#معرفی_کتاب این کتاب، جلد چهل‌ام از مجموعهٔ با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ، کتابی است که با زبان فارسی به پژوهشی تاریخی در مورد نحوه رفتار پیامبر خاتم (ص) و چگونگی برخورد ایشان با پیروان سایر مکاتب دینی و اهل کتاب می‌پردازد. این کتاب اثر حیدر علی میمنه است و انتشارات کتاب طه‏ وابسته به مؤسسه فرهنگی طه نشر آن را به عهده داشته‌‌ است.[۱] موضوع سیره، سیره فردی، سیره اجتماعی، پیامبر خاتم (ص) ناشر انتشارات کتاب طه‏ تنظیم: مریم صفری @tarikh_j

فرهنگ سازی و انقلاب فرهنگی در سیره پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نویسنده: توحیدی منش، جواد؛ شهریور و مهر 1396 - شماره 218-7 صفحه - از 8 تا 14) "پیامبر اسلام با درک این مهم، برای تحقق فرهنگ‌سازی اسلامی، از تمام توان و ظرفیت موجود در اجتماع آن زمان استفاده کرد؛ یعنی هم از نمادهای فرهنگی بهره برد و هم افراد و گروه‌های مختلف را به کار گرفت و گام‌‌به‌گام به سوی تحول و تغییر در فرهنگ و آداب اعراب پیش رفت تا اینکه توانست در مدتی اندک، فرهنگ ناب الهی را جایگزین فرهنگ غلط و متعصبانۀ جاهلی کند. آن حضرت آیات نورانی این کتاب آسمانی را به عنوان معیار و شاخص فرهنگ اسلام معرفی کرد و باور و اعتقاد مردم را با آن آیات پیوند داد و از این طریق مردم سرزمین حجاز را برای پذیرش اصلاحات فرهنگی و تحول آماده کرد؛ زیرا قرآن مجموعۀ‌ جامعی است که مباحث اعتقادی، مسائل شرعی و احکامی، هنجارها و ارزشهای اخلاقی و تکالیف فردی و اجتماعی را در بر دارد. «واقدی» در طبقات‌الکبری نقل می‌کند: «عبدالله بن ام مکتوم» بعد از جنگ بدر همراه «مصعب بن عمیر»،" مصعب بن عمیر جوانی خوش سیما و خوش صدا بود که پیامبر وی را برای ترویج و تبلیغ قرآن به نقاط مختلف اعزام می‌کرد. " هجرت عده‌ای از مسلمانان به سرزمین حبشه به سرپرستی جناب «جعفر بن ابی‌طالب» یکی دیگر از فعالیتهایی بود که به دستور پیامبرشکل گرفت و سبب شد تا از این طریق، آوازۀ فرهنگ اسلامی به گوش مردم مناطق دور برسد و زمینة تبلیغ و ترویج آن فراهم شود." لینک کوتاه : http://noo.rs/zS9lU #سیره_فرهنگی #اهلبیت تنظیم: زهرا حسینی @tarikh_j

