🎙ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_اول: از پیامبر ص تا مهدویت (دوره امام حسن تا امام رضا ع و احتمال مهدی بودن هر امامی!) ⏱چهارشنبه، شب ۲۸ صفر ۱۴۴۵ (شهادت رسول اکرم ص) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و خدا به وی وعده داد، اما نگذاشتند؛ و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ اما در فضای عمومی، حتی برای بسیاری از شیعیان و اصحاب ائمه تا زمان امام رضا ع، معلوم نبود که آن مهدی قائم کیست؟ و تصریح به اسم حضرت هم ممنوع بود؛ و بسیاری از شیعیان انتظار داشتند امام زمان خود (بویژه امام صادق ع) همان قائم باشد؛ لذا بعد از امام حسین ع تا امام رضا ع فرقه‌های مختلفی از شیعه جدا شد به خاطر اشتباه در تطبیق مهدی؛ مانند: کیسانیه؛ زیدیه؛ ناووسیه؛ اسماعیلیه؛ واقفیه. دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

🎙#ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_دوم: از امام رضا ع به بعد: تثبیت شخص مهدی و ابهام در تعیین زمان (مساله علائم ظهور) ⏱پنجشنبه، شام ۲۸ صفر ۱۴۴۵ (شهادت امام حسن مجتبی ع) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: گفته شد پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ اما در اوایل ائمه گویی یک نحوه اصرار داشتند که دقیقا معلوم نباشد که امام قائم کدام امام است و همه شیعیان در خصوص هر امامی منتظر بودند که اوست که قیام می‌کند. از زمان امام رضا ع برای شیعه قطعی شد او کیست؛ اما در مورد زمانش اصرار بود که اولا کسی نمی‌تواند تعیین کند و ثانیا به صورت ناگهانی رخ می‌دهد و هر لحظه ممکن است واقع شود. در این میان، کارکرد علائم ظهور عمدتا این بود که مدعیان دروغین را بشناسیم و کلاه سرمان نرود؛ هرچند بسیاری کوشیدند با همین علائم سر شیعیان کلاه بگذارند. توجه شود که اولا علائم علت نیستند بلکه فقط علامتند (یعنی ما هیچ وظیفه‌ای در قبال محقق کردن آن علائم یا پیوستن به آن علائم نداریم) ثانیا فضای علائم صرفا برای امیدبخشی و تشخیص مدعیان دروغین است نه روشی برای شناخت جریان حق. پس به طور خاص در مورد حکومت اسلامی کنونی، اگرچه ما دعا می‌کنیم به ظهور متصل شود اما به هیچ وجه ادعا نمی‌کنیم؛ و در دوره غیبت هرکه ادعا کرد کذاب است. دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

🎙#ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_سوم: #فرج_شخصی و #فرج_عمومی ⏱پنجشنبه، شب ۳۰ صفر ۱۴۴۵ (شهادت امام رضا ع) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: گفته شد پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ و برای ظهور علائمی گفتند اولا برای امیدبخشی (تربّی بالأمانی) و ثانیا برای تشخیص مدعیان دروغین. لذا فضای احادیث بشدت تاکید بر این است که تا قبل از علائم قطعی ظهور در خانه بنشینید و به هیچ پرچم و جریان مدعی ظهور و نیابت نپیوندید، نه اینکه نهی از منکر نکنید. فرج شخصی قطعا بسیار به ما نزدیک است و هریک از ما می‌توانیم آن را محقق کنیم؛ اما در خصوص فرج عمومی در عین اینکه باید منتظر باشیم و تا قبل از علائم قطعی به هیچ جریانی نپیوندیم، در عین حال باید تمام تلاش خود را برای تحقق ظهور انجام دهیم ولو شهادت باشد! که اگر کشته هم شویم برمی‌گردیم و می‌بینیم که کارها اصلاح شده است (#رجعت). دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

فایل خلاصه بحث‌ها به همراه سند و متن کامل احادیث مربوط به جلسات «ظهور چقدر نزدیک است) در فرمت Word @souzanchi

فایل خلاصه بحث‌ها به همراه سند و متن کامل احادیث مربوط به جلسات «ظهور چقدر نزدیک است) در فرمت PDF @souzanchi

🗓 یکشنبه ٢ مهر ماه ١۴٠٢ #منتخبی از اعمال و اذکار برگرفته از کتاب بهجت‌الدعاء ✅آیت‌الله بهجت قدس‌سره همواره خطرات دوره آخرالزمان را گوشزد می‌کردند و می‌فرمودند: «مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد. اینکه در زمان غیبت به خواندن دعای «أَللهُم عَرّفْنی نَفْسَک...» سفارش شده است، ظاهراً سری دارد». 🔹ایشان ساعتی از شب و ساعتی از روز را به مناجات با امام مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف اختصاص می‌دادند. 📚 بهجت‌الدعاء، ویراست دوم، ص٢۴۴ 🔻مناسبت‌ها: 🔹 شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام، ٢۶٠ق؛ آغاز امامت و ولایت حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف (تعطیل) 🔹 درگذشت عالم جلیل، شیخ حسین‌بن‌عبدالصمد عاملی، پدر شیخ بهایی؛ ٩٨۴ق. ☑️ کانال رسمی مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت #آیت_الله_بهجت قدس‌سره ✅ @bahjat_ir

. 6️⃣ «مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ خَلَقَهُ؛ مِنْ‏ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ» با اینکه سوال فقط درباره این بود که این انسان از چه آفریده شده است؛ در پاسخ علاوه بر اینکه از نطفه آفریده شده، به اینکه تقدیری در او رقم خورده است اشاره کرد. این نشان می‌دهد برای شناخت حقیقت انسان همان طور که باید ابتدای آفرینش وی جدی گرفته شود، تقدیری که در او رقم خورده است نیز جدی گرفته شود؛ و بعید نیست که این تقدیر در متن خود همین نطفه باشد چنانکه در جای دیگر این نطفه را نطفه امشاج (نطفه‌ای که آمیزه‌ای از ظرفیتهای گوناگون است) نامید و فرمود: «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَليهِ فَجَعَلْناهُ سَميعاً بَصيراً: ما انسان را از نطفه‏اى اندر آميخته آفريديم تا او را بيازماييم و وى را شنوا و بينا گردانيديم» (انسان/2). 📝نکته #انسان‌شناسی: #تقدیر_انسان اساسا نظام آفرینش الهی چنین است که هر چیزی را که آفریده تقدیری در او رقم زده است: «خَلَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْديراً: همه چيز را آفريده و هر يك را به تناسب حال او اندازه ‏گيرى كرده است» (فرقان/2)؛ و این بدان معناست که اساسا هر چیزی با قدر و اندازه معینی آفریده شده است: «إِنَّا كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ: ماييم كه هر چيزى را به اندازه‌ای آفريده‏ايم.» (قمر/49)؛ و در این آیه به اینکه انسان هم از این جهت شبیه سایر مخلوقات است اشاره شده است. در تلقی عوامانه قبول #تقدیر به معنای #مجبور دانستن است؛ در حالی که در معارف قرآنی اصلا چنین تلازمی نیست؛ بلکه معنای تقدیر، اندازه معینی برای هر چیزی قرار دادن است، که آن چیز در آن حد و اندازه قدرت مانور دارد؛ و به همین مناسبت است که فلاسفه توضیح داده اند که اساسا اختیار داشتن در تقدیر انسان است؛ یعنی قدر و اندازه انسان چنین است که لازمه وجود او اختیار است؛ و اساسا اختیار نداشتن یعنی قدر و اندازه انسان را درست نفهمیدن. 💢به هر حال آنچه مهم است این است که هرمخلوقی باید قدر و اندازه خود را بشناسد تا بتواند حداکثر بهره‌برداری را از امکاناتی که خداوند به او داده است به عمل آورد؛ و نکته بسیار جالب در خصوص انسان این است که این تقدیر انسان یک تقدیر سیال است که در ادبیات دینی از این سیالیت تقدیر انسان با تعبیر #بداء یاد شده است؛ به تعبیر دقیق‌تر تقدیر نظام آفرینش انسان به گونه‌ای است که در حالی که از ابتدا برای او قدر و اندازه خاصی رقم خورده (که اگر چیزی قدر و اندازه‌ای معین نداشته باشد هیچ گونه تعینی نخواهد داشت)، در عین حال هر چیزی که برای انسان مقدر شده باشد ظرفیت این را دارد که عوض شود و تقدیر جدیدی برای او رقم بخورد (این حقیقت ویژه در وجود آدمی را می‌توان #تعین_بالقوه نامید که مهمترین ممیزه انسان از سایر موجودات است و آن را به تفصیل در مقاله‌ «فطرت به مثابه یک نظریه انسان‌شناختی رقیب برای علوم انسانی مدرن» توضیح داده‌ام: https://www.souzanchi.ir/fitrat-human-nature-as-a-competing-humanistic-theory-for-modern-humanities-and-social-sciences/). 🤔اینجاست که احادیثی همچون «قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِه» (حدیث۶) معنای عمیقتری از آنچه در نگاه بدوی دارند پیدا می‌کنند: اینکه قدر و اندازه هر کس به قدر همت اوست، یعنی همت و عزم و افق نگاه هرکس می‌تواند تقدیر وی را دگرگون سازد و هر انسانی با همت خویش می‌تواند به برترین افقهای ممکن در عالم برسد. 🤔و از این منظر تعبیر «ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ» در آیه بعد می‌تواند دلالتهای سلوکی بسیار جالبی داشته باشد، که ان شاء الله در تدبرهای آن آیه اشاره خواهد شد. @yekaye #عبس_19

📣 #اطلاعیه #هیأت_هفتگی 💠 توسل به حضرت حجت علیه‌السلام 👤 به کلام حجت‌الاسلام و المسلمین #سوزنچی 🗣 روایتگری حجت‌الاسلام و المسلمین #هاشم_پور 🎙 با نوای برادر #فرید_بذرافشان 📆 سه‌شنبه | ۴ مهرماه ۱۴۰۲ ⏰ از ساعت ۲۰ 📍 بزرگراه شهید چمران، پل مدیریت، مسجد دانشگاه امام صادق (ع) ▪️▪️▪️ 🌐 Misaq.ir 🆔 @Misaq_ba_shohada

. 3️⃣ «ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ» این تعبیر که راه را برای او آسان کرد، در فرض اینکه ناظر به راه سعادت و هدایت [یا نشان دادن دو راه خیر و شر] (یعنی گزینه‌های ب و ج از تدبر ۲) باشد، پاسخ و دفع دخل مقدری است از یک شبهه‌ای که ممکن بود در آیه قبل برای کسی پیش آید: در آیه قبل از تقدیر انسان (قدّرناه) سخن گفت؛ و اشاره به بحث تقدیر، همواره ظرفیت سوءتفاهم و برداشت جبرگرایانه دارد؛ از این رو، در این آیه تاکید می‌کند که آفرینش و تقدیر منافاتی با اختیار داشتن انسان ندارد، بلکه خود اختیار یکی از مولفه‌های تقدیر الهی انسان است؛ و راه انسان (چه به سمت خوبی و چه به سمت بدی) برای او آماده و در معرض وی قرار داده شده است (الميزان، ج‏20، ص207 ). (احادیث ۲ به بعد را با این ملاحظه بخوانید). اینجاست که - چنانکه در تدبر ۶ در آیه قبل بیان شد- احادیثی همچون «قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِه» این دلالت را پیدا می‌کند که همت و عزم و افق نگاه هرکس می‌تواند تقدیر وی را دگرگون سازد و هر انسانی با همت خویش می‌تواند به برترین افقهای ممکن در عالم برسد (همچنین حدیث۱۲). از این منظر تعبیر «ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ» می‌تواند دلالتهای سلوکی بسیار جالبی داشته باشد، چرا که در این فضا این آیه، عبارت اخرای آیه «وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا» (عنکبوت/۶۹) و احادیثی است که می‌فرمایند کسی که بدانچه می‌داند عمل کند، خداوند وی را از آنچه نمی‌داند آگاه می‌سازد (حدیث۹)؛ و شاید بر اساس همین مکانیسم است که فرمودند: دوای تو در خودت است و همه چیز مورد نیازت را در خودت داری ولی نمی‌دانی (حدیث۱۲). 💢یعنی این آیه می‌فرماید ما تقدیری را در انسان رقم زدیم (که این تقدیر ظرفیت بی‌نهایت را در او امکان‌پذیر کرده: حدیث۱۲) و سپس راه را برایش آسان کردیم؛ و آن راه آسان این است که او اگر بر اساس آنچه می‌داند تلاش خودش را انجام دهد ما وی را به آنچه نمی‌داند آگاه می‌کنیم تا پیمودن صحیح بقیه مسیر را برایش تسهیل شود. #آیت_الله_بهجت، ظاهرا با تکیه بر همین احادیث، دو توصیه دارند که به هم بسیار نزدیک است و به نظر می‌رسد دقیقترین، منطقی و موجه‌ترین، و بالاترین دستورالعمل سلکوی برای هر انسانی باشد؛ ایشان می‌فرمودند: 🎙آدم باید اختیاراً آنچه را که می‌داند [عمل] بکند، ... آن چیزی که نمی‌داند را به این و آن نگاه نکند، به دفتر [شرع] نگاه کند. [اگر] بازهم ندانست توقف و احتیاط باید بکند تا روشن بشود، گفته‌اند به آن چیزهایی که می‌دانی اگر عمل بکنی، «أورثه الله علم ما لا یعلم»، «کفی مالم یعلم»، «لنهدینّهم سبلنا». (دیدار جمعی از طلاب مشهد با معظم‌له؛ تابستان ١٣٧۶) https://bahjat.ir/fa/content/10589 🎙هیچ‌کس نیست که بگوید هیچ چیز نمی‌دانم؛ [اگر بگوید] دروغ می‌گوید. هر کسی هست، غیرمعصوم، بعضی چیزها را می‌داند و بعضی چیزها را نمی‌داند؛ آن چیزهایی را که می‌داند، اگر عمل کند، آن چیزهایی را که نمی‌داند، می‌فهمد. آن چیزهایی را که می‌دانید، عمل کنید، و آن چیزهایی را که نمی‌دانید، از حالا توقف کنید و احتیاط کنید تا روشن شود؛ وقتی به آنها عمل کردی روشن می‌شود... آنچه می‌دانی بکن و آنچه نمی‌دانی، احتیاط کن، هرگز پشیمان نخواهی شد. (به‌سوی محبوب، ص135-۱۳۶) https://bahjat.ir/fa/content/915 @yekaye #عبس_20

