اول صبحی بچه ها را بیدار کردیم که حاضر شوند وبرای باز شدن حرم، خودمان را برسانیم.
بچه ها که گوش به زنگ خوابیده بودند با ذوق و شوق بیدار شدند.
حیدر کیفش را پر کرده بود از باغ وحش و انواع جک و جانور که با خودش بیاورد حرم.
هی صحبت کردیم بلکه راضی اش کنیم از خیر زیارت آوردن این گله ی حیوانات اهلی و وحشی بگذرد اما فایده نداشت.
آخر سر راضی شد کیفش را بگذارد اما اسبش را دست بگیرد و بیاورد.
دم رفتن باز زد زیر گریه ... نمی توانست از بقیه ی حیواناتش دل بکند. هی دست می برد توی کیف و چند تا حیوان را به چنگ می گرفت و می خواست که بیاورد... هی راضی اش می کردیم که حیوان ها را بگذارد سر جایش و هی دوباره بهانه می گرفت...
می گفت پس گاو و ببعی را بیاورم...
باز می گفت این یوزپلنگ و الاغ را هم بیاورم...
باز می گفت قورباغه را هم بیاورم دیگر بقیه اش را می گذارم خانه...
هی چانه می زد با ما و خلاصه نیمی از باغ وحش را دنبال خودش راه انداخت...
از صبح تا حالا دارم به باغ وحشی فکر می کنم که یک عمر است داریم با خودمان این ور و آن ور می بریم..
نه از اسب و الاغ و گاو و گوسفندش می توانیم دل بکنیم نه از یوزپلنگ و قورباغه اش...
#نقش_فرزندان_در_تربیت_پدر_و_مادر