eitaa logo
تریبون مستضعفین
1هزار دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.6هزار ویدیو
52 فایل
کانال رسمی پایگاه اطلاع رسانی تریبون مستضعفین Www.teribon.ir تریبونی برای آنان که رسانه‌ای ندارند
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍ 🔹 http://sapp.ir/teribon_ir 🔸 Eitaa.com/teribon_ir 🔺 @teribon
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍🏻 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍🏻 @teribon_ir
🔴 لوکیشن امروز کجاست؟ این سؤال همواره مطرح می شود چرا روش مبارزه حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) با روش سایر ائمه بزرگوار علیهم السلام متفاوت است؟ و اینکه وضعیت امروز ما به کدام مقطع شباهت دارد و ما به کدام روش عمل کنیم؟ واضح است که بنا نیست یک نسخه خاصی بپیچیم و بگوئیم همه باید به این روش عمل کنند. از جهتی امروز ما باید بکوشیم و نظام سیاسی خود را به استانداردهای حکومت حضرت امیرالمؤمنین نزدیک کنیم و روش های آن امام همام را در عرصه سیاست و حکمرانی پیاده نمائیم و از طرفی موظفیم سیره همه حضرات ائمه را الگو و ملاک و معیار قرار دهیم. اما در این نوشتار کوتاه، می خواهیم بررسی کنیم که لوکیشن امروز ما کجاست؟ یکی از دلایلی که از سوی کارشناسان دین برای قیام حضرت اباعبدالله علیه السلام ذکر می شود این است که اگر ایشان قیام نمی کرد و خون مبارکشان بر زمین گرم کربلا ریخته نمی شد، ریشه و اساس اسلام قطع می شد و نهال دین اسلام از بین می رفت. درست هم هست. سؤال دیگری که در این باره قابل طرح است اما خیلی کمتر به آن پرداخته شده، این است که کدام اسلام؟ آیا منظور از اسلام، تقلیل آن به ظواهر و مناسک است؟ منظور همین آداب و اعمال فردی و احکام فردی است؟ منظور همین نماز و روزه و حج و زیارت است؟ بعید می دانم انسان عاقلی پاسخ دهد بله منظور همین اسلام فردی و ظواهر و مناسک است. این اسلام فردی را که لشکریان مخالف اباعبدالله هم داشتند و چه بسا بیشتر نماز می خواندند و خیلی زیبا قرآن را قرائت می کردند و پیشانی برخی از شدت سجده پینه بسته شده بود. لشکریان مقابل آن امام شهید که اکثراً وحوش مقدس نمایی بودند که در تاریخ نظیر نداشت. مشخص است که سیدالشهدای انبیاء و اولیاء، برای اسلام فردی و ظاهری قیام نکرد بلکه آن چیزی که حضرتش را واداشت با برادران و فرزندان و اصحاب به کربلا بیاید بود. اسلام بی تفاوت نسبت به درد و مشکلات جامعه، مورد هدف نبود. اسلام بی تفاوت نسبت به مرفهین و سرمایه داران زالو صفت، اسلام بی تفاوت نسبت به ظلم و ستم، اسلام بی تفاوت نسبت به بی عدالتی و فقر و فساد، اسلام بی تفاوت نسبت به مظلومین و محرومین، اسلام مماشات و سازش در برابر ظالمان و قارونیان و فرعونیان، اسلام ساکت در برابر ظلم اصحاب قدرت و ثروت، مورد هدف نبود. بلکه هدف آن اسلامی بود که می گوید نباید در برابر اصحاب قدرت و ثروت سکوت کرد باید مدام مسئولین و صاحب منصبان و قدرتمدارن و زورمداران را امر و نهی کرد. فلسفه قیام حضرت اباعبدالله و اینکه ایشان دنبال کدام اسلام بود را در حتماً مطالعه بفرمائید. آنجا که به علمای اسلام نهیب و تشر می زند و می گوید: «با اینکه شما(علما) به خاطر خدا در میان مردم احترام دارید، شما می بینید که پیمان های خدا شکسته شده و نگران نمی شوید با اینکه برای نقض پیمان پدران خود به هراس می افتید». پیمان های خدا چه بود؟ امیرالمؤمنین علیه السلام در این‌باره می‌فرماید: «خداوند از علما، عهد و پیمان گرفته که در برابر شکم بارگی ستمگران و گرسنگی مظلومان سکوت نکنند.» خطبه 3 نهج البلاغه آنچه مسلم است این است که امام حسین(علیه اسلام) برای این دین قیام کردند و اگر قیام نمی کردند، اسلام ناب هم همانند سایر ادیان الهی دچار تحریف شده و به یک دین سکولار و فردی و ساکت در برابر سیاست و حکومت تبدیل می شد. معتقدم وضعیت امروز ایران ما در این مقطع تاریخی، از این جهت لوکیشن کربلاست. اگر اسلام سیاسی و انقلاب اسلامی که آرمان هایش، اعتلای توحید و عدالت و ... است، در عصر جمهوری اسلامی شکست بخورد، شاید تا چندصدسال کسی جرأت نکند از این «مدل اسلام» دفاع کند و ادعا کند اسلام برای مدیریت جامعه و کارآمدی حکومت برنامه دارد! اسلام برای مبارزه با ظلم و فقر و تبعیض برنامه دارد، اسلام برای تأمین حق و حقوق مردم و آزادی انسان ها برنامه دارد و ... . آری؛ اسلامِ فردی که قبل از انقلاب بوده و بعدها هم خواهد بود. این ظواهر و مناسک برقرار است، اما فاتحه اسلام سیاسی خوانده می شود اگر انقلاب اسلامی در تأمین اهداف و تحقق آرمان های خود شکست بخورد! امام خمینی(ره) هم تعبیرشان همین است: «اگر اسلام عزیز و جمهوری اسلامی نوپا به انحراف کشیده شود و سیلی بخورد و به شکست منتهی شود، خدای نخواسته اسلام برای قرن‌ها به طاق نسیان سپرده می‌شود.» امروز لوکیشن ما کربلاست و باید تا پای جان، پای آرمان های انقلاب ماند. باید همانند حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام خودمان را برای اسلام ناب فدا کنیم. همانند آنوقتی که بر بام کعبه ایستاد و خطاب به دشمنان گفت: «پس چگونه ممکن است کشتن ابا عبدالله الحسین(ع)؟ تا وقتی که من زنده ام؟ بیایید تا به راهش [راه کشتن امام حسین(ع)] آگاهتان کنم؛ پس مبادرت به کشتن من کنید، و گردنم را بزنید تا به مقصودتان برسید!» @teribon_ir