#یک_نکته 💢 حاج آقای ملکی، مدیر سابق معصومیه درباره حاج مهدی #مطلبی می گفتند اگر حاج مهدی زمان دفاع مقدس بود، حتما #شهید می شد. 💢 برخی افراد در کنار ما هستند، قدر آن ها را نمی دانیم. به قول شهید #آوینی، شهدا همان #بچه_های_محله_من_وتو هستند. 💢 می‌توانم درباره برخی #رفقا از خوبی هایشان و ویژگی های اخلاقی شان بنویسم طوری که همه تصدیق کنند خوبی آن ها را... حیف که نمی شود بنویسم بخاطر برخی #محذورات... 💢 خیلی ساده و گذرا و بدون توضیح باید بگم #آقامهدی_سموات یکی از کسانی است که گفتم، بسیار دوستش دارم و همیشه برای من #الگو بوده...

📝 دستخط #حاج_مهدی_مطلبی 🔆 شهید سید مرتضی #آوینی: ☘ اما تو می‌دانی هر تعلقی هر چند بزرگ، در برابر آن تعلق ذاتی که جان را به صاحبِ جان پیوند می دهد، کوچک است... 🔻🔻🔻🔻🔻 ☘ حاج مهدی این اواخر از هر چه رنگ #دنیا داشت خسته شده بود... میل #پرکشیدن داشت... 🆔 @yadhaa

#یادداشت‌_وارده درباره آوینی (1) 🔻 باید دانست که تمدنها در پاسخ به یک نحوه نسبت و نگاهِ خاص انسان به عالم شکل می¬گیرند و همانگونه که اندیشیدن درباره دفاع مقدس با نگاهی تمدنی و تاریخی ما را متذکر به نحوه برقراری «نسبتِ جدیدِ انسان با عالم می¬کند» _(که این نسبت همان تمدن نوین اسلامی و متفاوت از تمدن غربی است)_ بازاندیشی در آثار و یا فعالیت رسانه ای #آوینی هم، ما را به همین نسبتِ متفاوتِ انسان با عالم رهنمایی میکند. از این جهت آوینی سخنگوی فردای تمدنی ماست و غور در اندیشه آوینی یعنی بستری برای الگوگیری های بیشتر و توسعه هر چه بیشترِ تمدن نوین اسلامی. از این زاویه می¬توان آوینی را سروشی از غیب انقلاب اسلامی دانست که آمده تا تبیین¬گر افقهای انقلاب اسلامی باشد. 🔻 آوینی را باید در بستر اقتضائات #عصر_مدرن و زمانه انقلاب اسلامی شناخت. از سویی اقتضای عصر مدرن سرعت تکنولوژی است و از طرفی دیگر اقتضای سرعت مسائل انقلاب اسلامی، تولید مسائل متکثر است و این مسائل متکثر، کارهای بر زمین مانده زیادی را ایجاد می¬کند. هنر یک انسان تراز انقلاب اسلامی نه در پاسخگویی به مسائل، بلکه در یافتِ اولویت میان مسائل و آنگاه پاسخ به مسائل است. آوینی به تصریح دوستانش، پیش از تحول هم یک خصلت مهم داشت؛ هیچوقت از کنار هیچ مسئله ای بدون فکر عبور نمی¬کرد؛ سید مرتضی پرسش¬گری بود که مسائل را درهم و برهم نمی دید. توان تحلیل از مسائل پیرامونی و یافت نقطه کانونی درد را داشت. به تعبیری آوینی بمثابه طبیبی فرهنگی بود که علائم مختلف بیماری و بعضا داده های غلط بیمار او را به تجویز غلط نمی کشاند. شاید همین هنر آوینی است که آثار او را برای جوان نسل چهارمی #انقلاب_اسلامی هم جذاب می¬کند. البته نباید این هنر را جدا از سیره و سلوک باطنی آوینی فهمید. وقتی حضرت خدیجه سلام الله آن ثروت عظیم را در راه اسلام خرج نمود، قسمتش کوثر شد و آوینی هم از کثراتش گذشت و همه¬ی آثار پیش از تحولش را برای خدا آتش زد و خدا بینشی کوثری به او اعطا نمود و شد تجلی این آیه که «ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا». 