👆👆👆
🔷نکتهای که #امام_مهدی(عج) در پایان توصیههای خود به صورت یک #قاعده_کلّى_عقلى بیان کردهاند آن است که ما سربسته به #حکیم_بودن_خداوند #اعتقاد داریم و براى تصدیق #حکمت_الهى، لازم نیست که از #رمز_و_راز همه کارهاى خدا سر درآوریم.[۳] این مطلب در کلّ #مباحث_اعتقادى و به خصوص در زمینه #همین_پرسش بسیار #کارگشا و روشنگر است.
🔷توضیح اینکه؛ ما به #حکیمانه_بودن_کارهاى_خداوند به خاطر خدایى او و اینکه #عقلاً #منزّه از هر نقصى (از جمله انجام کارهاى بیهوده و عبث) است، پى بردهایم. خدایى خدا #اقتضا میکند که هیچ #عیب_و_نقصى نداشته باشد و از آنرو که انجام کارهاى عبث، عیب و نقص است، به #حکم_عقل، #خداوند، #منزّه از آن میباشد. ولى نکته مهمّى که باید به آن توجّه داشت این است که براى تصدیق عقلى این قضیّه، #نیازى_نیست که از علت واقعی تمام افعال الهى هم آگاهى یابیم. بلکه با علم به اینکه دلیل بسیاری از کارهاى خدا #عقلاً برایمان مکشوف نیست، باز هم به #حکیم_بودن ذات قدّوس او حکم میکنیم. بله اگر در موردى #خداوند - به زبان #پیامبر(ص) یا #امام(ع)- خود دلیل افعال خویش را بیان فرمود، و یا آنکه #عقل مستقل نیز چنین دلیلی را درک کرد، از آن آگاه میشویم ولى #تصدیق حکیم بودن خداوند #منوط به دانستن آن دلایل واقعی نیست.
🔷بعد از پذیرش این #اصل_کلی، دیگر پذیرفتن #غیبت_امام_عصر(عج) بر اندیشهمان گران نمیآید، آنوقت دیگر توقّع نخواهیم داشت که ابتدا علّت واقعی آنرا دریابیم تا بعد حکیمانه بودن آنرا تصدیق نماییم. به همین جهت خود را ملزم نمیکنیم که دست به توجیهاتى بزنیم تا امر #غیبت را - به گمان خود - قابل قبول جلوه دهیم. در این صورت، در دانستن آنچه از عهدهمان برداشته شده، خود را به زحمت نمیاندازیم.
👇👇👇
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چگونه تبعیت از «پیامبر» (صلى الله علیه و آله)، موجب «قرب الهى» مى شود؟
🔹پاسخ این سؤال را مى توان با توجه به «آیه ۳۱ سوره آل عمران» به دست آورد. خداى متعال در این آیه مفهوم #دوستی_واقعى را تبیین مى کند و فرق آن را با محبت کاذب و دروغین روشن مى سازد، مى فرماید: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» (بگو: اگر #خدا را دوست مى دارید از من پیروى کنید، تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد که خدا آمرزنده مهربان است).
🔹یعنى #محبت، تنها یک علاقه قلبى ضعیف و خالى از هر گونه اثر نیست، بلکه باید آثار آن در #عمل_انسان منعکس باشد. کسى که مدعى #عشق و علاقه به #پروردگار است، نخستین نشانه اش این است که از #پیامبر و فرستاده او پیروى کند. در حقیقت این، یک اثر طبیعى #محبت است که انسان را به سوى #محبوب و خواسته هاى او مى کشاند، البته ممکن است محبت هاى ضعیفى یافت شود که شعاع آن از قلب به بیرون نیفتد، اما این گونه محبت ها به قدرى ناچیز است که نمى توان نام محبت بر آن گذاشت.
🔹یک #محبت_اساسى، حتماً آثار عملى دارد، حتماً دارنده آن را با #محبوب پیوند مى دهد، و در مسیر خواسته هاى او به تلاش پرثمر وامى دارد. دلیل این موضوع روشن است، زیرا #عشق و #علاقه انسان به چیزى حتماً به خاطر این است که #کمالى در آن یافته است. هرگز انسان به موجودى که هیچ نقطه قوتى در آن نیست، عشق نمى ورزد؛ بنابراین، #عشق_انسان به #خداوند به خاطر این است که او منبع و سرچشمه اصلى هر نوع #کمال است. مسلماً چنین وجودى، تمام برنامه ها و دستورهایش نیز کامل است.
🔹با این حال چگونه ممکن است انسانى که عاشق تکامل و پیشرفت است از آن برنامه ها سر باز زند، و اگر سر باز زد، آیا نشانه عدم واقعیت عشق و محبت او نیست؟ این آیه، نه تنها به مدعیان محبت پروردگار در عصر پیامبر (صلى الله علیه و آله) پاسخ مى گوید، بلکه یک #اصل_کلى در منطق اسلام براى #همه_اعصار و قرون است؛ آنها که شب و روز دم از عشق پروردگار یا عشق و محبت پیشوایان اسلام و مجاهدان راه خدا و صالحان و نیکان مى زنند اما در #عمل، کمترین شباهتى به آنها ندارند، #مدعیان_دروغینى بیش نیستند.
🔹آنها که سر تا پا آلوده #گناه اند، با این حال قلب خود را مملو از #عشق #خدا، #پیامبر (صلى الله علیه و آله)، امیر مؤمنان #امام_علی (علیه السلام) و پیشوایان بزرگ مى دانند، و یا عقیده دارند ایمان و عشق و محبت تنها به قلب است و ارتباطى با #عمل ندارد، از منطق اسلام به کلى بیگانه اند. در کتاب «معانى الاخبار» از #امام_صادق (علیه السلام) نقل شده که: «ما أَحَبَّ الله مَنْ عَصاه» (کسى که #گناه مى کند، خدا را دوست نمى دارد).
🔹قرآن در جمله «یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» مى فرماید: اگر #محبت_خدا داشتید و اثرات آن در #عمل و #زندگى شما آشکار شد، خداوند هم شما را دوست مى دارد و به دنبال این دوستى، اثراتش در مناسبات او با شما آشکار مى گردد، #گناهانتان را مى بخشد و شما را مشمول #رحمتش مى کند. دلیل دوستى متقابل #خداوند نیز روشن است، زیرا او وجودى است از هر نظر #کامل و #بىپایان، و به هر موجودى که در مسیر تکامل گام بردارد بر اثر سنخیت، پیوند #محبت خواهد داشت.
🔹از این آیه، ضمناً روشن مى شود: #محبت یک طرفه، نمى تواند وجود داشته باشد؛ زیرا هر محبتى دارنده آن را دعوت مى کند که عملاً در راه خواسته هاى واقعى #محبوب گام بردارد، و در چنین حالى به طور قطع، #محبوب نیز به او علاقه پیدا مى کند. ممکن است در اینجا سؤال شود: اگر شخص #مُحِب، همواره اطاعت فرمان محبوب کند، دیگر گناهى براى او باقى نمى ماند که بخشوده شود، پس جمله «یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ» موضوع نخواهد داشت. در پاسخ باید گفت: اولاً ـ ممکن است این جمله اشاره به بخشش گناهان سابق باشد؛ ثانیاً ـ شخص مُحِبّ استمرار بر معصیت محبوب نمى کند، ولى ممکن است بر اثر طغیان و غلبه شهوات، گاهى لغزشى از او سرزند که در پرتو اطاعت هاى مستمر او بخشوده خواهد شد.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهل و هفتم، ج ۲، ص ۵۹۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#پیامبر #محبت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از نظر «امام علی» (علیه السلام) سستی کردن در حمايت از «حقّ» چه آثار و پیامدهایی به دنبال دارد؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در بخش پايانى خطبه ۱۶۶ «نهج البلاغه» بعد از بيان سرنوشت شوم و مرگبار #بنى_اميّه، به بيان سرنوشت گروهى از پيروان خود مى پردازد، كه در حمايت از #حقّ سستى كردند و به علت همين سستى، #دشمنان سالها بر آنها مسلّط شدند و سرنوشتى همچون بنى اسرائيل در سرزمين «تیه» پيدا كردند؛ مى فرمايد: «أَيُّهَا النَّاسُ، لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ، وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ، لَمْ يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ، وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ».
🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] (اى مردم، اگر دست از حمايت يكديگر، در يارى #حقّ بر نمى داشتيد و در تضعيف #باطل سستى نمى كرديد، هيچ گاه كسانى كه در حدّ شما نيستند، در نابودى شما طمع نمى كردند و آنها كه بر شما مسلّط گشتند، مسلّط نمى شدند). اين سخن، اشاره به سلطه #معاويه و يارانش بر اصحاب حضرت در زمان آن حضرت [به صورت محدود] و بعد از آن حضرت [به صورت نامحدود است].
🔹آنچه امام (عليه السلام) در اين عبارت بيان كرده، مخصوص آن عصر و زمان نيست، بلكه يك #اصل_كلى براى همه اعصار و قرون است كه پيشرفت و قدرت #باطل به سبب #سستى و #اختلاف «طرفداران حقّ» است؛ و گرنه با پايگاه محكمى كه دارند قطعاً بر طرفداران باطل پيروز خواهند شد. سپس امام (عليه السلام) در ادامه اين سخن، اين گروه را به #بنى_اسرائيل تشبيه مى كند كه بر اثر دورى از #حقّ در «تيه» [بخشى از بيابان صحراى سينا] سرگردان شدند؛ مى فرمايد:
🔹«لكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِي إِسْرائِيلَ. وَ لَعَمْرِي، لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ، وَ قَطَعْتُمُ الاَدْنى، وَ وَصَلْتُمُ الاَبْعَدَ». (ولى شما همچون #بنى_اسرائيل به [سبب ترك يارى حقّ] در حيرت و سرگردانى فرو رفتيد؛ به جانم سوگند! #سرگردانى شما بعد از من چند برابر خواهد شد؛ چرا كه #حقّ را پشت سر انداختيد و از نزديكترين افراد [به پيامبر (صلى الله عليه و آله) كه اشاره به خود آن حضرت است] بريده و به دورترين افراد [بنى اميّه] پيوستيد!).
🔹و در پايان اين سخن، #راه_نجات را به روى اصحابش مى گشايد و اين نكته را براى آنها گوشزد مى كند كه هيچ زمانى براى بازگشت به سوى #حقّ دير نيست؛ مى فرمايد: «وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ، سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ الرَّسُولِ، وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ، وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ». (بدانيد، اگر از #پيشوا و #رهبر خود پيروى كنيد شما را به همان راهى مى برد كه #رسول_خدا (صلى الله عليه و آله) از آن راه رفت، و از رنج ها [ى بى راهه رفتن] آسوده خواهيد شد و بار سنگين مشكلات را از گردن خود بر مى داريد).
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۶، ص ۴۲۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_علی #حق #باطل
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد