بسم الله الرحمن الرحیم ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 531 1* كارهاى الهى هم حساب شده و حكیمانه است و هم با سرعت انجام مى‌گیرد. «بقدر... كلمحٍ بالبصر» 2* متّقین، هم از نظر مادى كامیاب خواهند شد، «فى جنّات و نهر» و هم از نظر معنوى. «فى مقعد صدق عند ملیك مقتدر» 3* خداوند، هم در قهر مقتدر است، «اخذ عزیز مقتدر» هم در مهر. «فى مقعد صدق عند ملیك مقتدر» 4* خداوند، اولین معلّم قرآن است. «الرّحمن علّم القرآن» 5* معلّمى، شأن خداوند است. «الرّحمن علّم القرآن» 6* كار تعلیم و تعلّم، باید بر اساس محبّت و رحمت باشد. «الرّحمن علّم القرآن» 7* قرآن، بر انسان، شرافت و تقدم دارد. (فكر و معرفت، بر جسم و طبیعت مادى مقدّم است.) «علم القرآن، خلق الانسان» 8* قرآن، سرآمد تمام كتاب‌ها و انسان، سرآمد تمام مخلوقات است. «علّم القرآن، خلق الانسان» 9* قدرت بیان و سخن گفتن، هدیه الهى به انسان است و قرآن براى شیوه بیان دستوراتى داده است، از جمله: مستدل و محكم باشد. «قولاً سدیداً»(نساء، آیه 9) پسندیده و به اندازه باشد. «قولاً معروفاً»(بقره، آیه 235) نرم و مهربانانه باشد. «قولاً لیّناً»(طه، آیه 44) شیوا و رسا و واضح باشد. «قولاً بلیغاً»(نساء، 63) كریمانه و بزرگوارانه باشد. «قولاً كریماً»(اسراء، 23) زیبا، نیكو و مطلوب باشد. «قولوا للنّاس حسناً»(بقره، 83) بهترین‌ها گفته شود. «یقولوا الّتى هى احسن»(اسراء، 53) حتّى مجادلات و گفتگوهاى انتقادى، به بهترین وجه باشد. «جادلهم بالّتى هى احسن»(نحل، 125) 10* علم، برترین كمالى است كه خداوند به انسان عطا كرده است. «علّم... علّمه» (علم و تعلیم قبل و پس از خلقت انسان تكرار شده است) 11* «حُسبان» بر وزن «غُفران»، مصدر به معناى «حساب» است. خورشید و ماه حساب دارند. حجم آنها، وزن و جرم آنها، حركات گوناگون، مدار حركت، فاصله آنها نسبت به یكدیگر و نسبت به دیگر كرات، مقدار حركت و مقدار تأثیر آنها برروى یكدیگر، همه و همه حساب دارد و حساب آنها به قدرى دقیق است كه دانشمندان، زمان دقیق ماه گرفتگى، خورشید گرفتگى و تحویل سال نو را از مدّت‌ها پیش اندازه‌گیرى و پیش‌بینى مى‌كنند. 12* عدالت مثل نماز است و باید آن را در جامعه به پاداشت. «و اقیموا الوزن» 13* جامعه براى رسیدن به رستگارى دو بال مى‌خواهد: علم و عدالت. (در دنیاى امروز علم هست ولى عدالت نیست.) «علّم القرآن... ألاّ تطغوا فى المیزان» 14* در كارها، نه افراط «ألاّ تطغوا» و نه تفریط. «لاتخسروا» 15* در حدیث مى‌خوانیم: كسى‌كه سوره مباركه الرّحمن را مى‌خواند، هر بار كه به آیه «فباىّ آلاءِ ربّكما تكذّبان» مى‌رسد، بگوید: «لابشى‌ءٍ من آلائك ربّ اُكذّب»( بحار، ج 92، ص 306) یعنى اى پروردگار من! هیچ یك از نعمت‌هاى تو را تكذیب نمى‌كنم. 16* تمام هستى یك مدبّر دارد، نه آن گونه كه بعضى مشركان براى هر یك از آسمان و زمین یك مدبّر خاص مى‌پنداشتند. «السّماء رفعها... و الارض وضعها» 17* بوى خوشِ گیاهان، یكى از نعمت‌هاى الهى است. «و الریحان» 18* جنّ، موجودى ناپیدا است و در قرآن، برخى ویژگى‌هاى آن بیان شده است، از جمله این‌كه‌ مبدأ آفرینش او، باد و آتش است، «خلق الجانّ من مارج من نار» در حالى كه مبدأ آفرینش انسان آب و خاك است. «خلق الانسان من صلصال كالفخّار» خلقت او پیش از خلقت انسان بوده است، «و الجانّ خلقناه من قبل»( حجر، 27.) و همچون انسان؛ مؤمن و كافر، مذكّر و مؤنث، توالد و تناسل، علم و شعور و قدرت تشخیص حق از باطل را دارند و قادر به انجام كارهایى هستند كه از عهده بشر خارج است و همچنین مرگ و رستاخیز و كیفر و پاداش دارند. 19* جنّ، موجودى واقعى است، نه خرافى، گرچه ما به آن دسترسى نداشته باشیم. «خلق الجانّ من مارج من نار» 20* تكذیبِ نعمت، سبب سرزنش است، از هر كه باشد. «فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_531 #کارهای_الهی #متقین #مقتدر #معلم #تعلیم_و_تربیت #قرآن #سخن_گفتن #شیوه_بیان #علم #حساب #عدالت #رستگاری #گیاهان #جن #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)