عرض شد که واقعه حمله به خانه اهل‌بیت ۵۰ روز بعد از وفات پیامبر بوده. اما در اینکه شهادت فاطمه زهرا س ، چه روزی بوده ، اختلاف نظر هست که علت اون ، در عکس بالا توضیح داده شده. انشالله بعدها در مبحث تاریخ قرآن به شما توضیح میدهم که نقطه از چه زمانی و بنابر چه ضرورتی اختراع شد. @tarikhbekhanim

وضعیت فعلی باغ فدک فَدَک دهکده‌ای حاصلخیز در نزدیکی خیبر، در ۱۵۰ کیلومتری مدینه ،در منطقه حِجاز بود که یهودیان در آن زندگی می‌کردند. این منطقه در جنگ خیبر بدون درگیری به دست مسلمانان افتاد. پیامبر پس از نزول آیه «وَآتِ ذَا الْقُرْ‌بَیٰ حَقَّهُ؛ و حق خویشاوند را بده» آن را به دخترش فاطمه(س) بخشید. @tarikhbekhanim

اگر کلمه خیبر را در گوگل مپ ، سرچ کنید به این منطقه زیبا و سرسبز در عربستان می‌رسید که هنوز نخلستان است @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که در طی حدود ۳ ماه از فوت پیامبر تا شهادت حضرت فاطمه س ، اتفاقات غمباری افتاد که برای اهل‌بیت بسیار ناگوار بود. فاطمه‌ای که عزیزدردانه پیامبر بود به طرز بسیار زشتی تحقیر شد . کتک خورد . پهلویش شکست و از همین مصیبت‌ها، بیمار شد و از دنیا رفت. دو فرزندش که در زمان حیات پیامبر ، عزت و احترام داشتند و نازپرورده دامان پیامبر بودند ، همه مصیبت‌ها را با چشم خودشان دیدند و لب‌ ، گاز گرفتند و جگرشان ،خال زد. علی ع خیلی صبر کرد. صبر که نه. حِلم. درستش حلم است. صبر وقتی استکه تو نمی‌توانی کاری بکنی و مجبوری تحمل کنی. به این می‌گویند صبر. مثلا زینب س ، صبور بود. خیلی هم صبور بود. اما حلم وقتی استکه میتوانی همه‌کار بکنی. میتوانی بزنی زیر همه‌چیز و دنیا را به هم بپیچی تا به هدفت برسی. اما نمیکنی. به هر حال تک پهلوان عرب هستی. با همین دست‌های تو درب خیبر از جا کنده شده. ۱۴۰۰ سال است که هر کس می‌خواهد رجز پهلوانی بخواند اسم تو را می‌آورد. مرحب‌ها کشته‌ای . پوزه عمروبن عبدودها را به خاک مالیده‌ای. همین الان هم میتوانی بزنی زیر میز و بازی را بهم بریزی و با چهارتا داد و هوار همه را سرجایشان بنشانی و خودت بشوی خلیفه. بشوی حاکم جامعه. اما نمیکنی. قُنفُذ ، سگ کی باشد که بخواهد همسر تو را جلو چشم تو بزند و تو نگاه کنی. به این می‌گویند حلم. حالا فرق حلم و صبر را متوجه شدید. این استکه می‌گویند علامه امینی رحمه‌الله علیه روزانه به زیارت قبر امیرالمؤمنین در نجف میرفت و اولین جمله‌ای که می‌گفت این بود که السلام علیک ای اول مظلوم عالم. علی ع ،مظلوم بود. همه او را تنها گذاشتند. جامعه او را رها کرد و رفت دنبال کیف خودش. رفت دنبال یهود و نصارا. رفت دنبال زرق و برقِ دنیای بعد از علی. ببینید کار به کجا کشید که ابوسفیان به علی ع پیشنهاد کمک داد. گفت ای علی تو بر ضد ابوبکر و عمر قیام کن. من کمکت میکنم. علی ع قبول نکرد. نه که فکر کنید ابوسفیان ، دلش به حال اسلام سوخته بود. نه اینجور نبود. ابوسفیان اصلا مسلمان نبود. از اول هم اسلام ظاهری داشت و چون دلش می‌خواست اسلام را ریشه‌کن کند ، این پیشنهاد را به علی داد. دلش به حال علی ع و اسلام نسوخته بود. وگرنه اگر علی ع میخواست قیام کند ، مگر به امثال ابوسفیان نیاز داشت؟ ذوالفقارش را برمی‌داشت و تکلیف را یکسره می‌کرد. خلاصه اینکه فاطمه س از دنیا رفت. علی ع تک و تنها شد . تصمیمش را گرفت. دیگر کاری با جایی نخواهد داشت. بگذار دنیاطلبان هر غلطی می‌خواهند بکنند. بگذار جامعه‌ای که علی را نمیخواهد ، بی علی بتازد و جلو برود تا ببینیم به کجا می‌رسد. یک کلنگ چاه‌کنی هم خرید و رفت سر مزرعه . رفت برای کندن چاه تا سر در آن بکند و بدون اجازه از آن جامعه هرچه خواست بگوید. این چاه‌ها هنوز هم در اطراف مدینه هستند و به آبار علی معروفند. چاه می‌کند و وقف حاجیان می‌نمود تا در سفر حج از آب آنها استفاده کنند. زمین ، آباد می‌کرد و نخلستان می‌ساخت تا همان قُنفذ که همسرش را کتک زده بود در سایه درختان آن استراحت کند. بعضی وقتها هم شاگرد تربیت میکرد تا اسلام و سنت پیامبر فراموش نشود. سلمان و عمار و ابوذر و کمیل و مقداد و مالک اشتر ، اینقدر که از علی چیز یاد گرفتند و در محضر علی ع از قرآن بهره برداری کردند، در محضر پیامبر ، نکرده بودند. چون که در آن موقع ، وقت نشده بود. حالا یک فرصتی دست داده بود که علم علی ع بر همگان آشکار شود و خواص از آن بهره ببرند. هرچند وقت یکبار هم به کمک خلفا میرفت و به آنها مشورت میداد تا از انحراف اسلام جلوگیری شود . تا حکمی خلاف اسلام جاری نشود. تا بیگناهی قصاص نشود. خلاصه با اینکار ۲۵ سال علی را در خانه نشاندند و زمام خلافت ، دست به دست میشد و هنوز ، جامعه ، علی را نمی‌پذیرفت. آن روز هم گه جامعه سراغ او آمد و گفت الّا و بلّا باید خلیفه بشوی ، دلش به حال علی نسوخته بود. جامعه به فکر خودش بود که چرا عثمان ، سهم ما را نمی‌دهد و همه خرج قبیله خودش می‌کند. آن روز هم علی را برای دنیای خودشان می‌خواستند. برای همین بود که علی ع قبول نمی‌کرد تا اینکه او را مجبور کردند. انشالله در شبهای آینده داستان آن را برای شما خواهم گفت. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که در طی حدود ۳ ماه از فوت پیامبر تا شهادت حضرت فاطمه س ، اتفاقات غمباری افتاد که برای اهل‌بیت بسیار ناگوار بود. فاطمه‌ای که عزیزدردانه پیامبر بود به طرز بسیار زشتی تحقیر شد . کتک خورد . پهلویش شکست و از همین مصیبت‌ها، بیمار شد و از دنیا رفت. دو فرزندش که در زمان حیات پیامبر ، عزت و احترام داشتند و نازپرورده دامان پیامبر بودند ، همه مصیبت‌ها را با چشم خودشان دیدند و لب‌ ، گاز گرفتند و جگرشان ،خال زد. علی ع خیلی صبر کرد. صبر که نه. حِلم. درستش حلم است. صبر وقتی استکه تو نمی‌توانی کاری بکنی و مجبوری تحمل کنی. به این می‌گویند صبر. مثلا زینب س ، صبور بود. خیلی هم صبور بود. اما حلم وقتی استکه میتوانی همه‌کار بکنی. میتوانی بزنی زیر همه‌چیز و دنیا را به هم بپیچی تا به هدفت برسی. اما نمیکنی. به هر حال تک پهلوان عرب هستی. با همین دست‌های تو درب خیبر از جا کنده شده. ۱۴۰۰ سال است که هر کس می‌خواهد رجز پهلوانی بخواند اسم تو را می‌آورد. مرحب‌ها کشته‌ای . پوزه عمروبن عبدودها را به خاک مالیده‌ای. همین الان هم میتوانی بزنی زیر میز و بازی را بهم بریزی و با چهارتا داد و هوار همه را سرجایشان بنشانی و خودت بشوی خلیفه. بشوی حاکم جامعه. اما نمیکنی. قُنفُذ ، سگ کی باشد که بخواهد همسر تو را جلو چشم تو بزند و تو نگاه کنی. به این می‌گویند حلم. حالا فرق حلم و صبر را متوجه شدید. این استکه می‌گویند علامه امینی رحمه‌الله علیه روزانه به زیارت قبر امیرالمؤمنین در نجف میرفت و اولین جمله‌ای که می‌گفت این بود که السلام علیک ای اول مظلوم عالم. علی ع ،مظلوم بود. همه او را تنها گذاشتند. جامعه او را رها کرد و رفت دنبال کیف خودش. رفت دنبال یهود و نصارا. رفت دنبال زرق و برقِ دنیای بعد از علی. ببینید کار به کجا کشید که ابوسفیان به علی ع پیشنهاد کمک داد. گفت ای علی تو بر ضد ابوبکر و عمر قیام کن. من کمکت میکنم. علی ع قبول نکرد. نه که فکر کنید ابوسفیان ، دلش به حال اسلام سوخته بود. نه اینجور نبود. ابوسفیان اصلا مسلمان نبود. از اول هم اسلام ظاهری داشت و چون دلش می‌خواست اسلام را ریشه‌کن کند ، این پیشنهاد را به علی داد. دلش به حال علی ع و اسلام نسوخته بود. وگرنه اگر علی ع میخواست قیام کند ، مگر به امثال ابوسفیان نیاز داشت؟ ذوالفقارش را برمی‌داشت و تکلیف را یکسره می‌کرد. خلاصه اینکه فاطمه س از دنیا رفت. علی ع تک و تنها شد . تصمیمش را گرفت. دیگر کاری با جایی نخواهد داشت. بگذار دنیاطلبان هر غلطی می‌خواهند بکنند. بگذار جامعه‌ای که علی را نمیخواهد ، بی علی بتازد و جلو برود تا ببینیم به کجا می‌رسد. یک کلنگ چاه‌کنی هم خرید و رفت سر مزرعه . رفت برای کندن چاه تا سر در آن بکند و بدون اجازه از آن جامعه هرچه خواست بگوید. این چاه‌ها هنوز هم در اطراف مدینه هستند و به آبار علی معروفند. چاه می‌کند و وقف حاجیان می‌نمود تا در سفر حج از آب آنها استفاده کنند. زمین ، آباد می‌کرد و نخلستان می‌ساخت تا همان قُنفذ که همسرش را کتک زده بود در سایه درختان آن استراحت کند. بعضی وقتها هم شاگرد تربیت میکرد تا اسلام و سنت پیامبر فراموش نشود. سلمان و عمار و ابوذر و کمیل و مقداد و مالک اشتر ، اینقدر که از علی چیز یاد گرفتند و در محضر علی ع از قرآن بهره برداری کردند، در محضر پیامبر ، نکرده بودند. چون که در آن موقع ، وقت نشده بود. حالا یک فرصتی دست داده بود که علم علی ع بر همگان آشکار شود و خواص از آن بهره ببرند. هرچند وقت یکبار هم به کمک خلفا میرفت و به آنها مشورت میداد تا از انحراف اسلام جلوگیری شود . تا حکمی خلاف اسلام جاری نشود. تا بیگناهی قصاص نشود. خلاصه با اینکار ۲۵ سال علی را در خانه نشاندند و زمام خلافت ، دست به دست میشد و هنوز ، جامعه ، علی را نمی‌پذیرفت. آن روز هم که جامعه سراغ او آمد و گفت الّا و بلّا باید خلیفه بشوی ، دلش به حال علی نسوخته بود. جامعه به فکر خودش بود که چرا عثمان ، سهم ما را نمی‌دهد و همه خرج قبیله خودش می‌کند. آن روز هم علی را برای دنیای خودشان می‌خواستند. برای همین بود که علی ع قبول نمی‌کرد تا اینکه او را مجبور کردند. انشالله در شبهای آینده داستان آن را برای شما خواهم گفت. @tarikhbekhanim

باسلام برای آشنایی با صفات برجسته اخلاقی و محسنات پیامبر اسلام ص به سایت زیر مراجعه فرمایید https://www.google.com/amp/s/www.mizanonline.ir/fa/amp/news/671001 و برای آشنایی با شخصیت حضرت فاطمه زهرا س هم به این سایت مراجعه فرمایید https://fa.wikishia.net/view/%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA_%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%D9%87_%D8%B2%D9%87%D8%B1%D8%A7_%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85_%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87%D8%A7

باسلام از امشب ، تاریخ دوران بعد از پیامبر اسلام ص را خدمت شما خواهم گفت که به تفکیک نام خلفا و سلسله‌ها میباشد و لذا مورخین کتاب‌هایی که در این زمینه نوشته‌اند را تاریخ خلفا نامگذاری کرده و بعضا این مبحث با تاریخ امامت هم تداخلات زیادی دارد. اولین خلیفه بعد از پیامبر اسلام ابوبکر بود که روش به قدرت رسیدن وی را در قسمتهای قبلی عرض کردم. وی حدودا دوسال و چندماه از پیامبر کوچکتر بود و دقیقا اندازه پیامبر هم عمر کرد و در سن ۶۳ سالگی فوت کرد و لذا مدت خلافت او هم حدود دوسال و نیم بود. اسم اصلی ابوبکر عبدالکعبه بن عثمان و کنیه‌اش ابوبکر بود. وی از اولین کسانی است که به پیامبر ایمان آورد و پیامبر بلافاصله بعد از اسلام ، اسم او را عبدالله گذاشت و شد عبدالله بن عثمان. اسم پدرش ، عثمان با کنیهء ابی‌قُحافه بود که در مُرّه به اجداد پیامبر متصل میشد. ابوبکر قبل از اسلام تاجر موفقی بود و مال و ثروت زیادی داشت. مال و ثروت ابوبکر در راه اسلام هزینه شد و به معنای واقعی کلمه وقتی که فوت کرد اندوخته‌ای نداشت‌ . بیشتر مال ابوبکر ، برای خریدن و آزاد کردن برده‌هایی هزینه شد که مسلمان می‌شدند. در تاریخ ، چیزی از شجاعت وی نقل نشده و صفت برجسته‌ای هم نداشته و مهمترین فضیلتی که اهل سنت برای اون نقل می‌کنند اینست که در زمان هجرت پیامبر از مکه به مدینه ، دنبال پیامبر بود و در راه با او همسفر شد و در غار ثور هم با او بود و به اصطلاح یار غار پیامبر بود. البته بعضی از مورخین ، چه شیعه و چه سنی معتقدند که اون ابوبکری که در سفر هجرت به مدینه ، دنبال پیامبر بود ، کس دیگری است. القصه، ابوبکر در مدینه هم باقیمانده ثروت خود را هزینه کرد و برای پیشبرد اسلام از نظر اقتصادی مفید بود. این آقا در زمان حیات پیامبر در مدینه ، شخصیت برجسته‌ای نبود و فقط در ۴ قضیه اسم او آمده که عبارتند از فرماندهی لشکر اسلام برای فتح خیبر که به شکست انجامید😳 ، ماجرای ابلاغ آیات برائت در ابتدای سوره توبه که آن هم نیمه‌کاره ماند و به علی ع سپرده شد و شرکت در سپاه اسامه که علیرغم اصرار پیامبر برای شرکت عموم مردم در این سپاه ، ابوبکر و عمر به مدینه بازگشتند. و آخرین مورد هم نماز خواندن در مسجد به جای پیامبر که در بستر بیماری افتاده بود . اینکه این مسئله واقعا اتفاق افتاده یا نه ، خبر متواتر نیست. اما اهل سنت خیلی این مسئله را بزرگ کرده و معتقدند همین مسئله دالّ بر جانشینی ابوبکر بعد از فوت پیامبر است😳 القصه ، بعد از جریان سقیفه ، این آقا خلیفه شد ولی خیلی‌ها با او بیعت نکردند. از جمله سعد بن عباده ، رئیس قبیله خزرج که قبلا توضیح دادیم سعد بن عباده تا پایان عمر خود با ابوبکر و عمر بن خطاب بیعت نکرد. وی در خلافت عمر به شام کوچ کرد و در حوران نیم‌شبی او را کشته یافتند.😳😳 این آقای سعد بن عباده ، پدر قیس بن سعد است که از شیعیان خاص امیرالمؤمنین ع و امام حسن ع بوده است. علی ع هم با ابوبکر بیعت نکرد و داستان چگونگی بیعت اجباری او را در قسمت قبلی خدمت شما عرض کردم. اینکه بعد از اون و بعد از وفات فاطمه زهرا س ، تکلیف بیعت علی ع با ابوبکر چه شد و آیا علی ع در نمازهای جماعت به امامت ابوبکر شرکت میکرد یانه و ..... خیلی محل اختلافه که مورد بحث ما هم نیست. ابوبکر جمعا ۵ همسر اختیار کرد. یکی از اینها ، اسماء بنت عمیس هست که قبلش همسر جعفر بن ابیطالب ، برادر حضرت علی ع بود و پس از شهادت جعفر در جنگ موته ، با ابوبکر ازدواج کرد و از ابوبکر صاحب فرزندی به نام محمدبن ابی‌بکر شد. وقتی ابوبکر فوت کرد ، اسماء با علی ع ازدواج کرد و محمد بن ابی‌بکر در خانه علی ع و تحت نظر ایشون بزرگ شد و از یاران خاص امیرالمومنین گشت. اسماء ، از جعفر هم فرزند داشت و یکی از اینها ، عبدالله بن جعفر بود که همسر حضرت زینب س شد. بعد از شروع خلافت ابوبکر ، چند اتفاق افتاد که انشالله آنها را فرداشب خدمت شما خواهم گفت. @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که ابوبکر بلافاصله بعد از پیامبر خلیفه شد و حدودا دوسال و نیم خلافت کرد. ابوبکر ، خودش را در روش حکومت‌داری ، پیرو کتاب و سنت پیامبر می‌دانست. از مال دنیا چیزی برنگرفت و تا مدتها بعد از شروع خلافت ، حقوق نداشت و به طور کلی رسم نبود که برای خلیفه حقوقی قائل باشند. تااینکه بعد از مدتی حقوق ناچیزی در حد دو دست لباس سالیانه و مقدار اندکی گوشت گوسفند روزانه به او می‌دادند. ابوبکر به اعتراف شیعه و سنی ، زاهدانه زندگی کرد و اگر خیانت‌های او در حق اهل‌بیت که باعث انحرافات اساسی و بنیادین و ماندگار در اسلام شد نبود ، ایراد دیگری نمیشد بر او گرفت. در طی مدت خلافت کوتاه این آقا ، چند اتفاق افتاد که مهم‌ترین آنها عبارتند از : ۱.اعزام سپاه اسامه برای جنگ با رومیان ۲.بیعت علی ع و صحابه با ابوبکر ۳. جنگ با اصحاب رده ۴.آغاز فتوحات ۵. جمع‌آوری قرآن در مورد سپاه اسامه ، همانطور که قبلا خدمت شما عرض کردم ، این دستور پیامبر بود که اسامه بن زید بن حارثه (که فرزندِ پسرخوانده پیامبر محسوب میشد )، به سمت شام لشکرکشی کند و حتما تعداد زیادی از صحابه را با خود ببرد و علی ع در مدینه بماند و همراه با جیش اسامه نرود. همه اینها دستور پیامبر بود و گفتیم اولویت اصلی در این فرمان دور کردن صحابه از مدینه برای فتنه‌انگیزی بود و مبارزه با برخی قبایل پیمان‌شکن در آن منطقه شاید اولویت بعدی بوده است که البته نتیجه جنگ اسامه ، همین مسئله را هم ثابت کرد. خلاصه اینکه چون پیامبر اصرار زیادی به حرکت هرچه سریعتر سپاه اسامه داشت ، ابوبکر هم وقتی به خلافت رسید ، سپاه اسامه را مجهز کرده و دستور حرکت داد و علی ع را هم در مدینه نگهداشت چرا که دستور پیامبر همین بود . اما در مورد خودش و عمر که دستور اکید پیامبر، شرکت آنها در جیش اسامه بود به اجتهاد خودش عمل کرد و خودش و عمر هم در مدینه ماندند. این اسامه از همان ابتدا با خلفا از در سازش درآمد و روابط خوبی با آنان داشت و بعدها هم که امام علی ع خلیفه شد با ایشان بیعت نکرد و به اصطلاح عثمانی مذهب شد.😳 اغلب صحابه با حرکت سپاه اسامه به سمت شام مخالف بودند چرا که اصحاب ردّه که گفتیم مرتدانی بودند که در اواخر عمر پیامبر سربرآورده بودند ، خطر بزرگتری بودند و جنگ با آنان اولویت داشت. اما ابوبکر با استناد به اینکه فرمان پیامبر مبنی بر حرکت جیش اسامه حتما باید اجرا شود ، اهمیتی به نظر بقیه صحابه نداد. خب اگر جنابعالی اینقدر مقیّد به اجرای نظر پیامبر بودی چرا اصرار پیامبر بر ولایت و خلافت علی ع را نادیده گرفتی؟ چرا خودت در راه افتادن سپاه اسامه به سمت شام در زمان حیات پیامبر اینقدر سوسه آمدی؟ چرا وصایای پیامبر در مورد رعایت حال اهل‌بیت را نادیده گرفتی و خلاصه چرا در انحراف دینی که همین پیامبر آورده بود تلاش کردی؟ مورد بعدی ، بیعت علی ع و صحابه دیگر با ابوبکر بود. عرض شد که در جریان حمله به خانه فاطمه زهرا س ، علی را به مسجد بردند و ابوبکر بر روی دست مشت کرده علی دست گذاشت و آن را بیعت حساب کرد. خیلی از مورخین ، بیعت علی ع با ابوبکر را در همین حد می‌دانند. اما برخی از مورخین معتقدند که ۶ ماه بعد از شهادت فاطمه زهرا س ، وقتی که خطر اصحاب ردّه و حتی امپراطوری روم شرقی ، کشور اسلامی را تهدید می‌کرد ، علی ع با ابوبکر رسماً بیعت کرد تا سایر صحابه هم که هنوز بیعت نکرده بودند ، بیعت کنند و به جنگ با اصحاب رده بروند. البته شخص حضرت علی ع در هیچکدام از این جنگها شرکت نکرد و دخالت مستقیم نداشت. اینکه آیا علی ع بعد از این بیعت ، در نمازهایی که در مسجدالنبی و به امامت ابوبکر برگزار می‌شد شرکت میکرد یا نه و اینکه آیا به ابوبکر اقتدا می‌کرد یا فرادا می‌خواند، اینها شدیدا محل اختلاف است و واقعیت و مصالح را نمی‌دانیم. خب انشالله موارد بعدی بماند برای فرداشب. @tarikhbekhanim

باسلام و اما مورد بعدی که در زمان ابوبکر اتفاق افتاد و در همون دوره هم تمام شد و دیگه صحبتی از اون نشده جنگ با اصحاب ردّه و به عبارت دیگر مرتدین است. اگر یادتون باشه گفتیم که در اواخر عمر شریف پیامبر اسلام ص ، در حجاز ، چند نفر ادعای پیامبری کردند. اینها وقتی دیدند کار پیامبر اسلام گرفت و تونست با یک ادعا تمام عربستان را مطیع خودش بکنه ، گفتند خب پس چرا ما نتونیم. غافل از اینکه سخن پیامبر اسلام فقط ادعا نبود و ایشون مویدمن‌عندالله بود. یعنی علاوه بر خصوصیات شخصی و مقام عصمت که داشت ، از جانب خدای واحد هم کمک میشد و صرفا یک ادعای پوچ نبود. تعداد اینها را تا حدود ۶ نفر هم گفتند که معروفترین اونها مسیلمه کذاب و همسرش سجاح هستند . بعد از این دو نفر ، اسود عَنَسی و طُلیحه‌بن خویلد اسدی و اشعث بن قیس کندی هم بودند. این اشعث همان منافق دورویی است که بعدها در صف یاران علی ع درآمد و بعد آمد جزو خوارج شد . دخترش جُعده ، قاتل امام حسن ع شد و پسرش محمدبن اشعث ، در دستگیری مسلم بن عقیل در کوفه نقش اساسی داشت. القصه ،عمر شریف پیامبر اسلام به جنگ و لشکرکشی علیه اینها کفاف نداده بود و موکول به زمان ابوبکر شد. نقل شده که حدود ۶ ماه بعد از فوت پیامبر ، ابوبکر لشکری را به فرماندهی خالدبن ولید و لشکر دیگری را به فرماندهی عکرمه بن ابی‌جهل و لشکر سوم را هم به فرماندهی خالدبن سعید بن عاص به سراغ اینها فرستاد. این خالدبن ولید همان کسی است که خیلی با پیامبر دشمن بود و در جنگ احد هم مشرکین را به دور زدن کوه عینین راهنمایی کرد ولی بالاخره در سال ۷ هجری ایمان آورد و مسلمان شد. عکرمه ، هم پسر ابوجهل بود که تا آخرین روزهای فتح مکه ، ایمان نیاورد تا اینکه مجبور به تسلیم شد. ببینید این آقایون خلیفه ، چه کسانی را دور خودشون جمع کرده بودند و اینها را مقایسه کنید با یاران علی ع همچون عمار و مقداد و سلمان و ابوذر و مالک. القصه ، جنگ با مرتدین حدود یکسال طول کشید و بالاخره سفره اینها جمع شد. یه واقعه اسفناک که در جنگ با اصحاب رده اتفاق افتاد این بود که جنگ با اینها ، با یک مشکلی که بین برخی قبایل بوجود اومده بود مخلوط شد. یعنی بعضی از قبایل گفتند که ابوبکر چجوری خلیفه شده؟ یعنی چه ؟ کی باهاش بیعت کرده؟ ما که اصلا این آقا را نمی‌شناسیم و در غدیر ، شاهد بودیم که علی ع به عنوان خلیفه انتخاب شد و با علی ع هم بیعت کردیم. دیگه این شامورتی بازیا چیه؟ اگر اینطوره ما مسلمان هستیم ، نماز هم میخونیم ، ولی به این دولت مستعجل ، زکات نمیدیم. ابوبکر هم گفت ندادن زکات دالّ بر خروج از اسلامه. بین صحابی اختلاف افتاد . اغلب صحابی گفتند کی میگه زکات ندادن دال بر خروج از اسلامه؟ ابوبکر گفت من میگم. همینه که هست. خالدخان برو همه را بکش. یکی از اینها مالک‌بن نویره بود که آدم شریف و مسلمان معتقدی بود و پا وایساد که من زکات به ابوبکر نمیدم و من اصلا این مردک را قبول ندارم. خالد بن ولید هم با لشکرش سراغ مالک رفت و خودش و همه قبیله‌اش را کشت و همان‌شب با همسر مالک همبستر شد. خبر به مدینه رسید. دوباره بین صحابه اختلاف افتاد که مگر ما نگفتیم کسی که زکات ندهد از اسلام خارج نشده؟ خالد باید قصاص و سنگسار بشه. ابوبکر نگذاشت و خلاصه با ترفندی خالد را نجات داد. از همین واقعه تاریخی خیلی از علمای علم کلام نتیجه گرفتند که کی گفته صحابه ، عادل هستند؟ خالد ، صحابی بود ، مالک بن نویره هم صحابی پیامبر بود. بالاخره یکی از این دوتا از اسلام خارج شده. چجور میشه هم عادل بود هم کافر. ببینید وقتی خشت اول کج گذاشته میشه و حق به حقدار نمیرسه چه مصیبتهایی درست میشه. علی ع هم گلنگ به دست داشت چاه می‌کند و زمین آباد می‌کرد. یکی نرفت نظر علی ع را بخواد. همه توی این مسئله نظر دادند بجز اونی که باید بده. ای خاک بر سر اون جامعه‌ای که علی ع در بین اونها باشه و اصلا باهاش حرف نزنند. هنوز که هنوزه اهل سنت نتونستند با این مسائل کنار بیان. توی همین کانال چندبار عرض کردم که ما شیعه‌ها زیر پتوی گرم و راحت خوابیدیم و داریم از معارف اهل‌بیت استفاده می‌کنیم. اهل سنت‌های بدبخت ، از این معارف محرومند. یکی‌شون میگه همه صحابه معصومند. یکی شون میگه پس چرا همدیگه را کشتند؟ اون یکی میگه عایشه خوبه ، اون یکی میگه پس سوره تحریم در مذمت کی نازل شده؟ اگه از اول به تنه و اصل اسلام چسبیده بودند اینقدر دچار انحراف و مصیبت نمی‌شدند. خب بقیه انشالله بماند برای فرداشب. #ایران_قوی @tarikhbekhanim

باسلام اتفاق بعدی که در دوران ابوبکر افتاد ، شروع فتوحات بود. فتوحات ، به معنی لشکرکشی برای توسعه کشور اسلامی و قلمرو خلافت است. مورخین اعتقاد دارند که دستور فتوحات را خود پیامبر صادر کرده بود و اگر پیامبر ، فوت نمی‌کرد و زنده می‌ماند، همین کاری را می‌کرد که ابوبکر و خلفای بعدی آغاز کردند و کشور اسلامی را توسعه میداد. در حالیکه برخی از مورخین معتقدند ، پیامبر اسلام دستوری مبنی بر فتوحات نداده و روش پیامبر برای توسعه اسلام هیچگاه اینطور نبوده و اگر پیامبر زنده می‌ماند ، قطعا به این روش عمل نمی‌کرد و مبنای توسعه اسلام را بر اساس توسعه فرهنگی و تبلیغی می‌گذاشت. همان‌طور که در دوره حیات خودش اینچنین بود. یکی از دلایلی هم که علی ع و فرزندانش هیچگاه در فتوحات شرکت نکردند همین بوده که این روش را نمی‌پسندید و معتقد به روش تبلیغی و تالیف قلوب بودند. بعدها این مسئله باز هم در دوره خلافت خود حضرت علی ع ثابت شد. القصه ، فتوحات ابتدا از سمت ایران آغاز شد و بعد از سمت روم شرقی. اما سرعت گسترش فتوحات در روم شرقی بیشتر بود و به عبارت دیگر مقاومت ایرانی‌ها کمی بیشتر از رومی‌ها بود که علت اصلی آن شاید قوی‌تر بودن ارتش ایران بوده. هر دو کشور ایران و روم در نهایت انحطاط قرار داشتند و هر کشور خارجی می‌توانست این فتوحات را انجام دهد. در مبحث تاریخ ایران قبل از اسلام در اینجا خدمت شما عرض کردم که از اواسط دولت خسروپرویز ، وضعیت هردو کشور ایران و روم ، از هر نظر ، بسیار وخیم شده بود. جنگهای طولانی ، هر دو کشور را ضعیف کرده و هر دو کشور آماده تجزیه شده بودند. در ایران بعد از مرگ خسرو پرویز تا به تخت نشستن یزدگرد سوم که ۴ سال طول کشید ، ۶ پادشاه بر سر کار اومدند که دوتا از آنها زن بودند که این سابقه نداشت. حتی بعضی گفتند ۱۲ پادشاه اومدند😳 ببینید اوضاع پادشاهی کشور چقدر آشفته بود که در طی این مدت کوتاه ، این همه پادشاه عوض شد. اتفاقا ، یزدگرد سوم یکی از لایق‌ترین پادشاهان بود و ۱۹ سال سلطنت کرد و خیلی در مقابل اعراب مقاومت نمود اما اوضاع کشور اینقدر پریشان بود که از دست این آقا هم کاری بر نیامد. داستان شروع فتوحات در دوره ابوبکر از اینجا شروع شد که بعد از جنگ با اصحاب رده ، در اواخر سال ۱۱ ، دو نفر عرب از عراق که اون موقع جزئی از ایران بود ، به نام‌های مثنی بن حارثه شیبانی و سوید بن قحطبه شیبانی ، اومدند مدینه نزد ابوبکر . اینها از روسای قبیله بنی‌شیبان بودند و این قبیله ، همون قبیله‌ای هست که در جاهلیت و قبل از اسلام دختران خودشون را زنده به گور میکردند وگرنه همه عربها اینجور نبودند و دختران خودشون را زنده به‌گور نمی‌کردند و اگر اینجور بود که نسل عرب‌ها برمیافتاد.😳😁 و خلاصه اینکه بعضی قبائل خاص فقط اینکار را میکردند. یکی دیگه از کارهای اینها ، راهزنی بود و به عبارتی ، شغلشون این بود که مرتب به مرزهای ایران حمله میکردند و پاسگاه‌های مرزی ایران را خراب میکردند و یا با رشوه می‌خریدند و وارد ایران می‌شدند و شهرها و روستاها را لخت میکردند و می‌رفتند و لذا با اوضاع داخلی ایران خیلی آشنا بودند. اینها اومدند پیش ابوبکر و گفتند آقا چرا نشستی؟ ایران خیلی ضعیف شده . پاسگاه‌های مرزی خراب و ویران ، اوضاع ، آشفته . کارمندان دولت ،مرخص. اختلاف طبقاتی ، زیاد. لشکریان ، گرسنه . مردم ناراضی. پس چته دیگه بیا حمله کن و ایران را بگیر. ابوبکر و بقیه امرای مدینه ، باور نمی‌کردند. چونکه اصلا تصور اینها از ایران یه چیز ماورایی بود. اینقدر این دونفر ، قسم و آیه سرهم کردند که بالاخره ابوبکر یه لشکر به فرماندهی خالدبن ولید جور کرد و دنبال این دو نفر فرستاد و گفت فعلا از باب تست و آزمایش، از حیره شروع کنید ببینید چطوریه. اینها اومدند و با یه حمله کوچیک ، حیره تسلیم شد و جنگ جدی رخ نداد و فهمیدند که واقعا ایران ضعیف شده و بهتره که ادامه بدیم. یه نامه فرستادند برای ابوبکر که آقا لشکر بفرست تا برای تو گونی گونی، طلا بفرستیم. ابوبکر یه لشکر دیگه به فرماندهی سعدابی وقاص فرستاد و خالد را مرخص نمود و اون را به شام اعزام کرد تا به کمک ابوعبیده جراح بره. سعد ، شهرهای انبار و عین‌التمر در غرب عراق را گرفت و بعدش دیگه ابوبکر فوت کرد و ادامه فتوحات افتاد به دوره عمر که خواهیم گفت. از اون ور هم ، خالد بن ولید که به شام و به کمک ابوعبیده جراح رفته بود ، دمشق را فتح کرد که این دمشق یکی از شهرهای بسیار مهم و آباد روم شرقی حساب میشد و فتح اون از فتوحاتی که تا اون موقع در ایران انجام شد مهمتر بود. بعد از فتح دمشق هم ابوبکر فوت کرد و ادامه فتوحات در روم شرقی افتاد برای دوره عمر. یادتون باشه هم ایران و هم روم شرقی در شمال عربستان بودند و یکی در سمت شرق بود و یکی در سمت غرب. نقشه اون را در پایان بحث خدمت شما ارائه میدهم. انشالله بقیه بماند برای فرداشب. #امام_زمان @tarikhbekhanim

موقعیت عربستان ، ایران و روم شرقی در زمان ابوبکر @tarikhbekhanim

باسلام آخرین مسئله که از وقایع دوره ابوبکر توضیح میدهم مسئله جمع‌آوری قرآن است. قبلا عرض شد که پیامبر اسلام به علی ع دستور داده بود از خانه خارج نشود تااینکه قرآن را جمع و تدوین نماید. و گفتیم که بعید است که این روایت صحت داشته باشد و شاید برخی معاندین ، اون را ساخته‌اند که بگویند چگونه پیامبر اسلام ، هم علی ع را خلیفه کرده و هم او را خانه‌نشین نموده ؟ خب شاید این جمع‌‌آوری قرآن مثلا یکسال طول می‌کشید. در این مدت یکسال خلیفه نباید از منزل خارج میشده؟ خلاصه اینکه اغلب مورخین معتقدند دستور جمع‌آوری قرآن از همان زمان حیات پیامبر آغاز شده و برخی از حافظان و کاتبان قرآن به دستور پیامبر ، می‌دانستند که فلان آیات در ادامهء کدام آیات است و آیا فلان آیه تکراری هست یا نه. یعنی بعد از هربار نزول وحی ، خود پیامبر به آنها می‌فرمود که این آیات را در کنار فلان آیات بگذارید و حتی برخی همچون علامه طباطبایی ره ادعا می‌کنند که نام برخی سوره‌ها را هم خود پیامبر اسلام تعیین کرده. برخی از مورخین هم معتقدند که صحابه بعد از فوت پیامبر در مقابل بحث جمع‌آوری قرآن ، مقاومت میکردند و به ابوبکر می‌گفتند که چگونه میخواهی کاری انجام دهی که پیامبر انجام نداده؟ و آن را بدعت می‌دانستند. حالا بحث این قضیه خیلی طولانی هست. ولی آنچه که مسلّمه ، اینه که قرآن در زمان ابوبکر توسط دو نفر جمع‌آوری شد . یکی توسط شخص حضرت علی ع و یکی هم توسط صحابه دیگر و به دستور ابوبکر. قرآنی که علی ع جمع‌آوری کرد مورد قبول خلیفه قرار نگرفت. مهمترین دلیل خلیفه برای این عدم پذیرش ، این بود که قرآن باید به اتفاق جمعی از صحابه ، جمع‌آوری شود و قرآن علی ع ، فقط تحت نظر خودش جمع‌آوری شده و نمی‌تواند مورد اجماع واقع شود. این مسئله باعث شد که علی ع ، قرآن خودش را بردارد و دیگر جایی ارائه ندهد. اگر چه بعدها تا آنجا که می‌توانست در مسئله جمع قرآن با صحابه دیگر همکاری کرد. این قرآن ابوبکر که به دستور ابوبکر و با همکاری سایر صحابه از جمله زید بن ثابت ، جمع‌آوری شد ، متاسفانه به شکل یک کتاب مجلّد در نیامد . یعنی اوراق را گرفتند و در جایی نگه‌داشتند و گفتند این هم قرآن. خودتان که حفظ هستید. بروید بخوانید و کیف کنید. فقط خلاف اینی که در نزد ما جمع‌آوری شده نباشد. در حالیکه قرآنی که علی ع جمع‌آوری کرده بود ، مدوّن و مجلّد بود و اون را به شکل کتاب درآورده و تفاسیر و تاویلات و شان نزولهایی که از زبان پیامبر شنیده بود را هم در حاشیه آن نوشته بود. برخی از مفسرین معتقدند که ترتیب این قرآنِ علی ع ، هم بر اساس نزول آیات بوده و نه بر اساس ترتیبی که پیامبر فرموده که فلان آیات در دنباله فلان آیات باشد. این ادعا البته با عقل جور درنمی‌آید و هنوز هم محل مناقشه است و خودم هم این ادعا را قبول ندارم. به هرحال مفسرین بزرگ شیعه معتقدند ، متن قرآنی که علی ع جمع‌آوری کرده بود هیچ فرقی با این قرآن که فعلا در نزد ما است نداشته و فقط دارای تفسیر و تأویل هم بوده. ولی هنوز که هنوز است برخی علمای اهل سنت ، ما را متهم می‌کنند به اینکه قرآن شیعیان با قرآن ماها فرق می‌کند. الان بهترین قاریان و حافظان جهان ، ایرانی هستند و سال‌های سال است که اینها در همه مسابقات بین‌المللی ، گوی سبقت را از همه می‌ربایند. مضافا بر اینکه از ۷ نفر قرّاء سبعه در صدر اسلام هم ۵ نفر شیعه بوده‌اند و عاصم و نافع و حمزه و کسائی خودشان از شاگردان ائمه علیهم‌السلام بوده‌اند اما باز هم برخی علمای سنی مذهب خصوصا آقایون وهابی برای ایجاد اختلاف بین مسلمانان از این خزعبلات سرهم می‌کنند. خب این هم وقایع دوره ابوبکر که خدمت شما عرض شد . انشالله از فرداشب دوره خلافت عمر را آغاز میکنیم. #انتخابات @tarikhbekhanim

باسلام ابوبکر در جمادی‌الثانی سال ۱۳ هجری و در سن ۶۳ سالگی بعد از طی یک دوره بیماری چندروزه ، فوت کرد. قبل از فوت ، عمر را به جانشینی خودش انتخاب نمود. این انتخاب ، یک تصمیم کاملا شخصی و بنابر قرارهای قبلی بود. این آقا همان شخصی بود که در مقابل استدلالات علی ع و برخی صحابه ، مرتب دم از این میزد که پیامبر شخصی را برای خلافت بعد از خودش انتخاب نکرد و سنت پیامبر این بوده که کسی را معرفی نکند و کار را به مردم واگذارد. اینقدر علی ع از راه‌های گوناگون باآنها استدلال کرد که علی ع را متهم به قدرت‌طلبی و حریص بودن در خلافت کردند و گفتند ای علی چقدر تو برای خلافت حریص هستی. در حالیکه تمام تلاش علی ع جلوگیری از انحراف و انشقاق در دین اسلام بود. همان انشقاقی که هنوز که هنوز است گریبانگیر اسلام و مسلمین میباشد. القصه ابوبکر برخلاف سنت پیامبر عمل کرد(به قول خودشان) و برای بعد از خودش خلیفه تعیین نمود و صدالبته هیچکس هم هیچ اعتراضی نکرد. همه می‌دانستند هر نوع اعتراضی به نفع علی ع تمام میشود و چون از علی ع کینه داشتند چیزی نگفتند. عمر از جمادی‌الثانی سال ۱۳ خلیفه مسلمین و جانشین پیامبر اسلام شد و در این موقعیت ۵۳ سال سن داشت. اندکی بیش از ده سال خلافت کرد و در سال ۲۳ در سن ۶۳ سالگی در مسجدالنبی به قتل رسید. اهل سنت ، عمر را خیلی قبول دارند و او را عامل عزت و شوکت اسلام میدونند. عمر که در نزد اهل سنت به فاروق اعظم معروفه آدم بسیار خشن و تندخویی بود و مورخین اهل سنت معتقدند وقتی در سال ۶ بعثت ایمان آورد، اسلام قوت گرفت و قوی شد 😳 خیلی از بدعت‌هایی که عمر پایه‌گذاری کرد بعدها سنت اسلامی شد و علمای اهل‌سنت به این اقدامات عمر ، استناد می‌کنند. متاسفانه ، علمای اهل سنت ، صحابه پیامبر را معصوم می‌دانند و معتقدند حتی اگر خلافی هم انجام دهند ، اجتهاد خودشان بوده و ثواب هم می‌برند. یعنی اگر صحابه پیامبر ، گناهی انجام بدهند به ما هیچ ربطی ندارد و اینها به صرف اینکه پیامبر را دیده‌اند ، اهل اجتهاد شده‌اند و در مسائل مختلف حق اجتهاد دارند و در اجتهاد هم اگر مجتهدی رای درست داد دو ثواب می‌برد و اگر رای خلاف و نادرست داد فقط یک ثواب. آن‌وقت همین آقایون ، شیعه را متهم می‌کنند به اینکه ائمه‌اطهار را معصوم می‌دانند و برای آنها جایگاه عصمت قائلند. قسمت جالب قضیه همینه که ماها برای بسیاری از صحابه که آقایون ، آنها را معصوم می‌دانند هزاران گناه سراغ داریم که در کتاب‌های خود اهل سنت آمده اما در هیچ کتابی ، حتی در کتاب‌های جعلی و روایات دروغین، حتی یک گناه هم نتوانسته‌اند به ائمه شیعه نسبت بدهند. نام ابوبکر و عمر در لیست فرار کنندگان از جنگ احد ذکر شده و در هیچ منبعی هم هیچ شجاعتی از این دو ذکر نشده و هر دو نفر دختران خودشون را به عقد پیامبر درآورده بودند که عایشه و حفصه بودند. عمر در دوره خلافت ده ساله‌اش اقدامات حکومتی زیادی کرد و پایه‌های حکومت اسلامی را قوی کرد. عمر ، زندگی بسیار زاهدانه‌ای داشت اما در قبال زندگی اشرافی برخی کارگزاران خود از جمله معاویه ، اقدامی انجام نداد. پایه اصلی حکومت عمر ، فتوحات بود و در دوره این آقا ، فتوحات با جدیت دنبال شد و قسمتهای زیادی از ایران و روم شرقی ضمیمه کشور اسلامی گردید. ثروت زیادی راهی مدینه گردید و دیوانهایی برای رسیدگی به امور مالی و اداری بوجود اومد. پرداخت حقوق از بیت‌المال به افراد مختلف و مخصوصا صحابی پیامبر که همراه با تبعیض زیاد بود در دوره این آقا متداول شد. در دوره این آقا خانواده یزدگرد سوم و خیلی از اشراف ایرانی ، اسیر شدند و به مدینه فرستاده شدند که رفتار عمر با اونها خوب نبود و علی ع به دفاع از کرامت اونها پرداخت که خواهیم گفت. بنابر نقل طبری، عمر مقرری افراد را بر اساس سابقه آنها تعیین کرد و برای اهل بدر پنج هزار درهم و برای کسانی که بعد از بدر تا صلح حدیبیه سابقه داشتند چهار هزار درهم تعیین کرد. به گفته ابن ابی‌الحدید، امام علی(ع) وقتی به خلافت رسید اعلام کرد بیت‌المال را بدون در نظر گرفتن سابقه، به طور مساوی میان مسلمانان تقسیم خواهد کرد. در زمان عمر چند شهر از جمله شهر کوفه ساخته شد و مسجد نبوی هم در سال ۱۸ هجری توسعه یافت. اقدامات بعدی عمر انشالله بماند برای فرداشب. #انتخابات @tarikhbekhanim

