@tarikh_j

 شاخاب پارس ایران(نامی که اولین بار داریوش هخامنشی در کتیبه ای در مصر بر روی این دریا نهاد) در سازمان جهانی مالکیت فکری (وایبو) به ثبت جهانی رسید. از این پس این خلیج رسما بر اساس سند ثبت جهانی مروارید خلیج پارس، فقط با نام خلیج پارس معرفی میشود و هیچ کشوری اجازه نخواهد داشت غیر از این عمل کند.  خلیج فارس از سمت شمال با ایران، از غرب با کویت و عراق و از جنوب با عربستان، بحرین و امارت متحده عربی همسایه است. وسعت آن 240،000 کیلومتر است و پس از خلیج مکزیکو و خلیج هودسن سومین خلیج بزرگ جهان محسوب می‌شود. خلیج فارس توسط تنگه هرمز به دریای عمان و از طریق آن به دریاهای آزاد مرتبط است و جزایر مهم آن عبارت‌اند از: خارک، ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک، جزیره کیش، جزیره قشم، و لاوان که تمامی آنها به ایران تعلق دارد.   خلیج فارس و سواحل آن معادن سرشار نفت و گاز دارد و مسیر انتقال نفت کشورهایی چون کویت، عربستان و امارات متحده عربی است. به همین دلیل، منطقه‌ای مهم و استراژیک محسوب می‌شود. بندرهای مهمی در حاشیه خلیج فارس وجود دارد که از آنها می‌توان بندر شارجه، دوبی، ابوظبی و بندر عباس را نام برد.   گزارش‌های گوناگونی وجود دارد که دولت بریتانیا جزایر  تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی را جزء خاک ایران معرفی کرده و کارگزاران، سفرا و نمایندگان سیاسی این کشور نیز در موارد متعدد بر این حقیقت صحه گذارده‌اند. جزایر سه‌گانه خلیج‌فارس هزاران سال است که بخشی از ایران بوده و از سال 1780 میلادی در اداره شیوخ‌لنگه قرار داشتند و حتی از خیلی پیش‌تر یعنی از 1367 تا 1381 میلادی والی بوشهر  اداره امور3 جزیره را در دست داشته و اساسا به همین خاطر است که وزارت خارجه انگلستان در تمامی نقشه‌های رسمی خود هر 3جزیره را به رنگ پرچم ایران نشان داده است واژه تمب یا تنب، پارسی دری یا تنگستانی (پارسی جنوبی) است که معانی تپه، پشته و تل بر آن متصور است و این واژه  در لغات عرب وجود نداشته و صددرصد فارسی دری و ایرانی است و از پیش از دوران هخامنشی تاکنون موجودیت داشته و دارد بررسی‌ها نشان می‌دهد که از حدود 2هزار سال قبل از میلاد مسیح(ع) این 3جزیره همانند سایر جزایر خلیج‌فارس توسط ایرانیان اداره می‌شده و در قلمرو، حاکمیت و مالکیت ایران بوده است. روز ملی خلیج فارس ۱۰ اردیبهشت روزی افتخارآمیز در تاریخ ایرانیان است. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۴، هیات دولت مصوبه ای را تایید کرد که به موجب آن دهم اردیبهشت هرسال ، “روز ملی خلیج فارس” نام گرفت . دهم اردیبهشت در تاریخ ایران روز مهمی است. روزی که یادآور ازخودگذشتگی های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه‌ بر سواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس(امام قلی‌خان) می باشد. شاه عباس صفوی  در این روز در سال ۱۶۲۱ میلادی توانست هرمز را از چنگ پرتغالی ها درآورد، تا همیشه به خاطر این اقدامش از او به نیکی یاد شود. @tarikh_j تنظیم: فاطمه میری

#سنت در قران و روایات #سنت در قرآن و روایات به دو معنا آمده است: #سنت خوب و حسنه، مانند: و یهدیکم سنن الذین من قبلکم و به #سنتهای (صحیح) پیشینیان رهبری کند. به طریقه و روش سیئه و اشتباه، مانند: لا یؤمنون به و قد خلت سنة الاولین. آنها به آن ایمان نمی‌آورند، روش اقوام پیشین نیز چنین بود. از امام باقر (علیه‌السّلام) روایت شده است که فرمودند:قال الباقر (علیه‌السّلام) : من سن سنة عدل فاتبع کان له مثل اجر من عمل بها من غیر ان ینقص من اجورهم شی ء و من استن بسنة جور فاتبع کان له مثل وزر من عمل بها من غیر ان ینقص من اوزارهم شی ء. هر کس سنت حسنه‌ای را پایه گذاری کند تمام کسانی که این سنت را بجا می‌آورند، این شخص در ثواب آنها شریک است، بدون اینکه از ثواب آنها چیزی کم شود و اگر کسی سنت سیئه‌ای را پایه گذاری کند وی در تمام گناهان آنها شریک است، بدون آنکه از گناهان آنان چیزی کم شود.گاهی نیز این سنت به خدا نسبت داده می‌شود مانند: سنت الله التی قد خلت فی عباده و خسر هنالک الکافرون. این سنت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند. (تنظیم: سرکارخانم صفورا سالاریه) #سنت @tarikh_j

تعریف #سنت: 1. دوام و استمرار: به معنای ادامه دادن. این معنا از گفتار اعراب گرفته شده است که می‌گویند: سنت الماء اذا والیت فی صبه، عرب به ریزش پیاپی آب سنت می‌گوید. ۲. راه و روش پسندیده: طبق این معنا، هر جا واژه #سنت به شکل مطلق و یا با قید حسنه به کار رود، به معنای شیوه و روش نیکو است و برای این که شیوه نادرست و ناپسند را افاده کند، باید مقید به قید سیئه شود. 3. راه و روش: به روشی که مردم از آن پیروی کنند و برای آنان به صورت عادت در آمده باشد (چه نیکو و چه ناپسند) سنت گفته می‌شود. (تنظیم سرکار خانم صفورا سالاریه) #سنت @tarikh_j

بررسی شاخص های سیره سیاسی و اخلاقی پیامبر اکرم (ص) نویسندگان: محمدتقی متانت پور منبع: تاریخنامه خوارزمی سال دوم تابستان 1394 شماره 4 (پیاپی 8) چکیده از منظر پیامبر مکرم اسلام سیاست و حکومت هدف نیست، بلکه وسیله ای جهت خدمت به خدا و بندگان او و رساندن جامعه به سعادت می باشد. پیامبر اسلام مهم ترین هدف سیاست را اجرای عدالت، احقاق حق، اقامه حدود و احیای ارزش های الهی و انسانی می داند. از دیدگاه اندیشمندان اسلامی نیز هدف سیاست و اخلاق همانا خیر آدمیان و رساندن انسان به فضیلت و نیک بخشی می باشد. تقید و پایبندی به مبانی و اصول اخلاقی که بر خواسته از بطن اسلام و ریشه در بعثت نبی مکرم اسلام داشته، در اندیشه و رفتار سیاسی حضرت محمد(ص) جایگاه ویژه ای دارد. در این پژوهش مهم ترین اصول سیاست اخلاقی پیامبر که عبارتند از خدا محوری و غایتمداری، کرامت و عزت انسانی، عدالت محوری، صداقت، مشورت و مشارکت پذیری، وفای به عهد و پیمان، شایسته سالاری و انتخاب شایستگان، نظارت و نقد عملکردها، طرد ریاست طلبی و محور بودن اصالت الهی و اکتفا نمودن به حداقل مواهب دنیوی پرداخته شده است. بطور کلی از دیدگاه مبارک نبوی تعامل دیانت و سیاست و همگامی سیاست با اخلاق سعادت جامعه انسانی را بدنبال خواهد داشت حضرت با بکارگیری اصول اخلاقی در سیاست این مساله را به خوبی ثابت کرده است. @tarikh_j

سیره سیاسی معصومان در آماده سازی جامعه برای عصر غیبت نویسنده: ملک زاده، محمد؛ منبع: مشرق موعود سال اول تابستان 1386 شماره2 (16 صفحه - از 119 تا 134 آماده سازی جامعه برای ورود به عصر غیبت دو دلیل داشت: کاهش ارتباط مستقیم معصوم با مردم و مرتبط ساختن آنان با عاملان و نایبان ایشان و دیگر، آگاهی بخشی به مردم و تنویر افکار عمومی برای معرفی حاکمان جور و قرار دادن جامعه در مسیر حرکت به سوی تاسیس دولت حق و شناخت وظیفه شرعی در عصر غیبت. در این نوشتار، دو شیوه نظری و عملی پیشوایان معصوم در آماده سازی ذهنیت شیعیان برای ورود به عصر غیبت بررسی می شود. بُعد نظری همان روایاتی است که ائمه معصوم درباره غیبت فرزندی از نسل فاطمه خبر داده اند و بعد عملی نیز سیره سیاسی پیشوایان معصوم است که مهم ترین آن، مواردی هم چون در پیش گرفتن سیاست تقیه، صبر و انتظار، کاهش ارتباط مستقیم معصوم با مردم، تاسیس سازمان وکالت، توقیع و نامه نگاری با شیعیان، پنهان نگه داشتن علایم حمل و تولد حضرت مهدی و سرانجام غیبت صغرا به منزله زمینه ورود به عصر غیبت کبرا به شمار می رود. @tarikh_j

سیره سیاسی اجتماعی امام محمد تقی (ع) در هدایت شیعیان ابوالقاسم شاکر منبع: حصون - مهر و آبان 1390 - شماره 32 (صفحات 36 تا 46) مکان چاپ: قم ناشر: پژوهشکده تحقیقات اسلامی تاریخ چاپ: ۱۳۹۰ هجری شمسی چکیده :امامان شیعه گرچه با سن و سال‌های متفاوت به مقام امامت نائل می‌گردیدند؛ ولی از آنجا که علم و دانش آنها خدادادی بود و از مقام عصمت برخوردار بودند با توجه به شرایط زمان خویش با بهترین شیوه شیعیان را هدایت می‌کردند.در این نوشتار برآنیم تا پس از تبیین نقش امامان( در هدایت جامعه، به سیره سیاسی امام جواد( ـ که در سن کودکی به مقام امامت رسید ـ در هدایت شیعیان و پیروان ولایت بپردازیم. @tarikh_j

#موقعیت_حضرت_خدیجه_سلام_الله_ علیها_نزد_خداوند پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به هنگام معرفی زنان برگزیده در بارگاه خداوند فرمود: "وَ خِیَرَتُهُ مِنَ النِّساءِ فَمَریمُ بِنتُ عِمرانَ، وَ آسِیَهُ بِنتُ مُزاحِمِِ؛ اِمرَاهُ فِرعَون، وَ خَدیجَهُ بِنتُ خُوَیلدِِ، وَ فاطمَهُ الزَّهراءِ؛ و زنان برگزیده بارگاه خداوند عبارتند از: مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم؛همسر فرعون، و خدیجه دختر خویلد، و فاطمه زهرا". 📚 الخصال/ ج۲/ ص۲۰۶؛ بحارالانوار، ج۹۷/ص۴۸. و هنگامی که حضرت ختمی مرتبت، از معراج بازمی گشت به جناب جبرئیل فرمود: آیا سفارش و پیامی هست؟!. فرشته وحی پاسخ گفت: پیام تازه این است که درود و سلام خدا و فرشته فرمانبردارش را به خدیجه برسانی. وقتی پیامبرصلی الله علیه و آله، سلام خدا و فرشته وحی را به حضرت خدیجه سلام الله علیها رساند؛ آن بانوی با معنویت، با دنیایی از ادب و عرفان چنین پاسخ گفت:" اِنَّ اللهُ هُوَ السَّلامُ، وَ مِنهُ السَّلامُ، وَ اِلَیهِ السَّلامُ، وَ عَلی جِبرئیلَ السَّلام"؛ ذات بی همتای خدا و نام بلند او سلام و سلامت بخش است سلام و سلامتی از سوی اوست و به سوی او باز می گردد و بر فرشته گرانقدر او سلام و درود باد. 📚 تفسیر عیاشی؛ ج ۲/ ص ۲۷۹؛ بحارالانوار، ج ۱۶/ ص ۷ و ج ۱۸/ ص ۳۸۵؛ سفینه البحار/ج۲/ص۵۶۷. @tarikh_j

مهمان ما باشید در شبهای ماه مبارک رمضان 🌷صفحات زندگانی اهل بیت ع را دوباره می کاویم تا راه و رسم زندگی را شاگردی کنیم. 🍀گذرگاه کانال انجمن علمی پژوهشی تاریخ جامعه الزهرا را در ماه مبارک رمضان با بررسی سیره پژوهی ، ارائه صفحاتی از زندگانی اهل بیت (ع) و معرفی منابع علمی و پژوهشی سیره ،ابنیه تاریخی ومناسبت ها تاریخی دنبال کنید. @tarikh_j

با سلام و احترام و قبولی طاعات و عبادات شما همراهان عزیز با این پیام دوستانتان را در این شب های نورانی به کانال ما دعوت کنید🌹

#سیمای_خدیجه_سلام_الله_علیها_در_آینه ی_دل_پیامبر 🍃 پس از گذشت مدت ها از رحلت جانسوز حضرت خدیجه علیهاالسلام روزی در حضور پیامبر، نام آن بانوی بزرگ به میان آمد؛ حضرت در حالی که باران اشک از دیدگانش فرو می بارید فرمود: خدیجه و چه کسی میداند خدیجه کیست؟!. یکی از همسران حضرت گفت: ای رسول خدا چرا گریه؛ آن هم برای بانوی سالخورده ای که سالهاست جهان را بدرود گفته است؟ آیا انسان والایی چون شما باید برای او گریه کند؟!. پیامبر فرمود: "صَدَّ قتَنی اِذ کَذَبتُم وَ آمَنَت بی اِذ کَفَرتُم وَ وَلَدت لی اِذ عَقَمتُم"؛ [خدیجه] تصدیق کرد مرا هنگامی که مرا تکذیب کردید، به من ایمان آورد هنگامی که کافر شدید و و به لطف خدا برای من فرزندانی آورد و خدا نسب و تبارم را از او قرار داد. 📚 کشف الغمه/ ج۱/ ص۵۰۸؛ اسد الغابه/ج۶/ص۸۵. تنظیم :زهرا محمدی @tarikh_j

قسمت اول# سیره سیاسی شاخصه:اهتمام به برقراری عدالت 🍀عدالت از ریشه عدل و به معنی راستی، سادگی، داد و انصاف و داوری و درستی است و در اصطلاح به معنای اعتدال و توازن در امور، استقامت در طریق و منحرف نشدن از راه راست به سوی هوای نفس، تساوی برقرار کردن میان دو چیز آمده است. ☘در اسلام عدالت اجتماعی مترادف با عدالت انسانی است که حیات مادی و حیات معنوی بشر را در بر می‌گیرد.(فیروزآبادی، یعقوب؛ القاموس المحیط، ص 581، طریحی، فخر الدین؛ مجمع البحرین، تحقیق السید الحُسید، ج 5، ص 420) روایتزنی از طائفه بنی‌مخزوم ـ از قبیله‌های سرشناس ـ دزدی کرد. هنگامی که پیامبر(ص) خواست حکم خداوند را درباره او اجرا کند، خویشاوندان زن برای رهایی از بدنامی قبیله اُسامه را - که فرزند پسر خوانده پیامبر(ص) و نزد ایشان دارای منزلتی بود - واسطه کردند تا حد، درباره این زن اجرا نشود. پیامبر خشمگین به اسامه فرمود: «اسامه، آیا واسطه می‌شوی تا حکم خدا اجرا نشود؟! علت هلاکت امّت‌های پیشین، این بود که از اجرای حدود الهی نسبت به افراد سرشناس، چشم پوشی؛ و تنها درباره افراد فرودست و گمنام، اعمال می‌شد. به خدا سوگند که اگر دخترم فاطمه هم سرقت کند، دستش را قطع می‌کنم.(ابن کثیر السیره النبویه،ج3،ص601) #سیره_سیاسی @tarikh_j

🍀مصداق اهتمام به عدالت در #سیره امام علی ☘امام علی(ع) در آغاز زمامداری خود، تمام فرمانداران سابق را از کار برکنار کرد که در بین آنها معاویه، والی نیرومند شام بود. همچنین در مقابل خواسته های نامشروع طلحه و زبیر برای به دست آوردن مقام در حکومت، به خاطر بی کفایتی آنها برای احراز این پستها، سرسختانه ایستادگی کرد. او در سیاست، مساوات را اجرا کرد، و در توزیع اموال میان مردم با اینکه آنها از نظر فضیلت یکسان و در یک سطح نبودند فرقی نگذارد. و هنگامی که از آن حضرت در این باره گلایه کردند، ایشان در مقام تشریح سیاست عادلانه خود بر آمده و فرمود: «أَ تَأْمُرُونِّی أَنْ أَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فِیمَنْ وُلِّیتُ عَلَیْهِ وَ اللَّهِ لَا أَطُورُ بِهِ مَا سَمَرَ سَمِیرٌ وَ مَا أَمَّ نَجْمٌ فِی السَّمَاءِ نَجْماً لَوْ کَانَ الْمَالُ لِی لَسَوَّیْتُ بَیْنَهُمْ فَکَیْفَ وَ إِنَّمَا الْمَالُ مَالُ اللَّه»(نهج البلاغه،خطبه 126) آیا به من دستور می دهید که برای پیروزی خود از جور و ستم، در حق کسانی که بر آنها حکومت می کنم، استمداد جویم؟! به خدا سوگند تا عمر من باقی، و شب و روز برقرار،و ستارگان آسمان در پی هم طلوع و غروب می کنند هرگز به چنین کاری دست نمی زنم. اگر اموال از خودم بود، به طور مساوی در میان آنها تقسیم می کردم تا چه رسد به اینکه این اموال، اموال خدا و متعلق به بیت المال است #سیره سیاسی @tarikh_j

قسمت دوم#سیره سیاسی شاخصه:اهتمام به امنيت همگانى :اهل بيت(عليهم السلام) در حكومت خود، در برقرارى امنيت همگانى تلاش مى كردند و زمينه هاى آن را پديد مى آوردند. روایت:على(عليه السلام) برقرارى امنيت را يكى از اهداف تأسيس حكومت خود مى داند و مى فرمايد: «خدايا، تو مى دانى حكومت را كه تأسيس كرديم، نخواستيم با سلطنت طلبان و آنان كه در فكر حكومتند، رقابت كنيم و مال و ثروت زيادى به دست آوريم; مى خواستيم دين را زنده كنيم و اصلاح به وجود آوريم و بندگان مظلوم تو را پناهگاه باشيم. هدف حضرت على(عليه السلام) از تأسيس حكومت، ايجاد امنيت فكرى، مالى و روانى از همه جهت بوده است.نيز مى فرمايد: «سربازان به فرمان خداوند، قلعه هاى محكم مردم، زينت فرمانروايان و باعث عزّت دينند و راه هاى امنيت به اين وسيله تأمين مى شود. (نهج البلاغه، نامه 53 ) همچنين مى فرمايد: «شنيده ام لشكرى از سوى معاويه وارد شهر انبار شده و يكى از آنان گوشواره و خلخال يك زن مسلمان و يك زن غير مسلمان را، كه در پناه اسلام بوده، ربوده است سپس فرمودند:اگر مسلمانى بشنود كه به امنيت لطمه اى وارد شده است، چنانچه از غصه بميرد، نه تنها بر او ملامت نيست، بلكه از نظر من هم شايسته است كه از غصه بميرد. (نهج البلاغه خطبه 95) #سیره_سیاسی @tarikh_j

قسمت سوم#سیره سیاسی شاخصه: رعایت تقیه:تقیّه در لغت به معنای تقوا و پرهیز و نگهبانی لفظی اسلامی است.در اشاره به دورویی پیشگیرانه یا انکار باور و تقید مذهبی در مواجهه با آزار. لفظ دیگری که به این مفهوم اشاره دارد، کتمان در لغت به معنای پوشاندن است. معنای خاص تر دورویی از طریق سکوت یا بی‌توجهی را می‌دهد. تقیه در اصطلاح انجام دادن کاری است که از روی عقیده قلبی نباشد و در دل، غیر از آن باشد .بعضی دیگر گفته‌اند یا به خاطر مصلحت چیزی را به زبان آوردن که در دل، غیر آن باشد.بعضی دیگر گفته‌اند: تقیه بمعنای پرهیز کردن و خودداری کردن و در شرع بمعنای خودداری از اظهار مذهب خویش است در مواردی که ضرر مالی یا جانی یا عرضی متوجه شخصی باشد. (لسان العرب، بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج۱۵، ص۳۷۹،فرهنگ نفیسی؛ علی اکبر نفیسی به نقل از کتاب رساله تقیه ص ۱۳،فرهنگ دهخدا، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ص۸۵۸)امام صادق (علیه السلام) به عبدالله بن زراره فرمود: به پدرت سلام برسان و بگو که عیب‌جویی و نکوهش من نسبت به تو، به دلیل دفاع و صیانت از تو می‌‏باشد؛ زیرا که دشمنان ما نسبت به کسی که محبوب و مقرب ما باشد، از هیچ گونه آزاری فروگذار نکرده، او را در دوستی و نزدیکی به ما سرزنش می‌‏نمایند و آن را که ما نکوهش نماییم، ستایش می‌کنند. چون تو در بین مردم به دوستی و گرایش به ما شهرت پیدا کرده‌‏ای، از این جهت مورد توجه دشمن و سرزنش مردم هستی، خواستم تا با نکوهش تو، مردم، در امر دین، تو را ستایش کنند و افکار دشمنان از تو منصرف گردد؛ زیرا خدای تعالی در کلام مجید می‌‏فرماید: «اما کشتی از آن مستمندانی بود که در دریا کار می‌‏کردند، پس من خواستم معیوبش کنم تا از چشم طمع پادشاه ستمگری که در راهشان بود و تمام کشتی ‏های سالم را به زور می‌‏گرفت، محفوظش دارم این مثل را بفهم، خدای تو را رحمت کند، به درستی که تو در نزد من، از تمام مردم دوست داشتنی‌‏تر و از تمام اصحاب پدرم محبوب‌‏تر هستی. چرا که تو بهترین کشتی دریای بیکران امامت بوده و پشت سرت پادشاه ستمکار غاصبی قرار گرفته که مراقب گذشتن کشتی‌‏های نیکویی است که می خواهد سرنشینانش را از روی ستم در اختیار خود قرار دهد. رحمت خدا در زندگی و حیاتت و (همچنین) رحمت و خشنودی خدا در ممات و مرگت بر تو باد. همانا پسرانت حسن و حسین پیغام تو را به من رساندند، خداوند ایشان را حمایت کند و به سبب نیکویی پدرشان در پناه خود نگاه دارد.( کشى،‏ محمد بن عمر، رجال الکشی‏، ص ۱۳۹) #سیره_سیاسی @tarikh_j

روزی متوکل عباسی از امام هادی پرسیدند فرزند پدر تو در باره عباس ابن عبدالمطلب چه می گوید ؟امام درپاسخ فرمود :ای خلیفه فرزند پدرم درباره شخصی که خداوند اطاعت فرزندانش رابر مردم و اطاعت او رابر فرزندانش واجب کرده جز نیکی چه می تواند بگوید .متوکل هم که پاسخ امام را مطابق میل خود یافت خوشحال شد ویکصد درهم به امام بخشید.(مسعودی مروج الذهب ،ج4 صص11-10) علی ابن جعفر از حلبی نقل می کند در یکی از روز ها که قرار بود امام عسکری به دارالخلافه برود ما در عسکر به انتظار دیدار وی جمع شدیم در این حال از طرف آن حضرت توقیعی رسید :کسی بر من سلام و حتی اشاره هم به طرف من نکند ؛زیرا که در امان نیستید.(الخرائج والجرائح ،راوندی ،ج1، ص425) #سیره @tarikh_j

وقتی خبر هلاکت معاویه به مردم کوفه رسید در مورد یزید به تردید افتادند و احساس خطر نمودند. در این هنگام آن‌ها باخبر شدند که امام حسین (ع) از بیعت با یزید خودداری کرده و به مکه رفته است. از این رو، شیعیان در کوفه در منزل سلیمان بن صرد خزاعی گرد آمدند و درباره هلاکت معاویه سخن گفتند و خدا را به این خاطر سپاس گفتند. آنگاه سلیمان بن صرد گفت: معاویه به هلاکت رسید و حسین (ع) از بیعت کردن با آن قوم خودداری نمود و به مکه رفت و شما شیعیان او و شیعیان پدرش هستید؛ پس چنانچه از خود یقین دارید که او را یاری می‌دهید و با دشمنانش مبارزه می‌کنید، او را خبر کنید؛ و اگر از شکست و ضعف ترس دارید، این مرد را فریب ندهید و جانش را به خطر نیندازید. آنان گفتند: بلکه با دشمنش می‌جنگیم و خود را فدای او می‌کنیم. سپس به امام حسین نامه نوشتند. در دهم تا چهاردهم ماه مبارک رمضان سیل نامه های کوفیان به سمت امام حسین (ع) سرازیر شد. کوفیان در صدد دعوت ایشان به کوفه بودند. متن نامه هایی که بزرگان کوفه و به دنبال آن مردم عادی به سمت امام حسین روانه کردند همگی داری یک مضمون هستند که امام را به کوفه دعوت می‌کنند. @tarikh_j

اولین نامه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ للحسین بن علی علیه السلام من سلیمان بن صرد و المسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد البجلی و حبیب بن مظاهر و شیعته المؤمنین و المسلمین من أهل الکوفه سلام علیک فإنا نحمد إلیک الله الذی لا إله إلا هو أما بعد فالحمد الله الذی قصم عدوک الجبار العنید الذی انتزى على هذه الأمه فابتزها أمرها و غصبها فیئها و تأمر علیها بغیر رضى منها ثم قتل خیارها و استبقى شرارها و جعل مال الله دوله بین جبابرتها و أغنیائها فبعدا له کَما بَعِدَتْ ثَمُودُ إنه لیس علینا إمام فأقبل لعل الله أن یجمعنا بک على الحق و النعمان بن بشیر فی قصر الإماره لسنا نجتمع معه فی جمعه و لا نخرج معه إلى عید و لو قد بلغنا أنک قد أقبلت إلینا أخرجناه حتى نلحقه بالشام إن شاء الله. @tarikh_j

بسم‌الله الرحمن الرحیم به حسین بن علی علیهماالسلام از سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعه بن شداد، حبیب بن مظاهر و شیعیان او از مؤمنان و مسلمانان کوفه..درود بر تو و ما با تو سپاس می‌گوییم خدایی را که جز او خدایی نیست. امّا بعد، سپاس خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش تو را در هم شکست، آنکه بر این امّت حمله کرد و خلافت را به یغما برد و اموال امّت را غصب کرد و بدون رضایت آن‌ها فرمانروایی آن‌ها را به دست گرفت، آنگاه نیکان آن‌ها را کشت و اشرار را ابقا کرد و مال خدا را میان ستمکاران و ثروتمندان قرار داد. پس دور باد از رحمت خداوند همچنان که قوم ثمود از رحمت خداوند دور ماندند.همانا امامی بر ما نیست، پس به سوی ما بیا شاید که خداوند ما را به‌وسیله تو بر حق گردآورد و نعمان بن بشیر در کاخ امارت است و ما نه در جمعه‌ها با او نماز می‌خوانیم و نه در عید با او بیرون می‌رویم؛ و هرگاه به ما خبر رسد که تو به سوی ما آمده‌ای، ما او را از شهر بیرون می‌کنیم تا اینکه او را به شام روانه سازیم، ان شاء الله.» @tarikh_j

نامه دوم دو روز پس از فرستادن نامه اول، مردم کوفه قیس بن مسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبداللّه ارحبی و عماره بن عبد سلولی را به همراه صد و پنجاه نامه نزد امام حسین (ع) فرستادند. برخی از این نامه‌ها تنها از سوی یک نفر نوشته شده بود و برخی دیگر از سوی دو نفر یا چهار نفر بود. قیس بن مسّهر صیداوی، عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی و عماره بن عبد السّلولی همراه با ۵۰ نامه از بزرگان کوفه روز دوازدهم ماه مبارک رمضان به مکه رسیدند. نامه سوم دو روز پس از آن نیز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبداللّه حنفی را به سوی آن حضرت روانه کردند و با آنان نامه‌ای برای امام حسین (ع) فرستادند که در آن آمده: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ شِیعَتِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُسْلِمِینَ أَمَّا بَعْدُ فَحَیَّهَلَا فَإِنَّ النَّاسَ یَنْتَظِرُونَکَ لَا رَأْیَ لَهُمْ غَیْرُکَ فَالْعَجَلَ الْعَجَلَ ثُمَّ الْعَجَلَ الْعَجَلَ وَ السَّلَامُ. بسم‌الله الرحمن الرحیم «نامه‌ای است به حسین بن علی از سوی شیعیان او از مؤمنان و مسلمانان. امّا بعد، بشتاب زیرا که مردم منتظر شما هستند و همه بر شما اتفاق نظر دارند، پس بشتاب بشتاب! و باز بشتاب بشتاب! والسلام.» منبع: ارشاد مفید ص332-333-ص35 اخبارالطوال ص 231 تاریخ طبری ج4ص262 این شهر آشوب مناقب ج4ص97 تنظیم :صدیقه آقاسی @tarikh_j