عرض تسلیت از علی میراث داری ذوالفقار بازوی شير خدا هستت، بیار ! #مولانای جان فرض کنیم که شمشیر ذوالفقار حضرت علی (ع) به تو ارث رسید. اگر بازوی شیر خدا داری جلو بیاور. یعنی شاید تو خیال کنی که دلاوری‌ها و صفدری‌های اسداللهِ الغالب (مولى على) بواسطه‌ی شمشیر ذوالفقار بوده است و می‌گویی اگر آن شمشیر را به من هم بدهند من نیز صفدری‌ها می‌کنم. فرض کنیم آن شمشیر را به دست تو دادند. آیا زهره‌ی پیکار داری؟ یا همینکه از دور سایه‌ی دشمن را می‌بینی تنت مثل بید می‌لرزد؟ پس اقوال و اذکار و رسوم اولیاء نیز مانند شمشیر ذوالفقار است. اگر برحسب واقع بدآن ایمان نیاوری و به مفاد آن عمل نکنی در عرصه‌ی پیکار با شیطان و نفس اماره در حد شمشیر چوبین کودکان نیز به کارت نمی‌آید و با آن نمی‌توانی اصلاح نفس کنی. 📕 شرح مثنوی #استاد_کریم_زمانی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

اِصْطِلاحاتی‌ست مَر اَبْدال را که نباشد زان خَبَر اَقْوال را اولیا، اصطلاحاتی در میان خود دارند که اهل قیل و قال و فارغان از حقیقت از آن اطلاعی ندارند. [عرفا و متصوفه، حقایق عرفانی را با زبان رمز و کنایه بیان می‌داشتند و کلمات را در معانی مجازی خود به کار می‌گرفتند و پیروان خود را به کتمان سِرّ و لب فروبستن توصیه می‌نمودند: هرکه را اسرار حق آموختند مُهر کردند و دهانش دوختند عارفان که جام حق نوشیده‌اند رازها دانسته و پوشیده‌اند خاصه از قرن پنجم هجری به بعد در ادبیات و شعر، زبان رمز و تمثیل در مباحث عرفانی تداول یافت و کلماتی از قبیل خال و خط و لب لعل و چاه زنخدان و چشم و ابرو و زنجیر زلف و ... در معانی عرفانی به کار گرفته شد تا هر نااهلی از آن سر در نیاورد و متعرض ایشان نشود.] #شرح_مثنوی_مولانا #استاد_کریم_زمانی @TAMASHAGAH

یوسفان از رشک زشتان مخفی‌اند کز عدو، خوبان در آتش می‌زیند آنان که بسان حضرت يوسف(ع) زیبارو و نمکین‌اند، خود را از گزند زشت‌رویان نهان می‌سازند، چنانکه مردمان خوب نیز از آسیب دشمنان در آتش رنج و بیم زندگی می‌کنند. (همینطور اولياءالله که یوسفان معنوی‌اند از دست حسادت ناهلان مستور می‌مانند.) #شرح_مثنوی #استاد_کریم_زمانی دفتر دوم @TAMASHAGAH

🔸 از پیِ طاق و طُرُم، خواری کَشَند بر امیدِ عِزّ، در خواری خَوشند مردم دنیا برای به دست آوردن شکوه و جلال به ذلّت و خواری تن می‌دهند، و به امید آنکه به عزّت رسند خود را در ذلّت، سعادتمند احساس می‌کنند. بر امیدِ عِزّ دَه روزه‌یْ خُدوک گردنِ خود کرده‌اند از غم، چو دوک این مردم به امید شکوه و جلال زودگذر دنیوی که آکنده از تشویش و پریشانی روحی است، گردن خود را مانند دوکِ نخ‌ریسی لاغر و باریک می‌کنند. 📕 #شرح_مثنوی_مولانا ✍ #استاد_کریم_زمانی @TAMASHAGAH

مولانا معتقد است که بشر یک گرهٔ اصلی دارد که اگر آن را بگشاید به نیکبختی می‌رسد و آن، گرهٔ خویشتن خویش است. ولی اسفا که آدمی تمام عمر گرانبهای خود را در گشودن گره‌هایی به هدر می‌دهد که از گشایش آن چیزی عایدش نمی‌شود و جوهر حقیقی و ملکوتی اش شکفته نمی‌گردد. 🍁🍁🍁 صدهزاران فصل داند از علوم جان خود را می‌نداند آن ظَلوم داند او خاصیّت ِ هر جوهری در بیان جوهر ِخود چون خَری که همی‌دانم یَجوز و لایَجوز خود ندانی تو یَجوزی یا عجوز قیمتِ هر کاله می‌دانی که چیست قیمت خود را ندانی احمقی ست #استاد_کریم_زمانی #مولانا_دفتر_سوم @TAMASHAGAH