. فقر “معرفت“ در عصر غنای “اطلاعات“ .. متفکران زیادی هستند که زمانه ما را به عصر #انفجار_اطلاعات تعبیر کرده‌اند. زمانه‌ای که بارش سطحیِ دانایی و رگبار پراکندۀ اطلاعات، بارزۀ اساسی آن است. معتقدم علاقه‌مندان به دانش در عصر حاضر نیز، در تله‌های استتار شدۀ این زمانۀ رو به انفجار گرفتار آمده‌اند و بدتر از آن که، از این گرفتاری خویش بی‌خبرند. روی سخنم با آنها نیست که همان مزایا و سرگرمی‌های کوچه و خیابان را در فضای مجازی یا لابلای کتاب‌ها و جراید جستجو می‌کنند؛ اساساً کاری با آنها ندارم. تمرکز اصلی من در این یادداشت، سمت کسانی است که به قول معروف، از این بسترها استفاده مفید می‌کنند و از آنها در راستای یادگیری و دانش‌افزایی بهره می‌جویند. مایلم به این دوستان بگویم: «این فضاها به این شکلی که هستند از ما متفکر نخواهند ساخت و نهایتاً ما را به “علامه گوگل“  بدل خواهند کرد.» یکی از جوهره‌های انسانی ما به تعبیر #هایدگر، تفکر عمیق توام با تمرکز است که «عصر انفجار اطلاعات» کانون این جوهره را نشانه گرفته است. کثرت اطلاعات و تعدد دانش‌هایی که همه‌روزه دریافت می‌کنیم فرصت تأمل و تمرکز روی معانی را از ما سلب کرده است. هایدگر این مسئله را در دهه ۵۰ میلادی پیشگویی کرده بود و دنیای اطلاعات را آبستنِ انسان‌هایی می‌دانست که چیزی جز تفکر رقومی نمی‌دانند و از جوهرۀ انسانی خود به دور افتاده‌اند. او از انسان‌های سطحی یا به تعبیر #نیچه «سرسری خوان» سخن می‌گفت که به چیزی جز تلمبار کردن داده‌ها نمی‌اندیشند. شاید سخن #هربرت_سیمون اقتصاددان و برنده #نوبل حسن ختام مناسبی برای این گفتار باشد. او می‌گوید: «دنیای مملو از اطلاعات، همچون غولی است که تعامل و تمرکز افراد را می‌بلعد؛ از این رو ثروت و غنای اطلاعات، فقر و کمبودِ معرفتِ عمیق را در پی خواهد داشت» ... کانال شخصی #علی_خسروی| 👇 🆔 @bahr_dar_koze