بازخوانی سیره فرهنگی امام حسن مجتبی (علیه السلام) در کتب اربعه شیعه نویسنده: کاوند، محمد؛ بهار 1396 - شماره 29 -33صفحه - از 49 تا 81 چکیده و کلیدواژه مقالات مرتبط پیشنهاد دیگران احادیث مراجع استنادات چکیده: در کتب اربعه شیعه، ابعاد مختلفی از سیره امام مجتبی(علیه السلام) وبه ویژه بعد فرهنگی انعکاس یافته است. برای بررسی این مطلب ابتدا به توضیح مفاهیمی از قبیل سیره، امام، کتب اربعه و شیعه پرداخته شده است، سپس کتب اربعه، مولفین آن‌ها و میزان پردازش به سیره فرهنگی امام بررسی شده است و در ادامه سیره فرهنگی امام مجتبی(علیه السلام)آمده است. این مقاله با بازخوانی روایات کتب اربعه به دنبال برداشتی صحیح و منطقی از سیره فرهنگی امام حسن(علیه السلام)هست. نتایجی که به دست آمده نشان می‌دهد که هرچند محتوای کتب مذکور فقهی بوده و بیانگر احکام هستند، اما روایاتی در باب سیره فرهنگی امام مجتبی(علیه السلام) وارد شده که به خوبی منش حضرت را نشان می‌دهد و یک الگوی زیبا از رفتار دینی، به نمایش می‌گذارد. نوع روش این پژوهش؛ توصیفی ـ تحلیلی است که ابتدا با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه‌ای از فیش‌های تحقیقاتی مناسب استفاده شده و در نهایت سعی شد پژوهش مناسبی شکل گیرد. مهم‌ترین نتایج به‌دست‌آمده عبارت‌اند از: 1. تصویر ارائه‌شده در کتب مذکور با تصویری که در کتب تاریخی و منابع اهل سنت مطرح‌شده بسیار متفاوت هستند. در منابع آنان به سراغ مباحث سیاسی و صلح با معاویه رفته‌اند اما در کتب اربعه به سیره امام(علیه السلام) پرداخته و بعد اخلاقی و فرهنگی را منعکس کرده‌اند. 2. نکته مهم این است که محتوای کتب اربعه حاصل تهذیب و جمع‌بندی اصول شانزده‌گانه و اصول اربعمائه معروف است که عمده مطالب آن‌ها در باب احکام فقهی و موعظه هست و لذا در مورد سیره اهل‌بیت: روایات کمتری دارا هستند. 3. با بررسی‌هایی که در کتب اربعه صورت گرفت مشخص شد که این کتب به سیره امام حسن(علیه السلام) پرداخته‌اند. 4. کتب اربعه بیشتر سیره فرهنگی امام مجتبی(علیه السلام) را منعکس کرده‌اند. لینک کوتاه: http://noo.rs/pBtku #سیره_فرهنگی #اهلبیت تنظیم: زهرا حسینی @tarikh_j

واکاوی سیاست گذاری فرهنگی در سیره امام رضا علیه السلام نویسنده: جهانگیر فیض آبادی، احمد؛ فرخی، میثم؛ تابستان 1395 - شماره 14 علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC 22صفحه - از 7 تا 28) وجود مسائل فرهنگی در دوران امامت حضرت رضا(ع)، لزوم بازنگری در فرهنگ اسلامی به ویژه فرهنگ تشیع را اقتضا می کرد. در این راستا ایشان با روشنگری و استفاده از زمینه های موجود توانسته اند با انجام فعالیت های فرهنگی گسترده به حل این مسائل بپردازند و نظام فرهنگی جامعه شیعه را مدیریت کنند. هدف این مقاله پاسخ به این پرسش است که با توجه به رویکرد سیاست گذاری فرهنگی چه مسائل فرهنگی ای در عصر امام رضا(ع) وجود داشته و ایشان چه اقداماتی را برای حل مسائل انجام دادند؟ با بررسی منابع، گردآوری و پردازش اطلاعات به شیوه توصیفی تحلیلی، یافته های پژوهش حاکی از این است که مسائل فرهنگی زمان امامت ایشان شامل موضوعاتی مانند در خطر بودن رهبری شیعی، انحرافات عقیدتی در نهضت ترجمه، ظهور و بروز ادیان و فرقه های گوناگون، شایعات و دروغ پراکنی علیه اهل بیت(ع)، تحریف و جعل احادیث و فریب و نیرنگ حکومت است که ایشان با مجموعه اقدامات سیاستی مانند اعلام صریح و آشکار رهبری شیعه، تربیت شاگردان نخبه، تشکیل جلسات علمی دینی، مناظرات علمی، سفرهای تبلیغی، احیای سنت نبوی، تبیین احادیث صحیح و لعن جاعلان، لعن و تکفیر برخی از فرقه ها، توسعه همه جانبه علوم، گسترش مذهب تشیع، ، خنثی کردن توطئه های فریبکارانه حکومت، به مسائل مذکور پاسخ داده اند و سیاست گذاری فرهنگی ایشان را شکل گرفته است. لینک کوتاه: http://noo.rs/MnjPt #سیره_فرهنگی #اهلبیت تنظیم: زهرا حسینی @tarikh_j