🔻 سید مرتضی دیدبانی بود که سابقا در زمین حریف زیسته و بعد از تحولش، عمیقا آنرا بازاندیشی و تحلیل کرده بود؛ از همین رو حقیقت انقلاب اسلامی را به یک تقابل در سطح سیاسی تقلیل نداد. انقلاب را عمیق و دقیق فهمید و در نقطه نزاع تمدنی گراهای درستی داد، اما او در دیدبانی تمدنی متوقف نماند و به رزم در میدان پرهیاهوی رسانه، مبتنی بر بینش انقلابی پرداخت. او بدرستی از افق دیدبانی فهمیده بود که اگر واقعیت دفاع مقدس درست روایت نشود، در جنگ روایتها از دفاع مقدس، تمدن غرب و غربگرایان روایتی دیگرگونه از حقیقت قدسی دفاع مقدس ارائه خواهند کرد و از آن حقیقت قدسی بیانی تنزل یافته، مادی و هضم شده در #تمدن_غرب می نمایانند. 🔻 بنابراین آوینی ماموریت #جهاد_تبیین را نه در دهه نود بلکه در دهه شصت به درستی دریافت و برایش از جان و آبرو مایه گذاشت. آوینی به درستی دریافته بود که در جهاد تبیین باید «واقعیت» را «آنگونه که هست» روایت کرد والا دشمن روایتی دلخواه و متناسب با اغراضش از واقعیت ها می¬سازد و مخاطب را ریاکارانه می¬فریبد. 🔻 سید بخوبی می دانست عادت نوعِ اهل رسانه این است که پروپاگاندا محور روایتی از واقعیت بسازند و از آنجا که روایتِ حاقِ واقعیت اساسا مد نظر اهل رسانه نیست لذا این روایت در بهترین حالاتش مبتلا به بی دقتی است. اما او مبتنی بر بینش عمیق از انقلاب اسلامی، در میدان رزم رسانه ای نه تنها از بی دقتی عبور می¬کند بلکه به کارش یقین دارد و این یقین آنچنان برایش مقدس است که در شب قدر، نوارکاست روایت فتحش را بجای قران بر سر می¬گیرد و بک یا الله می¬گوید. اساسا میزکار آوینی همان سجاده دیگری است که آوینی بارها تا به صبح بر سر همین سجاده به خواب رفته، گریسته و مراتب قرب را تا وصول به مقام شهادت پشت سر گذاشته است. 🔻 شاید این حرف برای بعضی سنگین باشد اما در مقام شناخت او چاره ای جز بیان این حقیقت نیست: آوینی در مقامِ شهودِ حقیقتِ انقلاب اسلامی بود و کنش او در میدان رزم رسانه ای، تجلی گاه همین بینش شهودی در نسبت با انقلاب اسلامی بود. مبتنی بر همین بینش الهی، بر خلاف روند متداول مستندهای جنگ، سید مرتضی نه آزادسازی زمین و نه انهدام نیروها و تجهیزات دشمن، هیچیک را به تصویر نکشید؛ بلکه او فتح‌الفتوح انقلاب اسلامی را که «انسان انقلاب اسلامی» باشد، به قاب تصویر برد و در یک تغییر مهم بجای خبرنگار، رزمنده را در کانون روایت نشاند و از ظاهر رزمنده به باطن او رفت و مخاطب را بر سر سفره باطن رزمندگان نشاند. 📌 ادامه دارد... 📝 به قلم: فاضل ارجمند حجت‌الاسلام محمد یوسفعلی تبار (دانشجوی دکتری مبانی نظری اسلام) 🆔https://eitaa.com/taalighat