📝 منبر هیجان محور و تغییر ذائقه 🔹 معمولا نزدیک مناسبت‌ها که می‌شود رفقای هيئتی تماس می‌گیرند برای وعده گرفتن و یا مشورت برای دعوت سخنران. خيلی‌ها می‌گویند یک #سخنران می‌خواهیم که خوب باشد و جذاب. بعد می‌پرسم سخنران خوب چطوری است؟ توضیح که می‌دهند متوجه می‌شوی بیشتر دنبال #شومن و #شعبده‌باز هستند تا سخنران! 🔹 کسی‌که بالای منبر مردم را مسحور کند، این به وجد بیایید، آن یکی از حال برود و... به‌قولِ دوستان مجلس گرم شود و بگیرد... 🔹 داریم چه می‌کنیم با ویژه‌ترین کلاس تربیت و #رشد شیعی یعنی سرمایه هیئت و منبر؟ 🔹 برخی صاحب مجلس ها، گویی دنبال #محتوا نیستند، دنبال #رشد مخاطب نیستند، دنبال مجلس گرم کردن یا همان #هیجان اند. پس کی تربیت شویم؟ وقتی اینطور شد صاحبان علم و سخن واقعی، از عرصه کنار نهاده می‌شوند چون الزاماً ازاین ادا و اطوارها بلد نیستند. 🔹 #ذائقه منِ مخاطب نیز تغییر می‌کند و دنبال #حال هستم نه #مقام چه آنکه حال در لحظه پدید می‌آید و در لحظه از بین می‌رود و لذت دارد اما رسیدن به مقام رنج دارد، زمان می‌برد و مشقت دارد... 🔹 امروز خیلی از بزرگترها که سن و سالی از آن‌ها گذشته برای منبر دعوت نمی‌شوند چون جذاب نیستند! اما فکر نمی‌کنیم که جذابیت برخی در نفَس آن‌هاست. برخی حضورشان، حرف زدنشان، روایت خواندن و فقط ترجمه کردنش، همین ها رشددهنده است نگاه کردن به جمالش عبادت است. وقتی به عمق و #معنا بی‌اعتنا شدیم، توهمات به‌جای واقعیات #ملاک_ارزش‌گذاری می‌شود. مخاطب ما پای منبرهای مملو از هیجان، رشد نمی‌کند بلکه #قدکوتاه می‌ماند. 🔹 با این مدل داریم خودمان را محروم می‌کنیم. محرومیتی که عقوبت آن عدم رشد است، کوچک ماندن است، قد نکشیدن است. بعد روایت می‌فرماید علما از مهجور بودنشان بین امت به خدای متعال گلایه می‌کنند. 🔹 بله، درست است که برای نسل جوان باید دنبال کسی بود که هم جذابیت در بیان داشته باشد، هم علم و جمع کند. اما گاهی به این بهانه شیوه نگرش ما تغییر می‌کند. #آسیب‌شناسی #هیئت 🆔@taalighat