تحلیل سیره علمی و فر هنگی امام جواد (علیه السلام) نویسنده: هادی منش، ابوالفضل؛ اسفند 1397 فروردین 1398 - شماره 237 -10صفحه - از 11 تا 20 در یکی از این مناظرات، در مجلسی که امام جواد( و یحیی بن اکثم و گروه زیادی از مردم نزد مأمون حضور داشتند، یحیی از امام پرسید: روایت شده که جبرئیل نزد پیامبر( آمد و عرض کرد: ای محمد! خدا به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من از ابوبکر راضی هستم، از او بپرس آیا او هم از من راضی است؟ امام فرمودند: من منکر فضیلت ابوبکر نیستم؛ ولی کسی که این خبر را نقل می‌کند، باید سخن رسول الله( را در نظر بگیرد که فرمودند: دروغگویان بر من زیاد شده‌اند و پس از من نیز بسیار خواهند بود. » خداوند از فرشتگان و انسانها رسولانی را بر می‌گزیند، پس چطور ممکن است نبوت از کسانی که خداوند آنان را برگزیده است، به کسانی که [در بخشی از زندگی خود] شرک ورزیده‌اند، منتقل شود؟ یحیی هشتمین بار گفت: از پیامبر( روایت شده: اگر عذاب الهی نازل شود، کسی جز عمر نجات نمی‌یابد. نام اصحاب و شاگردان امام جواد( در منابع کهن رجالی شیعه به طور منظم یک جا نیامده؛ اما‌ شیخ طوسی( در کتاب رجال خود نام 117 نفر از شاگردان ایشان را شمرده است که از این میان، 37 نفر ایرانی بودند. عبدالله بن صلت قمی می‌گوید: در یکی از روزهای آخر عمر امام جواد( نزد آن حضرت رفتم و شنیدم که امام از یاران با وفایش یاد می‌کرد و می‌فرمود: خدا از سوی من به صفوان بن یحیی، محمد بن سنان، و زکریا بن آدم پاداش خیر دهد؛ زیرا اینان به من وفادار بودند و من از آنها راضی هستم، خداوند نیز از آنها راضی باشد که آنان هرگز با من و پدرم مخالفت نکردند. لینک کوتاه: http://noo.rs/rCHeZ #سیره_فرهنگی #اهلبیت تنظیم: زهرا حسینی @tarikh_j

قسمت اول#سیره فرهنگی اصل اگاه سازی همه مردم با هر دینی اهلبیت علاوه بر تبیین منطقی دیدگاه خود، زمینه پرسش و گفت و گو با ادیان دیگر مکاتب و ادیان را پدید می اوردند و به آنان اجازه میدادند تا هر سوالی در مورد دین است را بپرسند. ☘حضرت علی ع بارها میشد که میفرمودند: سلونی قبل ان تفقدونی یک بار که حضرت این سخن را بیان فرمودند شخصی بلند شد و گفت ای کسی که چیزی را ادعا میکنی و نمیفهمی من از تو سوال میکنم. اصحاب به چهره فرد نگاه کردند و دیدند از مسلمانان نبود گویا از یهودیان بود خواستند او را به خاطر جسارتش تنبیه نمایند حضرت فرمود: بنشینید با عصبانیت نمیشود دین خدا را به پا کردو برهان خدا با خشم ظاهر نمیشود، سپس به آن مرد رو کرده و فرمودند: به هر زبانی که میخواهی سوال کن او هم چندین سوال را کرد و حضرت پاسخ گفتن و او در اخر ایمان اورد و مسلمان شد.(المحتضر،ص۱۵۸_۱۶۰ حدیث ۱۶۸) #سیره_فرهنگی #اهلبیت @tarikh_j

قسمت دوم#سیره فرهنگی اصل اموزش و تعلیم همگان اهلبیت علیهم السلام برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی اخلاقی انسان ها، آنان را به تعیلم و تعلم فرامیخواندند. ☘کتاب رجال شیخ طوسی آمار نسبتا خوبی از شاگردان و راویان حدیث اهلبیت (ع) ارایه داده است راویانی که از رسول خدا روایت نقل کرده اند۴۶۸ نفر، از امیرالمومنان۴۴۹ نفر، امام باقر ع ۴۶۸ نفر ، امام صادق ع۳۴۲۵ نفر، امام کاظم ع ۲۷۳ نفر و امام رضا ع ۳۱۹ نفر است.(رجال طوسی ص۵۷ _ ۳۵۱) به هر میزان زمینه اجتماعی و سیاسی برای اهلبیت ع فراهم بود، انان توانستند شاگردان بیشتری را تربیت کنند. و البته طول دوران امامت نیز در این امر موثر بوده است علاوه بر تعلیم همه مشتاقان علوم، برای پرورش شاگردان مستعد اهمیت ویژه ای قایل بودند به عنوان نمونه امام علی ع شاگرد پیامبر اکرم بود و حضرت میفرمودند:(وقتی از پیامبر میپرسیدم پاسخ میدادند و هرگاه سکوت میکردم به من اموزش میدادند. (امالی شیخ صدوق، ص۲۴۳) #سیره_فرهنگی #اهلبیت @tarikh_j

زندگی نامه شیخ بهائی ☘بهاءالدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شمس الدین محمد بن علی بن حسین بن محمد بن صالح حارثی همدانی عاملی جبعی، معروف به شیخ ‌بهایی در سال ۹۵۳ ه.ق در بعلبک از توابع جبل عامل در یک خاندان علم و دانش که تبار و نسب خود را به حارث همدانی یکی از یاران مخلص امام علی علیه السلام می رسانند، پا به عرصه حیات نهاد. ☘پدر عالیقدر او، عالم بزرگوار، شیخ حسین فرزند عبدالصمد حارثی (متوفی ۹۸۴ ه.ق)، یکی از شاگردان مبرز فقیه نامدار شیعه، مرحوم شهید ثانی (مستشهد ۹۶۶ ه.ق) است. او که خود صاحب نظر بوده و کتبی در فقه و اصول و علوم متداول عصر خود داشته است، پس از شهادت شهید ثانی در ایام جوانی، در اثر سختگیری ها و کارشکنی هایی که در امور شیعه در جبل عامل پیش آمده بود، به ایران منتقل گردید و در اصفهان ساکن شد. شیخ بهائی در این هنگام ۱۳ سال سن داشت. بعد از سه سال اقامت در اصفهان ، شاه طهماسب به توصیه و تأکید شیخ علی منشار، عزّالدین حسین را به قزوین دعوت کرد و منصب شیخ الاسلامی این شهر را به او اعطا نمود و شیخ بهائی نیز همراه پدرش به قزوین آمد و برای مدتی در آنجا اقامت کرد، و به تحصیل علوم مختلف پرداخت. بعدها پدرش برای مدتی شیخ الاسلام هرات شد، اما وی در قزوین ماند. شیخ بهائی پس از مرگ پدرش در ۹۸۴ در بحرین، به امر شاه طهماسب به هرات رفت و به جای او به شیخ الاسلامی هرات منصوب شد؛ این اولین منصب رسمی وی بود. احتمالاً مدت شیخ الاسلامی وی در هرات بسیار کوتاه بوده است ، زیرا پس از وفات پدر همسرش ، شیخ علی منشار در همان سال شیخ الاسلام اصفهان شد. تنظیم: صدیقه آقاسی @tarikh_j

همچنین از آنجا که شاه عباس در ۹۹۶ به حکومت رسید، شیخ الاسلامی او در اصفهان برخلاف مشهور به امر شاه عباس نبود، بلکه شاه اسماعیل ثانی (حک : ۹۸۴ـ ۹۸۵) یا سلطان محمد خدابنده (حک : ۹۸۵ـ ۹۹۵) او را منصوب کرده بودند. احتمال دارد که وی در زمان شاه عباس نیز شیخ الاسلام اصفهان شده باشد. شیخ بهائی پس از مدتی، به شوق سفر حج، از شیخ الاسلامی کناره گرفت و مسافرت طولانی خود را آغاز کرد و در ۱۰۲۵ به اصفهان بازگشت و از آن پس تا آخر عمر ملازم شاه عباس بود. وی در این سفر، به عراق و حلب، شام و مصر و سراندیب، حجاز و بیت المقدّس رفته و در سیاحت خود به مصاحبت بسیاری از علما و اکابر صوفیه نائل شده است . بهائی در سفرهای خود، ناشناس و در کسوت فقر و درویشی سیر کرده و با ارباب ادیان و مذاهب اسلامی به بحث و احتجاج پرداخته و در بعضی موارد تقیّه می کرده است. از سفرهای مهم و تاریخی بهائی ، سفر پیاده او به مشهد به همراه شاه عباس است. در ۲۵ ذیحجة ۱۰۰۸، شاه عباس به شکرانة فتح خراسان ، پیاده از طوس به مشهد رفت . سه سال بعد در ۱۰۱۰ نیز به موجب نذری که داشت به همین کیفیّت از اصفهان به مشهد رفت و سه ماه در آنجا ماند. احتمالاً بهائی در هر دو سفر شاه عباس همراه او بوده است. شیخ بهایی در اثر ذکاوت و استعداد فطری که داشت، با بهره گیری از پدر و محیط علمی و فضیلتی اصفهان توانست در علوم و دانش های متداول عصر تبحری بدست آورد، تا آن جا که برخی در توصیف او گفته اند: علامه جهان بشر و مجدد دین در قرن حادی عشر (قرن ۱۱) که ریاست مذهب و ملت به او منتهی گردید، در علوم و فنون اسلامی فنی وجود نداشته باشد که او را در آن بهره ای نباشد. شیخ بهائی محضر اساتید متعدد در رشته های مختلف را درک کرده، و به علاوه دارای استعداد و ذوقی سرشار بوده است، مردی جامع بوده و تالیفات متنوعی دارد. او هم ادیب بوده و هم شاعر و هم فیلسوف و هم ریاضی دان و هم فقیه و هم مفسر و از طب نیز بی بهره نبوده است. او اولین کسی است که یک دوره فقه غیراستدلالی به صورت رساله عملیه به زبان فارسی نوشت. آن کتاب همان است که به نام جامع عباسی معروف است. شیخ بهایی در زمینه های مختلف اطلاعات و آگاهی دارد و همین آگاهی و وسعت معلومات، نوعی جاذبیت به آثار او بخشیده است که از میان انبوه آثار گذشتگان، کتاب ها و تالیفات او را به صورت کتاب روز و مورد علاقه درآورده است. فی المثل در کتاب اربعین که یک کتاب حدیثی و فقهی است، از مسائل ریاضی و هیات نیز استفاده کرده است، و مسائل آن ها را به صورت روشن و ملموس در اختیار خواننده قرار داده است. او از محضر بزرگان و دانشمندان متعددی کسب علم نموده است بنا به قول صاحب تاریخ عالم آرای عباسی، تفسیر و حدیث و ادبیات عرب را از پدر، حکمت و کلام و بعضی علوم معقول را از ملا عبدالله مدرس یزدی، صاحب حاشیه ملا عبدالله، و ریاضیات را از ملا علی مذهب و ملا افضل قاضی مدرس و ملا محمدباقر بن زین العابدین یزدی، صاحب کتاب مطالع الانوار، و طب را از حکیم عمادالدین محمود، و به قول صاحب روضات الجنات، صحیح بخاری را نزد محمد بن عبداللطیف مقدسی آموخته است. تنظیم: صدیقه آقاسی @tarikh_j

وفات شیخ بهایی در مورد تاریخ وفات شیخ بهایی اقوال گوناگون وجود دارد. به طور کلی آن چه از این اقوال برمی آید، وفات شیخ در دوازدهم شوال سال ۱۰۳۰ یا ۱۰۳۱ هجری قمری اتفاق افتاده است و چون صاحب تاریخ عالم آرای عباسی که نظرش معتبرتر از دیگران است، و همچنین کتاب تنبیهات که تالیف خود را چند ماه بعد از آن واقعه نوشته است، سال ۱۰۳۰ را ذکر کرده اند، از این رو گفته کسانی که وفات شیخ را در این سال نوشته اند، صحیح تر به نظر می رسد. در این صورت وفات شیخ در دوازدهم ماه شوال سال ۱۰۳۰ ه.ق در شهر اصفهان روی داده است. در قبر شیخ و آینه کاری آن شرح حالی به اجمال علامه مرحوم حاجی میرزا علی‌اکبر نوقانی مشهدی نگاشته که عین همان را نقل می کنیم: این شعر را شیخ بهائی گفت و دستور داد در آستان قدس بنویسند. ان جئت اقص قصة الشوق الیک * ان جئت الی الطوس فبا الله علیک قبل عنی ضریح مولای و قل * قد مات بهائیک بالشوق الیک شیخ بهایی دارای قبری نورانی است که از آینه و مرمر بنا شده است و شیخ خبر داده که قبر من نورانی خواهد شد و این از همان حسن نیت و ارادت او به مقام شامخ امام رضا علیه السلام که پس از چندین صد سال قبر او را مانند قطعه ی بلور روشن نمودند. دور قبرش صندوق برنجی داشته که در اطراف آن این اشعار نوشته شده است: شد از فراق تو جانا قد کشیده خمیده * هزار خار مغیلان به پای دیده خلیده شب گذشته بیاد تو مردمان دو چشمم * هزار غوطه به خون خورد تا سفیده دمیده بشور زار بود بیشتر چراگه آهو * بحیرتم که غزالم چرا ز دیده رمیده ای خاک تیره دلبر ما را نگاه دار * این نور چشم ماست که در بر گرفته تنظیم: صدیقه آقاسی @tarikh_j

