه باغ گربه ای زایمان کرده بروید و ببینید چند بچه به دنیا آورده ! هردو به باغ رفتند و پس از بررسی نزد شاه برگشتند و گزارش خودرا اعلام نمودند ... ابتدا باغبان گفت: پادشاها من آن گربه ها را دیدم سه بچه گربه زیبا زایمان کرده... سپس نوبت به وزیر رسید وی برگه ای باز کرد و از روی نوشته هایش شروع به خواندن کرد: پادشاها من به دستور شما به ظلع جنوب غربی باغ رفتم و در زیر درخت توت آن گربه سفید را دیدم، او سه بچه به دنیا آورده که دوتای آنها نر و یکی ماده است؛ نرها یکی سفید و دیگری سیاه و سفید است. بچه گربه ماده خاکستری رنگ است.   حدودا یکماهه هستند من بصورت مخفی مادر را زیر نظر گرفتم و متوجه شدم آشپزهرروز اضافه غذاها را به مادر گربه ها میدهد و اینگونه بچه گربه ها از شیر مادرشان تغذیه میکنند. همچنین چشم چپ بچه گربه ماده عفونت نموده که ممکن است برایش مشکل ساز شود! نادر شاه روبه باغبان کرد و گفت این است که تو باغبان شده ای و ایشان وزیر... •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_بیستوچهارم •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2634219768C9798f0ca3f

دوستای عزیزم سلام یه نظر سنجی بذاریم؟؟ خیلیا اومدین گفتین با داستان جدید ارتباط نمی‌گیرید و از اونجایی که جانِ دل هستید و نظرتون محترمه میخوام نظرسنجی بذارم نظرتون چیه تغییرش بدم؟؟ من اینجام👇🏼👇🏼 @Adminn32