باسلام در قسمت قبلی برخی از اقدامات عمر در دوره خلافتش را خدمت شما عرض کردم. سایر اقدامات عمر در این دوره ده‌ساله عبارتند از : --احداث چند شهر در نواحی فتح شده از جمله کوفه و بصره در عراق فعلی ، فسطاط در شام و سیرت در لیبی فعلی. این شهرها کرسی حکومت‌داری برای مناطق جدیدالفتح بودند . هر کدام از این شهرها بعدها از شهرهای اصلی و پررونق آن مناطق شدند. --راه‌اندازی دیوانهای حکومت‌داری از جمله دیوان جند و دیوان خراج در مرکز خلافت که مدینه باشد. دیوان از ریشه دوّن است و به معنای ثبت و تدوین میباشد. در حقیقت دیوان ، یعنی اداره ثبت برای هر موضوعی. مثلا دیوان جند به معنای دیوان لشکریان بود که وظیفه اون ثبت نام لشکریان و تعیین و پرداخت حقوق آنها و رسیدگی به اوضاع تدارکات و اداره آنها بوده است. دیوان خراج مسئول رسیدگی به امور مالی و جمع‌آوری زکات و جزیه‌ها و غنائم و ثبت و نگهداری بیت المال و هزینه‌کرد آن بوده. بعدها در زمان امویان و عباسیان مالیات هم اضافه شد که صبغه دینی نداشت و متاسفانه هنوز هم دریافت می‌شود در حالیکه در اسلام چیزی به نام مالیات نداریم. دیوان در حقیقت همان وزارتخانه فعلی است. بعدها به تعداد این دیوانها اضافه شد و تخصصی‌تر شدند به طوریکه حتی در دولت عباسیان ، دیوان رسیدگی به امور بازنشستگان و ازکارافتادگان هم داشتیم . بعضی وقتها به جای دیوان از کلمه دار یا بیت استفاده می‌شد که بیشتر به معنای ساختمان یا محل دیوان بوده. مثل دارالعجزه که در دوره مأمون ایجاد شد و به معنی محل رسیدگی به امور سالمندان بوده. یا دارالترجمه که به معنای محل ترجمه کتاب‌ها بوده. --تشکیل نظام دولت‌مداری در کشور اسلامی و تقسیم بندی کشور به ایالات اصلی و فرعی و اعزام قاریان و قاضیان و فرمانداران و تعدادی از کادر اداری به هر ایالت و ولایت و تعیین حقوق برای آنها --تشکیل یک مبدا تاریخی برای شمارش سالها و ماه‌ها که لازمه حکومت‌داری بود. به پیشنهاد امام علی ع ، این مبدا، هجرت پیامبر از مکه به مدینه در نظر گرفته شد و سالها بر اساس هجری قمری شمرده شد. خلاصه اینکه در دوره خلافت عمر ، اساس یک روش حکومت‌داری نوین ، پایه‌گذاری شد و بعدها اینها توسعه پیدا کرد که انشالله همه اینها را در بخش تاریخ فرهنگ و تمدن ملل خدمت شما عرض خواهم کرد. باید عرض کنم بسیاری از این کارها و اقدامات یا پیشنهاد اسرای ایرانی و رومی بود که با دولت عمر همکاری کردند و نظام اداری تشکیل دادند و یا پیشنهاد علی ع و برخی صحابه از جمله سلمان فارسی بوده. در ضمن برخی از اقدامات عمر ، کاملا خلاف اسلام و سنت پیامبر بود که متاسفانه استبداد موجود در حکومت عمر مانع اعتراض صحابه میشد از جمله ایجاد جماعت برای نماز تراویح ، باطل اعلام کردن متعه حج و متعه ازدواج ، تاسیس یک روش اشتباه برای تعیین خلیفه ، صدور احکام شرعی و داوری‌های خلاف اسلام و.... بسیاری از این احکام ، خلاف سنت پیامبر بود و متاسفانه اهل سنت به اونها استناد می‌کنند و اینها را سنت خلفا می‌نامند و در عین حال خودشون را هم پیرو سنت پیامبر میدونند در حالیکه اینها همه بدعت بوده و انجام هر بدعتی حرام است. مثلا در سنت پیامبر ،نماز تراویح ، فرادا بود و عمر آن را به جماعت کرد که بدعت بود . انشالله به کشورهای عربی مسافرت خواهید کرد و خواهید دید همین الان هم در آنجاها در شبهای ماه رمضان ۲۰ رکعت نماز تراویح به جماعت می‌خوانند که مدتها طول می‌کشد. در حالیکه بدعت است. و یا در فاصله بین عمره ابتدای حج واجب تا ایام تشریق که زمان خود حج واجب است از احرام خارج نمی‌شوند و به قول معروف ،متعهء حج برای اونها حرام است که این اصلا خلاف سنت پیامبره. و متعه ازدواج که به قول خودمون همون صیغه باشد هم حرام اعلام شد و این خلاف سنت پیامبر بود و باعث شد مسلمانان تا همین الان دچار مشکلات زیادی شوند بطوریکه الان بجای آن ازدواج میسار را اختراع کرده‌اند که از چاله درآمدن و به چاه افتادن است. انشالله در این رابطه بازهم صحبت خواهم کرد. #انتخابات @tarikhbekhanim

باسلام عرض شد که شخصیت عمر یک شخصیت سخت‌گیر و زاهد مسلک بود . عمر اولین کسی بود که شلاق به دست گرفت و در بازار و کوچه‌های مدینه ، حرکت می‌کرد و به قول خودش اجرای عدالت می‌کرد. عمر از شخصیت‌های بزرگ صحابه به عنوان کارگزار استفاده نمی‌کرد و بهانه او این بود که نمی‌خواست آنها را به کار اجرایی آلوده کند. این یکی از اشکالات عمده عمر بود که باعث انحرافات زیادی شد چرا که با این کار آدم‌های دون‌پایه، به اصطلاح سوار بر کار شدند و برای خودشان حق حکومت بر دیگران قائل شدند و بعدها دیگه ول‌کن قضیه نبودند. این مسئله ، همیشه و در طول تاریخ بوده و واقعا جای عبرت گرفتن دارد . علاوه بر این ،نقل شده است که عمر از ترس فتنه‌انگیزی صحابه‌ای که به راه دور بروند، اجازه خروج آنان از مدینه را نمی‌داد و می‌گفت بیشترین ترس من پراکنده شدن شما در شهرها است. آقای رسول جعفریان از مورخین مشهور فعلی معتقد است این اقدام عمر دو دلیل داشت: یکی اینکه ممکن بود هر یک از آنها در هر شهر برای خود جایگاهی پیدا کند و در برابر خلیفه بایستد؛ دوم اینکه عمر نمی‌خواست احادیث پیامبر در شهرها منتشر شود و به طور کلی ، عمر ، نقل حدیث را ممنوع کرد و بهانه او هم این بود که می‌گفت میترسم با آیات قرآن مخلوط شود و کتب آسمانی ادیان قبلی به همین شکل تحریف شدند درحالیکه این مسئله در مورد قرآن صدق نمیکرد و متن قرآن طوری است که هر نوع دخل و تصرف در آن ، کاملا و سریع مشخص می‌شود. همچنین نقل شده است که عمر بر وضع مالی کارگزاران خود نظارت داشت و اموال آنان را پیش از انتصاب به امارت ثبت می‌کرد و در وقت بازگشت، اموال‌شان را دو نیم می‌کرد و نیمی از آن را به بیت‌المال بازمی‌گرداند😳😳،چون معتقد بود آنها این مال را به ناحق گردآوری کرده‌اند.با این حال برخی کارگزاران که زندگی مرفهی برای خود ساخته بودند، از سخت‌گیری و بازخواست عمر در امان بودند،از جمله معاویه حاکم شامات. عمر با اینکه معاویه را کسرای عرب می‌خواند، با کمال تعجب ، هیچ ایرادی به او نمی‌گرفت و از همینجا بود که معاویه ، با اشرافیت کامل ، سوار بر کار شد و اساس اسلام را با انحراف قطعی ، مواجه کرد. یکی دیگر از اقدامات بحث‌برانگیز معاویه ، میدان دادن بیش از حد به برخی علمای تازه مسلمان شده یهودی از جمله کعب الاحبار بود که این هم باعث انحراف اساسی در اسلام و ورود تعداد زیادی از روایات با منشاء تورات به داخل روایات اسلامی شد. همین عمر که اجازه نقل حدیث نمی‌داد، در مقابل این افراد ، نهایت تسامح را داشت و به اینها آزادی تبلیغ داده بود. این قضیه تا جایی پیش رفت که حتی اعتراض صحابی بزرگی مثل علی ع و ابوذر ، به این مسئله را هم نادیده می‌گرفت. عمر ، قضاوتهای اشتباه و خارج از عرف هم زیاد داشت که در بسیاری از موارد علی ع از اجرای احکام این قضاوتها جلوگیری می‌کرد و عمر که کمترین بهره را از سواد و فقه اسلامی داشت در این موارد در مقابل علی ع کوتاه می‌آمد و بسیار در کتب شیعه و سنی نقل شده که عمر بارها گفته است لولا علی لهلک عمر. اگر علی ع نبود ، هرآینه عمر هلاک میشد. حذف عبارت حی علی خیرالعمل از اذان و حکم به نخواندن نماز توسط فرد جنب که آب برای غسل پیدا نکرده از جمله بدعت‌های عمر است که هنوز هم اهل سنت به آنها عمل می‌کنند. فتوحات ، یکی از مهمترین منابع درآمد دوره عمر و عثمان بود و در طی این دو دوره وضعیت مالی مسلمانان بقدری خوب شده بود که برخی در خانه ، انبارهای طلا داشتند. خوی اشرافی‌گری از همین دوره در بین برخی صحابه ، رشد یافت و قُبح آن ریخت. در مقابل، به دلیل مصرفی شدن مردم مخصوصا مردم مدینه ، قیمت‌ها بالا رفت و فقرا فقیرتر شدند. اگر چه اهلبیت و برخی از اطرافیان علی ع مثل عمار و سلمان و ابوذر ، سهم خودشان از بیت‌المال را بین فقرا تقسیم میکردند اما شکاف طبقاتی بیش از این بود که بااین چیزها پُر شود. عمر در طول خلافت خود از مدینه خارج نشد و فقط یکبار آن هم به پیشنهاد علی ع و به همراهی ایشان ، راهی بیت‌المقدس شد تا قرارداد صلح با اسقف اعظم بیت‌المقدس را امضا کند. عمر در ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری توسط غلام مغیره بن شعبه در محراب عبادت به قتل رسید و این قاتل فیروز ابولوءلوء نام داشت. انشالله فرداشب داستان قتل عمر را خدمت شما خواهم گفت. #تاریخ @tarikhbekhanim