بعضی از شاگردان شیخ بهایی عبارتند: ۱- صدرالدین محمد ابراهیم شیرازی، معروف به ملاصدرا، فیلسوف معروف.۲- ملا محمدمحسن بن مرتضی بن محمود، معروف به فیض کاشانی، صاحب تفسیر صافی.۳- ملا عزالدین فراهانی مشهور به علینقی کمره ای، شاعر معروف قرن یازدهم.۴- ملا محمدباقر بن محمد مؤمن خراسانی، معروف به محقق شیخ الاسلام.۵- شیخ جواد بغدادی، مشهور به فاضل جواد، صاحب شرح خلاصه الحساب و زبده فی الاصول.۶- ملا محمدتقی بن مقصود علی مجلسی، صاحب روضه المتقین (م ۱۰۷۰).۷- سید عزالدین حسینی کرکی عاملی، مشهور به مجتهد مفتی اصفهانی. ☘🍀منابع عقيقی بخشايشی، تلخيص از كتاب فقهای نامدار شيعه، صفحه 209.دانشنامه جهان اسلام، مدخل "شیخ بهایی" از محمدهانی ملا زاده. تنظیم: صدیقه آقاسی @tarikh_j

#زندگینامه سید روح‌الله مصطفوی ملقب به امام خمینی (1281- 1368 ه.ش.) فقیه، عارف، فیلسوف، مرجع تقلید، رهبر انقلاب اسلامی ایران و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بودند. ایشان به اصل ولایت فقیه در جامعه اسلامی و در زمان غیبت امام معصوم(ع) اعتقاد داشتند و بنا بر این اصل مبارزه با ظلم و تلاش برای برپایی نظام جمهوری اسلامی با حاکمیت ولی فقیه را از تکالیف مهم مسلمانان می دانستند. بنابراین نظام شاهنشاهی را نظام استبدادی دانسته و مبارزه علیه رژیم محمد رضا پهلوی شاه ایران  را آغاز کردند. از سال 1340 ه. ش. به بعد با تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی این مبارزه جدی شد و در سال 1342 ه. ش. با دستگیری امام خمینی به قیام پانزده خرداد 1342ه.ش. منجر شد. مواضع سرسختانه امام خمینی علیه لایحه کاپیتولاسیون در سال 1343ه. ش. سبب شد که رژیم شاه ایشان را به ترکیه و پس از آن به نجف تبعید کند. تبعید امام خمینی نه تنها حرکت انقلاب اسلامی را متوقف نکرد بلکه امام خمینی در تبعید نیز به روشنگری مردم نسبت به جنایت های رژیم پرداخت و با اوج گیری اعتراضات در سال های 1356 الی 1357ه. ش. سرانجام در 22 بهمن 1357 انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید. بعد از پیروزی، امام خمینی مردم را دعوت به شرکت در انتخابات نظام جمهوری اسلامی ایران کرد و و با رای 98 درصدی مردم این نظام را بنیان گذارد. از ایشان بیش از چهل عنوان کتاب و هزاران سند مکتوب و غیر مکتوب (تالیفات - تقریرات) در زمینه‌های مختلف فقهی، اخلاقی، عرفانی، سیاسی و ... ، مجموعه اشعار و تقریرات درس های ایشان که توسط شاگردانش گردآوری شده‌اند، به یادگار باقی مانده است. @tarik

