🔰 دنیای ما را احساسات ساخته است، نه عقلانیت 🔸در انتخابات، کسی رأی می‌آورد که احساسات بیشتری را تحریک کند یا کسی که آمارها و برنامه‌هایی منطقی‌تر ارائه می‌کند؟ ویلیام دیویس، در کتاب «احساسات چگونه بر دنیای ما مسلط شد؟!» می‌گوید دستگاه عصبی درد و استرس و ترس تولید می‌کند و آنچه تصمیم‌های سیاسی و اجتماعی ما را تعیین می‌کند نه عقل، که همین دستگاه عصبی است. 🔹دنیای مدرن سعی داشت خود را روی چیزهایی بنا کند که مستحکم‌ترین و پسندیده‌ترین مفاهیم قلمداد می‌شدند: حقیقت و پیشرفت. فلاسفه و دانشمندان از سدۀ هفدهم به بعد، طبق همین برنامه، برای تعیین قوانین از احساسات انسانی فراتر رفتند تا توصیفی عینی از جهان به دست دهند و «مبنایی برای اجماع صلح‌آمیز» فراهم آورند 🔸سیستم عصبی که مولد درد، برانگیختگی، استرس و هیجان است به اندام اصلی فعالیت سیاسی تبدیل می‌شود. ما درمعرض احساسات مسری قرار داریم، به‌خاطر اینکه موجوداتی بااحساسیم، نه به‌دلیل اینکه روشنفکر، منتقد، دانشمند یا حتی شهروندیم. 🔹پس «بقیۀ ما»‌ باید چگونه پیشرفت کنیم؟ دیویس می‌نویسد: «امروز چالش پیش روی ما این است که چگونه می‌توانیم در آینده دنیایی مشترک تأسیس و کشف کنیم که ساکنانش موجوداتی بااحساس و متفکرند». به‌باور دیویس، پاسخ این سؤال را نباید در نوعی بازگشت به گذشته یا حتی خردورزی جست‌وجو کرد، چون حالا دیگر «فکت‌ها به‌تنهایی نجاتمان نمی‌دهند». شاید راه روبه‌جلو در این باشد که احساساتمان را تصدیق کنیم اما واکنش‌ها و کوشش‌هایمان را در راستای رنج مشترکمان متمرکز و هماهنگ کنیم. ⚜️ @taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |مؤلفه‌های مؤثر در شکل‌گیری پدیده اربعین 🎙 حجت الاسلام احمد مبلغی اربعین جهانی دیگر موسسه آفاق حکمت ⏰ سال 1398 ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |مؤلفه‌های مؤثر در شکل‌گیری پدیده #اربعین 🎙 حجت الاسلام #احمد_مبلغی #اربعین_جهانی_دیگر . . . 🔗 برای شنیدن سخنرانی قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @taammolat74

🔉 گفتگو #اختصاصی 🔶 موضوع | ردپای عقل و عشق در عاشورا 🎙استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی جلسه اول | نقش عقل و عشق در زندگی برنامه معرفت ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع | ردپای #عقل_و_عشق در #عاشورا 🎙استاد غلامحسین #ابراهیمی_دینانی جلسه اول | نقش عقل و عشق در زندگی 🔹حضرت سیدالشهداءهمانگونه که مظهر عقل الهی است مظهر کامل عشق الهی است اگر عقل الهی نداشت عشق الهی هم نداشت و همین طور برای همه اولیاءالله،عشق او عقلانی بوده عشق هر عاشقی به اندازه عقل اوست و ارزش هر عاشقی هم به اندازه معرفت اوست. 🔹هرچه معرفت عاشق بیشتر باشد عشقش لطیف تر است و هر چه معرفتش کمتر و پائین تر باشد درجه عشقش پائین تر است تا برسد به عشق حسی و شهوانی.این نوع عشق هم عشق است اما چون بدون معرفت است عشق شهوانی است هراندازه عاشق مراتب معرفتش بالاتر باشد مراتب عشقش هم بالاتر است تا برسد به عشق ائمه و امام حسین. 🔹انسان هرچه معرفتش بیشتر باشد و عقلش کامل تر تجلی امام حسین در او بیشتر است عظمت عاشورا به عظمت معرفت امام حسین است. حرکت امام حسین تجلی کامل عقلانیت و تجسم عشق الهی است خلاف عقل ٫در حرکت ولی مطلق نیست. ⚜️ @taammolat74

📮آگاهی ویژه‌ای که در یک «#روشنفکر» سراغ داریم، آگاهی‌ای که عبارت از «اطلاع بر واقعیات» یا «حصول صورت شئ در ذهن» نیست، علم هدایت است، #دانش_شدن است، روشن‌بینی و روشن‌اندیشی و حق یابی و تشخیص جهت است، و این آگاهی است که «مسئولیت انسانی و اجتماعی» ایجاد می‌کند. این آگاهی با تحصیل و تدریس و کتاب و مطالعه حاصل نمی‌شود هرچند در قدرت بخشیدن آن مؤثر است این آگاهی از «جهان‌بینی» ناشی می‌شود. وجود همین آگاهی است که متفکران و نیز پیامبران از آن سخن می‌گویند؛ در یونان، «#سوفیا»، در مذاهب ودا، «#ویدیا» و در قرآن (نه کتب اسلامی)، «#حکمت» این است. این همان است که امروز متفکران اروپایی آن را «علم پرومته‌ای» می‌نامند. آتش خدایی که از آسمان آورد و به انسان بخشید، علمی که چون آتش، گرما (حرکت) و نور (بینایی) می‌زاید. این همان خودآگاهی انسانی است که یک عالِم ممکن است نداشته باشد؛ همان‌که ابوذر صحرایی دارد و ابوعلی دانشگاهی ندارد. ✍️علی شریعتی ⚜️ @taammolat74

🔰 شاید در خانه کسی باشد! ✍️ وحید یامین‌پور 🔸می‌دانم تلاشم برای ایجاد همزبانی و تفهیم منظورم بی‌فایده است. در توانم نیست که کتاب‌ها را در یک توییت بگنجانم. در توانم نیست تفاوت هنر از تبلیغات را در دو جمله توضیح دهم. در توانم نیست سیاست‌زدگی را شرح دهم. در توانم نیست بگویم چرا برخی به مولانا و ابن‌عربی که به تعبیری سنّی هستند توهین می‌کنند ولی امام خمینی و علامه طباطبایی و بزرگان از عرفا و علما آنها را گرامی می‌دارند و چارچوب کتابها و نظریه‌های خود را بر آراء آنها می‌گذارند. 🔹در توانم نیست بگویم چرا فیلسوفان بدکردار و گاه شهوترانی مثل نیچه و هایدگر مورد توجه متفکرین بزرگ عصر ما حتی شهدای حکیمی چون آوینی بودند. در توانم نیست توضیح دهم چرا آلبر کامو و داستایفسکی و چخوف و سایر نویسندگان بزرگ که نه مسلمان بودند و نه بعضی از آنها حتی به خدا اعتقاد داشتند، هنرمندان حکیم و تاریخ ساز و محترم به حساب می‌آیند. 🔸 در توانم نیست شرح دهم که گاهی ممکن است هنرمندی با هنرش شالوده و ستونهای خانه‌ی تو را محکم کند ولی گاهی با سنگی شیشه‌ی خانه را بشکند. در توانم نیست بگویم که در عصر ابتذال هنر که پاپ و راک و جاز و رپ گوشهای انسان و فرهنگ را آزرده و کَر کرده، هنرمندی که پاسبان موسیقی و آواز اصیل سنت ماست چقدر عزیز و مهم است هرچند که گاهی به ما فحش داده باشد و شیشه‌ی سیاست ما را شکانده باشد. در توانم نیست... ولی در همین جملات کوتاه چیزهایی گفتم... شاید در خانه کسی باشد. #شجریان ⚜️ @taammolat74

🔰هنرمند ملی، هنر ملی ✍️سیدحسین شهرستانی ۱- استاد #محمدرضا_شجریان، بر چکاد آواز ایرانی جای داشت. هنرآفرینی او در عصر ابتذال هنر و سیطره رسانه، مغتنم بود و هست. ۲- #شجریان به‌عنوان پدیده‌ی درخشان موسیقی ایرانی، دقیقا مولود شرایط پساانقلابی جامعه ایران است. به جهات متعدد، این انقلاب بود که به این پدیده فرصت پدیداری و درخشیدنی چنین بی‌همتا داد. او در جوار اساتیدی چون #محمدرضا_لطفیِ بزرگ، توانست در لحظات خطیری که مردمی‌ترین انقلاب تاریخ آفریده بود، به میدان آمده و خود را جاودانه سازد. ۳- گرچه فراز و فرودهای سیاست‌زدگی های دو دهه اخیر، این پدیده را تحت‌تاثیر قرار داد، لیکن جان‌مایه‌های خویشکاری این پدیده برای هنر ایرانی، فراتر از هواداریها و مخالفتهای زودگذر و هیجانی، باقی خواهد ماند. ۴- به لحاظ دست‌آوردهای هنری، شجریان و شیوه و طرز هنرمندی او باید به‌جد مورد تدقیق و تحقیق و حتی نقادی واقع شود. اساتید و محققان و دانشجویان هنر و علوم انسانی به‌دور از ستایش و نفرین باید چنین پدیده‌هایی را موضوع فکر و تحقیق قرار دهند تا فراتر از مواجهه #نوستالژیک و #رمانتیک، بتوانیم دست‌آوردهای او را در متن هنر و فرهنگی ملی خویش، ثبت و ذخیره سازیم. ۵- من چون بسیاری از هم‌نسلی‌هایم از دیرباز با آثار او انس و آشنایی داشتم، اما حقیقتا ربنای استاد، آنِ دیگری داشت و از جای دیگری بود. ترکیبی از سنت تلاوت مصری و آواز ایرانی در آفرینشی تازه و بدیع بود که پسند خاص و قبول عام را هر دو در پی داشت. ۶- از مواجهه نوستالژیک فانتزی طبقه شبه‌مدرن ایرانی مبتذل‌تر، تداوم مصرف قبیله‌گرایانه‌ی استاد پس از مرگ اوست. اگر واقعا مدعی هستیم که او هنرمندی "ملی" بود، پس او را بیش از این خرج رقابتهای یومیه و جناحی خویش نسازیم. ۷- از بحرانهای توسعه‌نیافتگی ما همین است که هنوز مقام و معنای "#هنر_ملی" را به‌درستی درنیافته‌ایم. مسئولیت این بحران، هم به‌گردن نهاد سیاست است و هم بر دوش نهاد هنر. 💢نتیجه این بحران تنزل شان هنر ملی و هنرمند ملی از جایگاه رفیع خویش و مصرف بی‌مبالات او در جریانهای زودگذر و نزاعهای فروملّی است. در موارد بسیار من‌جمله درخصوص مرحوم شجریان، حتی خود هنرمند هم گاه در فروکاست شان "هنرمند ملی" شرکت دارد، چرا که ایده‌ی اساسی "هنر ملی" همچنان دچار بحران است. بحرانی که نتیجه اعوجاج در نسبت میان هنر و سیاست در ایران است. روان استاد شاد باد ⚜️ @taammolat74

🔰 شجریان و منطق سیاست روزمره ✍️ پرویز امینی 🔘 بخش 1 از 2 🔸 بسیاری از واکنش‌ها به درگذشت مرحوم شجریان نشان داد که «منطق سیاست روزمره» تقریبا همه ابعاد زندگی جمعی را فرا گرفته است و از فرهنگ و هنر و اقتصاد تا حوادثی مثل سیل و زلزله و پلاسکو و فوتبال و مرگ هنرمند، خوراک این منطق است. 🔹 در کنار کسانی که بعد از درگذشت مرحوم شجریان، علاقه هنری خود را به وی ابراز کرده‌اند یا مقام فرهنگی او را پاس داشته‌اند و یا به لحاظ عاطفی و روحی نسبتی بین خود و شجریان و آوازها و تصنیف‌هایش داشته‌اند، فراوان افراد و اشخاص وجود دارند که چه در له و چه در مقام نقد، با همین منطق سیاست روزمره وارد این ماجرا شده‌اند که نه انسی با آثار هنری و موسیقیایی او داشته‌اند و نه حتی این جنبه‌ها ارزشی برایشان داشته است. اما دم غنیمت شمرده‌اند تا بتوانند از پیکر بی‌جان او خوراکی برای سفره قدرت خود فراهم سازند. 🔸 برای برخی چه پوزسیون و چه اپوزسیون، #شجریان به ماقبل و مابعد سال ۸۸ تقسیم می‌شود و برای برخی دیگر حتی به ماقبل ۵۷ و مابعد ۵۷ تقسیم می‌شود. همچنانی که افتخاری، به ماقبل و مابعد روبوسی با احمدی‌نژاد تقسیم می‌شود. برای برخی از اینها، #محمدرضا_لطفی نوازنده تار ناشناخته و حتی بی‌اهمیت است در حالیکه از نظر مقام هنری و در کار خود، دارای موقعیتی بی‌بدیل است. 🔹 اما چون از نظر کالای سیاسی شدن کاربردی ندارد، هنرش نیز بی‌اهمیت می‌شود. برای برخی شهاب حسینی به عنوان بازیگر بر اساس مخالفتش با تحریم جشنواره فجر نیز به ماقبل و مابعد ۹۸ تقسیم می‌شود. قبل از ۹۸ بازیگری محجوب و با دیسیپلین و بی‌حاشیه و بعد از ۹۸ به یک بازیگر بی‌ادب تبدیل می‌شود‌ برای برخی تتلو به تتلوی خوب و بد تقسیم می‌شود. 🔸در مقطعی که تصور می‌شد به عنوان یک آس تبلیغاتی می‌تواند فضای انتخابات را دگرگون کند، قابل غبطه خوردن نیز بود اما بعدها و با خارج شدن از مدار استفاده سیاسی، به تف و لعنت خدا هم نمی‌ارزد. برای برخی با منطق سیاست روزمره هم می‌توان خانه سینما را تعطیل کرد و هم فیلم جدایی نادر از سیمین را از طرف جمهوری اسلامی نماینده اسکار کرد. به این فهرست امثال جلال آل‌احمد، شریعتی، شاملو، ابتهاح، اخوان ثالث، هدایت، نادر ابراهیمی، محمود دولت‌آبادی، علی حاتمی، حاتمی‌کیا، کیمیایی، مهرجویی، تقوایی، بیضایی، فرهادی و... را می‌توان اضافه کرد و البته این قصه پرغصه سر دراز دارد. باید بجای مصادیق، منطق این سیاست روزمره را شناخت و آن را مردود ساخت. ⚜️ @taammolat74

🔰 شجریان و منطق سیاست روزمره ✍️ پرویز امینی 🔘 بخش 2 از 2 🔸 منطق سیاست روزمره از پیش موضع مشخصی درباره مسائل و رخدادها دارد. نه حقیقت و نه اخلاق و نه فضلیت و نه انصاف و نه عدالت و نه جوانمردی و نه مردم و...، دخلی به نحوه مواجهه با پدیده‌ها و رخدادها ندارد اگرچه همواره با این عناوین و در زیر پرچم آنها منطق سیاست روزمره خود را پبش می‌برند‌. 🔹 برای منطق سیاست روزمره، همه‌چیز و همه‌کس در حکم ابزارند و تا آنجا ارج و اهمیت دارند که به رونق موقعیت قدرت آنها بیانجامد و آن را پیش ببرد و زمانی از چشم می‌افتند که بی‌بهره شده باشند. نه دفاع و نه نقد و نه مخالفت با موضوعات و نه نوع رخدادها؛ چه شیرین یا تلخ، چه فرهنگی یا اقتصادی یا هنری با ورزشی یا نظامی یا تاریخی نیز ذاتا اهمیت ندارد بلکه آنچه مهم است این است که این مسائل و رخدادها چگونه مقاصد قدرت ما را تأمین و تضمین می‌کنند. 