#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(6) جهت حرکت حرکت چیزی نیست که ایجاد شود. در درون انسان وجود دارد.مهم جهت حرکت و شکل حرکت است.باید این حرکت را که در درون انسان وجود دارد، به سمت و جهتی مناسب هدایت کرد .باید همه نیروها و انگیزه‏هایی که در انسان وجود دارند تبدیل شوند و جهت بگیرند.باید ترس‏ها و بخل‏ها و حتی دردها و رنج‏های انسان تبدیل شوند، باید عقده‏ها تبدیل شوند.انسان باید بن بست‏های درون خود را بشناسد و بفهمد که چگونه باید از آنها بیرون بیاید.باید بفهمد چگونه از همان عقده‏های درون خود بهره بگیرد در این صورت بدی‏های او تبدیل به خوبی می‏شود. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(7) جهت حرکت حرکت چیزی نیست که ایجاد شود. در درون انسان وجود دارد. ساختار انسان به گونه ای است که اورا به حرکت وادار می کند به عبارتی دیگر حرکت ایجاد شدنی نیست، بلکه و جود دارد و انسان همواره در حرکت است، مهم جهت حرکت و شکل حرکت است.باید این حرکت را که در درون انسان وجود دارد، به سمت و جهتی مناسب هدایت کرد. باید همه نیروها و انگیزه‏هایی که در انسان وجود دارند تبدیل شوند و جهت بگیرند.باید ترس‏ها و بخل‏ها و حتی دردها و رنج‏های انسان تبدیل شوند، باید عقده‏ها تبدیل شوند. باید همه ی بن بست های درون انسان تبدیل شوند برای این تبدیل شدن، انسان باید بن بست‏های درون خود را بشناسد و بفهمد که چگونه باید از آنها بیرون بیاید. باید بفهمد چگونه از همان عقده‏های درون خود بهره بگیرد و آنها را جهت دهد در این صورت است که بدی‏های او تبدیل به خوبی می‏شود. مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(8) رشد انسان مادامی که در خود انسان حرکتی به وجود نیاید، هر نوع حرکتی، هر نوع تربیتی، هر نوع باروری و زیاد شدنی جز به کم شدن انسان منتهی نمی‏شود.گاهی زیاد برای انسانی که خود زیاد نشده باشد فقط رنج و درد را به همراه خواهد داشت.گاهی انسان برای خود مطالعاتی را در نظر می‏گیرد و سیر مطالعاتی درست می‏کند و در مسیر روزمره زندگی کتاب‏های زیادی را مطالعه می‏کند. دانش و آگاهی ‏های او در عرصه ‏های مختلف زیاد می‏شود؛ ولی چون خودش از درون زیاد نشده است، این آگاهی ‏ها وبال گردن، و موجب درد و رنج او می‏شود و او را از مسیر رشد واقعی منحرف می‏کند. قرآن می فرماید: «وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لایَنْفَعُهُمْ» بقره : 102 برخی از مردم اموری را می آموزند كه مایه ی ضرر و زیان است و هیچ نفعی نمی رساند. چنان كه بعضی سراغ سحر و جادو می روند تا میان همسران جدایی افكنند. در دعاها می خوانیم: «أعوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لایَنْفَع؛ به خدا پناه می برم از علمی كه مفید نیست. » مستدرك الوسائل، ج 5، ص 69 امام خمینی (ره) در این باره می نویسد: «اصطلاحات و زرق و برق عبارات و تزیین ترکیبات کلمات و تحویل دادن به عقول ضعیفه برای تحصیل مقامات دنیویه، آن را «آیات محکمات» نتوان گفت؛ بلکه حجب غلیظه و اوهام واهیه باید نام نهاد، زیرا که انسان اگر در کسب علوم، مقصدش به وصول به حق تعالی و تحقق به اسما و صفات و تخلّق به اخلاق الله نباشد، هر یک از ادراکاتش درکاتی شود برای او و حجاب های مظلمه ای گردد که قلبش را تاریک و بصیرتش را کور کند. این مسئله اختصاص به علوم دنیوی یا اخروی ندارد، بلکه هر دانشی که راه به معشوق حقیقی نبرد، بار خاطر است. حتی گاه عرفان و علم توحید نیز به جای آنکه راهگشا و راهبر باشد، سد طریق کمال و موجب خسران و زیان ابدی است؛ زیرا موجب تکبر شخص عارف و خود برتربینی او می گردد و اسیر اصطلاحات و تعابیر و تعاریف می ماند»» لذا علوم دو دسته‏اند: علوم مفید و علوم مضر. لذا در روایات ما هست که در ذات خداوند کنجکاوی نکنید، چون خودتان زیاد نشده‏اید. با توجه به نامحدود بودن ذات پاک خداوند و محدود بودن عقل و علم و دانش ما حد ما نیست که در ذات خداوند فکر کنیم. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(9) رشد مانع اسارت مادامی که انسان رشد پیدا نکرده باشد، و تا خودش را باور نکرده باشد، اسیر و ذلیل قدرت‏ها و ثروت‏ها خواهد شد.اگر انسان خودش را رشد ندهد و براش مهم نباشد که رشد کند و برای تعالی خود تلاشی نداشته باشد، اگر ثروتش را زیاد کند، قدرت وعلمش را زیاد کند، عشقش زیاد شود، هرچیزی در زندگی او زیاد شود چیزی جز بدبختی برای او به ارمغان نخواهد آورد.کسی که راه زیاد کردن ثروت و علم خودش را یاد گرفته حتما باید برای بارور شدن خودش هم راهی پیدا کرده باشد. باید بداند، با ریاضت، با عبادت، با جهاد، با نماز، با خدمت به خلق و... باید به رشد رسید یعنی این انسان باید راه‏های بارور شدن خودش را بداند. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی (10) هدف در زندگی در مسیر رشد انسان باید هدفمند زندگی کند و هدف باید در رابطه با خود انسان انتخاب شود و این هدف مبنای طرح ریزی و برنامه ریزی او می‏شود و هدف هر کس در رابطه با اندازه و ارزشی است که از خود سراغ دارد، در رابطه با درکی است که از خود دارد. هدف ها به اندازه شخصیت ها تغییر و تبدیل پیدا میکنند.اگر می‏خواهیم هدف کسی را عوض کنیم، باید بینش و فکر او را نسبت به اندازه و قدرش کم یا زیاد کنیم. انسان در مقایسه خود با دیگر پدید‏ها، تفاوت خود را با آنها می‏بیند.کسی که قدر و ارزش خود را فهمید، دیگر هدفی کمتر از خودش را انتخاب نمی‏کند. وقتی که فهمیدم کسی هستم، می‏توانم بفهمم برای چه باید باشم. در دعای مکارم الاخلاق، امام سجاد علیه السلام دعا می‏کند: «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ بَلِّغْ بِإِیمَانِی أَکْمَلَ الْإِیمَانِ‏ وَ انْتَهِ بِنِیَّتِی إِلَى أَحْسَنِ النِّیَّاتِ وَ بِعَمَلِی إِلَى أَحْسَنِ الْأَعْمَالِ‏ اَللَّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِکَ نِیَّتِی وَ صَحِّحْ بِمَا عِنْدَک یقِینِی، وَ اسْتَصْلِحْ بِقُدْرَتِک مَا فَسَدَ مِنِّی » بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و ایمانم را به درجه کامل‌ترین ایمان رسان، و یقینم را برترین یقین گردان، و نیتم را به بهترین نیت‌ها منتهی ساز، و کردارم را به بهترین کردارها تبدیل کن. بارخدایا، نیتم را به لطف خود کامل و خالص گردان، و یقینم را بدان گونه که دانی به راه صحت بر، و تباهی کارم را به قدرتت اصلاح کن. امام می‏خواهد زندگی انسان ادامه پیدا کند. هم عملش و هم نیت هم هدفش. واین نیت او احسن و عالی ترین باشد. و در همه زنگی او راه پیدا کند. خدایا محبت و لطف تو به من، این باشد که نیت من، نیت عالی من در تمام زندگی وفور پیداکند و محدود به یک قسمت از کار و در یک مقطع از زندگی من نباشد. اَللَّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِکَ نِیَّتِی در انسان عالی حتی نیت هم در اوج کمال انتخاب می شود. این نوع هدف گذاری نشان از درک بالا ازخود است. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی (11) حرکت‏های دم دستی و حرکت‏هایی که نسنجیده باشد در انسان باروری نمی‏آورد. اعمالی که نسنجیده و بدون هدف انجام میگیرد، یا موجب مغرور شدن انسان‏ها می‏شود یا موجب خسته شدن او می‏گردد. اگر تشویقمان کنند مغرور می‏شویم.اگر ما را بکوبند، و بدگویی کنند خسته می‏شویم؛ ولی اگر عمل سنجیده باشد و ریشه در ایمان داشته باشد و در وجود انسان پا گرفته باشد در این صورت نه تشویق‏ها مغرورمان می‏کند، نه ضربه‏ها و مشکلات خسته‏مان می‏کند.و این انسان همیشه ثمر می‏دهد، همیشه مفید است، همیشه میوه می‏دهد. درخت ايمان همواره ثمر مى‌دهد و مومن در همه حال به ياد خدا و در پى انجام وظيفه است، در رفاه يا سختى، در خوشى يا ناخوشى، در فقر و غنى. تُؤْتِي أُکُلَهَا کُلَّ حِينٍ (إبراهيم‏، 25) با اذن پروردگارش، همواره ميوه مى‌دهد مستمرا میوه می‏دهد؛ چون ریشه ثابتی دارد.کار عملی که ریشه در ایمان داشته باشد همینه چون این عمل: أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ (إبراهيم‏، 24) كلمة طيّبه (سخن وايمان) پاك همانند درختى پاك است كه ريشه‌اش ثابت و شاخه‌اش در آسمان است. شجره‌ى طيّبه و درخت پاك آثارى دارد، مانند: رشد داشتن، پرميوه بودن، سايه‌دار و پايدار بودن، در همه وقت ثمر دادن. انسان موحّد نيز هرگز راكد نيست و آثار ايمانش دائماً در گفتار و اعمالش آشكار است. اعتقادش دايمى است نه موسمى و همواره ديگران را به ايمان و معروف دعوت مى‌كند. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی (12) باغبانی که قدر خود را می‏شناسد و اهمیت باغ و بذر و گل را می‏فهمد، و نیازهای خود را می‏داند بذرها را مفت به خاک نمی‏ریزد. بذرها را هدر نمی‏دهد، بیجا و بی موقع به خاک نمی‏ریزد. یا دنبال این است که یک دانه بدهد، هفتصد تا بدست آورد. انسانی که قدرش را بداند حتی برای سلام و علیک‏های خود و رفت و آمدهای خود، محبت‏های خود برنامه دارد و آن را بدون بهره به سرزمین وجود دیگران نمی‏ریزد. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی (13) سعی و تلاش انسان هرانسانی می ‏تواند به آن قله و اوجی رسد که عالی ترین انسان رسیده ‏اند. آنها با استعدادشان به قله ‏ها نمی ‏رسند. کسانی به قله ‏ها می‎رسند که آنچه را که داشتند خرج کردند و به جریان انداختند. آنچه آدمی را بالا می‏برد نه سرمایه است و نه عمل، بلکه سعی و تلاش اوست، اورا به قله می‏رساند. آنچه به انسان رفعت می‏دهد به مقدار سعی و تلاش او بسته است نه عمل او؛ چون عمل وابسته به شرایط و امکانات آدمی است؛ ولی سعی در مقدار از استعداد و توانایی اوست. وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى‌ «نجم39» و اين‌كه براى انسان جز آنچه تلاش كرده، (بهره ديگرى) نيست. وجود انسان‏های متعالی علامت حرکت انسان است. یعنی ما هم می ‏توانیم آن مراحل را طی کنیم. لذا خداوند متعال در قرآن می‏فرماید: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ (الأحزاب‏، 21) در روایت داریم که امیرالمومنین علی علیه السلام میزان است. یعنی ترازوی من است، من باید خودم را با علی علیه السلام بسنجم.باید دستم را با دست او، عمرم را با عمر او، فکرم را با فکر او بسنجم. علت اینکه به قله نرسیده حتی به آن حضرت نزدیک نشیدیم مربوط به این است که کار نکرده ‏ایم، تلاش نکرده ‏ایم، ما سعی کافی نداشته ‏ایم. دارایی مطرح نیست؛ بلکه همان اندازه که داریم اگر تلاش کنیم به قله و اوجی می‏رسیم که دیگران رسیده ‏اند. ✍ مردانپور قم آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(14) هرانسانی می‏تواند به بالاترین مرحله و نقطه رشد و تعالی برسد به آن قله و اوجی که عالی ترین انسان رسیده‏اند برسد. انسان های بزرگ و متعالی و به تعبیر دیگر اولیاء الهی با استعدادشان به قله‏ها نمی‏رسند.کسانی به قله‏ها می‎رسند که آنچه را که داشتند خرج کردند و به جریان انداختند و تلاش کردند و در تلاش خود خالص بودند. آنچه آدمی را بالا می‏برد نه سرمایه است و نه عمل، بلکه سعی و تلاش و جهد و جدیت اوست، که اورا به قله می‏رساند.آنچه به انسان رفعت می‏دهد به مقدار سعی و تلاش او بسته است نه عمل او؛ چون عمل وابسته به شرایط و امکانات آدمی است خیلی در شرایط خوب و امکانات خوب کار خوب می کنند، اما اگر در شرایط عادی قرار بگیرد یا سخت چنین عملی را از او نخواهید دید. اما بعضی ها در هر شرایطی تلاش می کنند که عمل خوب داشته باشند. خداوند متعال سوره مبارکه النجم آیه 39 می فرماید: وَأَن لَيسَ لِلإِنسانِ إِلّا ما سَعى و اینکه برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست، وجود انسان‏های متعالی علامت حرکت انسان است. یعنی ما هم می‏توانیم آن مراحل را طی کنیم. لذا خداوند متعال در قرآن می‏فرماید: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ (الأحزاب‏، 21) در روایت داریم که امیرالمومنین علی علیه السلام میزان است. یعنی ترازوی من است، من باید خودم را با علی علیه السلام بسنجم.باید دستم را با دست او، عُمرم را با عُمر او، فکرم را با فکر او بسنجم. علت اینکه به قله نرسیده حتی به آن حضرت نزدیک نشدیم مربوط به این است که کار نکرده‏ایم، تلاش نکرده‏ایم، ما سعی کافی نداشته‏ایم. دارایی مطرح نیست؛ بلکه همان اندازه که داریم اگر تلاش کنیم به قله و اوجی می‏رسیم که دیگران رسیده‏اند. ✍️ مردانپور قم 21 آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(15) نور در راه یا نور در چشم اینکه در چه محیطی زندگی می کنیم مهم نیست. اینکه در محیط آرام و پر نور زندگی می کنیم یا در محیطی ناآرام و تاریک مهم نیست. مهم این است که نور در کجا نفوذ کرده است، این نور در دل افتاده است و در راه من، یا نوری است که بر زبانم جاری است و در چشمم افتاده است؟نوری که در چشم انسان افتاد کور می‏کند و انسان، راه را نمی‏تواند ببیند و قدرت حرکت ندارد. نور در چشم همچون شبی بی‌پایان است که در آن هیچ راهی برای فرار از تاریکی نیست. این نور، نه از زیبایی سرچشمه می‌گیرد، بلکه از شدت خود، هر چیز را محو و بی‌فروغ می‌سازد. چشم‌ها، که در برابر چنین نوری تنها شیشه‌ای نازک از قدرت اندیشه و دیدگان انسان هستند، قادر به پذیرش این حجم از روشنایی نمی‌شوند. نورهای خیره‌کننده، که همچون شعله‌ای از آتش در دل شب به درون چشم نفوذ می‌کنند، می‌توانند جایی برای سکون و آرامش باقی نگذارند. آن‌ها تمام حواس را در خود غرق می‌کنند و نگاه انسان را به سمت خود می‌کشانند تا جایی که تمام جهان از دیدگان