#ارتحال سیر بیماری امام خمینی از روز اول خرداد ماه سال 1368 ه. ش. به طور جدی آغاز شد و تیم پزشکان تصمیم به جراحی دستگاه گوارش ایشان گرفتند. پس از عمل جراحی بیماری درمان نشد و سرانجام امام خمینی در ساعت 20/22 روز شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1368 به ملکوت اعلا پیوست. روز چهاردهم خرداد 1368، مجلس خبرگان رهبری، تشکیل گردید و پس از قرائت وصیتنامه امام خمینی توسط حضرت آیت ‏الله خامنه‏ ای که دو ساعت و نیم طول کشید، بحث و تبادل نظر برای تعیین جانشین امام خمینی و رهبر انقلاب اسلامی آغاز شد و پس از چندین ساعت، سرانجام حضرت آیت ‏الله‏ خامنه ‏ای (رئیس جمهور وقت) به اتفاق آرا برای این رسالت خطیر برگزیده شد. وداع مردم با امام خمینی در روز و شب پانزدهم خرداد 1368، با حضور میلیون ها نفر از مردم تهران و سوگوارانی که از شهرها و روستاها آمده بودند، در محل مصلای امام خمینی برگزار شد. هیچ اثری از تشریفات بی‏ روح مرسوم در مراسم رسمی نبود. همه چیز بسیجی و مردمی و عاشقانه بود. در نخستین ساعت بامدادِ شانزده خرداد، میلیونها تن به امامت آیت‏ الله‏ العظمی گلپایگانی (ره) با چشمانی اشکبار بر پیکر امام نماز گزاردند. مراسم تشییع امام خمینی از مصلی تا مرقد امام خمینی در جنب بهشت زهرا ـ مزار شهیدان انقلاب اسلامی ـ که به حرم امام خمینی مشهور است، با احساسات غیر قابل کنترل مردم برگزار شد و پیکر مطهر امام خمینی به خاک سپرده شد. تنظیم: سیده زهرا محمدی @tarikh_j

قسمت سوم#سیره فرهنگی اصل گفتمان قرآنی: ☘یکی از اصولی فرهنگی حاکم بر سیره اهلبیت گفتمان با آیات قرآن است. به عنوان نمونه در سیره امام کاظم ع است که امام در ذیل توصیه به یکی از اصحاب خاص خویش به نام هشام بن حکم، درباره اهمیت عقل و به کارگیری این ابزار مهم در جهت دست رسی به فرهنگ درست دینی برای همه افراد جامعه، نکات بسیار سودمندی را از قرآن کریم یادآور شدند. هشام بن حکم می گوید: ابوالحسن موسی بن جعفر (علیهما السلام) به من فرمودند: ای هشام، به راستی خدای تعالی اهل عقل و فهم را در کتاب خود مژده داده و فرموده: «مژده ده به آن بنده هایم که به سخن گوش نمایند و بهترِ آن را پیروی کنند؛ آنان کسانی هستند که هم خدایشان رهبری کرده و هم صاحب دلانند.» ای هشام، به راستی خداوند حجت ها را به واسطه عقول بر مردم تمام کرده و پیغمبران را به وسیله بیان یاری نموده و با دلیل به ربوبیت خود ره نموده. 🍀پیام حضرت خطاب به هشام، برای همه بشر به عنوان یک راهبرد عملی درست برای جامعه آن روز با آن وضعیت و امروز با این موقعیت است. امام در واقع دنبال ترسیم شیوه ای مناسب برای برون رفت جامعه از معضل هجوم افکار، اندیشه ها و عقاید جدید و در صدد تذکر به جامعه شیعه و تأکید بر به کارگیری ابزار عقل به عنوان پیامبر باطنی برای مواجهه با شبهات مختلف موجود در جامعه بودند. (كلينى، همان، كتاب عقل و جهل، حديث 12) #سیره_فرهنگی #اهلبیت @tarikh_j

قسمت چهارم#سیره فرهنگی اصل بازگشت به سنت نبوی: یکی از اصول فرهنگی اهلبیت ع به تناسب موقعیت زمانی و سیاسی خود، بازگشت مردم و حکومت به سیره و سنت رسول خدا ص بود. ☘با توجه به شواهد تاریخی نشان میدهد که زندگی خلفای عباسی در زمان امام رضا ع هیچ گونه شباهتی به زندگی و سنت پیامبر ص نداشته است. موسیقی و شرای خواری که مخالف سنت رسول خداست، در خلافت عباسیا رواج داشت. روایاتی از حضرت رضا ع نیز موجود است که انحراف از سنت نبوی را تایید میکند و حضرت تلاش میکردند تا جامعه به سمت سنت نبوی بازگردد. ☘به عنوان نمونه: مامون دستور داد تا حضرت رضا ع نماز هید را بخوانند. امام رضا ع ابتدا نپذیرفتن، ولی چون مامون اصرار کرد ایشان فرمودند به شرطی نماز میخوانند که اجازه دهند به شیوه رسول خدا ص و علی ع نماز بخوانند. (الارشاد، ج۲، ص ۲۵۶) ☘یا اینکه، (... مامون دستور داد پسرش عباس اولین کسی باشد که با امام رضا ع به عنوان ولیعهد بیعت میکند. امام ع دست خود را طوری بلند کرد که پشت دست آن جناب مقابل صورت خودش و کف دست رو به مردم بود. مامون گفت دست خود را برای بیعت بگشایید. فرمود: پیغمبر اکرم ص اینچنین بیعت میکرد و مردم بیعت کردند و دست حضرت رضا ع بالای دست آنها بود) (بحار الانوارج۴۹، ص۱۴۶) #سیره_فرهنگی #اهلبیت @tarikh_j.

مدرسه فیضیه @tarikh_j

مدرسه فِیضیّه از مدارس مشهور حوزه علمیه قم که در کنار حرم حضرت معصومه قرار دارد. قبل از توسعه حوزه علمیه قم و در سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۰ش این مدرسه کانون اجتماع طلاب و استادان حوزه قم به شمار می‌آمد. عالمان و مجتهدان بسیاری ساکن این مدرسه بوده و در آن تحصیل و یا تدریس داشتند.این مدرسه یکبار در سال ۱۳۴۲ ش از سوی ماموران امنیتی نظام سلطنتی پهلوی مورد حمله قرار گرفت. سخنرانی معروف آیت الله خمینی در ۱۳ خرداد سال ۱۳۴۲ش که منجر به قیام ۱۵ خرداد شد در همین مدرسه بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز برخی از دیدارها و سخنرانی‌های ایشان در حیاط این مدرسه برگزار می‌شد. مدرسه فیضیه در شمال صحن عتیق حرم حضرت معصومه قرار دارد و با توجه به کتیبه سردر ایوان جنوبی آن، به شاه طهماسب صفوی منسوب است. بنای فعلی آن در سال ۱۲۱۳ و ۱۲۱۴ق.، توسط فتحعلی شاه ساخته شد. در سال‌های دهه ۱۳۷۰ش، زیرزمینی در وسط این مدرسه ساخته و کتابخانه آن نیز به صورت کلی تجدید بنا شد و توسعه یافت. این مدرسه به دلیل هم‌جواری با مسجد اعظم و مدرسه دارالشفاء به نوعی، کانون مرکزی حوزه علمیه قم به شمار می‌رود و بخشی از مهم‌ترین درس‌های حوزه قم و نیز اجتماعات حوزوی در این مدرسه برقرار می‌شود. مدرسه فیضیه و مدرسه دارالشفاء از جمله مدارس مهم علمی شهر قم است که در دوره صفویه تاسیس شد. البته تاسیس مدرسه فیضیه، قبل از مدرسه دارالشفا بوده است و به واسطه مجاورت با حرم حضرت معصومه، مزیت خاصی یافته است. منبع:دانشنامه معماری مدخل فیضیه تنظیم:فاطمه میری طایفه فرد @tarikh_j

بنای اولیه مدرسه مربوط به دوران صفوی است. در این زمان مدرسه از صحن عتیق آستانه حضرت معصومه جدا بود و یک گذر بین آنها وجود داشت که در نقشه‌های جهانگردان آن عصر مانند شاردن و اولئاریوس دیده می‌شود. در زمان حکومت فتحعلی شاه قسمت‌های مختلف مدرسه بازسازی شد و توسعه یافت. در این زمان ابتدا سدی بر رودخانۀ مجاور مدرسه احداث گردید و قسمتی از زمین‌های به دست آمده از این طریق به مدرسه و بقیه به سه ساختمان شاهی تخصیص داده شد. در این توسعه، صحن تا ورودی صحن عتیق آستانۀ حضرت معصومه (س) گسترش یافت و سردر ورودی آن به صورت ایوان جنوبی مدرسه درآمد. این سردر توسط سیدتاج الدین ­الشرف موسوی در سال ۹۳۹ق بنا شده بود. @tarikh_j