مولوی و جمله معروف«کورکورانه مرو در کربلا» طبق تحقیق در آثار مولوی جمله«کورکورانه مرو در کربلا»به چشم نمی خورد لکن در برخی نسخ قدیمی و معتبر مثنوی عبارت«کورانه»دیده می شود که در فرهنگ لغت به معنای کار نسنجیده به کار رفته است. 👈🏻فرهنگ معین: http://www.vajehyab.com/?q=%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87&f=amid موید این سخن نیز در چند بیت بعدی است که مولوی منظور خود را از همین عبارت بیان می کند چشم ها و گوش ها را بسته اند جز مر آنها را که از خود رسته اند 👈🏻(یعنی اقدام از روی بی فکری و بی بصیرتی) مولوی در واقعه عاشورا شیعیان را از گریستن منع کرده و به سخره می‌گیرد و به آنها می گوید: بر خود و دین تباهت گریه کن ولی خودش در مصیبت مرگ شمس تبریزی و زرکوب مانند طفل مادر مرده می گیرد و مرثیه سرایی می کند. 👈🏻در ادامه....تمسخر مردم حلب توسط مولوی نسبت به واقعه عاشورا #امام_حسین_علیه_السلام #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #عرفان_تصوف #مولوی @sonnat_voice

تحریف به زیادت در ذیل دعای عرفه در نظر بزرگان در قسمت آخر این دعای شریف بعد از ذکر و تکرار: یا رب، یا رب، .. یک سلسله کلماتی ممتد و طولانی به اصل سیاق کلام دعا اضافه شده، و از این جمله آغاز میشود «إلهي انا الفقیر فی غنای ...»تا پایان آنچه در مفاتیح الجنان آمده است. این موضوع قابل توجه است از اینکه این اضافات از بیانات امام عليه السلام باشد اعتبار آن ضعیف است و به دلائلی که در این مختصر از اقوال بزرگان ذکر می شود. ۱-ثقه الإسلام جناب حاج شیخ عباس قمی رحمه الله در (کتاب مفاتیح الجنان) در پایان اصل دعای روز عرفه امام حسین علیه السلام چنین آورده است: امام عليه السلام پس از تکرار بسیار از ذکر یا رب، کسانی که در اطراف آن حضرت بودند و همه به دعای آن بزرگوار متوجه بودند و آمین می گفتند و صداهای آنان به گریستن بلند بود تا غروب کرد آفتاب و به جانب مشعرالحرام روانه شدند. 👈🏻اکنون از این بیان که مرحوم شیخ در پایان اصل این دعا آورده معلوم می شود که پایان این دعا تا همین ذکر یا رب در همان غروب روز عرفه بوده و کاروان بعد از خواندن اصل دعا هنگام غروب به سوی مشعرالحرام رهسپار شدند. و دیگر مجالی برای خواندن این سلسله ممتد از اضافات نبوده است. اما مرحوم شیخ گویا علت اینکه این اضافات را در پیرو این دعا آورده چنین یادآور شده که تنها استناد به کتاب شریف اقبال کرده است که آنهم از قول علامه مرحوم مجلسی رحمه لله رد شده است، و چنین می فرماید که در نسخه اصلی کتاب اقبال چنین اضافاتی نیامده و در چاپهای بعد این اضافات پیوست داده شده. ۲-علامه مجلسی رحمه الله نیز می فرماید: در «بلد الأمين» از کفعمی و ابن طاوس (در مصباح الزائر) این دعای شریف را نقل کرده اند و لكن قسمتی که از جمله: إلهي أنا الفقير في غنای تا پایان اضافات ذکر کرده اند در بعضی از نسخه های قدیمی اقبال یافت نشده است و عبارات آن موافق بیان آقایان معصومین علیهم السلام نیست، و همچنین این عبارات بر وفق مذاق صوفیه است که بعضی از مشایخ آنها بر این دعا اضافه کرده اند و با دخالت آنرا به اصل دعا ملحق نموده اند. بنابراین معلوم گردید نه اینکه (ابن طاوس علیه الرحمه) این اضافات را خود در کتاب خود آورده، بلکه بعد که بعضی نسخ آن تجدید چاپ شده افرادی با نظر خصوصی و بدون مسئولیت که رعایت اصول اخلاقی و وجدانی نداشته اند این اضافات را به اصل دعا پیوست داده اند.1️⃣ ۳-جلال الدین همایی (تصوف پژوه و مفسر مثنوی)در کتاب مولوی نامه خود در پاورقی می نویسد: «تمام اين فقرات را عينا و بى‏ كم ‏و زياد در نسخه قديم كتاب «الحكم العطائية» ديده ‏ام شامل دعوات و مقامات عرفانى «ابن عطاء الله اسكندرانى شاذلى» تاج الدين ابو الفضل احمد بن محمد صوفى عارف معروف سده هفتم هجرى كه وفات او را در ۷۰۹ ه. ق نوشته ‏اند؛»📷2️⃣ 👈🏻نکته:با مراجعه به نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی مشخص شده که نسخه ای که به تاریخ ۹۵۷ ه ق نوشته شده این ذیل را ندارد آقای جواد قیومی اصفهانی نیز در مقدمه کتاب اقبال می نویسد:نسخه فوق اقدم نسخ موجود است.3️⃣ ۴-آقای محمد حسین طهرانی نیز با قبول این که این فقرات مورد بحث متعلق به مناجات تاج الدین ابن عطاء الله اسکندرانی(سنی مالکی) است،عبارات وی را نشانه توحید محض نویسنده می داند.4️⃣ حال سوال از ایشان این است که چگونه می شود فردی به توحید محض دست پیدا کند ولی ولایت مولای متقیان علیه السلام،عدالت خدای متعال و.. را قبول نداشته باشد...در نتیجه باید به این توحید شک کرد! 📚منابع: 1️⃣بحارالانوار ج۹۵ ص۲۲۷-۲۲۸/علامه مجلسی/مصحح:ابراهیم میانجی/ناشر:دار احیاءِ التراث العربی/بیروت 2️⃣مولوی نامه مقدمه ج۲ص۱۸/جلال الدین همایی/ناشر:نشر هما/تهران۱۳۸۵ 3️⃣الاقبال بالاعمال ج۱ ص۲۱/سید بن طاووس/مصحح:جواد قیومی اصفهانی/مرکز النشر التابع لمکتب الاعلام الاسلامی/قم۱۳۷۶ 4️⃣الله شناسی ج۱ ص۲۵۳/محمد حسین طهرانی/ناشر:علامه طباطبایی/مشهد۱۴۲۶ #امام_حسین_علیه_السلام #دعای_عرفه #عرفان_تصوف #علامه_مجلسی #محمد_حسین_طهرانی @sonnat_voice

‍ خوارزمی یکی از علمای اهل سنت در کتاب مقتل الحسین (علیه السلام) خود چنین اعتراف می کند: چون بر بدن مبارک امام حسین علیه السلام هفتاد و دو زخم وارد شد ایستادند تا اندکى استراحت کنند، ضعف بر بدنشان غالب شده بود، به طوری که دیگر توان جنگ را نداشت، در این هنگام ناگاه سنگى آمد و بر پیشانیش خورد و خون جاری شد، پس پیراهنش را بالا گرفت تا خون را از پیشانیش پاک کند که ناگاه تیر تیز سه شعبه و مسمومى آمد و بر قلب حضرت نشست. امام حسین علیه السلام گفت: بسم اللّه و باللّه و على مله رسول اللّه. آنگاه سر به آسمان بلند کرد و عرضه داشت: خداى من! تو مى‌دانى که اینان کسى را مى‌کشند که روى زمین فرزند پیامبرى جز او نیست. امام تیر را از پشت سر بیرون آورد و خون مانند ناودان جارى شد. دستش را زیر محل زخم گرفت و چون پر از خون شد به آسمان پاشیدند. که قطره ای از این خون به زمین بازنگشت و پیش از آن سرخى در آسمان دیده نشده بود. دو مرتبه دسته مبارک را زیر زخم گرفت و چون از خون پر شد به صورت و محاسنش مالید و فرمود: این‌گونه به خون خضاب خواهم بود تا جدّم محمد صلی الله علیه و آله را دیدار کنم و بگویم اى رسول خدا! ابوبکر و عمر مرا کشتند. 📚منبع: مقتل الامام الحسین[علیه السلام] ج۲ ص۳۹/موفق بن احمد خوارزمی/محقق:محمد سماوی/ناشر:انوارالهدی/قم #امام_حسین_علیه_السلام #محرم_صفر #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله @sonnat_voice

مولوی و جمله معروف«کورکورانه مرو در کربلا» طبق تحقیق در آثار مولوی جمله«کورکورانه مرو در کربلا»به چشم نمی خورد لکن در برخی نسخ قدیمی و معتبر مثنوی عبارت«کورانه»دیده می شود که در فرهنگ لغت به معنای کار نسنجیده به کار رفته است. 👈🏻فرهنگ معین: http://www.vajehyab.com/?q=%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87&f=amid موید این سخن نیز در چند بیت بعدی است که مولوی منظور خود را از همین عبارت بیان می کند چشم ها و گوش ها را بسته اند جز مر آنها را که از خود رسته اند 👈🏻(یعنی اقدام از روی بی فکری و بی بصیرتی) مولوی در واقعه عاشورا شیعیان را از گریستن منع کرده و به سخره می‌گیرد و به آنها می گوید: بر خود و دین تباهت گریه کن ولی خودش در مصیبت مرگ شمس تبریزی و زرکوب مانند طفل مادر مرده می گیرد و مرثیه سرایی می کند. #امام_حسین_علیه_السلام #لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله #عرفان_تصوف #مولوی @sonnat_voice

📚عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ✏️نویسنده:سید محمود هاشمی نسب تعداد صفحات:۱۱۶ صفحه زبان:فارسی 👈مقدمه نویسنده: یکی از باورهای اصیل شیعی عزاداری و گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) است که برخاسته از سنت پیامبر و اهل بیت (عليهم السلام) می باشد این امر نزد شیعیان به قدری روشن و شفاف است که هرگز نیازی به اقامه دلیل و برهان ندارد و تنها کسانی که با این فرهنگ غنی و تاثیر گذار مخالفت کردند بنی امیه و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) بودند که از ترس انتشار جنایات و انحرافاتشان با تمام قدرت با این موج بیدارگر به مبارزه برخاستند و متاسفانه بعضی از فرقه ها مانند صوفيه با آنان همراهی نمودند و در میان جامعه با شبهه افکنی، عده ای از عوام را تحت تاثیر قرار دادند این نوشتار پاسخی است به مقاله ای با عنوان عاشورا روز حزن با سرور سیدالشهدا(عليه السلام)» که توسط آقای وکیلی نوشته شده و در فضای مجازی منتشر گردیده. #پیشنهاد_دانلود #امام_حسین_علیه_السلام @sonnat_voice

تحریف به زیادت در ذیل دعای عرفه در قسمت آخر این دعای شریف بعد از ذکر و تکرار: یا رب، یا رب.. یک سلسله کلماتی ممتد و طولانی به اصل سیاق کلام دعا اضافه شده، و از این جمله آغاز میشود «إلهي انا الفقیر فی غنای...»تا پایان آنچه در مفاتیح الجنان آمده است. این موضوع قابل توجه است از اینکه این اضافات از بیانات امام عليه السلام باشد اعتبار آن ضعیف است و به دلائلی که در این مختصر از اقوال بزرگان ذکر می شود. جهت سندی: ۱-شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در پایان اصل دعای روز عرفه امام حسین علیه السلام چنین آورده است: امام عليه السلام پس از تکرار بسیار از ذکر یا رب، کسانی که در اطراف آن حضرت بودند و همه به دعای آن بزرگوار متوجه بودند و آمین می گفتند و صداهای آنان به گریستن بلند بود تا غروب کرد آفتاب و به جانب مشعرالحرام روانه شدند. 👈🏻اکنون از این بیان که مرحوم شیخ در پایان اصل این دعا آورده معلوم می شود که پایان این دعا تا همین ذکر یا رب در همان غروب روز عرفه بوده و کاروان بعد از خواندن اصل دعا هنگام غروب به سوی مشعرالحرام رهسپار شدند. و دیگر مجالی برای خواندن این سلسله ممتد از اضافات نبوده است. اما مرحوم شیخ گویا علت اینکه این اضافات را در پیرو این دعا آورده چنین یادآور شده که تنها استناد به کتاب شریف اقبال کرده است که آنهم از قول علامه مجلسی رد شده است، و چنین می فرماید که در نسخه اصلی کتاب اقبال چنین اضافاتی نیامده و در چاپهای بعد این اضافات پیوست داده شده. ۲-علامه مجلسی نیز می فرماید: در «بلد الأمين» از کفعمی و ابن طاوس (در مصباح الزائر) این دعای شریف را نقل کرده اند و لكن قسمتی که از جمله: إلهي أنا الفقير في غنای تا پایان اضافات ذکر کرده اند در بعضی از نسخه های قدیمی اقبال یافت نشده است و عبارات آن موافق بیان معصومین علیهم السلام نیست، و همچنین این عبارات بر وفق مذاق صوفیه است که بعضی از مشایخ آنها بر این دعا اضافه کرده اند و با دخالت آنرا به اصل دعا ملحق نموده اند. بنابراین معلوم گردید نه اینکه (سید ابن طاوس) این اضافات را خود در کتاب خود آورده، بلکه بعد که بعضی نسخ آن تجدید چاپ شده افرادی با نظر خصوصی و بدون مسئولیت که رعایت اصول اخلاقی و وجدانی نداشته اند این اضافات را به اصل دعا پیوست داده اند.1️⃣ ۳-جلال الدین همایی(تصوف پژوه و مفسر مثنوی)در کتاب مولوی نامه خود در پاورقی می نویسد: «تمام اين فقرات را عينا و بى‏ كم ‏و زياد در نسخه قديم كتاب «الحكم العطائية» ديده ‏ام شامل دعوات و مقامات عرفانى «ابن عطاء الله اسكندرانى شاذلى» تاج الدين ابو الفضل احمد بن محمد صوفى عارف معروف سده هفتم هجرى كه وفات او را در ۷۰۹ ه. ق نوشته ‏اند؛»2️⃣ 👈🏻نکته:با مراجعه به نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی مشخص شده که نسخه ای که به تاریخ ۹۵۷ ه ق نوشته شده این ذیل را ندارد آقای جواد قیومی اصفهانی نیز در مقدمه کتاب اقبال می نویسد:نسخه فوق اقدم نسخ موجود است.3️⃣ ۴-آیت الله شبیری زنجانی می فرمایند:«ذیل متن دعای شریف برگرفته از عبارات ابن عطا الله اسکندرانی از اکابر صوفیه در کتاب «الحكم العطائية» است.4⃣ ۵-آقای محمد حسین طهرانی نیز با قبول این که این فقرات مورد بحث متعلق به مناجات تاج الدین ابن عطاء الله اسکندرانی(سنی مالکی) است، عبارات وی را نشانه توحید محض نویسنده می داند5⃣ حال سوال از ایشان این است که چگونه می شود فردی به توحید محض دست پیدا کند ولی ولایت مولای متقیان علیه السلام،عدالت خدا و.. را قبول نداشته باشد در نتیجه باید به این توحید شک کرد! جهت متنی: قسمت «إلهي تَرَدُّدي في الآثارِ يُوجِبُ بُعدَ المَزارِ» وبعد آن دارای اضطراب و دوگانگی در متن است بدین صورت که: در ابتداء می گوید:«خدای من تامل و رفت وآمد من در آثار الله موجب بعد و دوری من از تو می شود» و در انتهاء می گوید:«خدایا تو امر کردی مراجعه به آثار و آیات را» بنابراین خداوند امر کرده به آنچه که موجب بعد و دوری از خودش می شود و این امر معقول نیست چون معقول نیست که خدا امر کند به کاری که باعث دوری عبد از او شود و این بعد و دوری با روایاتی که دلالت بر انحصار معرفت الله در آثار و آن آیات(آل عمران:۱۹۰) و روایاتی که خلق را ترغیب به تفکر در آیات می کند معارضه دارد. 📚منابع: 1️⃣بحارالانوار ج۹۵ ص۲۲۷-۲۲۸/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاءِ التراث العربی/بیروت 2️⃣مولوی نامه مقدمه ج۲ص۱۸/جلال الدین همایی/ناشر:نشر هما/تهران 3️⃣الاقبال بالاعمال ج۱ ص۲۱/علی بن موسی بن طاووس/مصحح:جواد قیومی اصفهانی/مرکز النشر التابع لمکتب الاعلام الاسلامی/قم۱۳۷۶ 4⃣جرعه ای از دریا ج۳ ۲۵۶/سید موسی شبیری زنجانی/ناشر:موسسه کتاب شناسی شیعه 5⃣الله شناسی ج۱ ص۲۵۳/محمد حسین طهرانی/ناشر:علامه طباطبایی/مشهد #امام_حسین_علیه_السلام #دعای_عرفه #توحید_اهل_بیت_علیهم_السلام #عرفان_تصوف #محمد_حسین_طهرانی #تزویر_در_عرفان @sonnat_voice

🌟نجات فُطرس مَلک هنگام ولادت امام حسین علیه السلام عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ عَرَضَ وَلاَيَةَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَبِلَهَا اَلْمَلاَئِكَةُ وَ أَبَاهَا مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ فَكَسَرَ اَللَّهُ جَنَاحَهُ فَلَمَّا وُلِدَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَعَثَ اَللَّهُ جَبْرَئِيلَ فِي سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يُهَنِّئُهُمْ بِوِلاَدَتِهِ فَمَرَّ بِفُطْرُسَ فَقَالَ لَهُ فُطْرُسُ يَا جَبْرَئِيلُ إِلَى أَيْنَ تَذْهَبُ قَالَ بَعَثَنِيَ اَللَّهُ إِلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أُهَنِّئُهُمْ بِمَوْلُودٍ وُلِدَ فِي هَذِهِ اَللَّيْلَةِ فَقَالَ لَهُ فُطْرُسُ اِحْمِلْنِي مَعَكَ وَ سَلْ مُحَمَّداً يَدْعُو لِي فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِيلُ اِرْكَبْ جَنَاحِي فَرَكِبَ جَنَاحَهُ فَأَتَى مُحَمَّداً فَدَخَلَ عَلَيْهِ وَ هَنَّأَهُ فَقَالَ لَهُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنَّ فُطْرُسَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ أُخُوَّةٌ وَ سَأَلَنِي أَنْ أَسْأَلَكَ أَنْ تَدْعُوَ اَللَّهَ لَهُ أَنْ يَرُدَّ عَلَيْهِ جَنَاحَهُ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِفُطْرُسَ أَ تَفْعَلُ قَالَ نَعَمْ فَعَرَضَ عَلَيْهِ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَلاَيَةَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَبِلَهَا فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ شَأْنَكَ بِالْمَهْدِ فَتَمَسَّحْ بِهِ وَ تَمَرَّغْ فِيهِ قَالَ فَمَضَى فُطْرُسُ إِلَى مَهْدِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَدْعُو لَهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَنَظَرْتُ إِلَى رِيشِهِ وَ إِنَّهُ لَيَطْلُعُ وَ يَجْرِي مِنْهُ اَلدَّمُ وَ يَطُولُ حَتَّى لَحِقَ بِجَنَاحِهِ اَلْآخَرِ وَ عُرِجَ مَعَ جَبْرَئِيلَ إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ صَارَ إِلَى مَوْضِعِهِ . ✍🏻 امام صادق سلام الله علیه فرمودند: فطرس فرشته‏‌ای بود که وقتی که ولایت امیرالمومنین سلام الله علیه بملائکه عرضه شد، همه پذیرفتند جز او؛ به همین دلیل خداوند متعال بالش را شکست. هنگامی که امام حسین علیه السلام متولد شد، خداوند متعال جبرئیل را برای عرض تبریک به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با هفتاد هزار ملک بسوی زمین فرستاد که در راه با فطرس دیدار کرد. فطرس گفت جبرئیل به کجا می روی؟ جبرئیل گفت: خداوند متعال مرا فرستاده تا به پیامبر خاتم سلام الله علیه و آله تبریک بگویم بسبب فرزندی که امشب متولد شده است. فطرس گفت: مرا هم با خود ببر و از حضرت محمد صلی الله علیه و آله بخواه برای من دعا کند. سپس جبرئیل به او گفت بر بال من سوار شو، او هم سوار شد و نزد حضرت رسول صلی الله علیه و آله آمدند. وقتی نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رسیدند، جبرئیل به ایشان تبریک گفت و عرض کرد یا رسول الله بین من و بین فطرس برادری هست و او از من خواسته که از شما درخواست کنم که از خداوند متعال بخواهید بالش را به او بازگرداند. سپس رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: ای فطرس آیا امر مرا انجام می‌دهی؟ فطرس گفت: بلی. سپس رسول الله ولایت امیرالمومنین سلام الله علیهم را بر فطرس عرضه کرد و او پذیرفت. به امر پیامبر، فطرس بالش را به بدن پاک امام حسین علیه السلام مالید در حالی که بال و پرش می‌رویید و از آن خون جاری بود و بالهایش بزرگ شد تا بهم چسبید و سلامتی‌اش را باز یافت و با جبرئیل به آسمان عروج کرد. #حدیث #امام_حسین_علیه_السلام @sonnat_voice

تحریف به زیادت در ذیل دعای عرفه در قسمت آخر این دعای شریف بعد از ذکر و تکرار: یا رب، یا رب.. یک سلسله کلماتی ممتد و طولانی به اصل سیاق کلام دعا اضافه شده، و از این جمله آغاز میشود «إلهي انا الفقیر فی غنای...»تا پایان آنچه در مفاتیح الجنان آمده است. این موضوع قابل توجه است از اینکه این اضافات از بیانات امام عليه السلام باشد اعتبار آن ضعیف است و به دلائلی که در این مختصر از اقوال بزرگان ذکر می شود. جهت سندی: ۱-شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در پایان اصل دعای روز عرفه امام حسین علیه السلام چنین آورده است: امام عليه السلام پس از تکرار بسیار از ذکر یا رب، کسانی که در اطراف آن حضرت بودند و همه به دعای آن بزرگوار متوجه بودند و آمین می گفتند و صداهای آنان به گریستن بلند بود تا غروب کرد آفتاب و به جانب مشعرالحرام روانه شدند. 👈🏻اکنون از این بیان که مرحوم شیخ در پایان اصل این دعا آورده معلوم می شود که پایان این دعا تا همین ذکر یا رب در همان غروب روز عرفه بوده و کاروان بعد از خواندن اصل دعا هنگام غروب به سوی مشعرالحرام رهسپار شدند. و دیگر مجالی برای خواندن این سلسله ممتد از اضافات نبوده است. اما مرحوم شیخ گویا علت اینکه این اضافات را در پیرو این دعا آورده چنین یادآور شده که تنها استناد به کتاب شریف اقبال کرده است که آنهم از قول علامه مجلسی رد شده است، و چنین می فرماید که در نسخه اصلی کتاب اقبال چنین اضافاتی نیامده و در چاپهای بعد این اضافات پیوست داده شده. ۲-علامه مجلسی نیز می فرماید: در «بلد الأمين» از کفعمی و ابن طاوس (در مصباح الزائر) این دعای شریف را نقل کرده اند و لكن قسمتی که از جمله: إلهي أنا الفقير في غنای تا پایان اضافات ذکر کرده اند در بعضی از نسخه های قدیمی اقبال یافت نشده است و عبارات آن موافق بیان معصومین علیهم السلام نیست، و همچنین این عبارات بر وفق مذاق صوفیه است که بعضی از مشایخ آنها بر این دعا اضافه کرده اند و با دخالت آنرا به اصل دعا ملحق نموده اند. بنابراین معلوم گردید نه اینکه (سید ابن طاوس) این اضافات را خود در کتاب خود آورده، بلکه بعد که بعضی نسخ آن تجدید چاپ شده افرادی با نظر خصوصی و بدون مسئولیت که رعایت اصول اخلاقی و وجدانی نداشته اند این اضافات را به اصل دعا پیوست داده اند.1️⃣ ۳-جلال الدین همایی(تصوف پژوه و مفسر مثنوی)در کتاب مولوی نامه خود در پاورقی می نویسد: «تمام اين فقرات را عينا و بى‏ كم ‏و زياد در نسخه قديم كتاب «الحكم العطائية» ديده ‏ام شامل دعوات و مقامات عرفانى «ابن عطاء الله اسكندرانى شاذلى» تاج الدين ابو الفضل احمد بن محمد صوفى عارف