محو می‌شود. این نور دیگر زیبایی و روشنی را تداعی نمی‌کند، بلکه همچون عذابی است که تنها نتیجه‌اش گم شدن در فضایی بی‌مرز و بی‌نهایت است. چشم، این دروازه‌ی نگاه انسان به جهان، به گونه‌ای معصومانه نمی‌تواند در برابر این نور مقاومت کند. در این لحظه، چشم نه تنها در برابر روشنایی کور می‌شود بلکه دنیای اطرافش نیز از حالت عادی خود خارج می‌شود و به چیزی ناشناخته و مبهم تبدیل می‌شود. همچنان که انسان در تلاش است تا این نور را از ذهن خود دور کند، اما این نور دیگر نه تنها در چشم، بلکه در تمام وجودش حک شده و باقی می‌ماند. در حقیقت، این نور که چشم را کور می‌کند، شاید بیشتر از آن که تهدیدی خارجی باشد، نوعی حمله به درون انسان است. این حمله نه تنها توان دیدن را می‌گیرد بلکه انسان را از رسیدن به حقیقتی که در آن جستجو می‌کرد، دور می‌کند. ولی نوری که در راه افتاده و در دل، عامل حرکت است و روشنایی می دهد و این نور راهنما است. این نور روشنگر است، مسیر درست و نادرست را می نمایاند.لذا از دل تاریکی سلمان فارسی راه را پیدا می‏کند و خود راهنما و الگو می‏شود برای دیگران. در دل ظلمت‏ها و تاریکی‏ها است که ابوذر پیدا می‏شود و الگو می‏شود برای دیگران. نور در راه، همچون هدیه‌ای از آسمان است که مسیر را روشن می‌کند و انسان را به سوی حقیقت هدایت می‌نماید. وقتی نور در راه می‌افتد، نه تنها راه را از تاریکی می‌گشاید، بلکه دل‌ها را نیز از جهل و انحراف نجات می‌دهد. در قرآن کریم آمده است: “اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ” “خداوند نور آسمان‌ها و زمین است.” نور خداوند که فراتر از نورهای مادی است، نه تنها جهان را روشن می‌کند بلکه در دل انسان‌ها نیز نور هدایت می‌افکند. در واقع، این نور الهی به معنای راهنمایی به سوی حقیقت و هدایت به سمت مسیر صحیح زندگی است. نور در راه همچنین می‌تواند نمادی از تلاش انسان در جستجوی حقیقت باشد. در دنیای امروز، که انسان‌ها در بحرانی از سردرگمی و تردیدها قرار دارند، یافتن نور راهنمایی همچون یافتن چراغی در دل شب است که نشان می‌دهد کدام مسیر، مسیر درست و سالم است. بنابراین، نور در راه فقط یک حقیقت فیزیکی نیست، بلکه یک حقیقت معنوی است که می‌تواند انسان‌ها را از اشتباهات، از زلال‌ترین لذات دنیوی، و از غفلت‌های دینی رهایی دهد. همان‌طور که در قرآن آمده است، نور خداوند در دل مؤمنان می‌تابد و به آنها راه درست را نشان می‌دهد. ✍️ مردانپور قم 21 آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(16) نیازهای حرکت و تلاش حرکت و تلاش در زندگی انسان‌ها، همچون دو جریان موازی است که از دل هم می‌جوشند و مسیر را برای فرد هموار می‌سازند. در این حرکت، نیازهایی وجود دارند که بدون آن‌ها، انسان نمی‌تواند به مقصدی که در دل دارد برسد. این نیازها، به نوعی معادل‌های درونی و بیرونی برای حرکت هستند که از دل امید و از سر استقامت به وجود می‌آیند. اما در این مسیر، به امور زیر نیاز داریم: 1.نیاز به اراده و عزم راسخ هر حرکت و تلاشی نیاز به اراده‌ای محکم دارد. اراده، نیرویی درونی است که انسان را به سوی هدف می‌کشاند و با وجود موانع، او را از حرکت بازنمی‌دارد. پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرمایند: اَلمُجاهِدُ مَن جاهَدَ نَفسَهُ في طاعَةِ اللّه ِ ؛ [ مسند الشهاب ، ج 1 ، ص 139[ رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم :مجاهد ، كسى است كه در راه فرمانبردارى از خدا ، جهاد با نفس كند .«کسی که در راه خدا جهاد کند، نخست باید با نفس خود و هوس‌هایش مبارزه کند» 2. نیاز به هدف و مسیر مشخص حرکت بدون هدف، همچون کشتی‌ای در دریای طوفانی است که بدون ناخدای روشن، به هر سمتی می‌رود. هدف و مسیر مشخص، همچون چراغی است که در دل شب می‌درخشد و راه را روشن می‌کند. 3.نیاز به صبر و تحمل درد و رنج حرکت و تلاش، حتی در صورتی که با عزم راسخ صورت گیرد، نیاز به صبر و تحمل دشواری‌ها و رنج‌های راه دارد. هیچ حرکتی بدون تحمل رنج و سختی‌های مسیر ممکن نیست. در حدیثی از امام علی علیه‌السلام آمده است: “الصبر مفتاح الفرج” “صبر کلید گشایش است.” ✍️ مردانپور قم 21 آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_آغاز_برای_صعود_و_تعالی(17) نیازهای حرکت و تلاش(2) 4. نیاز به استراحت و بازگشت به خود در میان همه تلاش‌ها، انسان نیاز به لحظاتی از آرامش دارد تا بازسازی شود و دوباره قدرت حرکت پیدا کند. این لحظات، زمانی است که انسان می‌ایستد و آه می‌کشد؛ این آه، نه به معنای تسلیم شدن، بلکه نشانه‌ای از درک لحظه‌ای از خستگی است که به انسان امکان می‌دهد تا با نیرویی بیشتر به حرکت خود ادامه دهد. در قرآن کریم، حتی در بیان زندگی پیامبران نیز به تلاش و سختی‌های آن‌ها اشاره شده است و در کنار آن، لحظاتی از آرامش و سکون نیز ذکر می‌شود. یکی از نمونه‌ها را می‌توان در داستان حضرت یوسف علیه‌السلام دید که در میان مشکلات فراوان، توانست از آرامش درونی خود بهره‌برداری کند و در نتیجه به موفقیت‌های بزرگی دست یابد. 5.نیاز به حمایت و همراهی دیگران انسان‌ها به صورت فردی نمی‌توانند تمامی مشکلات و موانع زندگی را پشت سر بگذارند. نیاز به همراهی و حمایت دیگران، یکی از ضروریات حرکت و تلاش است. این حمایت می‌تواند به شکل معنوی یا جسمی باشد. در قرآن کریم آمده است: «وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى » «و در کارهای نیکو و تقوی یکدیگر را یاری کنید» 6.نیاز به امید و انگیزه امید است که حرکت و تلاش را پایدار نگه می‌دارد. در حدیثی از امام علی علیه‌السلام آمده است: «من فقد الأمل فقد فقد الحياة» «کسی که امید خود را از دست دهد، زندگی را از دست داده است» این بیان به‌روشنی نشان می‌دهد که بدون انگیزه و امید، هیچ تلاشی نمی‌تواند ادامه پیدا کند. امید به آینده، امید به رسیدن به هدف، و امید به جبران سختی‌ها، همگی از نیازهای اساسی حرکت و تلاش هستند. 7.نیاز به بینش فکری مناسب اما گاهی هنوز فکر من سازمان مناسب به خود نگرفته است. بینش فکری مناسب ندارم. بنیاد فکری من شکل درستی ندارد. کسی که می خواهد حرکت کند باد بداند چکار می کند و از نظر فکری ریشه دار شده باشد. 8.نیاز به ثبات و قدرت روحی حرکت متعالی به ثبات و قدرت روحی نیاز دارد انسانی که هنوز ثبات و قدرت روحی پیدا نکرده‏ است. متزلزل هست وآلت دست دیگران و دیگران در او اثر می‏گذارند. تعصب و قومیت و عصبیت در او اثر دارد. نسبت و وابستگی در او اثر دارد. هنوز آنقدر از نظر روحی ثبات پیدا نکرده‏است که تحت تاثیر محیط قرار نگیرد. این فرد نمی تواند حرکت کند به سمت تعالی برود. ✍️ مردانپور قم 21 آذر 1403 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan