#شهید_مطهری #زیان_نیم‌ها #جهل_مرکب @sooyesama

#مرحوم_کوثری #بوی_بهشت @sooyesama

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو ای صد هزار جان گرامی فدای تو رفتی به پاس حُرمتِ کعبه به کربلا شد کعبه حقیقی دل، کربلای تو اجر هزار عمره و حج در طواف توست ای مروه و صفا به فدای صفای تو تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین فردا خداست جلَّ جلالُه جزای تو با گفتن «رضا به قضائک» به قتلگاه شد متحد رضای خدا با رضای تو دیوانه وار آمده ام تا به قتلگاه وقتی به استغاثه شنیدم صدای تو در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب وقتی که شنید ناله وا غُربتای تو خورشید و ماه و جن و ملک خون گریستند وقتی میان لجّه خون بود جای تو تا با نماز خوف تو گردد قبول حق شد سجده گاه اهل یقین، خاک پای تو اندر منا ذبیح یکی بود و زنده رفت ای صد ذبیح کشته شده، در منای تو برخیز باز بر سر نی آیه‌ای بخوان ای من فدای آن سر از تن جدای تو خون خداست خون تو و جز خدای نیست ای کشته خدا، به خدا خون بهای تو سائل چو دید کفِّ کریم تو گریه کرد ای کائنات، بنده خوان عطای تو ما را هم ای حسین، گدایی حساب کن آخر کجا رود، به جز این در گدای تو آنجا که حد ممکن و واجب بود، تویی ای منتهای اوج بشر، ابتدای تو #ریاضی_یزدی @sooyesama

امام حسین (عليه‌السلام): لَوْلاَ ثَلاَثَةٌ مَا وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَىْ‏ءٍ؛ اَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمَوتُ. اگر سه چيز نبود، آدمى‌زاد سرش را در برابر هيچ چيز فرود نمی‌آورد؛ تنگ‏دستى، بيمارى و مرگ. (نزهة الناظر، ج۱، ص۸۰) https://eitaa.com/sooyesama

سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی   کسی، قسم به نگاهت! که بی‌پناه نماند چنین که مثل منی را تو در پناه گرفتی چنان به سینه فشردی مرا که جز تو اگر بود حسین فاطمه! می‌گفتم اشتباه گرفتی   من آمدم که تو را با سپاه و تیغ بگیرم مرا به تیر نگاهی تو بی‌سپاه گرفتی   اگرچه راه بر اطفال بی‌‌گناه گرفتم تو باز دست مرا از دل گناه گرفتی...   چنان تبسم گرمی نشانده‌ای به لبانت که از دل نگرانم مجال آه گرفتی   رسید خون سرم تا به دستمال سفیدت تو شرم را هم از این صورت سیاه گرفتی #قاسم_صرافان (زبان حال حضرت حُر) @sooyesama

امام حسین (علیه السلام): مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا هرکه در [راه] ما جان‌فشانی کند و خود را بر دیدار خدا توطّن دهد، با ما [به‌سوی خدا] کوچ خواهد کرد. (مجلسی، بحارالانوار، ج۴۴، ص٣۶٧) @sooyesama

سیدالشهدا (علیه‌السلام): إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ». همانا خداوند که نامش بلند باد، بندگان را نیافرید مگر برای آن‌که او را بشناسند. و هنگامی‌که شناختند او را پرستش نمایند. و هنگامی‌که او را پرستیدند از پرستش دیگران بی‌نیازی جویند. (مجلسی، بحارالانوار، ج۵، ص۳۱۲) @sooyesama

#عمان_سامانی #گنجینه_الاسرار https://eitaa.com/sooyesama

شخصی در مکاشفه دید امام حسین علیه السلام مشغول جمع کردن خارهای بیابان هستند. از ایشان می‌پرسند شما چه می‌کنید؟ می‌فرمایند: راه سالکان خدا را هموار می‌کنم. #سیدهاشم_حداد @sooyesama

#آیت‌الله_شجاعی #طاعت #توسل #باب_حِطّه @sooyesama

#نریمان_پناهی @sooyesama

یک شرابی هست، نام او حسین می‌دهد بر سالکان شوری و شین می‌کند شیدای خود هر قلب را هم ملک، هم آدمی، هم کلب را می‌کِشد از خود برون، هرکس که هست می‌کند شیدای حق، بالا و پست از خمار این شراب، آید قیام تیغ "لا" بیرون کشاند از نیام این همه شور و شرر در مردمان بازتاب آن شراب است ای فلان از خودی‌ها مردم ار بگذشته‌اند چون‌که از جامش کمی نوشیده‌اند گر خودی باقی بود، ایثار چیست؟ با خودی از خود گذشتن نیست، نیست تا ننوشی و نگردی مست حق کی گذاری پای بر خود، چون فلق باید از خود جملگی آیی برون تا بجویی مرگ در گرداب خون داد در راه خدا فرزند و سر تا که مردم بگذرند از سیم و زر "این همه آوازه‌ها از شه بود گرچه از حلقوم عبدلله بود" #ر_س @sooyesama

#حسین_فخری #هفتاد_دو_پروانه @sooyesama

انسان اگر به‌حال خود رها شود سرکش می‌شود. یعنی از بندگی بیرون رفته و ادعای خدایی می‌کند؛ "ان الانسان لیطغی ان راه استغنی" (علق، آیه ۶). ازاین‌رو بلاها، دردها و سختی‌های زندگی دنیا، رحمت رحیمیه خداست تا آدمی را از طغیان دور نگاه دارد. برای همین زندگی پیامبران (ع) و اولیای الهی پر از سختی و بلا بوده است. معمولا آنها که در رفاه غرق می‌شوند خوی فرعونی‌شان بیدار می‌شود و آتش نفس‌شان شعله‌ور می‌گردد. اما آنان‌كه به بلاها دچار می‌شوند دل شکسته‌ای دارند و گاه و بیگاه خدا را می‌خوانند. امام حسین (ع) در شب عاشورا به یاران باوفایش فرمود: خداوند منازل شریف را با تحمل مکروه به بندگانش می‌بخشد. #استاد_محمود_امامی #بلا #بندگی #تحمل_مکروه @sooyesama

#علامه_حسن‌زاده_آملی روضه حضرت علی‌اکبر @sooyesama

امام از هركس تمجيد نمايد، به لحاظ كمالات و معنويتى است كه در اوست، و اگر غير از اين باشد، با مقام عصمت امام سازگار نيست... بنابراين مقام و بزرگى اشخاص را مى‏‌توان در نحوه رفتار و سخنان معصوم با آن‏ها تشخيص داد... كلام حضرت سیدالشهداء (ع) نسبت به على اکبر (ع) كه مى‌‏فرمايد: «أَشْبَهُ النّاسِ خَلْقاً وَ خُلْقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ» سخن كمى نيست. مگر نه اين است كه خداوند درباره رسول الله (ص) فرمود: «إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ‏» (قلم: ۴) و آيا خُلق عظيم غير از اتّصاف به صفات الهى، چيز ديگرى است؟! #آیت‌الله_سعادت‌پرور (فروغ شهادت) #مقام_علی_اکبر #خُلق_عظیم #اتصاف_به_اسما @sooyesama

#محمود_کریمی یک‌طرف اکبر به میدان می‌رود دامن‌کشان... @sooyesama

از امام جعفر صادق (ع) مروی است؛ در هر کربی (گرفتاری) توسل به صاحب لوای سیدالشهدا (ع) (حضرت عباس) به عدد شریف آن جناب (۱۳۳ بار): یا کاشف الکرب عن وجه الحسین إکشف کربی بحق اخیک الحسین #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و یک کلمه، کلمه ۸۷۳) @sooyesama

نیست صاحب‌همتی در نشاتین هم‌قدم عباس را بعد از حسین در هوا داریّ آن شاه الست جمله را یک دست بود، او را دو دست آن قوی، پشت خدا بنیان از او و آن مشوش، حال بی‌دینان از او موسی توحید را هارون عهد از مریدان، جمله کامل‌تر به جهد طالبان راه حق را بُد دلیل رهنمای جمله بر شاه جلیل می‌گرفتی از شط توحید آب تشنگان را می‌رساندی با شتاب عاشقان را بود آب کار از او رهروان را رونق بازار از او روز عاشورا به چشم پر ز خون مشک بر دوش آمد از شط چون برون شد به سوی تشنه‌کامان رهسپر تیر باران بلا را شد سپر پی فرو بارید بر وی تیر تیز مشک شد بر حالت او اشک ریز اشک چندان ریخت به روی چشم مشک تا که چشم مشک خالی شد ز اشک تا قیامت تشنه‌کامان ثواب می‌خورند از چشمه‌ی آن مشک آب تشنه‌ی آبش حریفان سر به سر خود ز مجموع حریفان، تشنه‌تر بر زمین آب تعلق پاک ریخت وز تعین بر سر آن، خاک ریخت هستی‌اش را دست از مستی فشاند جز «حسین» اندر میان چیزی نماند #عمان_سامانی @sooyesama

آنان‌که ره دوست گزیدند همه در کوی شهادت آرمیدند همه در معرکه دو کون، فتح از عشق است با آن‌که سپاه او شهیدند همه #ملاصدرا (رساله سه اصل) @sooyesama

امام صادق (ع): مَنْ قَرَأَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ أَلْفَ مَرَّةٍ سُورَةَ الْإِخْلَاصِ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ وَ مَنْ نَظَرَ الرَّحْمَنُ إِلَيْهِ لَمْ يُعَذِّبْهُ أَبَدا هرکس در روز عاشورا هزار بار سوره اخلاص (توحید) را بخواند خداوند با مهر گسترده‌اش او را می‌نگرد. و هرکس مهر الهی او را نگریست هرگز به‌رنجَش نیفکند. (سیدبن‌طاوس، إقبال الاعمال، ج۲، ص۵۷۷) #توحید #روز_عاشورا @sooyesama

#زیارت_عاشورا #علی_فانی @sooyesama

پیچیده شمیمت همه‌جا‌ ای تن بی‌سر چون شیشه عطری كه درش گم شده باشد #سعید_بیابانکی @sooyesama

راوى می‌گوید: زينب، دختر علی را [در ورودی شهر کوفه] ديدم... به مردم اشاره كرد كه ساكت شويد، پس نَفَس‏ها برگشت و زنگ [مركب‏ها] از كار افتاد. سكوت ناگهانى مردم و خاموش شدن صداى زنگ‏‌ها، با اشاره‏ حضرتش كه: «أَنِ اسْكُتُوا»، جز تصرّف ولايى حضرت زينب، چه می‌تواند باشد، واگر شخصيّتى مثل حضرت زينب (عليها السّلام) به آثار «حديث قرب نوافل» كه می‌فرمايد: «وَ لِسانَهُ الّذى يَنْطِقُ بِه» نرسيده باشد، ديگر چه كسى غير از معصوم می‌تواند برسد! شروع خطبه با جمله‏ «أَلْحَمْدُ لله...» بعد از آن همه گرفتارى، تنها لفظِ بدون معنا نيست؛ بلكه اظهار «مافى الضّمير» است... وقتى اين كلام به تنهايى استعمال شود، مراد توحيد خالص، در فعل و صفت و اسم و ذات است. يعنى شخصِ عارف، با اين كلام، ستايش را در تمام امور (فعل و صفت و اسم و ذات) مخصوص حقّ سبحانه قرار می‌دهد، و خلاصه، همه چيزها و كمالات را به او، و از او، و به سوى او مشاهده می‌كند، خواه امور به سود وى؛ و يا به‌ظاهر به ضررش باشد. به اين ترتيب، در آرامش كامل است؛ اگرچه به‌ظاهر و به اقتضاى عالم بشرى و يا وظيفه، كلامى از او صادر شود، و يا اظهار ناراحتى كند. #آیة‌الله_سعادت‌پرور (کتاب فروغ شهادت) #مقام_حضرت_زینب #قرب_نافله #حمد_مطلق @sooyesama

#شهید_آوینی #کربلا #شدن @sooyesama