❗️علت مورد جهل واقع شدن بدیهیّات 🔺 هر کدام از شما اِن‌شاءَالله منطقِ مظفر یا خلاصه‌ی آن را حتماً خوب بخوانید. در ابتدای این کتاب، مطالب عالی‌ای ذکر شده. می‌فرمایند: #بدیهیات گاهی مانند مجهولات و نادانی‌ها می‌شوند. بدیهی هستند یعنی برای فهم، نیاز به هیچ چیزی ندارند، دانستنی‌های روشن هستند و پایه‌ی دانستنی‌های دیگر انسان هستند. اما همین بدیهیّات در اثر عواملی ممکن است مورد جهل واقع شوند که یکی از آن عوامل عدمِ توجه است. اگر انسان به آن‌ها #توجه نکند مثل این است که نمی‌داند. 🔹 مثلاً اگر راننده‌ای که در جاده مشغول رانندگی است، یک‌مرتبه در کنارِ جاده، حادثه یا چیزِ تازه‌ای ببیند، مانندِ یک هواپیمایی که کنارِ جاده آمده، تا به آن توجه کند دیگر توجهش از رانندگی گرفته می‌شود و تصادف می‌کند. ما همه در دنیا تصادف کرده‌ایم، چون توجه ما را عوض کرده‌اند، باید اول به این مطالبِ اصلی متوجه بشویم. علم، این است. علم توجه کردن است نه دانستنن، نه خواندن و نه یاد گرفتن. امّا آمده‌اند علم را به شکلِ درس گرفتن درآورده‌اند و می‌گویند هر کس سواد ندارد، کور است! نه هر که توجه ندارد کور است و ما همه توجه نداریم. فرقی نمی‌کند، چه استاد دانشگاه چه روحانی، اگر متوجه نیستیم، بی‌سوادیم و کوریم گرچه مسائل را می‌توانیم قشنگ تدریس کنیم، مقاله بنویسیم، منبر برویم و سخنرانی کنیم. 🔸 توجه می‌خواهد. توجه که آمد انسان رگ و ریشه‌ی وجودش عوض می‌شود. همین‌قدر که به ما بگویند این هوایی که در اتاقِ شما آمده به توسطِ صهیونیست‌ها، مسموم شده یا خدای نکرده یک تکان جزیی را که علامت زلزله است احساس کنیم، همه بلند می‌شویم و فرار می‌کنیم، چون توجه می‌آید. توجه آدم را از حالی به حال دیگر منتقل می‌کند. اما بی‌توجهی، حیوانیّت است و حیوانیّت می‌تواند در لباس استاد دانشگاه، در لباس طلبه، در لباس آخوند و روحانی و در لباس کشوری و لشگری وارد بشود و انسان را از انسانیّتش خلع کند، انسان را خلع کند. مثل اینکه می‌گویند فلانی را خلع لباس کردند. "غفلت لباس انسانیّت را از ما می‌گیرد آن وقت که غافل می‌شویم." ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama