🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_ششم #بخش_سوم نگاهم را از جزوہ مے گیرم و رو بہ روزبہ مے گویم:امروز مصداق این حدیثہ مگہ نہ؟! بعد از گذشت هزار و چهارصد سال ببین با چہ شور و عظمتے براے امام حسین مراسم عزادارے میگیرن! روزبہ نفس عمیقے میڪشد و جوابے نمیدهد! لبم را بہ دندان مے گیرم و ادامہ میدهم:اولین بار ڪہ امام حسینو شناختم شیش هفت سالہ م بود! مامان بزرگم یہ مریضے سخت گرفتہ بود! بابام اون روزا میخواست برہ ڪربلا و منو نورام قرار بود همراهش بریم! بابام خیلے مامان بزرگمو دوست دارہ،بہ مامان بزرگم گفت میرم پیش امام حسین براے اینڪہ شفاتو بگیرم! منو نورا زیارت اولے بودیم،نشد با بابا بریم ڪربلا! بابا تنها رفت و چند روز بعد برگشت،نمیدونم چے شد ڪہ یهو بابام گفت بریم مشهد! ماہ محرم بود،راهے مشهد شدیم! حال مامان بزرگم بدتر شدہ بود،مامانم خستہ بود موند هتل،مریم و نساء ام پیشش موندن. منو نورا دنبال بابام راہ افتادیم رفتیم حرم،چادر گل گلے اے ڪہ مامان بزرگم برامون دوختہ بود سر ڪردہ بودیم. امام رضا رو خیلے دوست داشتیم! بچہ بودیم چیز زیادے از اخلاق و زندگیش نمیدونستیم ولے خیلے دوستش داشتیم! با ذوق و خندہ وارد حرم شدیم،مستقیم رفتیم صحن انقلاب. همیشہ مے دیدم خیلیا تو حرم گریہ میڪنن،ولے من هیچوقت گریہ م نمے گرفت! آروم میشدم! همین ڪہ وارد حرم میشدم انگار هیچ غم و غصہ و مشڪلے تو زندگیم نداشتم! با نورا مے گفتیم و مے خندیدیم،نورا تند تند میگفت بریم حرم از امام رضا چے بخوایم! لیست آرزوهاشو برام میگفت! وارد صحن ڪہ شدیم بابام مستقیم رفت سمت پنجرہ فولاد! منو نورا نشستیم رو فرش رو بہ روے پنجرہ فولاد و گنبد،نورا چشماشو بستہ بود و تند تند آرزوهاشو میگفت و از امام رضا میخواست برآورده شون کنه! منم ساڪت نشستہ بودم ڪنارشو بہ گنبد زل زدہ بودم،یڪم بعد یڪے از خادماے حرم اومد ڪنارمونو پرسید چرا تنها نشستیم؟! میدونیم مامان و بابامون ڪجان؟! نورا سریع با انگشتش بابا رو نشون داد و گفت منتظریم بابامون بیاد. خادمہ بهمون یہ شڪلات داد و خوش آمد گفت،پرسید براے چے اومدیم مشهد؟! نورا گفت بابام اومدہ شفاے مامان بزرگمو بگیرہ! خادمہ دست منو نورا رو گرفت و برد ڪنار پنجرہ فولاد،بہ من گفت آقا رو بہ امام حسین قسم بدہ خواستہ تو رو رد نمیڪنه! مخصوصا ڪہ تو پاڪ و بے گناهے! متعجب نگاش میڪردم،از تو جمعیت رد شدیم و نزدیڪ پنجرہ فولاد رسیدیم. زیر دست و پاے جمعیت داشتم لہ میشدم اما چسبیدہ بودم بہ پنجرہ فولاد و ساڪت سرمو چسبوندہ بودم بہ میلہ ها! هے داشتم فڪر میڪردم چطور باید با امام رضا حرف بزنم؟! چے بگم؟! چطور جملہ بندے ڪنم؟! آخرش هیچے بہ ذهنم نرسید فقط آروم گفتم:امام رضا تو رو امام حسین! همین ڪہ از مشهد برگشتیم حال مامان بزرگم خوب شد! روزبہ لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد و مے گوید:همیشہ سلامت باشن! چند ثانیہ بعد بہ چشم هایم خیرہ میشود و مے گوید:از همسایہ ها پرس و جو میڪنم ڪجا هیات دارن،همین جا راحت برے! گوجہ فرنگے درشتے برمیدارد و با دقت مشغول خورد ڪردنش میشود. جزوہ ها را برمیدارم و بہ سمت اتاق ڪوچڪترے ڪہ بہ عنوان اتاق ڪار انتخاب ڪردہ ایم مے روم. وارد اتاق میشوم،ڪف اتاق پارڪت قهوہ اے روشن است،پنجرہ اے بزرگ سمت راست قرار دارد و باعث میشود اتاق همیشہ روشن و پر نور باشد. میز سفید رنگے همراہ صندلے مشڪے رنگے سمت چپ قرار دارد. دور تا دور اتاق قفسہ هاے سفید رنگ چوبے ڪتاب قرار دارد. بہ سمت میز مے روم و جزوہ ها را رویش میگذارم. نفس عمیقے میڪشم،از بے تفاوتے روزبہ نسبت بہ حرف هایم ڪمے ناراحت شدم! نباید خستہ بشوم و دست بڪشم! موهایم را روے شانہ ام مے اندازم. با قدم هاے ڪوتاہ از اتاق خارج میشوم،روزبہ با دقت مشغول خرد ڪردن گوجہ فرنگے هاست! با لبخند نگاهش میڪنم،سنگینے نگاهم را ڪہ احساس مے ڪند سر بلند مے ڪند،ظرف سالاد را نشانم میدهد و مے پرسد:خوب خرد ڪردم؟! زیاد درشت یا ریز نیست استاد؟! وارد آشپزخانہ میشوم و بالاے سرش مے ایستم،نگاهے بہ داخل ظرف مے اندازم و جدے مے گویم:براے دفعہ ے اول بد نیست مهندس! این را ڪہ مے گویم صداے اذان از داخل ڪوچہ بہ گوش مے رسد،بہ قابلمہ هاے غذا اشارہ مے ڪنم و مے گویم:میشہ حواست بہ غذاها باشہ تا من نماز بخونم؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و مے گوید:برو خیالت راحت! از آشپزخانہ خارج میشوم،وضو میگیرم و بہ اتاق خواب مشترڪمان میروم. سجادہ ام را رو بہ قبلہ پهن میڪنم و چادر نماز را سر. قامت مے بندم و با آرامش شروع بہ نماز خواندن میڪنم،بہ رڪعت آخر نماز مغرب مے رسم‌. بہ رڪوع ڪہ مے روم صداے باز و بستہ شدن در اتاق مے آید و عطرِ روزبہ مے پیچد! بہ سجدہ مے روم،گوشہ ے چادرم ڪشیدہ میشود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌺پیامبر رحمت ص: ❤️هر چه ایمان انسان کامل تر باشد، به همسرش بیشتر محبت می کند.❤️ 📚بحارالانوار، ج103ص228 👉 @tark_gonah_1

🔶️ توضیح حدیث: 📌نکته قابل توجه در این حدیث شریف این است که: اولا: حضرت نفرمودن هر مردی، بلکه فرمودن هر انسانی؛ پس مرد و زن باید به همسر خود محبت کند؛ البته هر چقدر بیشتر بهتر. ثانیا : ⭕حضرت فرمودند هر انسانی و با این کلمه انسان ما را به انسانیت بشر رجوع می دهند نه دین و مذهب یا موقعیت فرد؛ پس هر انسانی با توجه به انسان بودنش موظف است با همسرش مهربان باشد و مسلما این روایات و روایات از این دست برای هر چه بیشتر مستحکم کردن کانون خانواده است. 🆔 @tark_gonah_1

دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء های بیست و نهم و سی ام 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 صفات یار 5⃣ ⭕️ مولایمان راهنمای سبیل الله است 👤 استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

✨﷽✨ 🌸منبر کوتاه بعضی از گناهان مثل نفت هستند و بعضی‌ها هم مثل بنزین..! قرآن درباره گناه‌های نفتی میگه 👈«انجامش ندین» درباره گناه‌های بنزینی میگه 👈«نزدیکش هم نشید» ' لاتقربوا ' چون بنزین، بر خلاف نفت از دور هم آتیش میگیره. رابطه با نامحرم و شهوت جز گناهان بنزینیه و شیطان قسم خورده هرجا زن و مردی تنها باشن، نفر سومش خودم هستم #استاد_محسن_قرائتی @tark_gonah_1

#وداع_باماه_مبارک_رمضان رمـضان مے رود و پـشـت سـرش هـم دل مـا رفت تا سال دگر زنـده بمـانیم یا نــہ😔😔 😭😭😭

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_ششم #بخش_چهارم سربلند میڪنم و بہ سجدہ ے دوم میروم،همین ڪہ پیشانے ام را روے مُهر میگذارم گوشہ ے چادر نمازم را مے بوسد و مے گوید:همینطورے دوستت دارم! همینطورے دوستم داشتہ باش! چند ثانیہ بعد دوبارہ صداے باز و بستہ شدن در اتاق بلند میشود... سورہ ے دهم نازل شد! آرامشِ قبل از طوفان! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ آن شب پدر و مادرم و یاسین،بہ همراہ آقاجون و محسن و سمانہ و فرزاد بہ خانہ ے مان آمدند. مهمانے بہ خوبے و با خوش صحبتے هاے آقاجون برگزار شد. سہ روز بعد فرزاد بہ قصد ادامہ تحصیل راهے آلمان شد. زندگے ام شڪل جدیدے گرفتہ بود و بے بهانہ لبخند میزدم یا مے خندیدم! ذوق و شوق زیادے براے اینڪہ بہ خودم و خانہ مان برسم داشتم و با وجود سنگینے درس ها اصلا ناراحت یا خستہ نبودم. خصوصا ڪہ روزبہ ڪمڪم میڪرد و هوایم را داشت. ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ نگاهے بہ اطراف مے اندازم و سپس بہ منو! این اولین بارے است ڪہ همراہ روزبہ بعد از محرمیت بہ ڪافہ آمدہ ام‌. چند دقیقہ اے میشود پشت میز نشستہ ایم و ڪافے من منتظر است سفارش بدهیم. روزبہ خونسرد،بدون حرف دستش را زیر چانہ اش زدہ و بہ چشمانم چشم دوختہ! آخر طاقت نمے آورم و خودم منو را باز میڪنم،جدے مے پرسم:چے میخورے؟! من ڪہ قهوہ میخورم! سریع مے گوید:منم! مے پرسم:توام قهوہ مے خورے؟! با لبخند جواب مے دهد:آرہ! منو را مے بندم و با تاڪید مے پرسم:پس بگم دوتا قهوہ فرانسہ بیارہ؟! جدے مے گوید:نہ! متعجب مے پرسم:مگہ نگفتے قهوہ میخورے؟! _آرہ چشماتو گفتم! قهوہ ے من چشماے توئہ...خوابو خستگیو از سرم مے پرونہ! چشم هایم را مے بندم و با ذوق مے گویم:روزبہ! بہ جاے "جانم" جواب مے دهد:آیہ! تو با دنیا برام برابرے...! در دلم ڪیلو ڪیلو قند آب میشود،انگار دیگر خوشبخت ترین دخترِ روے زمینم... همہ چیز آرام و عاشقانہ است... درهاے خوشبختے بہ رویم باز شدہ بود،البتہ من اینطور فڪر میڪردم... دوستش نداشتم...عاشقش بودم! نامش را گذاشتہ بودم "دار و ندار" پ.ن۱:جامع احاديث الشيعه،جلد دوازدهم،صفحه ی 556 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_هفتم #بخش_اول از گذشتہ ها دل میڪنم،فرزاد همانطور ڪہ نگاهش را بہ گارسون دوختہ مے پرسد:یہ چیز گرم بخوریم؟! نفسم را با شدت بیرون میدهم:گفتم چیزے میل ندارم! فرزاد بے تفاوت بہ حرفم از گارسون میخواهد بہ سمتمان بیاید. گارسون سریع سر میزمان مے آید و نگاهش را میان من و فرزاد مے چرخاند:در خدمتم! فرزاد نگاهے بہ منو مے اندازد و مے گوید:لطفا دوتا دمنوش زنجبیل! گارسون سرے تڪان میدهد:امر دیگہ اے نیست؟! فرزاد هم سرش را تڪان میدهد:نہ خیلے ممنون! همین ڪہ گارسون دور میشود مے پرسم:نمیخواید حرف بزنید؟! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و جواب میدهد:چقدر عجلہ دارید! نفس عمیقے میڪشد،انگشت هایش را درهم قعل مے ڪند و معذب نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:راستش...نگرانم! نگرانم یہ سرے چیزا رو بگم و حرمت بین شما و خانوادہ م شڪستہ بشہ! قول میدید هرچے گفتم همینجا بمونہ و بہ روے خودتون نیارید؟! نگران تر میشوم،آب دهانم را با شدت فرو میدهم. چادرم را ڪمے جلو میڪشم و نگاهم را مستقیم بہ چشم هایش مے دوزم. جدے و سرد مے گویم:من چیزے براے از دست دادن ندارم! جز پسرم! نڪنہ راجع بہ این مسئلہ میخواید صحبت ڪنید؟! یعنے خانوادہ تون میخوان ڪہ... فرزاد اجازہ نمیدهد حرفم تمام بشود،سریع مے گوید:نہ! نہ! اصلا راجع بہ این مسئلہ نیست! مشڪوڪ نگاهش میڪنم:پس چے؟! نفسش را بیرون میدهد و نگاهش را بہ نقطہ اے نامعلوم میدوزد،صدایش میزنم:آقا فرزاد! نگاهش را بہ سمت صورتم مے ڪشاند اما جوابے نمیدهد. لبخند ڪم رنگے میزنم:راحت حرفتونو بزنید! من الان تہ آشفتگے ام! تہ پریشون حالے ام! تہ جنونم! بعد از نبودن روزبہ چے میتونہ آشفتہ ترم ڪنہ؟! خیالتون راحت! از این آشفتہ تر نمیشم! لبخند محوے لب هایش را از هم باز میڪند:مطمئنید؟! با اطمینان مے گویم:بلہ! چشم هایش برق مے زنند،چند ثانیہ سڪوت میڪند و سپس شروع بہ صحبت ڪردن! _نمیدونم روزبہ از رابطہ مون چیزے بهتون گفتہ بود یا نہ! البتہ بعید میدونم چیزے گفتہ باشہ! سہ سال و نیم ازم بزرگتر بود اما همیشہ یہ جورے رفتار میڪرد ڪہ انگار خیلے بزرگترہ! همیشہ همینطور بود حتے تو جمع دوستاش! از بچگے تقریبا آویزونش بودم! یہ جاهایے جاے پدر و مادرمونم برام پر میڪرد! پنج شیش سالم بود،بابام تازہ داشت شرڪتو سرپا میڪرد و ڪلے دغدغہ داشت! چند شب بہ چند شب نمے دیدیمش! مامانم تازہ مطبشو باز ڪردہ بود و ذوق و شوق ڪارشو داشت و درگیر مریضاش بود! یہ اعترافے میڪنم،من و روزبہ پدر و مادر تحصیل ڪردہ و مهربون و اخلاق مدارے داشتیم،رفاہ مالے داشتیم اما یہ خانوادہ ے ڪامل نداشتیم! همہ جورہ پدر و مادرمونو نداشتیم،چون مدام درگیر ڪاراے خودشون بودن! یہ مدت پیشرفت ڪارے براشون شدہ بود اولویت! یادشون رفتہ بود دو تا بچہ ے ڪوچیڪ دارن! روزبہ با این شرایط ڪنار اومدہ بود،سعے میڪرد بیشتر از یہ پسر هشت نہ سالہ بفهمہ و رفتار ڪنہ! همیشہ مراقبم بود،تو خونہ،تو مدرسہ،تو پارڪ،تو باشگاہ و فوتبال،همہ جا! یہ جاهایے برام حڪم پدرو داشت! همیشہ ڪنارم بود! بیش از حد وابستہ ش شدہ بودم،تا قبل از اینڪہ با شهاب آشنا بشم تنها رفیق و همدمم روزبہ بود! روزبہ از اول روحیہ ے سخت گیر و مدیریتے داشت،رفتارش تو خونہ و با جمعِ خودمونے زمین تا آسمون با بیرون از خونہ فرق میڪرد! با هرڪسے جور نمیشد،تنها دوست صمیمیش مجید بود ڪہ وقتے با رابطہ ے خودمو شهاب مقایسہ ش میڪردم نمیتونستم بگم دوست صمیمے ان! بعد از یہ مدت ڪہ با شهاب جور شدم،از روزبہ یڪم فاصلہ گرفتم. یعنے سنمون ڪہ بالاتر رفت روزبہ نامحسوس یہ خطے بین مون ڪشید! یہ خطے ڪہ نشون میداد دیگہ رابطہ مون مثل سابق نیست و باید رو پاے خودم وایسم! باید یہ جور دیگہ رفتار ڪنم! بزرگتر بشم! فاصلہ بین مون افتاد اما هیچوقت از علاقہ و محبتمون ڪم نشد! روزبہ حواسش بهم بود اما نمیگفت! یادمہ تازہ هیجدہ نوزدہ سالہ م شدہ بود... بہ اینجا ڪہ مے رسد،گارسون نزدیڪمان میشود و مے گوید:عذر میخوام! فرزاد حرفش را ادامہ نمیدهد،گارسون لیوان هاے دم نوش را مقابلمان میگذارد و ڪمے بعد مے رود. مشتاق فرزاد را نگاہ میڪنم:داشتید میگفتید! لبخند ڪم رنگے میزند و انگشت هایش را دور لیوان مے پیچد. _اون موقع از یہ دخترے خوشم اومدہ بود! یعنے انقدر برام جدے بود ڪہ بدون اینڪہ بہ خودش چیزے بگم سریع با خانوادہ درمیون گذاشتم! میخواستم دلم قرص باشہ! مامان و بابا نتونستن راضیم ڪنن ڪہ بیخیال بشم و ازدواج برام زودہ! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

حلول ماه شوال و عید سعید فطر را به مهمانان ضیافت خدا تبریک می گوئیم... 🆔 @tark_gonah_1