eitaa logo
تأملات
115 دنبال‌کننده
344 عکس
97 ویدیو
15 فایل
✍️ گاه‌نوشت‌های «سید رضا شیرازی» در باب مسائل فقهی، اصولی، حدیثی و مسائل درون گفتمانی حوزه علمیه 🔅استاد حوزه و دانشگاه 🔅مدیر گروه فقه پژوهشکده علوم اسلامی رضوی 💢ارتباط مستقیم: https://eitaa.com/Srshirazi 📲اینستاگرام: instagram.com/srshirazi
مشاهده در ایتا
دانلود
حاشیه‌ای بر «نقدهای عقیم بر مدافعان حریم» فرسته 5 از 5 ارزیابی جزئی (ادامه) در ادامه بند 3 و در ذیل (ب) آمده است: [[(فقیه محترم ما، با بیانی کنایه‌آلود چنین نوشته‌اند: «دفاع از انقلاب و نظام … راه دیگری دارد که صاحبان احساس تکلیف در اینباره باید به آن بپردازند». صرف نظر از نیشی که در این عبارت به مدافعان انقلاب و نظام زده شده است، این جمله مشعر به آن است که خود ایشان تکلیفی برای دفاع از انقلاب و نظام اسلامی بر دوش خویش احساس نمی‌کنند! آیا غیر از این است؟! اگر چنین باشد، آیا خود را در جبهه «ساکتان» قرار نداده‌اند؟ و آیا سکوت، در هنگامه‌ای که همه گرگ‌های عالم چنگ و دندان‌های خود را برای دریدن این نظام مقدس اسلامی که ثمره خود صدها هزار شهید است، تیز کرده‌اند، کمتر از «خیانت» است؟ آیا گناه چنین سکوتی در پیشگاه الهی بخشیدنی است؟)]] اشعاری که ایشان برداشت کرده‌اند، مصداقی برای عدم رعایت شرط 4 است. استاد شریفی در این عبارتها انگیزه‌خوانی نموده و به جای نقد انگیخته به نقد انگیزه مشغول شده‌اند. چرا فیلسوف اخلاق محترم به بیانات دیگر استاد علیدوست(یادداشتی با عنوان : ضرورت و شیوه صحیح صیانت/حمایت از نظام اسلامی از دیدگاه آیت الله علیدوست منتشر شده در 14 مرداد 1402) مراجعه نکرده‌اند(اینجا) تا این‌گونه به اشتباه از اشعار ظهورگیری نکنند؟ آیا نمی‌توان عبارت استاد علیدوست: ««دفاع از انقلاب و نظام … راه دیگری دارد که صاحبان احساس تکلیف در اینباره باید به آن بپردازند» را مصداقی برای خوش‌اخلاقی استاد علیدوست(شرط 8:آغاز کردن از خود) دانست؟ مگر نه این که استاد علیدوست در ابتدای بیانیه خود را از صاحبان احساس تکلیف شمرده‌اند؟ متاسفانه استاد شریفی در ادامه بداخلاقی انگ و برچسب زدن را این‌بار شدیدتر با برچسبهای (ساکتان) و (خیانت) تکرار کرده‌اند. ج) استاد شریفی در انتهای نقدشان شرط1 نقد را رعایت نکرده‌اند. در بند 4 نقدشان پس از نقل توصیه‌ای از استاد علیدوست آورده‌اند که : (توصیه نیکویی است که امیدوارم خود ایشان الگوی حکیمانه‌ای از «دفاع درست» از «انقلاب» و «نظام اسلامی»، و بنیان‌های انسان‌شناختی، ارزش‌شناختی، سیاسی و اجتماعی نظام مردم‌سالاری دینی ارائه دهند). بنا بر توضیحات گذشته مشخص گردید که استاد شریفی سخن استاد علیدوست را به درستی نفهمیده‌اند و به قرائن متصل و منفصل دقت نکرده‌اند. مسلم است که نمی‌توان این نقد استاد شریفی را به تعبیر خودشان در درسنامه(شرط 1 نقد) : «نشانه گستاخی جاهلانه و حق‌ناشناسی نقّاد» دانست، بلکه منشأ آن عشق به انقلاب و ارزشهای آن همراه با عجله در نقد(به فاصله انتشار بیانیه و انتشار نقد دقت شود) باید دانست. دغدغه‌ای مقدس که ناشی از پاکی روح و صفای باطن این استاد محترم که در رأس دانشگاه قم هستند، باید دانست و امید می‌رود که شرط 6(لزوم بردباری و نقدپذیری) را از ایشان نسبت به این نقد شاهد باشیم. در پایان نکاتی به ذهن می‌رسد : 1) آیا این گونه بداخلاقیها در نقد، به گفته استاد شریفی در درسنامه: "مانع از آزادی نشاط و پویایی علمی در جامعه نمی‌شود؟ جامعه‌ای که عالمان آن از بیم، سر درگلیم بکشند و بالتبع جاهلان و چاپلوسان در رأس آن بنشینند؟" 2)باید به شاگردان استاد شریفی و خوانندگان کتاب «آیین زندگی(اخلاق کاربردی)» این عبارت کتاب را یادآور شد: «عمل نکردن ناقد به سخنان خودش دلیل بی‌اعتباری و نادرستی نقد او نمی‌شود، تنها ثمره و پیامد نقد متقابل، محروم کردن خود از هدایت‌ها و نصایح دیگران است» 3)این قسمتهای کتاب اخلاق کاربردی بسیار شایسته دقت است: «تأثیر اخلاقی گفتار و توصیه‌ای که خود فرد به آن عمل می‌کند، به مراتب بیشتر از توصیه‌هایی است که در کردار و رفتار فردِ توصیه‌کننده خلاف آنها مشاهده می‌شود... بهتر است از خود شروع کنیم...». خدا رحمت کند محقق نراقی مؤلف کتاب اخلاقی جامع السعادات. داستان او با محقق بحرالعلوم مشهور است(اینجا). عصمنا الله من الزلل سید رضا شیرازی مشهد مقدس یکم شهریورماه ۱۴۰۲ 🆔 @tammolaat