#نوحه_حضرت_زهرا__س_ #امام_حسن _مجتبی_ع همه میگن گریه نکن اما میخواهم زار بزنم همه میگن آروم بگیر ولی دیگه نمیتونم غروبا همه میگن غروب اون کوچه رو از یاد ببرم اما نمیشه پیش چشمای منه برا همیشه منو آتیش میزنه برا همیشه کسی نمیدونه من میدونم که میون کوچه پیش چشمام مادرم مادرم کسی نمیبینه من میبینم که کابوس شبا بغض صدام مادرم مادرم چی بگم از اون شبی که میمیرم به خاطرش مادرم منو گرفت تو پناه چادرش فقط اینو یادمه صدای یک سیلی تو کوچه ها پیچید مثل یه فریاد دو تا گوشواره رو خاک کوچه افتاد دیگه راه خونمونو بردم از یاد اگه بخوره روی زمین کسی که بدنش زخمی باشه مادرم مادرم صورتی که هنوز داغه آتیش روی کبودی گونه هاشه مادرم مادرم کسی نمیدونه من میدونم که میون کوچه پیش چشمام مادرم مادرم کسی نمیبینه من میبینم که کابوس شبا بغض صدام مادرم مادرم مادرم از اون به بعد تا نگاه میکنه به من میگه این راز بزرگ بین من و تو یا حسن من میگم به مادرم الهی من فدای غربتت بشم یاس کبودم کاشکی من با تو تو اون کوچه نبودم مگه آروم میشه آتیش وجودم میون قفسش بستریه مریضی که دیگه جون نداره مادرم مادرم داره میسوزونه چشمامونو اون دردایی که درمون نداره مادرم مادرم کسی نمیدونه من میدونم که میون کوچه پیش چشمام مادرم مادرم کسی نمیبینه من میبینم که کابوس شبا بغض صدام مادرم مادرم