👆👆👆 🔷نکته‌ای که #امام_مهدی(عج) در پایان توصیه‌های خود به صورت یک #قاعده_کلّى_عقلى بیان کرده‌اند آن است که ما سربسته به #حکیم_بودن_خداوند #اعتقاد داریم و براى‏ تصدیق #حکمت_الهى، لازم نیست که از #رمز_و_راز همه کارهاى خدا سر درآوریم.[۳] این مطلب در کلّ #مباحث_اعتقادى و به خصوص در زمینه #همین_پرسش بسیار #کارگشا و روشنگر است. 🔷توضیح اینکه؛ ما به #حکیمانه_بودن_کارهاى_خداوند به ‌خاطر خدایى او و این‌که #عقلاً #منزّه از هر نقصى (از جمله انجام کارهاى بیهوده و عبث) است، پى برده‌ایم. خدایى خدا #اقتضا می‌کند که هیچ #عیب_و_نقصى نداشته باشد و از آن‌رو که انجام کارهاى عبث، عیب و نقص است، به #حکم_عقل، #خداوند، #منزّه از آن می‌باشد. ولى نکته مهمّى که باید به آن توجّه داشت این است که براى تصدیق عقلى این قضیّه، #نیازى_نیست که از علت واقعی تمام افعال الهى هم آگاهى یابیم. بلکه با علم به این‌که دلیل بسیاری از کارهاى خدا #عقلاً برایمان مکشوف نیست، باز هم به #حکیم_بودن ذات قدّوس او حکم می‌کنیم. بله اگر در موردى #خداوند - به زبان #پیامبر(ص) یا #امام(ع)- خود دلیل افعال خویش را بیان فرمود، و یا آن‌که #عقل مستقل نیز چنین دلیلی را درک کرد، از آن آگاه می‌شویم ولى #تصدیق حکیم بودن خداوند #منوط به دانستن آن دلایل واقعی نیست. 🔷بعد از پذیرش این #اصل_کلی، دیگر پذیرفتن #غیبت_امام_عصر(عج) بر اندیشه‌مان گران نمی‌آید، آن‌وقت دیگر توقّع نخواهیم داشت که ابتدا علّت واقعی آن‌را دریابیم تا بعد حکیمانه بودن آن‌را تصدیق نماییم. به همین جهت خود را ملزم نمی‌کنیم که دست به توجیهاتى بزنیم تا امر #غیبت را - به گمان خود - قابل قبول جلوه دهیم. در این صورت، در دانستن آنچه از عهده‌مان برداشته شده، خود را به زحمت نمی‌اندازیم. 👇👇👇

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️تا چه اندازه انسان مجاز است، از انسان هاى دیگر اطاعت کند؟ 🔹با اندکى تأمل در «آیه ۳۱ سوره توبه» پاسخ این سؤال روشن مى شود، خداوند مى فرماید: «وَ ما أُمِرُوا إِلاّ لِیَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً» (و هیچگاه به آنها دستورى داده نشده که خدایان متعدد براى خود انتخاب کنند، بلکه به آنها دستور داده شده که تنها #یک_معبود را بپرستند). «لا إِلهَ إِلاّ هُوَ» (معبودى که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست). «سُبْحانَهُ عَمّا یُشْرِکُونَ». (#معبودى که #منزه است از آنچه آنها شریک وى قرار مى دهند). 🔹#قرآن_مجید در این آیه، درس بسیار پر ارزشى به همه پیروان خود مى دهد و یکى از عالى ترین #مفاهیم_توحید را ضمن آن خاطر نشان مى سازد، مى فرماید: هیچ #مسلمانى حق ندارد #اطاعت بى قید و شرط انسانى را بپذیرد؛ زیرا این کار مساوی است با پرستش او؛ همه اطاعت ها باید در چهارچوبه #اطاعت_خدا در آید و پیروى از دستور یک #انسان تا آنجا مجاز است که با #قوانین_خدا مخالفت نداشته باشد، این انسان هر کس و هر مقامى مى خواهد باشد؛ 🔹زیرا #اطاعت‌بى‌قیدوشرط، مساوى است با #پرستش، و شکلى است از بت پرستى و #عبودیت، اما متأسفانه مسلمانان با فاصله گرفتن از این دستور مهم اسلامى و بر پا ساختن #بت‌هاى_انسانى گرفتار #تفرقه‌ها، پراکندگى ها، استعمارها و استثمارها شده اند، و تا این بت ها شکسته نشود و کنار نرود، نباید انتظار برطرف شدن #نابسامانى ها را داشته باشند. 🔹اصولاً اینگونه #بت‌پرستى از بت پرستى هاى زمان #جاهلیت که در برابر سنگ و چوب سجده مى کردند، #خطرناکتر است؛ زیرا آن #بت‌هاى_بى‌روح پرستش کنندگان خویش را هیچ گاه #استعمار نمى کردند. اما انسان هایى که به شکل «بت» در مى آیند بر اثر #خودکامگى، پیروان خود را به زنجیر #اسارت مى کشند و گرفتار همه گونه #انحطاط و بدبختى مى گردانند. 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و دوم، ج ۷، ص ۴۲۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد