سحرِ نوزدهم ، بی پدری بد دردیست ، دمِ زینب شده بازم مکن ای صبح طلوع .. [ کپی ؟ لا ] .

اذان به وقتِ فرق شکافته .. 💔

فزت و رب الکعبه .. 💔

اقتَربتِ السَّاعةُ وَانشَقَّ القَمَر .. 💔

شب به پایان رسید نزدیک اذانِ صبح شد و وقت رفتن به مسجد .. حضرت آماده به مسجد رفتن شدند ، مرغابی‌ها سرِ راه مولا را گرفته ، و ناله می کردند .. حضرت فرمود : آنها را به حال خود واگذارید ؛ زیرا آنها صیحه می زنند [ و طولی نمی کشد ] که به دنبال آن ، گریه ها بلند می شود .. ام کلثوم و حسن عرض کردند : چرا اینگونه میگوئید پدر ؟ حضرت فرمودند : گمان بد نیست ، دل گواهی می دهد که به شهادت می رسم ؛ 💔 ناله های مرغان و اشک فرزندان ، مانع مولا نشد و به راه خویش ادامه داد تا به درب خانه رسید ، کمربند حضرت به قلاب در گیر کرد و باز شد . گویا با زبان بی زبانیش می خواست مولا را از تصمیم رفتن به سوی دوست باز دارد ؛ اما بر عکس ، علی خسته از دنیا و مشتاق دیدار رسول خدا و فاطمه اش بود .. ؛ بعد از رسیدن به مسجد ، اول با سپیده سحر خداحافظی کرد : ای طلوع فجر ! از روزی که علی به دنیا آمده ، نشده تو بیدار باشی و چشمان علی در خواب ؛ اما این شب ، آخرین شبی است که چشم علی را بیدار می یابی .. 💔 پس از ورود به مسجد کوفه ، در تاریکی چند رکعت نماز خواند ، و مشغول تعقیبات شد .. پس از آن به پشت بام مسجد رفت و ندای اذان را سر داد ؛ آنگاه وارد مسجد کوفه شد ، ابن ملجم مرادی که تمام آن شب ، در مسجد بیدار بود و چشم به راه و مترصد آن حضرت بود ، و چون نسیم سحرگه وزید خوابش برده بود را بیدار کرد .. و فرمود : برخیز وقت نماز است ؛ او که در نقشه خائنانه‌اش ، تصمیم گرفته بود تا آن حضرت را به هنگام برخاستن از رکوع و یا سر برداشتن از سجده ، هدف گیرد .. به همین جهت پس از آغاز نماز دزدانه برخاست و به سرعت ، خود را کنار ستونی که امام در کنار آن به نماز ایستاده بود رساند ، تا در فرصت مناسب جنایتش را عملی کند .. هنگامی که اميرالمؤمنين سر از سجده برداشت ، آن ملعون با شمشیر زهرآلودش که با هزار دینار آن را آغشته به زهر ساخته بود ، فرق مولا را شکافت .. :) بر طبق روایات ابن ملجم ، درست همان جایی را هدف قرار داد ، که در جنگ خندق به وسیله شمشیر [ عمرو ] هدف قرار گرفته بود .. مولا با صورت به محراب افتاد در حالی که زمزمه کنان می‌گفت : [ بسم الله و بالله فزت و رب الکعبه ] .. به پروردگار کعبه رستگار شدم .. - امام در ادامه فرمودند والله قسم ، ابن ملجم مرا کشت ، آن ملعون ، آن فرزند یهودیه مرا کشت ، ای مردم ابن ملجم از دست شما مگریزد .. حضرت با بیان نام و نشان از قاتل خود ، خواست بی‌گناهی در آن شرایط بحرانی کشته یا زخمی و دستگیر نشود .. ضربتِ ابن ملجمِ ملعون ، فرق مباركِ حضرت را تا پیشانی و محلِ سجده شکافته بود .. :) 💔 #فور .

بست با پارچه‌ای فرق پدر را اما ، صد و ده روز دگر خون گلو را چه کند .. ؟ [ ام المصائب ] .

خدا شاهده که من چه چیزایی تو مقاتل خوندم و از شدتِ سنگین بودن شون ، فقط خون گریه میکردم و لطمه میزدم ؛ ولاه ولاه ولاه ، چون اطمینان دارم حق شون ادا نمیشه ، زبونم قاصره از بیان کردن شون ؛

دلی برای سپردن به آن دیار نداشت ، برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت .. امیر هیچ به‌ جز زخمِ بی‌شمار نخورد ، امیر هیچ به‌ جز دردِ بی‌شمار نداشت .. شبانه‌ هایِ علی مثلِ روز روشن بود ، اگر که پنجره‌ها پردۀ غبار نداشت .. نه در خیالِ خلافت که پیشِ چشمش این ، به‌قدرِ وصلۀ یک کفش اعتبار نداشت .. و کینه‌ ها همه یک تیغ شد ، فرود آمد ، که چیزِ دیگری از کوفه انتظار نداشت .. از کوفه انتظار نداشت ؛ [ کپی ؟ لا ] .

شورایِ سقیفه حقِ علی را ، مردمِ مدینه هستیِ علی را ، و مردمِ کوفه جانِ علی را‌ ، گرفتند .. ؛