در عصر امام هادی و #امام_حسن_عسکری علیهما السلام به دلیل گسترش تفکرات انحرافی در گرایش‏های اعتقادی و بحث‏های علمی که از برخورد میان مکتب ‏های کلامی و تحولات فرهنگی مختلف ناشی شده بود دوران امامت این دو امام بزرگوار از ویژگی های خاصی برخوردار است. در این دوران، مکاتب عقیدتی گوناگونی چون #معتزله و #اشاعره گسترش یافته و پراکندگی آرای متفاوتی در سطح فرهنگی جامعه پدید آمده بود. مباحثی چون #جبر و تفویض، ممکن یا ناممکن بودن رؤیت خداوند، تجسیم و مباحثی از این قبیل، افکار عمومی جامعه را دست‏ خوش خود قرار داده بود و در محافل علمی نیز باعث ایجاد تردید شده بود. سرچشمه این تحولات فکری را می توان در رویکرد دولت عباسی به مسائل علمی و فرهنگی و همچنین هجوم فلسفه و کلام ملت های دیگر به سوی جامعه اسلامی خلاصه کرد. دستگاه حکومتی، کتاب‏های علمی دانشمندان ملل دیگر را به عربی ترجمه می‏کرد و در اختیار مسلمانان قرار می داد. این روند از زمان مأمون آغاز شد و به تدریج ادامه یافت و به اوج خود رسید. وی تلاش فراوانی در ترجمه کتاب‏های دیگر ملل، به ویژه یونان داشت. #جرجی_زیدان در این باره می‏نویسد: #مأمون هم‏ وزن کتاب‏های ترجمه شده طلا می‏داد و به قدری به ترجمه کتابها توجه داشت که روی هر کتابی که به نام او ترجمه می‏شد، از خود علامتی می‏گذاشت و مردم را به خواندن و فرا گرفتن آن علوم تشویق می‏کرد. با دانشمندان خلوت می‏نمود و از معاشرت با آنان لذت می‏برد». (جرجی زیدان، 1333: 216/3) عباسیان لحظه‏ ای دانشمندان غیرمسلمان را از خود دور نمی‏کردند. متوکل و مهتدی، دانشمندان را بر تخت می‏نشاندند و با آنان شراب می‏نوشیدند و امیران و وزیران خود را در برابر آنها ایستاده نگه می‏داشتند، به گونه‏ ای که هیچ بزرگی در مقابل آنها حق نشستن نداشت. (همان: 237) به خوبی آشکار است که این احترام بیش از حد و صرف آن همه بودجه‏ های هنگفت از بیت المال مسلمین، صرفا جهت دانش پروری و علم دوستی نبوده است. آنان با جمع آوری کتاب‏های علمی گوناگون جایگاه مناسبی را در ایجاد و گسترش فرقه های منحرف کلامی- اعتقادی و سیاسی-اجتماعی فراهم آوردند که اهداف مشخص و از پیش تعیین شده‏ ای را در این موضوع دنبال میکردند. #امام_حسن_عسکری تنظیم: مهسااسدبیگی ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @tarikh_j