📚 ﷽ 📚
🔴 برای #گشایش_بخت و #ازدواج:
🔹نمازتان را صحیح و اوّلِ وقت بخوانید.
🔹هر روز وضو میگیرید، قرآن را باز میکنید ۷۰ بار #حمد و سپس ۷۰ بار #آیات_سخره (از آیه ۵۴ تا ۵۶ سوره اعراف) را #چهل_روزِ تمام بخوانید. بعد از پایان، یک گوسفند #قربانی کنید.
🔹ذکرِ "أسئلالله مِن فضله" را زیاد و با توجّه بگویید.
🔹#نماز_استغاثه به حضرتِ زهرا سلاماللهعلیها بخوانید.
🖌حاجآقا #جاودان
@sulookmanavi
۱ آبان ۱۳۹۹
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🔹"#حمد" یعنی ستایش و سپاس. حمد یعنی ابراز و اظهارِ یک کمال و اعلام و اِخبارِ به آن، تا بقیّه بفهمند که کمال چیست و صاحبِ کمال کیست و کمال را باید از کجا جست.
🔹حمد، سرآغازِ توجِّه به صاحب کمال و گداییِ کمال از اوست. حمد، آغازِ پرستش و به جریان افتادنِ آن است. حمد، ستایشی به حق، واقعی و بیتعارف! است. حمد، حالَتِ خضوعِ همراه با اُنسِ حامد است وقتی با کمالی مواجه میشود.
🔹پس برای تحقّقِ حمد، اوّل باید کمالی در کسی دید و آنرا فهمید؛ این، از علم حاصل میشود. سپس حالتِ تواضع نسبت به آن گرفت، که ناشی از فقر و نداشتنِ آن است. سپس آنرا خواست، که این ناشی از کمالطلبیِ حامد است.
🔹پس فقط کسی میتواند حمدِ خدا کند که خدا و کمالاتِ او را بشناسد و بخواهد مزیّن به آنها شود. حامد باید عالِم، فقیر، مختار و بلندهمّت باشد؛ و این نشان میدهد که حمد، خودش مقام است و مقامِ کمی نیست.
🔹نخستین حمدکننده، خودِ خداست؛ خداوند دائماً خودش را حمد میکند، یعنی کمالات را منحصر میکند به خودش؛ چون هیچکس جز او لایق نیست، بلکه اصلاً موجود نیست تا بخواهد کمالی داشته باشد. ریشه و منشاءِ تمامِ صفاتِ کمال، "او"ست؛ و در هر کس صفتِ کمالی هست، کمالالله است که ظاهر شده و جلوه کرده است. پس "الحمدلله" یعنی حمد مالِ خداست.
🔹#شکر کردن - یعنی ممنون بودنِ لسانی و عملی از خدا بخاطرِ چیزهایی که "مشخّصاً" به ما داده - یکی از فروع و شُعَبِ حمد است؛ یعنی وقتی حمد بر مصادیقِ ملموس و مشخّصی حمل میشود، نامش میشود شکر. پس کسی که میگوید "خدایا، شکر!"، در حالِ حمدِ خداست بخاطرِ چیزهایی که میبیند خدا به او داده و فقرش را سدّ کرده است.
@sulookmanavi
۲ اسفند ۱۳۹۹
📚 ﷽ 📚
🌻#حمد، سیرِ در بینهایت
🔹وقتی که انسان حمد بهجا میآورَد، در واقع کلاسِ خودش را بالا میبرَد. انسان هرچقدر حمد بهجا بیاورَد، خداوند میفرماید یک چیزِ بالاتری هم برایت فراهم کردم.
🔹مثلِ اینکه خدای متعال به کسی پا داده تا راه برود، و خدای متعال میبیند که این بنده از این پا خوب استفاده میکند، در مسیر خیر قرار دارد، دوچرخه برایش فراهم میکند؛ بعد میبیند از دوچرخه خوب استفاده میکند، برایش موتورسیکلت فراهم میکند؛ میبیند از این موتور هم حُسنِ استفاده را میکند و حمدِ عملی را بهجا میآورَد، ماشین در اختیارش قرار میدهد؛ از ماشین خوب استفاده میکند، هواپیما در اختیارش قرار میدهد؛ از هواپیما خوب استفاده میکند، ـ خداوند تبارک و تعالی میبیند این فرد کلّاً در مسیرِ خیر هست ـ مثلاً طیُّالأرض را به او یاد میدهد؛ (به زبانِ عادی عرض میشود تا مطلب باز بشود). خداوند میبیند از طیُّالأرض هم حُسنِ استفاده را میکند، خودنمایی نمیکند، آنجایی که موردِ رضایتِ خدای متعال هست استفاده میکند، طیُّالسّماء را روزیاش میکند ...
🔹خدای متعال میفرماید من یک حقیقتِ نامحدود هستم، تو را هم یک حقیقتِ نامحدود خلق کردم؛ در وجودت تمامِ هستی جمع است، فشردهٔ خلقت هستی؛ اگر کُدهای وجودیِ خودت را پیدا کنی، در تمامِ هستی میتوانی سیر کنی، از پیاده رفتن گرفته تا دوچرخه تا هواپیما و تا طیُّالأرض و تا طیُّالسّماء، تا عروج به ملکوت، تا آنجا که "حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا" (فرقان، ۷۶).
🔹آقای بهجت میفرمودند وقتی خداوندِ تبارک و تعالی به حضرتِ موسی (ع) فرمود: "فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ" (اعراف، ۱۴۴)، اینرا که به تو دادم بگیر و شاکر باش، اگر شاکر باشی من شکور هستم؛ از این عبارت معلوم میشود وعدهٔ بالاتری هم برای او گذاشتند؛ اگر شاکر باشی، یک چیزِ بالاتری پشتِ سرش هست.
🔹مسیرِ حمد، مسیرِ خدایی شدن است؛ چون خدای متعال یک حقیقتِ بینهایت هست، مسیرِ حمد سیرِ در بینهایت است.
این حمدی است که انسان میتواند همپای ملائک، همپای انبیاء بشود. (بلکه از ملائک عبور کند، به ملائکِ مقرّب برسد؛ بلکه از انبیاء عبور کند، به انبیاءِ مرسَل برسد).
@sulookmanavi
۳ اردیبهشت ۱۴۰۲