معروف سده هفتم هجرى كه وفات او را در ۷۰۹ ه. ق نوشته ‏اند؛»2️⃣ 👈🏻نکته:با مراجعه به نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی مشخص شده که نسخه ای که به تاریخ ۹۵۷ ه ق نوشته شده این ذیل را ندارد آقای جواد قیومی اصفهانی نیز در مقدمه کتاب اقبال می نویسد:نسخه فوق اقدم نسخ موجود است.3️⃣ ۴-آیت الله شبیری زنجانی می فرمایند:«ذیل متن دعای شریف برگرفته از عبارات ابن عطا الله اسکندرانی از اکابر صوفیه در کتاب «الحكم العطائية» است.4⃣ ۵-آقای محمد حسین طهرانی نیز با قبول این که این فقرات مورد بحث متعلق به مناجات تاج الدین ابن عطاء الله اسکندرانی(سنی مالکی) است، عبارات وی را نشانه توحید محض نویسنده می داند5⃣ حال سوال از ایشان این است که چگونه می شود فردی به توحید محض دست پیدا کند ولی ولایت مولای متقیان علیه السلام،عدالت خدا و.. را قبول نداشته باشد در نتیجه باید به این توحید شک کرد! جهت متنی: قسمت «إلهي تَرَدُّدي في الآثارِ يُوجِبُ بُعدَ المَزارِ» وبعد آن دارای اضطراب و دوگانگی در متن است بدین صورت که: در ابتداء می گوید:«خدای من تامل و رفت وآمد من در آثار الله موجب بعد و دوری من از تو می شود» و در انتهاء می گوید:«خدایا تو امر کردی مراجعه به آثار و آیات را» بنابراین خداوند امر کرده به آنچه که موجب بعد و دوری از خودش می شود و این امر معقول نیست چون معقول نیست که خدا امر کند به کاری که باعث دوری عبد از او شود و این بعد و دوری با روایاتی که دلالت بر انحصار معرفت الله در آثار و آن آیات(آل عمران:۱۹۰) و روایاتی که خلق را ترغیب به تفکر در آیات می کند معارضه دارد. 📚منابع: 1️⃣بحارالانوار ج۹۵ ص۲۲۷-۲۲۸/محمد باقر مجلسی/ناشر:دار احیاءِ التراث العربی/بیروت 2️⃣مولوی نامه مقدمه ج۲ص۱۸/جلال الدین همایی/ناشر:نشر هما/تهران 3️⃣الاقبال بالاعمال ج۱ ص۲۱/علی بن موسی بن طاووس/مصحح:جواد قیومی اصفهانی/مرکز النشر التابع لمکتب الاعلام الاسلامی/قم۱۳۷۶ 4⃣جرعه ای از دریا ج۳ ۲۵۶/سید موسی شبیری زنجانی/ناشر:موسسه کتاب شناسی شیعه 5⃣الله شناسی ج۱ ص۲۵۳/محمد حسین طهرانی/ناشر:علامه طباطبایی/مشهد #امام_حسین_علیه_السلام #دعای_عرفه #توحید_اهل_بیت_علیهم_السلام #عرفان_تصوف #محمد_حسین_طهرانی #تزویر_در_عرفان @sonnat_voice

📚عاشورا روز حزن یا سرور سیدالشهدا علیه السلام ✏️نویسنده:سید محمود هاشمی نسب تعداد صفحات:۱۱۶ صفحه زبان:فارسی 👈مقدمه نویسنده: یکی از باورهای اصیل شیعی عزاداری و گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) است که برخاسته از سنت پیامبر و اهل بیت (عليهم السلام) می باشد این امر نزد شیعیان به قدری روشن و شفاف است که هرگز نیازی به اقامه دلیل و برهان ندارد و تنها کسانی که با این فرهنگ غنی و تاثیر گذار مخالفت کردند بنی امیه و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) بودند که از ترس انتشار جنایات و انحرافاتشان با تمام قدرت با این موج بیدارگر به مبارزه برخاستند و متاسفانه بعضی از فرقه ها مانند صوفيه با آنان همراهی نمودند و در میان جامعه با شبهه افکنی، عده ای از عوام را تحت تاثیر قرار دادند این نوشتار پاسخی است به مقاله ای با عنوان عاشورا روز حزن با سرور سیدالشهدا(عليه السلام)» که توسط آقای وکیلی نوشته شده و در فضای مجازی منتشر گردیده. #پیشنهاد_دانلود #امام_حسین_علیه_السلام @sonnat_voice