🔸 اصحاب منطق سیاست روزمره در خلال هر رخدادی، باید بتواند خانه رقیب و رقبا در سیاست را ویران کند و از قِبَل آن، به خانه خود در سیاست استحکام ببخشند. پایه‌های مشروعیت رقیب را زایل و و از این نمد، کلاهی برای مشروعیت خود ببافند. نفرت از رقبا و مخالفان را در بین مردم بگستراند و از این طریق پایگاه خود در بین مردم را گسترش دهند. سر حریف را به دیوار نقد و مخالفت بکوبند و از این مسیر برای سربلندی خود عِدّه و عُدّه جمع کنند. 🔹 بنابراین منطق سیاست روزمره با جباریت نمی‌تواند خود را به حوزه خاص خود محدود کند و اجازه دهد عرصه‌ها و حوزه‌های دیگر با منطق درونی خویش کار کنند. همه عرصه‌ها و همه مسائل را حوزه نفوذ خود می‌داند و ورود و خروج به آنها را حق خود می‌داند. 💢 «سیاست‌زدگی» و «سیاست‌گریزی» دو عارضه ظاهرا متناقض حاکمیت منطق سیاست روزمره بر همه عرصه‌هاست. سیاست‌زدگی یکی از عوارض همه‌جایی شدن امر سیاسی است. درواقع بیرون سیاست نه چیزی شکل می‌گیرد و نه می‌تواند شکل بگیرد. چه پوزسیون باشی و چه اپوزسیون، باید به بند نافِ سیاست روزمره گره خورده باشی و از آن تغذیه کنی. سیاست‌گریزی عارضه دوم است که به بی‌اهمیتی امر سیاسی و نیز ارجمندی فاصله‌گذاری افراد با امر سیاسی منجر شده است که کارکرد سیاست در حوزه نفوذ مشروعش را نیز انکار می‌کند. درواقع منطق سیاست روزمره توأمان هم سیاست و هم غیر از سیاست را می‌فرساید. #شجریان ⚜️ @taammolat74

📮علیرضا #افتخاری هم هنرمند بزرگیه، اما همین جماعتی که امروز برای شجریان غرق اندوهند، برای یک اظهار ارادت او به احمدی‌نژاد، جوری فرستادنش تو حاشیه که بعدش هر چی هم اظهار پشیمانی کرد، بی‌فایده بود.... #هنر، تخصص و قهرمانی ورزشی زمانی ارزشمنده که در خدمت تفکر سیاسی اون‌ها باشه و لا غیر! ✍️ دارکوبیسم ⚜️ @taammolat74

👥 #گفتگو 🔰 نظر شما درباره مرحوم شجریان چیست؟! در این روزگار مصرف -که همه چیز و همه‌کس را می‌توان به مصرف اغراض و اهواء رساند- چرا شجریان مهم و مورد احترام است؟ آیا جز به جهت تلاش و هنرمندی وی در آواز؟ آیا «موضع‌گیری سیاسی» یا «طبع‌آزمایی در ساختن ساز»، «شکسته‌نویسی و خطاطی» یا «روابط شخصی و اجتماعی» است که موجب اهمیت ایشان شده است؟ به عبارت دیگر آنچه شجریان را «شجریان» می‌کند، آیا غیر از آواز اوست؟ البته که خیر. اگر شجریان از این جهت اهمیتی نداشت، جهت‌گیری او در سیاست هم وجهی نداشت چنان که هزاران نفر از بنی‌بشر مواضع سیاسی دارند اما چون در زمینه‌ای برجستگی ندارند، مواضع دیگرشان -من‌جمله مواضع سیاسی- هم چندان اهمیتی برای سایرین ندارد و حتی قابلیت «مصرف‌شدن» نیز نمی‌یابد. اما پس از اعلام فوت شجریان، خلایق مایلند که حتی آواز خواندن ایشان را یک کار مبارزاتی و سیاسی فرض کنند و از او مردی سیاسی یا اهل مبارزه‌چی‌گری بسازند. ⏪ در اینجا سعی می‌کنم نظرات مختلف درباره ایشان را جمع کنم و ارائه بدهم؛ اما نظر شما درباره این استاد موسیقی چیست؟! منتظر پاسخ‌های خوبتان هستم🌷 ⚜️ @taammolat74