باسلام فتوحات مسلمانان در دو جبهه شمال غرب و شمال شرق یعنی در سرزمین‌های روم و ایران در جریان بود و عرض شد که فتح ایران تا زمان فوت یزدگرد سوم در سال ۶۵۱ میلادی حدود ۱۶ سال طول کشید که تا ۱۹ سال هم گفته‌اند(بسته به اینکه حد فتوحات را کجا حساب کنیم). مسلمانان وقتی به ایران حمله کردند که یزدگرد تازه به سلطنت رسیده بود و عملیات مسلمانان طی چند مرحله انجام شد که هرکدام اسمی دارد. از جمله جنگ نهاوند ، جنگ جسر ، جنگ جلولاء ، جنگ قادسیه. معروفترین اونها نبرد قادسیه بود که به فرماندهی سعد ابی‌وقاص از طرف عرب‌ها و رستم فرخ‌هرمز از طرف ایرانی‌ها در نزدیکی حیره (کویت فعلی) انجام شد و ایرانی‌ها شکست سختی خوردند و رستم کشته شد و مدتی بعد تیسفون هم به اشغال مسلمانان درآمد و یزدگرد عقب نشینی کرد و ده سال به همین منوال عقب نشینی می‌کرد تا به مرو در خراسان قدیم رسید و در آنجا توسط یک آسیابان به قتل رسید. در طی این ۱۹ سال مرتبا اسراء و اموالی از ایرانیان به مدینه فرستاده میشد و بین مسلمانان حجاز تقسیم میگردید. ایرانیان معمولا صنعتگر و دارای حرفه بودند و دین آنها هم مجوسی (زرتشتی) بود که از نظر اسلام ، اهل کتاب محسوب می‌شدند. اسرای ایرانی به اعتراف تمام مورخین مورد حمایت اهل‌بیت ع بودند و شخص علی ع در موارد زیادی به حمایت از آنها پرداخته بود که جای شرح و بسط آن اینجا نیست. اما اینکه در زمان عمر ، خانواده یزدگرد اسیر شده باشند و به مدینه آمده باشند و علی ع از آنها حمایت کرده باشد ، خیلی صحت ندارد. مورخین و از جمله شهید مطهری و دکتر سید جعفر شهیدی چند مطلب جالب در این رابطه گفته‌اند که خدمت شما عرض میکنم. یکی اینکه فوت یزدگرد در اوائل دوره خلافت عثمان بوده و مدتی کوتاهی قبل از فوتش ، خانواده‌اش را هم از دست داده و تنها بوده. اگر این خانواده به دست مسلمانان اسیر شده باشند که نشدند ، پس در زمان عمر نبوده. مطلب دیگر اینکه شاید افرادی از خانواده سلطنتی در طی ده سال عقب‌نشینی یزدگرد به دست مسلمانان اسیر شده باشند اما اینکه دختری به نام شهربانو در بین آنها باشد و مستقیما دختر یزدگرد باشد بشدت مورد تردید است. اینکه مادر امام سجاد ع یک ایرانی بوده است در منابع شیعی ذکر شده اما اینکه آیا از خانواده سلطنتی و همان شهربانو بوده یا نه ، این هم خیلی مستند نیست. علی ایحال ، تاریخ ، محل اختلاف روایات است و به طور قطع نمی‌توان هیچ کدام از این روایات را تایید یا تکذیب کرد. یکی از این اسراء که در اوائل دوره خلافت عمر ، اسیر شد ، شخصی بود به ‌نام فیروز یا پیروز از اهالی نهاوند یا کاشان که در جنگ قادسیه به اسارت درآمد و به کوفه فرستاده شد و نصیب مُغَیره بن شعبه ، حاکم کوفه ، گردید. این مغیره ، از آن آدمهای کثیف تاریخ است که در ماجرای حمله به خانه فاطمه زهرا س نقش اساسی داشت و به قولی محسن ، فرزند فاطمه س به دست او سِقط شد . این آقا بعدها هم در زمان علی ع با او بیعت نکرد و پیش معاویه رفت و بعدا از طرف معاویه دوباره حاکم کوفه شد و در همین سمت بود تا به درک واصل شد. القصه ، فیروز ، در نزد این مغیره ، به اصطلاح غلام بود و کارهای منزل را انجام می‌داد. مغیره متوجه شد که این آقا ذوالفنون است و نقاشی و درودگر و آهنگری و ساخت آسیاب و معماری و .... بلد است و لذا اون را مجبور به انجام این کارها کرد و درآمدش را هم خودش بر می‌داشت. بعدها او را به مدینه فرستاد و برای اون کارگاه زد و باز هم درآمد متعلق به مغیره بود. فیروز در مدینه ازدواج کرد و صاحب دختری شد به نام مروارید که به عربی میشد لُوءلُوء و لذا کنیه او شد ابولولو. بالاخره یک روز فیروز که اهل مدینه اسم اون را ابولولو گذاشته بودند پیش عمر اومد و شکایت کرد که من غلام منزل هستم نه اینکه من را به بیگاری بگیرند و درآمدم را بالا بکشند. عمر ، اعتراض ابولولو را وارد ندانست و به اصطلاح گفت همینه که هست. غلامی . باید کار کنی. تازه برای ما هم باید کار کنی و یه آسیاب برای مدینه بسازی. فیروز که عصبانی شده بود گفت که یه آسیاب برای تو بسازم که آوازه اون توی تمام ایران و روم بپیچه. و رفت. میگن که عمر بعد از رفتن ابولولو به اطرافیانش گفت که حرف این یارو بوی خون میداد. القصه ، مدتی بعد فیروز در حین نماز به عمر حمله کرد و با کارد اون را بشدت مجروح کرد و خودش را هم همانجا کشت. به نقلی ، فیروز ، آسیاب را ساخت و در روز افتتاحِ آسیاب که عمر برای بازدید اومده بود ، به همراه چند ایرانی دیگه به عمر حمله کرد و اون را زخمی کرد و فرار نمود. این روایتی که میگه فیروز نزد حضرت علی ع اومد و ایشان ، فیروز را با طی‌الارض فراری داد و به کاشان فرستاد کاملا جعلیه و فیروز به احتمال قوی در همان مسجد و یا اندکی بعد به قتل رسیده .

برخی منابع ذکر می‌کنند که فیروز توانست فرار کند و به نحوی خودش را به کاشان برساند و در آنجا بعدها فوت کرد و بعدها مقبره‌ای برای اون ساختند که به مقبره باباشجاع‌الدین معروف شد. این روایت با توجه به غیرممکن بودن سفر فردی در حجاز و اشراف کامل حکومت بر راه‌ها و کاروان‌ها، کاملا بعیده. این مقبره جعلی ، چندسال پیش به دستور دولت تخریب شد. عبیدالله بن عمر ، فرزند عمر که برخلاف برادرش عبدالله ، آدم کثیف و مشروب‌خواری بود ، قتل پدرش را بهانه کرد و با همکاری چند نفر ، در مدینه عجم‌کشان راه انداخت و همسر و دختر ابولولو ، و چند ایرانی دیگر از جمله پزشکی به نام هرمزان که مسلمان شده بود را به قتل رساند. وقتی عثمان به خلافت رسید علی ع به شدت پیگیر قصاص عبیدالله بن عمر و همچنین حد شرابخواری برای اون شد که فایده نداشت. وقتی علی ع به خلافت رسید این عبیدالله فرار کرد و در سلک یاران معاویه درآمد و در جنگ صفین به دست مبارک علی ع راهی دوزخ شد. خب این هم داستان قتل عمر. انشالله از فرداشب دوره خلافت عثمان را خواهیم گفت. #تاریخ @tarikhbekhanim

باسلام یکی از خطاها و انحرافات مسلّم که عمر در واپسین روزهای عمر خود انجام داد ، دستور تشکیل شورای ۶ نفره برای تعیین خلیفه بعد از خودش بود. وقتی ابولولو ، عمر را به طور جدی و باخشونت تمام ، چاقو زد ، عمر به شدت مجروح شد و سه روز بعد هم فوت کرد. در طی همین سه روز بلافاصله دستور تشکیل شورایی متشکل از بزرگان صحابه را داد تا اینها از بین خودشون یک خلیفه تعیین کنند. بعد هم یک سری شروطی گذاشت که کاملا خلاف عقل و شرع بود. از جمله اینکه گفت روش انتخاب ابوبکر در سقیفه بنی‌ساعده اشتباه بوده و این روش شورایی که با مشورت مردم باشد بهتر است. شمارا به خدا ببینید چه اجتهادهایی از خودش کرد و کار اسلام را به کجا کشانید. اگر روش انتخاب ابوبکر اشتباه بوده پس چرا خودت اینقدر دم از سقیفه میزدی و نگذاشتی ابوبکر انصراف بدهد و آن همه الم‌شنگه برای بیعت با ابوبکر راه انداختی؟ دیگر اینکه گفت وقتی رای این شورای ۶ نفره مشخص شد و یک نفر را برای خلافت انتخاب کردند ، هرکس که با این رأی مخالفت کرد گردن او را بزنید. حتی اگر دو نفر یا سه نفر از آنها با این رأی شورا مخالفت کردند هر دو نفر یا سه نفر را بکشید. جل‌الخالق. کجای اسلام نوشته شده که می‌توان گردن یک یا چند نفر را به دلیل مخالفت با رأی چند نفر دیگر زد؟ اگر مثلا علی ع با رأی شورا مخالفت می‌کرد باید کشته میشد؟ این چه حکم ظالمانه و من‌درآوردی است؟ دیگر اینکه ترکیب شورا طوری بود که همه می‌دانستند، عثمان خلیفه می‌شود. افراد شورای ۶ نفره عمر عبارت بودند از علی ع و عثمان و طلحه و زبیر و عبدالرحمن بن عوف و سعد ابی وقاص. بعد شرط گذاشت که اگر اینها دو گروه سه نفره شدند و یک گروه طرفدار آقای x بودند و یک گروه طرفدار آقای y شما بروید ببینید عبدالرحمن بن عوف در کدام گروه است ، رأی همان گروه را اجرا کنید. حالا چرا این عبدالرحمن اینجا مهم شده بود؟ چونکه این آقا شوهرخواهر عثمان بود. از طرفی با سعد ابی وقاص هم دوست صمیمی بود و عمر مطمئن بود که سعد از عبدالرحمن حمایت کامل می‌کند. اتفاقا در همون اول جلسه ، سعد ابی وقاص به نفع عبدالرحمن کنار رفت. خب برادر من ، عُمرخان فاروقی ، از همون اول بگو من دلم میخواهد عثمان ، خلیفه باشد و این شامورتی بازیها هم فیلم است. نمایش است. دلم می‌خواهد تاریخ در مورد من قضاوت بدی نکند. ابن ابی‌الحدید معتزلی در کتاب ارزشمند و چند جلدی خودش به نام شرح نهج‌البلاغه (انشالله یک بار هم در مورد این دانشمند عزیز و بلندپایه سنی‌مذهب خدمت شما مطالبی خواهم گفت) جمله ای می‌گوید که حالا اصل این جمله را یادم نیست اما مضمون آن این استکه همه فتنه‌ها و جنگها و فرقه سازیهای بعد از قتل عمر از این شورای ۶ نفره برخاست. چرا که همه کسانی که توی این شورا شرکت کردند برای خودشون اهلیت خلافت حس کردند. یعنی حس کردند که لایق خلافت هستند که از اونها در این شورا دعوت شده. مثلا همین طلحه و زبیر که بعدها در جنگ جمل ، ادعای خلافت داشتند توی همین شورا بودند. خب حالا توی اون شورا ممکن بود زبیر خلیفه شود و لذا زبیر خودش را برای خلافت آماده کرده بود. به این میگن حس اهلیت و لیاقت خلافت داشتن. القصه نتیجه این شورا شد انتخاب عثمان. حالا این عثمان ، کی بود؟ رئیس و بزرگ قبیله بنی امیه که قبلا داستانش را عرض کردم و گفتم که اینها از قبل از اسلام رقیب سرسخت بنی‌هاشم بودند و تا آخر هم هیچکدامشون ایمان نیاوردند و از بین اونها فقط عثمان ایمان آورده بود. ابوسفیان و پسرانش هم از همین بنی امیه بودند. علی ع بعدهادر خطبه شقشقیه خیلی از این شورا شکوِه کرد اما در اون لحظه مجبور به پذیرش رأی شورا بود و وقتی مردم آمدند در مسجد که با عثمان بیعت کنند ، علی ع فرمود لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنى أَحَقُّ بِها مِنْ غَيْرى‏، وَ وَاللهِ لَأُسَلِّمَنَّ ما سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمينَ، وَ لَمْ يَكُنْ فيها جَوْرٌ الَّا عَلَىَّ خاصَّةً. ترجمه:خوب مى‏‌دانيد كه من از همه كس به خلافت شايسته‌‏ترم، به خدا سوگند تا هنگامى كه اوضاع مسلمانان رو به راه باشد و در هم نريزد و به غير از من به ديگرى ستم نشود، همچنان خاموش خواهم ماند. بعد از این جریانات عثمان رسما خلیفه شد و بنی امیه را سوار بر مسلمانان کرد و فساد ، گسترش پیدا کرد و همین عبدالرحمن عوف ، به خاطر کارهای عثمان با او قهر کرد و تا پایان عمر با او صحبت نکرد و در همین زمان عثمان هم ، عبدالرحمن ، فوت کرد. بقیه اعضای شورا که طلحه و زبیر و علی ع و سعد ابی وقاص و خود عثمان بودند همگی با دسیسه معاویه کشته شدند که خواهیم گفت. انشالله از فرداشب داستان دوره خلافت عثمان را خدمت شما می‌گویم. #تاریخ @tarikhbekhanim

باسلام عمر در آخرین روزهای ماه ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری و در سن ۶۳ سالگی فوت کرد و اون را در کنار قبر پیامبر و ابوبکر دفن کردند. از فردای اون روز عثمان بن عفان خلیفه شد. عثمان در اون موقع ۷۰ سال سن داشت و از طایفه بنی‌امیه بود. قبلا خدمت شما عرض کردم که عبدمناف چندپسر داشت که معروفترین آنها هاشم و عبدالشمس بودند. هاشم همان جد پیامبر و ائمه اطهار ع است. عبدالشمس پدر امیه است. برخی مورخین معتقدند که امیه ، فرزندخوانده عبدالشمس بوده و عبدالشمس اصلا پسر نداشت. به هر حال بین امیه و هاشم بر سر مناصب کلیدداری کعبه و رهبری قریش اختلاف افتاد و در نهایت هاشم در این رقابت پیروز شد و امیه و خاندان امیه ، کینه هاشم و بنی‌هاشم را به دل گرفتند و این دشمنی و کینه را در شعرهای خودشون هم به زبان می‌آوردند. امیه دارای دو پسر بود که از اینها دو شاخه بوجود آمد. یکی حرب بود که پدر ابوسفیان باشد. یکی ابوالعاص که پدر عفان باشد و عفان هم پدر عثمان بود. عثمان تنها فرد از بنی‌امیه بود که در همان ابتدای رسالت پیامبر ، مسلمان شد. بقیه بنی‌امیه خیلی سرسختی نشان دادند تا مسلمان بشوند. این عثمان آدم ثروتمند و رفاه‌طلبی هم بود و تجارت نسبتا موفقی داشت. عثمان در دوره قبل از هجرت ، مدتی هم به حبشه مهاجرت کرد . عثمان دو دختر از پیامبر به همسری گرفت که در حقیقت اینها دختران حضرت خدیجه س از شوهر قبلی بودند که قبلا عرض شد. همسر اول عثمان در جنگ بدر بیمار شد و از دنیا رفت و به همین دلیل عثمان در جنگ بدر شرکت نداشت. عثمان به طور کل ، یک مرد جنگی و رزمنده نبود و در جنگ احد هم به همراه ابوبکر و عمر جزو فراریان بود. القصه ، این آقا به علت شخصیت نرم‌خویی که داشت محبوب قریش بود و عمر هم همیشه او را در کنار خود داشت. عمر بعد از فوت ابوبکر ، جذب عثمان شد و همه می‌دانستند که اگر قرار باشد عمر برای بعد از خودش خلیفه انتخاب کند ، عثمان است. در تاریخ ذکر شده که عثمان نرمخو و با روابط عمومی خوبی بوده اما همین آقا در اواخر عمر یکبار از دست عمار ناراحت شد و ضربه‌ای به او زد که عمار معیوب شد. در موردی هم ذکر شده که با چوب به علی ع حمله کرد و ضربه‌ای به سر مبارک حضرت زد. عثمان در عین حال خطیب خوبی هم نبود و معمولا از خطبه‌خوانی پرهیز می‌کرد. دوره خلافت عثمان حدود ۱۲ سال طول کشید و عثمان بالاخره در سال ۳۵ هجری و در سن ۸۲ سالگی در کاخ خودش به قتل رسید . در این دوره ۱۲ ساله چند اتفاق افتاد که خدمت شما ذکر خواهم کرد. ۱. عثمان در طول خلافتش از همان ابتدا شروع به برکنار کردن والیان و فرمانداران کرد و این مناصب را به اقوام خودش سپرد که همین مسئله عامل ایجاد فساد در خلافت گردید. برخی از اقوام عثمان که از بنی‌امیه بودند نه تنها لیاقت حکمرانی را نداشتند بلکه اساسا آدمهای خلاف و بی‌دین بودند و سابقه دشمنی با اسلام داشتند. ۲. عفو و بخشش مرتدان و طُریدان. عثمان ، برخی از کسانی که سابقه ارتداد داشتند به مدینه آورد و به آنها منصب داد از جمله عبدالله بن عامر که او را مدتی حاکم بصره کرد و یا حَکَم بن ابی‌العاص و پسرش مروان بن حکم. حکم بن ابی‌العاص طُرید پیامبر بود یعنی پیامبر اسلام به خاطر جرمی که این آقا مرتکب شده بود او و پسرش ، مروان ، را طرد کرد یا به عبارتی تبعید کرد. ابوبکر و عمر هم به تاسی از پیامبر ، نگذاشتند که اینها به مکه یا مدینه بیایند. عثمان ، مروان بن حکم را به مدینه آورد و دختر خودش را هم به او داد و داماد عثمان شد. آتش همه فتنه‌های زمان عثمان از گور همین مروان بود که خواهیم گفت. این مروان بعدها ، بعد از واقعه عاشورا ، خودش خلیفه شد که آن را هم خواهیم گفت. عُقبه بن ابی‌معیط یکی از خبیثان و دشمنان پیامبر بود و همان کسی است که یکبار وقتی پیامبر در مسجدالحرام نماز می‌خواند شکمبه شتر روی کمر پیامبر قرارداد. پسرش ، ولید بن عقبه ، همان کسی است که در قرآن در سوره حجرات به عنوان فاسق شناخته شده و قرآن میفرماید يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوٓا إِنْ جَآءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوٓا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ ای اهل ایمان! اگر بدكار بی‌تقوایی خبری برایتان آورد، خبرش را بررسی و تحقیق كنید تا مباد از روی ناآگاهی، گروهی را آسیب رسانید و بر كرده خود پشیمان شوید. حجرات - 6 این فاسق بی‌تقوا که قرآن گفته همین ولید بن عقبه است که عثمان ، این آقا را والی کوفه کرد و همان کسی است که در کوفه ، عاشق قطام شد و علنا مشروب‌خواری می‌کرد و نماز صبح را ۸ رکعت خواند در حالیکه مست بود.

همه اینها را عثمان روی کار اورد و همگی از بنی‌امیه بودند و اساس حکومت اسلامی را با این کار با انحراف جدی مواجه کرد. حالا شما به همه اینها عمرو بن عاص و معاویه را هم اضافه کنید که خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. انشالله فرداشب بقیه اقدامات عثمان را ذکر خواهم کرد. #تاریخ @tarikhbekhanim

باسلام ۳. اقدام بعدی عثمان در زمان خلافتش ادامه فتوحات بود. در حقیقت عمده فتوحات در زمان عثمان اتفاق افتاد. قبلا عرض کردم که علی ع با این روش فتوحات موافق نبودند و شخص علی ع و فرزندانش در هیچکدام از این فتوحات شرکت نکردند. البته قول ضعیفی هست که یکبار علی ع ، حسنین را برای شرکت در جنگهای فتوحات فرستاد تا مراقبت کنند که اعراب به ایرانی‌ها ظلم نکنند که این بزرگواران در نیمه راه با سعدابی‌وقاص بر سر همین مسئله اختلاف پیدا کردند و برگشتند. قبلا خدمت شما عرض کردم که یزدگرد سوم پس از چندسال عقب‌نشینی مکرر بالاخره در مرو و به دست یک آسیابان کشته شد و این مسئله در زمان عثمان بوده. در اون زمان ایران با چین همسایه بود.فرزندان یزدگرد به پادشاه چین پناهنده شدند و پادشاه چین منطقه‌ای در اختیار اونها گذاشت و پادشاهی ساسانی را در اونجا دایر کردند. فرزند یزدگرد که فیروز سوم نام داشت در زمان خلافت علی ع ، حمله ای به منطقه سیستان و ایرانشهر فعلی کرد که ناموفق بود‌ و فیروز به چین بازگشت بعد از فیروز پسرش نرسه یا نرسی به سلطنت رسید که خیلی زود سلطنت او متزلزل شد و بعد از مرگ او سفره پادشاهی ساسانی برای همیشه جمع شد. القصه در زمان عثمان خیلی ثروت از فتوحات وارد مدینه شد. چندین انبار بیت‌المال برای نگهداری اینها ساخته شد و عثمان مبالغ نجومی از اینها را به اقوام و خویشان خودش پرداخت. اختلاف طبقاتی روز به روز بیشتر می‌شد و به تبع اون ، اعتراضات هم بیشتر می‌شد. همین مسئله یکی از علل اعتراضات بر علیه عثمان بود که منجر به قتل عثمان گردید. در زمان عثمان ، مسلمانان قسمتی از شمال آفریقا و چند جزیره در دریای مدیترانه را فتح کردند و فرماندهی برخی از این جنگها با معاویه بن ابوسفیان ، حاکم شام بود. این معاویه که با عثمان از یک تیره بودند در شام و در شهر دمشق برای خودش امپراطوری شبیه به امپراطوری روم شرقی راه انداخته بود و مردم آن منطقه هم که قبلا تحت تسلط امپراطوری روم شرقی بودند ، همین روش را می‌پسندید و معاویه را دوست داشتند . مردم شام که به دست همین معاویه و برادر بزرگترش یزیدبن ابوسفیان ، مسلمان شده بودند ، فکر می‌کردند که اسلام ، همین اسلام معاویه است و معاویه را نماینده اسلام می‌دانستند و هرچه که معاویه به عنوان اسلام به خورد اونها میداد قبول میکردند. عثمان هم در مدینه به وجود یک حاکم با لیاقت و محبوب در شام افتخار می‌کرد و هیچ شکایتی از معاویه را قبول نداشت و به عبارتی معاویه در شام برای خودش فعال ما یشاء شده بود. همین رفتار باعث شد که کم‌کم معاویه احساس اهلیت برای خلافت بکند و خواهیم دید که زمینه‌های اون را در همین دوره عثمان چید. یکی از کارهای کثیف عثمان ، تبعید و ضرب و شتم برخی از صحابه پیامبر از جمله ابوذر بود. ابوذر که از یاران صدیق علی ع بود در امر و نهی خلیفه از هیچکس ابائی نداشت و بالاخره عثمان ، ابوذر را به تحریک دامادش ، مروان بن حکم به شام تبعید کرد. ابوذر در شام هم دست از امر به معروف و نهی از منکر معاویه بر نداشت و معاویه دوباره ابوذر را به مدینه فرستاد. این‌بار عثمان ابوذر را به سرزمین بی‌آب و علفی به نام ربذه تبعید کرد. پشت همه این ماجراها همان مروان بن حَکَم پلید و طُرید پیامبر بود که داماد عثمان شده بود و جریانش را دیشب برای شما گفتم. مروان کثیف دستور داده بود که هیچکس حق ندارد ابوذر را در تبعید به ربذه مشایعت کند. اما علی ع به همراه حسنین و عمار یاسر ، ابوذر را مشایعت کردند و مروان هم هیچ غلطی نتوانست بکند و در جریان این مسئله کتک مفصلی هم از علی ع خورد. ابوذر ، صحابی بزرگوار پیامبر و از یاران وفادار علی ع و یکی از پاکان روی زمین در ربذه در کمال فقر و گرسنگی فوت کرد و در همانجا دفن شد. انشالله فرداشب اقدام بعدی عثمان که جمع‌آوری قرآن بود راخدمت شما توضیح خواهم داد. #تاریخ @tarikhbekhanim

باسلام ۴. آخرین اقدام مهم از عملکرد ۱۲ ساله خلافت عثمان بن عفان ، جمع‌آوری قرآن بود. این عبارت جمع‌آوری را بنده خودم شخصا قبول ندارم و به جای اون از عبارت یکسان‌سازی قرآنها استفاده میکنم. چرا که جمع‌آوری به معنای قراردادن آیات در کنار هم و تشکیل سوره‌ها است که این‌کار در دوره ابوبکر انجام شد و در دوره عمر هم اینقدر قرآنها حفظ و استنساخ شد که دیگر نیاز به جمع‌آوری و تدوین نداشت. مضافا بر اینکه یک جمع‌آوری قرآن در دوره عمر هم در تاریخ ذکر کردند که احتمالا در حد استنساخ و تدوین بوده. در دوره عمر دیگه سوره‌های این قرآنها اسم‌گذاری شده بود و تعداد سوره‌ها و تعداد آیات هر سوره مشخص بود. از انجا که این مبحث، تخصص خود بنده هست ،لازم میدونم که یه کمی این بحث را باز کنم و توضیح بیشتری راجع به اون بدم که دیگه مطلبی از این موضوع نگفته نماند. در دوره عثمان قرآن‌هایی که دست مسلمانان بود و یا حافظان قرآن، حفظ بودند و به دیگران یاد می‌دادند مورد اختلاف واقع شد. علت اصلی این مسئله ، فتوحات بود که تعداد زیادی تازه‌مسلمان وارد جمع مسلمانان شدند که عرب‌زبان نبودند. خواندن و حفظ قرآن برای اینها خیلی مشکل بود و لذا برخی آیات را اشتباه و یا جابجا میخواندند و کسی هم نبود که به اونها یاد بده و اشتباهاتشان را اصلاح کنه. اینجا بود که بعضی از مسلمانانی که در فتوحات شرکت داشتند ، به مدینه اومدند و عثمان را از خطری که در کمین قرائت و کتابت قرآن هست آگاه کردند. عثمان با مشورت صحابه کبار ، یک مجمع تشکیل داد و از قاریان و حافظان قدیمی که قرآن را از خود پیامبر یادگرفته و حفظ کرده بودند دعوت کرد که در این مجمع شرکت کنند از جمله اینها زیدبن ثابت و حضرت علی ع بودند. یک سری از صحیفه‌ها که در زمان پیامبر و ابوبکر تدوین و مرتب شده بود را هم آوردند از جمله قرآن حفصه که در خانه حفصه بود . اما قسمت جالب مسئله اینجاست که باز هم از قرآن علی ع که گفتیم مشتمل بر تفاسیر و شان‌نزولهای مروی از پیامبر بود ، استفاده نکردند.اگرچه ، علی ع خودش عضو این مجمع جمع‌آوری قرآن بود و بر این‌کار نظارت می‌کرد. خلاصه اینکه کار تدوین قرآن و نوشتن آن و قراردادن آن در بین دو جلد حدود ۵ سال طول کشید و از روی این قرآن ۵ نسخه استنساخ شد و یکی در مدینه نگهداری شد. یکی به مکه فرستاده شد‌ یکی به کوفه یکی به بصره و یکی هم به شام فرستاده شد و قرار شد هرکس می‌خواهد در هر کدام از این مناطق ، قرآن استنساخ کند از روی اینها استنساخ کند و آموزش بدهد. به همراه هر قرآن هم یک قاری کارکشته به این مناطق فرستادند. به این قرآنی که در زمان عثمان با این کیفیت ، تهیه شد ، قرآن امام یا قرآن عثمانی می‌گویند. از این جهت به اون قرآن امام میگن که قرآن مبنا بود و الگوی نوشتن و آموزش دادن سایر قرآنها. واز این جهت به اون قرآن عثمانی می‌گفتند که در زمان عثمان و به دستور عثمان تهیه شد وگرنه هیچ ارتباطی با دولت عثمانی و یا با عثمان‌طه ، خطاط معروف قرآن ندارد😳😁 خلاصه ، همین قرآنی که در زمان عثمان جمع‌آوری شد ، هم بعدها اختلافات کوچکی در روش خواندن اون ایجاد شد و تعداد قرائات حتی به ۵۰ روش قرائت هم رسید. یعنی مثلا قاری بصره ، للعالَمین میخوند ولی قاری کوفه للعالِمین میخوند. قاری شام مالک یوم‌الدین میخوند ، قاری کوفه ملک یوم‌الدین میخوند. خب حالا علت این اختلافات جزئی ، چی بود؟ علت این اختلافات چند پارامتره که مورد بحث ما نیست اما فقدان اِعراب و نقطه یکی از این علل هست که باعث اختلاف شد. به این شکل که قرآن‌های اولیه اعراب و نقطه نداشت و قاریان با سابقه ذهنی که داشتند و چون قرآن را حفظ بودند میدونستند که این کلمه یعلمون است یا تعلمون. بعدها علی ع به ابوالاسود دوئلی دستور دادند که قرآن را اعراب‌گذاری کند و مشکل اِعراب حل شد که البته اعرابها خیلی هم ابتدایی بود و به شکل امروزی نبود ولی خب مشکل‌گشا بود. بعدها هم نقطه اختراع شد ولی تا اینها بیاد عملی بشه و اعراب و نقطه ، عمومیت پیدا کنه ، اختلافات جزئی زیاد شد و از دل اینها قرائات سبعه و عشره بوجود آمد که حاوی روایات ۱۴ گانه هم بود و شد ۱۴ روایت قرآن که حافظ شیرازی در این رابطه می‌گوید: عشقت رسد به فریاد گر خود بسان حافظ قرآن ز بر بخوانی بر چارده روایت قبلا خدمت شما عرض کردم که ۵ نفر از این ۷ قاری قرائات سبعه ، شیعه و ۴ نفر آنها ایرانی بودند. القصه ، تاریخ تدوین و جمع قرآن خیلی مفصله و شامل کتابت و ابزار اون و انواع خط و قرائت و قاریان و حافظان و .... میشود که انشالله در بحث تاریخ قرآن خدمت شما خواهیم گفت. انشالله از فرداشب دلایل شورش برعلیه عثمان را خدمت شما خواهم گفت. #تاریخ @tarikhbekhanim