🔊 #سخنرانی : با موضوع مسیر ظهور | جلسه اول 🗣 حجت‌الاسلام و المسلمین #سوزنچی 📆 ۴ مهر ۱۴۰۲ ▪️▪️▪️ 🌐 Misaq.ir 🆔 @Misaq_ba_shohada

. 6️⃣ «قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ ... ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ‏» با آسان بودن راه شناخت حق و پيمودن آن، چرا گروهى بى‏راهه مى‏روند؟! 📚تفسير نور، ج‏10، ص387 📝نکته تخصصی #انسان‌شناسی: #راه_سعادت #آسان است یا #دشوار در برخی از آیات (مانند همین آیه ۲۰ سوره عبس) از اینکه ما راه انسان را آئان کردیم سخن به میان آمده؛ و در برخی آيات از دشواری این مسیر، تا حدی که گفته‌اند: «هرکه در این دار مقرب‌تر است / جام بلا بیشترش می‌دهند». در پاسخ به این سوال که بالاخره مسیری که خداوند برای انسان قرار داده سهل است یا دشوار، باید تفکیکی کرد بین حیثیات مختلف: ♦️الف. حیثیت تکوینی اولیه، که این آیه ظاهرا ناظر است به آنچه خداوند در متن تکوین برای پیمودن راه برای انسان قرار داده است؛ که از این منظر حتی وجود راه شقاوت هم یک نحوه باز کردن و تسهیل کار است، از این جهت که اگر راه شقاوت وجود نداشت، اساسا انسان دیگر نمی‌توانست انتخابی داشته باشد و کار اختیاری انجام دهد. 🔶ب. حیثیت تشریعی اولیه، یعنی از حیث متن احکام خود شریعت، که از این جهت نیز خداوند بارها تاکید کرده که بنایش بر این نبوده است که انسانها به سختی و زحمت بیفتند؛ مثلا: «ما يُريدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَج: خداوند برعهده شما حرج و سختى قرار نداده است‏» (مائده/۶)، «وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج: و در دين بر شما حرج و سختى قرار نداده است‏» (حج/۷۸)، بلکه بالعکس مایل است که تا حد امکان ساده بگیرد: «يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْر: خداوند براى شما آسانى مى‏خواهد و براى شما دشوارى نمى‏خواهد» (بقره/۱۸۵) و در همین معناست که پیامبر فرمود که بنای شریعت من بر سمحه و سهله بودن (تسامح و تساهل!) است (حدیث۱۱). 🔷ج. از حیث میزان عمل انسانها به شریعت؛ که: @yekaye 👇ادامه مطلب👇