eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔶✨🔶✨🔶✨🔶✨ 🔶 ⭕️ و 🔷از جمله ، تاکید به است تا اینکه بدانیم در طول روز چه مقدار موفق در عمل کردن به فرامین الهی بوده‌ایم و چه مقدار در این امر کوتاهی کرده‌ایم. 🔷امام کاظم (ع) در مورد می‌فرمایند: «کسى که هر روز به نرسد از ما نیست، اگر کار خوبى انجام داده، از خدا توفیق فزونى طلبد و اگر عمل بدى انجام داده، استغفارکند و به سوى خدا برگردد و توبه کند!» [تحف العقول، ص ۳۹۶] 🔷این روایت به روشنی به فلسفه و حکمت محاسبه‌ی نفس اشاره کرده که مایه فزونى حسنات و جلوگیرى از سیئات و جبران آنها می‌گردد. از طرفی همانطور که در دین به اصلاح نفس و رشد و کمال شخصی تاکید شده، با دستوراتی مانند وجوب امر به معروف و نهی از منکر، نسبت به نیز تاکید شده است و این نشان از و افراد است، که هر فرد همانطور که باید به فکر اصلاح خود باشد، باید به فکر و اطرافیان و خود نیز باشد. پیامبر اکرم (ص) در این مورد می فرمایند: «هرگاه (مردم) و نكنند و از نيكان خاندان من پيروى ننمايند، خداوند بدان آنها را بر آنان مسلّط گرداند.» [کافی، ج۲، ص۳۷۴] 🔷از اینرو حکومت اسلامی نمی تواند نسبت با مردم و جامعه، بی تفاوت باشد، بلکه یکی از ، و ایجاد فضایی برای رشد جامعه است. اگر جامعه ناسالم و فاسد شد، منسب ها و رسانه ها و قدرت را به دست می گیرند و حکومت هم فاسد می شود؛ پس حکومت، هم باید امر به معروف کند و هم امر به معروف بشود. |پی نوشت: تحف العقول، ۱۴۰۴ / ۱۳۶۳ق، ص۳۹۶ الكافی (ط - الإسلاميه)، ۱۴۰۷ ق، ج۲، ص۳۷۴ @tabyinchannel
🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️ اصلاح شخصی و اجتماعی 🔷از جمله تاکیدات دین مبین اسلام، تاکید به است تا اینکه بدانیم در طول روز چه مقدار موفق در عمل کردن به فرامین الهی بوده‌ایم و چه مقدار در این امر کوتاهی کرده‌ایم. امام کاظم (ع) در مورد محاسبه‌ی نفس می‌فرمایند: «کسى که هر روز به نرسد از ما نیست، اگر کار خوبى انجام داده، از خدا توفیق فزونى طلبد و اگر عمل بدى انجام داده، استغفار کند و به سوى خدا برگردد و توبه کند!» [۱] 🔷این روایت به روشنی به فلسفه و حکمت اشاره کرده که مایه فزونى حسنات و جلوگیرى از سیئات و جبران آنها می‌گردد. از طرفی همانطور که در دین به و رشد و کمال شخصی تاکید شده، با دستوراتی مانند وجوب و ، نسبت به نیز تاکید شده است و این نشان از مهم بودن بُعد شخصی و اجتماعی افراد در دین است، که هر فرد همانطور که باید به فکر اصلاح خود باشد، باید به فکر ترقی و رشد اطرافیان و جامعه خود نیز باشد. 🔷پیامبر اکرم (ص) در این مورد میفرمایند: «هرگاه (مردم) و نكنند و از نيكان خاندان من پيروى ننمايند، خداوند بدان آنها را بر آنان مسلّط گرداند.» [۲] از اینرو نمیتواند نسبت با مردم و جامعه، بی تفاوت باشد، بلکه یکی از وظایف حکومتها، و ایجاد فضایی برای است. اگر جامعه ناسالم و فاسد شد، منسب ها و رسانه ها و قدرت را به دست میگیرند و حکومت هم فاسد میشود؛ پس حکومت، هم باید امر به معروف کند و هم امر به معروف بشود. پی نوشت‌ها [۱] تحف العقول، ص۳۹۶ [۲] الكافی، ج۲، ص۳۷۴ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) در حکمت ۲۰۸ نهج البلاغه، درباره لزوم حسابرسی اعمال چه می فرماید؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از حکمت ۲۰۸ مى فرمايد: «مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ رَبِحَ، وَ مَنْ غَفَلَ عَنْهَا خَسِرَ».(هر كس به خود برسد مى برد و آن كس كه بماند مى بيند). هميشه مسئله در زندگى ماديِ مردم، وسيله اى براى پرهيز از بوده است و وسايل مختلفى براى ثبت و ضبط حساب ها از قديم الايام فراهم كرده اند. در عصر و زمان ما اين وسايل بسيار متنوع و پيچيده شده و دقيق ترين حساب ها را نگهدارى مى كند. سبب مى شود كه اگر انسان احساس كرد، به سراغ نقطه هاى آسيب پذير برود و آنها را كند تا ، تبديل به سود گردد. 🔹اصولاً تمام اين بر اساس و آميخته با آن قرار گرفته است. هر گاه درون خود را ملاحظه كنيم در منطقه خون ما حكمفرماست؛ بيش از بيست فلز و شبه فلز و مواد مختلف حاصل از آن خون ما را تشكيل مى دهد و به مجرد اين كه آن به هم بخورد بيمارى حاصل مى شود. به همين دليل پزشكان اولين دستورى را كه مى دهند اجزاى تشكيل دهنده خون از طريق آزمايش است تا به وسيله اين جلوى بيمارى را بگيرند. 🔹آن كس كه اين آزمايش ها را به فراموشى بسپارد ممكن است زمانى متوجه شود كه و زيان وسيعى دامن او را گرفته، در امور مادى دنيا ورشكست و در مسائل طبيعى مانند سلامتى جسم گرفتار بيمارى هاى غير قابل علاج شده است. مى گويد: در نيز بايد همين گونه؛ بلكه دقيق تر به رسيد. آن كس كه مراقب خويش باشد و دقيق كند مى برد، و كسى كه از آن گردد گرفتار و در و مى شود. 🔹از این رو (صلى الله عليه وآله) در حديثى می فرمایند: «لَا يَكُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتّى يُحاسِبُ نَفْسَهُ أشَدَّ مِنْ مُحاسَبَةِ الشَّريكِ شَرِيكَهُ وَ السَّيِّدُ عَبْدَهُ»؛ [۱] ( فرد باايمانى نخواهد بود، مگر زمانى كه با خود را كند، دقيق تر از آنچه شريك به حساب شريك خود مى رسد يا مولا به حساب بنده خويش). 🔹 در مسائل معنوى و بايد و باشد؛ زيرا غير ما هستند كه حساب دقيق ما را دارند، در حالى كه در امور مادى، هر كس خودش حسابگر خويش است و معمولاً كسى بر او نظارتى ندارد. در این رابطه مى فرماید: «وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ • كِرَاماً كَاتِبِينَ • يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ»؛ [۲] «و به يقين بر شما گمارده شده • و [اعمال نيك و بد شما] • كه شما چه مى كنيد). 🔹همچنین در آیه ديگر، در خطاب به ، مى فرماید: «هَذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ»؛ [۳] (اين شماست كه ما نوشته ايم و به بر ضدّ شما سخن مى گويد، ما آنچه را انجام مى داديد مى نوشتيم). در تأكيد شده است كه همه روز به خود برسيد، يعنى شب هنگام همان گونه كه معمول بسيارى از بازرگان ها و تجار دفاتر خود را به خانه مى برند و به حساب روز خود مى رسند، شما هم شب هنگام به كه در روز انجام داديد نگاهى بيفكنيد، اگر خطايى بوده كنيد و اگر كار خوبى بوده خدا به جا آوريد و آن را تكرار نماييد. 🔹 (عليه السلام) در حديثى مى فرمايد: «لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُحاسِبْ نَفْسَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ فَإنْ عَمِلَ خَيْراً اِسْتَزادَ اللهَ مِنْهُ وَ حَمِدَ اللهَ عَلَيْهِ وَ إنْ عَمِلَ شَرّاً اِسْتَغْفَرَ اللهَ مِنْهُ وَ تابَ إلَيْهِ»؛ [۴] (كسى كه همه روز به خود نرسد از ما نيست؛ اگر كار خيرى انجام داده از خداوند فزونى بطلبد و خدا را بر آن بگويد، و اگر انجام داده كند و توبه نمايد و به سوى خدا باز گردد). ارباب سير و سلوك نيز براى پيمودن مسير از نخستين توصيه هايى كه به رهروان اين راه مى كنند و سپس آن است، چرا كه بدون آن، پيمودن اين راه پر خوف و خطر امكان پذير نيست. پی نوشت‌ها؛ [۱] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج ‏۶۷، ص ۷۲، باب ۴۵ [۲] قرآن کریم، سوره انفطار، آيه ۱۰ تا ۱۲ [۳] همان، سوره جاثيه، آيه ۲۹ [۴] بحار الأنوار، همان. 📕پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۱۳، ص ۵۹۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel