☑️#اني_سلم_لمن_سالمکم... 🖊برداشتي کوتاه از اين عبارت: در اين بخش از #زيارت_عاشورا، خطاب به امام حسين (عليه السلام) عرض مي کنيم: «من دوستِ کساني هستم که دوست شمايند...». وه، چه سخن بلند و پرمغزي که انسان، مبناي #دوستي (نيز دشمني‌اش: و حرب لمن حاربکم) را امام #حسين (عليه السلام) قرار دهد. آري، به امام عرض مي کنيم که ما نه فقط، تو را؛ بلکه دوستانت را هم دوست مي داريم؛ اما آيا واقعاً ما اين گونه ايم؟! دوستي امام حسين (عليه السلام) که سراسر، خوبي و پاکي و راستي است که آسان است؛ آنچه آسان نيست، دوستي با «دوستان حسين (عليه السلام)» است که هم بسيارند و هم نوعاً عيب و نقص هايي دارند و نيازمند ياري اند. بياييم همة دوستان امام حسين (عليه السلام) را دوست بداريم و و در رفع عيب و نقص ها و ياري يکديگر بکوشيم. اگر به چنين نقطه اي رسيديم، «ملت امام حسين (عليه السلام)»‌ مي شويم؛ «حب الحسين (عليه السلام) يجمعنا»؛ ان شاء الله. 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo

📌 #علی_اصغر... 📍اسم دیگر جناب علی اصغر چیست؟ 📍آیا علی اصغر در کربلا شش ماهه بوده است؟ 📍کی به دنیا آمده است؟ 📍 #پاسخ: ◀️بیشتر منابع تاریخی از طفلی به نام #عبدالله یا عبدالله #رضیع(شيرخواره) برای امام حسین(ع) نام برده اند. 🏴عبدالله بن #حسین(ع) که نزد ما به علی اصغر مشهور است بنا به نقل ابومخنف از امام #باقر(ع) به تیر یکی از بنی‌اسد در دستان پدرش #شهید شد. تعبیر بلاذری صریح‌تر و دلخراش‌تر است: رَمى حرملةُ بن كاهل الوالبي [الاسدی] عبدَالله بن حسين(ع) بسهم فَذَبَحَهُ‏. ◀️طبری شیعی، نام او را علی #اصغر نهاده است. ◀️این منابع، درباره #سن او سخنی نگفته اند و تنها به عناوینی مانند: #صبی، #صغیر، #طفل و #رضیع یا شيرخواره اکتفا کرده اند. ◀️طبق برخی شواهد تاریخی کهن ازجمله #یعقوبی(م۲۹۲ق): این طفل در #روز_عاشورا به دنیا آمده است. ◀️بلعمی متوفی قرن چهار، طفل شيرخواره را یک ساله دانسته است و سرانجام کسائی مروزی در شعری این طفل را ۵ ماهه معرفی کرده است. البته اخبار آنان بدون سند بوده و قابل اعتماد نیست ◀️برخی هم ۳ساله ذکر کرده اند. 📍جمع بندی: 1️⃣امام #حسین(ع) طفلی بنام عبدالله یا علی داشته و به جهت کوچک بودن به #علی_اصغر یا #عبدالله_رضیع مشهور گشته است. 2️⃣منابع کهن و معتبر درباره سن دقیق علی اصغر سخن نگفته اند، از این رو #مورخان، عبارت عبدالله یا علی شيرخواره را بکار می برند. 3️⃣در هیچ منبع کهنی به ۶ ماهه بودن علی اصغر اشاره نشده است. اما در دو قرن اخیر و عمدتا بعد از صفویه روایت ۶ماهه بودن علی اصغر، بدون هیچ سندی در روضه ها خوانده می شود. بنابراین باید از علی اصغر به عبدالله رضیع یاد کرد. 📚یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۴۵؛ 📚ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۱۱۵؛ 📚بلعمی، تاریخ نامه طبری، ج۴، ص۷۱۰؛ 📚تسميه من قتل مع الحسين، فصلنامه تراثنا، ش۲، ص۱۵۰؛ 📚خوارزمی، مقتل الحسين، ج۲، ص۳۷؛ 📚طبری، دلائل الامامه، ص۷۱. @ahlebait110 🔘کانال تشيع پژوهي در ایتا👇 🏴https://eitaa.com/Tashayo

✅ «#میدان_مین» و فلسفۀ قیام امام #حسین (علیه السلام): 🖌مثال میدان مین مثال مناسبی برای شناخت فلسفه قیام امام حسین (ع) است: این مثال را با سه فرض بررسی میکنیم: فرض اول: فردي بي‌اطلاع و در حال گشت و گذار و سیاحت وارد یک ميدان مين مي‌شود: «این فرد، کشته شده است»؛ فرض دوم: فردی در جهاد و در حين عمليات؛ البته بدون اطلاع روي مين مي‌رود: «این فرد، شهيد شده است»؛ فرض سوم: در جهاد و در حین عملیات، رزمندگان به میدان مین برخورد میکنند و فرصت برای گشودن معبر و خنثی سازی مینها ندارند؛ اینجا رزمنده ای داوطلبانه روی مینها میرود و مسیری را میگشاید و رزمندگان دیگر از آن مسیر عملیات را ادامه میدهند و به پیروزی میرسند: «این فرد نیز شهید شده است». 🖌حال سؤال: قیام امام حسین(ع) کدام یک از این سه فرض است؟ مثال قیام امام حسین(ع) فرض سوم است. امام حسین(ع) میدانست که در کربلا و روز عاشورا به شهادت میرسد و با شهادت خود دین خدا را زنده و راه هدایت انسانها را باز میکند (و باز نگاه میدارد). ✍️حامد منتظري مقدم 🏴https://eitaa.com/Tashayo

👈 توضیح بیشتر دربارۀ مثال «#میدان_مین» و فلسفۀ قیام امام #حسین (علیه السلام): تقریبا از ده- دوازده سال پیش، در مباحثات و نشستها و درسهای مرتبط با فلسفۀ قیام امام حسین (ع) این مثال برای تقریب بحث عرض میشد و به لطف الهی برای مخاطبان قابل فهم و تأثیرگذار بود و بازخوردهای مناسبی داشت. 🖌حال توضیحی بیشتر دربارۀ این مثال: یک) بر اساس ذهنیت عادی و دنیوی از مرگ، اولا شهادت، مرگی معمولی و ثانیاً رفتن به سوی مرگ، قبیح و ناموجه (لاتلقوا بایدیکم الی التهلکۀ) است؛ لذا همین ذهنیت نوعا مانع مهمی برای درک این سخن است که امام حسین(ع) به شهادت خویش (در کربلا) آگاه بود و با این شهادت میخواست دین خدا را زنده کند. براین اساس، این مثال ساده که مخاطبان (مستقیم و یا غیرمستقیم) شناخت روشنی از آن دارند، هم رفتن به سوی مرگ و هم سودمندی و پیامدهای ارزشمند آن را به خوبی موجّه و پذیرفتنی و به ذهن نزدیک میکند. دو) البته در این بحث، تأکید میشود که امام حسین(ع) در همان حال که میدانست در کربلا به شهادت میرسد، قیام خود را بر اساس منطق جهاد پیش بُرد. فرماندۀ جهاد یاران خود را به «اِحدی الحُسنَیَین» (پیروزی یا شهادت) دعوت میکند، از آنان نمیخواهد که بروند و شهید شوند؛ بلکه صرفاً آنان را مهیا و مشتاق شهادت می سازد (گاهی نیز از شهیدشدن آگاهشان میکند)؛ در این حال، از تمامی ظرفیتها و فرصتها برای پیروزی ظاهری نیز استفاده میکند؛ چنانکه امام حسین(ع) از دیگران یاری میخواهد، مسلم بن عقیل را به کوفه می فرستد، با کوفیان احتجاج و سعی میکند آنان را به خود دعوت کندو... . برای اینکه قیام حضرت بر پایۀ منطق جهاد و کاملاً عُقلایی و منطقی و کاملا به دور از یک اقدام اصطلاحاً «انتحاری» است. کوتاه سخن اینکه امام منطق حرکتش منطق جهاد و دعوت به «اِحدی الحُسنَیَین» است؛ اما خود شخصا میداند که فرجام این حرکت، شهادت و مواجه شدن با مصائب شدید است؛ البته آنچه که این مصائب را برای امام حسین(ع) سهل و قابل تحمل میکند، دستاورد عظیم آن؛ یعنی احیای دین خدا و جلوگیری از مسخ شدن آن به دست یزید و یزیدیان است. سه) دراین باره, سخنی علامه مجلسی بسیار گویاست: «...امام حسین (علیه السلام) جانش را فدای دین جدش (اسلام) کرد و با شهادت او، دولت بنی امیه متزلزل و گمراهی آنان برای مردم آشکار شد و اگر او با بنی امیه سازش می کرد، حکومتشان تقویت و کارشان بر مردم مشتبه و نشانه های دین محو و نابود می شد»؛ ...أنه(علیه السلام) فدى نفسه المقدسة دين جده، ولم يتزلزل أركان دول بني أمية إلا بعد شهادته، ولم يظهر للناس... ضلالتهم إلا عند فوزه بسعادته، ولو كان يسالمهم... كان يقوى سلطانهم، ويشتبه على الناس أمرهم، فيعود بعد حين أعلام الدين طامسة... (بحار الأنوار، ج45، ص98-99) سخن علامه مجلسی احتمالا قدیمترین تحلیل تاریخی است که شهادت امام حسین (علیه السلام) را عامل تزلزل حکومت بنی امیه دانسته است. این در حالی است که در کتاب «شهید جاوید» اساسا این نوع تحلیل به ماربین مستشرق معاصر آلمانی نسبت داده و اصالت چنین تحلیلی زیر سؤال برده شده است. ✍️حامد منتظري مقدم 🏴https://eitaa.com/Tashayo

♻️ #تاريخي‌گري و پيامدهاي آن (5): ناظر به: مباحث #عاشورایی 🔹در #آسیب_شناسی خطابه ها، ذکر مصیبتها، نوحه سرایی ها، تعزیه ها و ديگر امور مرتبط به سوگواری اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بعضاً دو آسیب جدی دیده می شود: یک) توصيف‌ها و ذکر ماجراهای بدون سند معتبر؛ دو) تحلیل های نادرست درباره اهداف امام #حسین(ع). 🔹سؤالی مهم: مرجع علمی برای رفع این دو آسیب جدی چیست و کیست؟ 🔹پاسخ و چالشی مهم تر: قطعا دانش تاریخ و اهالی تاریخ مطمئن ترین مرجع برای زدودن این آسیبها و کاستن از آثار نامطلوب آنند؛ اما اهل تاریخ گاه خود دچار یک آسیب درونی اند که نمیتوانند در این باره نقش خود را به درستی ایفا کنند. آن آسیب درونی همان تاریخیگری و «سختگیری شدید در اعتبارسنجی منابع و مستندات» است (پیشتر در این باره توضیح داده شد). به بیان ساده، ذاکران و نوحه سرايان امام حسین(ع) می بینند اگر بخواهند بر پایۀ سختگیری های برخی از اهالی تاریخ، مصيبت و نوحه بخوانند، باید از خیر مصیبت خوانی و نوحه سرایی بگذرند! سخن، بسیار روشن است. در مواجهه با اسناد و منابع، در دو سویه: یک) «تفریط» (تسامحِ) ذاکران و مصیبت خوانان دو) «افراط» (سخت گیریِ) برخی از تاریخدانان، هیچ گاه تعامل سازنده ای رخ نخواهد داد و هر گروه با دوري از ديگري، با آسیبهای کهنه خود گذرانِ روزگار خواهد کرد. اینجاست که ميانه روي در اعتبارسنجی اسناد، تنها یک نظر و گرایش نیست؛ بلکه یک «ضرورت» و الزام، برای کارآمدسازی و استفاده بهینه از ظرفیت دانش تاریخ در عرصه های فرهنگی و مذهبی است. در همین ایام دیدم که کسی از اهالی تاریخ در موضوعی مرتبط با ذکر مصائب امام حسین(ع)، دربارۀ منبعی از قرن چهارم، می گفت: «اولین بار...». بسیار تعجب کردم؛ سابقاً اگر سخنی در منابع قرون دهم به بعد می آمد، چنین گفته میشد. نمیدانم این اندازه سختگیری آیا جایی برای تأثیرگذاری و تعامل میگذارد...! ✍️حامد منتظري مقدم 🔸(ادامه دارد، ان شاء الله) 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✅ بشارت به زائر امام #حسین (علیه السلام) هنگامی که حمران بن أعین از زیارت امام حسین(ع) بازگشت، امام #باقر (ع) به دیدار او رفت و به او فرمود: 🔹اى حمران! بر تو بشارت باد به اینكه هر كس قبور شهيدان آل محمد (ص) را برای خدا و پیوند با پيامبرش زيارت كند، از گناهانش خارج (و پاک) می‌شود مانند روزى كه از مادر زاده شده است. «أَبْشِرْ يَا حُمْرَانُ‏، فَمَنْ زَارَ قُبُورَ شُهَدَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ (عَلَيْهِمُ السَّلَامُ) يُرِيدُ اللَّهَ بِذَلِكَ [و] وُصْلَةَ نَبِيِّهِ، خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْم وَلَدَتْهُ أُمُّه‏» (أمالی طوسی، ص۴۱۴). 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✅ ماجرايي از #کرامت امام #حسين (عليه السلام): 🔷 مردى از #انصار نزد امام حسين (عليه السّلام) آمد تا خواسته‌اي را مطرح کند. امام به او فرمود: اى برادر انصارى! آبرويت را حفظ کن و خواسته‌ات را در نامه برايم بنويس؛ من نيز طوري عمل خواهم كرد كه ان شاء الله تو شاد شوي. آن مرد در نامه‌اي به امام نوشت: «اى اباعبدالله! فلانى از من پانصد دينار طلب دارد و براى دريافت آن پافشارى مي‌کند، با او صحبت کنيد تا به من مهلت بدهد». هنگامي‌ که امام حسين(ع) نامه را خواند، به منزل خود رفت و كيسه اى كه در آن هزار دينار بود، آورد و به آن مرد داد و فرمود: «با پانصد دينار قرضت را بده و پانصد دينار را هم كمك خرج زندگى‌ات قرار ده. و حاجت خود را فقط از سه کس بخواه: ديندار، جوانمرد و شرافتمند. ديندار براى دين خود حاجت تو را برآورده مي‌کند، جوانمرد از مردانگى خود شرم مي‌كند، و شرافتمند مي‌داند كه تو از آبرويت مايه گذاشته‌اي، پس با برآوردن نيازت آبرويت را حفظ مي‌كند». 🔹...لا ترفع⁨ حاجتك إلا إلى أحد ثلاثة: إلى ذي دين، أو مروة، أو حَسَب... 📚 حرّاني، تحف العقول، ص247. ✍️حامد منتظري مقدم 🔰https://eitaa.com/Tashayo

✅ #مهدي موعود در روايت امام #حسين (ع):‌ 🔷 دوازدهمين و آخرين امام... مهدي قائم است که خداوند به وسيله او زمين را... زنده، و دين حق را... آشکار خواهد کرد. او غيبتي خواهد داشت که در آن، گروهي مرتدّ مي‌شوند و گروهي بر دين پايدار مي‌مانند که... به ايشان گفته مي‌شود: «اين وعده‌ کي خواهد بود، اگر راستگو هستيد»! اما کسي که در غيبت او، بر آزار و تکذيب ديگران صابر باشد، مانند جهادکننده با شمشير در رکاب رسول خدا (ص) است. 🔹...إن الصابر في غيبته على الأذى والتكذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله(صلى الله عليه وآله). 📚صدوق،‌ کمال الدين، ص217. ✍️حامد منتظري مقدم 🔰https://eitaa.com/Tashayo