#موسیقی یکی از مقولاتی است که هماره در میان دانشمندان و فقیهان و حکیمان مورد بحث و منازعه بوده است. موسیقی از منظر درمانی در نزد دانشمندان بزرگی همچون ابن سینا و فارابی و در میان متاخران در نزد علامه محمدحسن الهی و علامه محمدتقی جعفری مورد بحث و نظر قرار گرفته است. در این یاداشت بدون هیچ قضاوتی شما را با نظرات علما و حکما در مورد موسیقی و درمان آشنا می‌کنیم. #موسیقی_درمانی

#موسیقی_درمانی۱ 🎶🎵🎼 🔸موسیقی و درمان از نگاه حکمای اسلامی🔸 #موسیقی_درمانی روشی است با کمک موسیقی به تقویت و ساماندهی سلامت روحی و جسمی افراد می‌پردازد. موسیقی‌درمانی یکی از مظاهر پیوند #هنر و #سلامت است که از دیرباز مورد توجه حکما نیز قرارگرفته است. در این میان حکیمانی چون #فارابی و ابن سینا از اهمیت خاصی برخوردارند؛ این دو در این زمینه به تالیف اثر پرداخته و شواهد از تخصصشان در حوزه نظر و عمل حکایت دارد. البته در این میان دیدگاه ابن سینا درباره موسقی و ثمرات آن گسترده‌تر است؛ وی از بعد عملی این هنر در علم طب استفاده نموده است و در کتاب قانون از نظر باریک بین وی دور نمانده و در مواضعی از ثمرات درمانی موسیقی نام برده است. روش بررسی: این تحقیق با روش کتابخانه‌ای به صورت توصیفی به گزارش دیدگاه های ابن‌سینا، به عنوان پزشک-فیلسوف بزرگ اسلامی درباره اثرات موسیقی در درمان بیماری های روانی و بدنی و تامین سلامت آن دو پرداخته است. #ابن_سینا در تامین اعتدال مزاج نوزاد به اهمیت موسیقی اشاره نموده است؛ وی در این رابطه دو نکته را مهم بر می‌شمارد: تکان دادن ملایم نوزاد و موسیقی که برای خواباندن نوزاد استفاده می شود. در اهمیت تاثیر موسیقی در روح و تن نوزاد از نظر ابن‌سینا همین بس که وی بین گوش کردن نوزاد به موسیقی و آمادگی وی برای انجام ورزش های بدنی و روانی آینده، نسبتی مستقیم برقرار می داند؛ وی در مبحث مربوط به نبض نیز نظرات موسیقایی خویش را بیان نموده و ضمن اینکه بیان می‌دارد که نبض فی نفسه دارای تناسب و توازن موسیقایی است، بر تاثیر موسیقی بر تعادل و تنظیم نبض تاکید نموده است. وی بر این است که کسی که در موسیقی و نواختن آن آشنا داشته باشد قواعد گرفتن نبض را آسانتر فرا می‌گیرد. وی موسیقی را جزئی سیار از بدن انسان دانسته است. هر چند موسیقی درمانی به صورت تجربی در قرون جدید شیوع پیدا کرده است ولی حکیمان اسلامی، بخصوص فارابی و ابن سینا، ضمن تحقیقات ارزشمندی در مواردی به صورت تجربی تاثیر آن را نشان داده‌اند که می تواند الهام بخش نوآوری های فراوانی در این زمینه باشد. با توجه به اشاراتی که شد، ضرورت اینکه گروهی از متخصصان روانشناسی، علم النفس، طب و موسیقی نظرات این حکیمان در رابطه با موسیقی و نقش آن در درمان بیماری‌های روان و بدن را بررسی و کاوش کنند بسیار احساس می‌شود. ✍ مصطفی مومنی

#موسیقی_درمانی۲🎶🎵🎼 🔸جایگاه موسیقی درمانی در متون پزشکی مسلمانان🔸 پیش از بازخوانی سیر تاریخی موسیقی درمـانی در تمـدن ایرانی-اسلامی نخست ضروري به نظر آمد به تعریف، توصـیف و بیان زوایاي تخصصی این رشته از دیدگاه طب نوین اشاره شود. در پزشکی نوین از شیوه‌هاي مختلف درمانی کـه همـراه با طب رایج استفاده می‌شود با عنوان «طب جـایگزین یـا طـب مکمل» یاد میشود. در پزشکی نوین، موسیقی‌درمانی بـه عنـوان طب مکمل یا جایگزین، از شاخه‌هاي علوم درمانی به شمار می‌رود. درمانگر مانند پزشکی کـه از دارو یـا جراحـی بـراي مـداوا استفاده میکند، از موسیقی و فعالیت‌هـاي گونـاگون همراه بـا موسیقی به عنوان ابزار درمانی استفاده می‌کند. فارابی (338ق) با نگارش کتاب «الموسـیقی الکبیـر» به گسترش علم موسیقی در تمدن اسلامی کمک شایانی کـرد و از این اثر می‌توان به‌عنوان قدیمی‌ترین دست نوشتۀ موسیقیایی نام برد. فارابی نخست موسیقی را تعریف میکند و در ادامه به انواع موسیقی و تأثیر آن در روح سخن گفتـه اسـت. بـه نوشـتۀ وي موسیقی سه قسم دارد: ۱.ملذّ (نشـاط انگیـز) ۲. انفعـالی (احسـاس انگیز) ۳. و مخیِّل (خیال‌انگیز) و موسیقی طبیعـی نـزد انسـان آن است که یکی از این سه تأثیر را ایجاد کند. موسیقی نشاط انگیز براي استراحت و رفع خستگی است؛ موسیقی انفعالی عواطف را بیدار میکند و حالات روحی خاصی را تحت تأثیر میـل خـاص در انسان به وجود مـی‌آورد و در نهایـت موسـیقی مخیّل قـوة تصور آدمی را تحریک می‌نماید. در مجمـوع دیـدگاه فـارابی در «الموسیقی الکبیر» به رابطه موسیقی و نفس آدمی و تأثیر انواع نغمه‌ها در بروز احساسات خلاصه میشود.