. 1️⃣ «فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ» این آيه جمله معترضه‌ای است که متضمن یک نحوه وعده و وعید است 📚البحر المحيط، ج‏10، ص408 یعنی وقتی کلمه «تذکرة» در آیه قبل مطرح شود، پیش از اینکه کلام در روال خودش ادامه یابد و توضیح دهد که این تذکرة در کجاست، هشداری داد که البته چون مایه تذکر است تنها به درد کسی می‌خورد که خودش بخواهد تذکر را پذیرا باشد و در دعوت الهی زور و اجبار اثربخش نخواهد بود؛ بلکه خود شخص باید بخواهد 📚مجمع البيان، ج‏10، ص665 📚الميزان، ج‏20، ص201 به تعبیر دیگر می‌خواهد بیان کند که اگر کسی پذیرای تذکر نباشد این سخنان اثری در او نخواهد گذاشت و گمان نکنید با صرف بیان ما همه عامل خواهند شد. 📝#تذکر_اخلاقی قرار نیست هرکس اسم مسلمان روی خود گذاشت بی‌عیب و نقص باشد و همه سخنان اسلام را عمل کند. به خودمان نگاه کنیم: آیا همه دستورات اسلام را مو به مو انجام می‌دهیم؟! پس چرا از دیگران انتظار داریم که چنین باشند و اگر این طور نبودند مسلمانی آنان را زیر سوال می‌بریم. توجه شود: غرض از این سخن صرفا یک تذکر است که انتظارمان را از دیگران اصلاح کنیم و با دیدن یک اشتباه یا گناه، سریع انگ بی‌دینی و ... بر افراد نگذاریم، نه اینکه بخواهیم بی‌اعتنایی افراد به تذکرات الهی را توجیه کنیم. سخن این است که خداوند با کلام خودش و توسط پیامبر، مخاطبان مستقیم پیامبر را تذکر می‌دهد اما این تذکر در برخی از آنها، که حتی در زمره اصحاب ایشان‌اند، اثری نمی‌گذارد زیرا نخواسته‌اند که تذکر را بپذیرند؛ و این یک وضعیتی است که ما به طریق اولی باید در محاسباتمان در جامعه دینی جدی بگیریم. @yekaye #عبس_12

. 2️⃣ «فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ» وقتی کلام خداوند که توسط پیامبر اکرم بیان می‌شود، تا وقتی خود شخص نخواهد در وی اثری نخواهد گذاشت، تکلیف تذکر دادن‌های ما معلوم است. 📝#ثمره_اخلاقی ضابطه تذکر مناسب، این نیست که حتما در مخاطب اثر کند. یکی از عوامل برای اثر کردن تذکر در افراد، خواست درونی خود آنان است؛ یعنی باید در آنها آمادگی‌ای برای پذیرش حق و تذکر باشد تا تذکر دادن در آنها موثر واقع شود. پس این گونه نیست که اگر تذکر اثر نداد حتما تذکر دهنده از روش درستی استفاده نکرده است. این سخن به معنای آن نیست که همواره تقصیر از مخاطب است و هر تذکر دهنده‌ای به وظیفه خود درست عمل کرده؛ خیر؛ واضح است که گاهی وقتها تذکردهنده شرایط لازم برای اثرگذاری تذکر را رعایت نکرده است؛ اما سخن این است که صرف اثر نکردن تذکر، دلیل بر نارسایی و نامناسب بودن نحوه اقدام تذکردهنده نیست. @yekaye #عبس_12

. 4️⃣ «إِنَّها تَذْكِرَةٌ ... فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ» ظاهر این آیات سوره عبس آن است که آیات قرآن یک تذکری است که در صحف متعددی که نزد خداوند تکریم شده، نوشته شده است، و آیات بعد هم تاکید می‌کند که این صحیفه‌ها هم رفعت‌یافته‌اند و هم مطهر و پاک‌اند و به دستان فرشتگان کریم و نیک‌سیرت (مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ؛ بِأَيْدِي سَفَرَةٍ؛ كِرامٍ بَرَرَةٍ) (الميزان، ج‏20، ص202 ). 📖 نکته‌ای درباره حقیقت اولیه #قرآن: #کتابت یا #لفظ یک مطلب که درباره #قرآن_کریم جای تامل جدی دارد این است که حقیقت اولیه قرآن که بر پیامبر اکرم ص نازل شده از جنس چیست؟ از جنس لفظ مصوت است یا از جنس کتابت؟ برداشت اولیه بسیاری از افراد این است که چون از قرآن به عنوان «وحی» و کلام خداوند سخن گفته شده، اقتضای آن این است که سخنی باشد که شنیده شود، اما تعابیر متعددی در خصوص قرآن کریم وجود دارد که نشان می‌دهد که وجود کتبی قرآن بر وجود لفظی آن مقدم است؛ از جمله همین تعبیر، که حقیقت قرآن را، موجود در صحفی می‌داند در دست فرشتگان، و یا در مرتبه وجودی قبل از آن، در آیات دیگر به وجود حقیقت قرآن در لوح محفوظ اشاره شده است: «بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجيد؛ في‏ لَوْحٍ مَحْفُوظ» (بروج/۲۱-۲۲)؛ و اساسا خود کلمه «قرآن» بنا به یک تحلیل از ماده «قرأ» است، نه از ماده «قول»، که تفاوت اصلی قرائت با قول (=سخن) در این است که قرائت در جایی به کار می‌رود که متنی در کار باشد و اولین آیه نازل شده بر پیامبر هم با «إقرأ» شروع می‌شود نه با «قل». 💢اگر به این حقیقت توجه شود بسیاری از شبهات روشنفکرمآبان درباره حقیقت قرآن (که گمان می‌کنند قرآن صرفا یک مکاشفه نبوی بوده که خود ایشان آن را به لفظ درآورده است، و بدین جهت در خطاناپذیری آن مناقشه می‌کنند) از بیخ و بن رفع می‌شود؛‌ زیرا این تاکیدات بر مکتوب بودن حقیقت نخستین قرآن، کاملا دلالت دارد بر اینکه این متن، حتی پیش از اینکه توسط پیامبر بیان شود، به عنوان متن موجود بوده است و پیامبر دریافت کننده یک متن است نه صرفا یک تجربه‌گر ولو به عنوان گفتگو کننده با یک فرشته. @yekaye #عبس_13

🏴 ویژه برنامه سه شب پایانی ماه صفر 🌹درخروشند باز بیرق ها🌹 📣 سخنران: حجت الاسلام والمسلمین سوزنچی 🎤مداحان:کربلایی علی افخمی و حاج امیر شهابی 🕣 زمان: از چهارشنبه ۲۳ شهریورماه به مدت سه شب از ساعت ۱۹:۳۰ ⭕️ مکان: چهارراه بصیرت(گفتگوی تمدن ها)، خیابان مهرگان 🌹مسجد و حسینیه حضرت مسلم ابن عقیل🌹 @intezar_ir

🎙ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_اول: از پیامبر ص تا مهدویت (دوره امام حسن تا امام رضا ع و احتمال مهدی بودن هر امامی!) ⏱چهارشنبه، شب ۲۸ صفر ۱۴۴۵ (شهادت رسول اکرم ص) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و خدا به وی وعده داد، اما نگذاشتند؛ و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ اما در فضای عمومی، حتی برای بسیاری از شیعیان و اصحاب ائمه تا زمان امام رضا ع، معلوم نبود که آن مهدی قائم کیست؟ و تصریح به اسم حضرت هم ممنوع بود؛ و بسیاری از شیعیان انتظار داشتند امام زمان خود (بویژه امام صادق ع) همان قائم باشد؛ لذا بعد از امام حسین ع تا امام رضا ع فرقه‌های مختلفی از شیعه جدا شد به خاطر اشتباه در تطبیق مهدی؛ مانند: کیسانیه؛ زیدیه؛ ناووسیه؛ اسماعیلیه؛ واقفیه. دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

🎙#ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_دوم: از امام رضا ع به بعد: تثبیت شخص مهدی و ابهام در تعیین زمان (مساله علائم ظهور) ⏱پنجشنبه، شام ۲۸ صفر ۱۴۴۵ (شهادت امام حسن مجتبی ع) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: گفته شد پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ اما در اوایل ائمه گویی یک نحوه اصرار داشتند که دقیقا معلوم نباشد که امام قائم کدام امام است و همه شیعیان در خصوص هر امامی منتظر بودند که اوست که قیام می‌کند. از زمان امام رضا ع برای شیعه قطعی شد او کیست؛ اما در مورد زمانش اصرار بود که اولا کسی نمی‌تواند تعیین کند و ثانیا به صورت ناگهانی رخ می‌دهد و هر لحظه ممکن است واقع شود. در این میان، کارکرد علائم ظهور عمدتا این بود که مدعیان دروغین را بشناسیم و کلاه سرمان نرود؛ هرچند بسیاری کوشیدند با همین علائم سر شیعیان کلاه بگذارند. توجه شود که اولا علائم علت نیستند بلکه فقط علامتند (یعنی ما هیچ وظیفه‌ای در قبال محقق کردن آن علائم یا پیوستن به آن علائم نداریم) ثانیا فضای علائم صرفا برای امیدبخشی و تشخیص مدعیان دروغین است نه روشی برای شناخت جریان حق. پس به طور خاص در مورد حکومت اسلامی کنونی، اگرچه ما دعا می‌کنیم به ظهور متصل شود اما به هیچ وجه ادعا نمی‌کنیم؛ و در دوره غیبت هرکه ادعا کرد کذاب است. دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

🎙#ظهور چقدر نزدیک است؟! #حسین_سوزنچی #جلسه_سوم: #فرج_شخصی و #فرج_عمومی ⏱پنجشنبه، شب ۳۰ صفر ۱۴۴۵ (شهادت امام رضا ع) 🕌بندرعباس: مسجد حضرت مسلم بن عقیل؛ #هیات_انتظار 💢خلاصه بحث: گفته شد پیامبر ص آمد که دینش بر همه جهان مسلط شود و قرار شد این کار توسط مهدی این امت انجام شود؛ و برای ظهور علائمی گفتند اولا برای امیدبخشی (تربّی بالأمانی) و ثانیا برای تشخیص مدعیان دروغین. لذا فضای احادیث بشدت تاکید بر این است که تا قبل از علائم قطعی ظهور در خانه بنشینید و به هیچ پرچم و جریان مدعی ظهور و نیابت نپیوندید، نه اینکه نهی از منکر نکنید. فرج شخصی قطعا بسیار به ما نزدیک است و هریک از ما می‌توانیم آن را محقق کنیم؛ اما در خصوص فرج عمومی در عین اینکه باید منتظر باشیم و تا قبل از علائم قطعی به هیچ جریانی نپیوندیم، در عین حال باید تمام تلاش خود را برای تحقق ظهور انجام دهیم ولو شهادت باشد! که اگر کشته هم شویم برمی‌گردیم و می‌بینیم که کارها اصلاح شده است (#رجعت). دریافت فایل متنی حاوی سند و متن احادیث ارائه شده از اینجا @souzanchi

فایل خلاصه بحث‌ها به همراه سند و متن کامل احادیث مربوط به جلسات «ظهور چقدر نزدیک است) در فرمت Word @souzanchi

فایل خلاصه بحث‌ها به همراه سند و متن کامل احادیث مربوط به جلسات «ظهور چقدر نزدیک است) در فرمت PDF @souzanchi

🗓 یکشنبه ٢ مهر ماه ١۴٠٢ #منتخبی از اعمال و اذکار برگرفته از کتاب بهجت‌الدعاء ✅آیت‌الله بهجت قدس‌سره همواره خطرات دوره آخرالزمان را گوشزد می‌کردند و می‌فرمودند: «مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد. اینکه در زمان غیبت به خواندن دعای «أَللهُم عَرّفْنی نَفْسَک...» سفارش شده است، ظاهراً سری دارد». 🔹ایشان ساعتی از شب و ساعتی از روز را به مناجات با امام مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف اختصاص می‌دادند. 📚 بهجت‌الدعاء، ویراست دوم، ص٢۴۴ 🔻مناسبت‌ها: 🔹 شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام، ٢۶٠ق؛ آغاز امامت و ولایت حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف (تعطیل) 🔹 درگذشت عالم جلیل، شیخ حسین‌بن‌عبدالصمد عاملی، پدر شیخ بهایی؛ ٩٨۴ق. ☑️ کانال رسمی مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت #آیت_الله_بهجت قدس‌سره ✅ @bahjat_ir

. 6️⃣ «مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ خَلَقَهُ؛ مِنْ‏ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ» با اینکه سوال فقط درباره این بود که این انسان از چه آفریده شده است؛ در پاسخ علاوه بر اینکه از نطفه آفریده شده، به اینکه تقدیری در او رقم خورده است اشاره کرد. این نشان می‌دهد برای شناخت حقیقت انسان همان طور که باید ابتدای آفرینش وی جدی گرفته شود، تقدیری که در او رقم خورده است نیز جدی گرفته شود؛ و بعید نیست که این تقدیر در متن خود همین نطفه باشد چنانکه در جای دیگر این نطفه را نطفه امشاج (نطفه‌ای که آمیزه‌ای از ظرفیتهای گوناگون است) نامید و فرمود: «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَليهِ فَجَعَلْناهُ سَميعاً بَصيراً: ما انسان را از نطفه‏اى اندر آميخته آفريديم تا او را بيازماييم و وى را شنوا و بينا گردانيديم» (انسان/2). 📝نکته #انسان‌شناسی: #تقدیر_انسان اساسا نظام آفرینش الهی چنین است که هر چیزی را که آفریده تقدیری در او رقم زده است: «خَلَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْديراً: همه چيز را آفريده و هر يك را به تناسب حال او اندازه ‏گيرى كرده است» (فرقان/2)؛ و این بدان معناست که اساسا هر چیزی با قدر و اندازه معینی آفریده شده است: «إِنَّا كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ: ماييم كه هر چيزى را به اندازه‌ای آفريده‏ايم.» (قمر/49)؛ و در این آیه به اینکه انسان هم از این جهت شبیه سایر مخلوقات است اشاره شده است. در تلقی عوامانه قبول #تقدیر به معنای #مجبور دانستن است؛ در حالی که در معارف قرآنی اصلا چنین تلازمی نیست؛ بلکه معنای تقدیر، اندازه معینی برای هر چیزی قرار دادن است، که آن چیز در آن حد و اندازه قدرت مانور دارد؛ و به همین مناسبت است که فلاسفه توضیح داده اند که اساسا اختیار داشتن در تقدیر انسان است؛ یعنی قدر و اندازه انسان چنین است که لازمه وجود او اختیار است؛ و اساسا اختیار نداشتن یعنی قدر و اندازه انسان را درست نفهمیدن. 💢به هر حال آنچه مهم است این است که هرمخلوقی باید قدر و اندازه خود را بشناسد تا بتواند حداکثر بهره‌برداری را از امکاناتی که خداوند به او داده است به عمل آورد؛ و نکته بسیار جالب در خصوص انسان این است که این تقدیر انسان یک تقدیر سیال است که در ادبیات دینی از این سیالیت تقدیر انسان با تعبیر #بداء یاد شده است؛ به تعبیر دقیق‌تر تقدیر نظام آفرینش انسان به گونه‌ای است که در حالی که از ابتدا برای او قدر و اندازه خاصی رقم خورده (که اگر چیزی قدر و اندازه‌ای معین نداشته باشد هیچ گونه تعینی نخواهد داشت)، در عین حال هر چیزی که برای انسان مقدر شده باشد ظرفیت این را دارد که عوض شود و تقدیر جدیدی برای او رقم بخورد (این حقیقت ویژه در وجود آدمی را می‌توان #تعین_بالقوه نامید که مهمترین ممیزه انسان از سایر موجودات است و آن را به تفصیل در مقاله‌ «فطرت به مثابه یک نظریه انسان‌شناختی رقیب برای علوم انسانی مدرن» توضیح داده‌ام: https://www.souzanchi.ir/fitrat-human-nature-as-a-competing-humanistic-theory-for-modern-humanities-and-social-sciences/). 🤔اینجاست که احادیثی همچون «قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِه» (حدیث۶) معنای عمیقتری از آنچه در نگاه بدوی دارند پیدا می‌کنند: اینکه قدر و اندازه هر کس به قدر همت اوست، یعنی همت و عزم و افق نگاه هرکس می‌تواند تقدیر وی را دگرگون سازد و هر انسانی با همت خویش می‌تواند به برترین افقهای ممکن در عالم برسد. 🤔و از این منظر تعبیر «ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ» در آیه بعد می‌تواند دلالتهای سلوکی بسیار جالبی داشته باشد، که ان شاء الله در تدبرهای آن آیه اشاره خواهد شد. @yekaye #عبس_19