eitaa logo
تریبون مستضعفین
1هزار دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.6هزار ویدیو
52 فایل
کانال رسمی پایگاه اطلاع رسانی تریبون مستضعفین Www.teribon.ir تریبونی برای آنان که رسانه‌ای ندارند
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍ 🔹 http://sapp.ir/teribon_ir 🔸 Eitaa.com/teribon_ir 🔺 @teribon
⭕️کدام نیمه‌ی خرداد؟ 🔹سال‌ها تا مصرع «انتظار فرج از نیمه‌ی خرداد کشم» را می‌شنیدم، یاد رحلت می‌افتادم و به انتظار او برای عروج می‌اندیشیدم. حالا البته این معنا را رد نمی‌کنم، اما معنای اول این گزاره برایم بیشتر جلوه دارد. 🔹«سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | فرج از کشم». امام در دل حوادث پیاپی، دلبسته‌ی انتظاری است که البته از زمان خاصی پررنگ‌ و معنادار شده است. حادثه ۱۳۴۲ ه.ش. مبدأ برای کسی چون امام است. 🔹این نشانه‌گذاری نمادین علاوه بر آن که می‌تواند تعریف متفاوت امام از مسلمین یا انتظار فرج موعود را بیان کند، نشانه اهمیت قیام ۱۵ خرداد از منظر امام نیز هست. امام را با دینی و مردمی آن می‌شناخت و برای حرکت خود، بر اساس قیامی هویت‌سازی کرد که متکی به حضور سیاسی و مبارزه‌جویانه مردم دین‌دار بدون دخالت ایدئولوژی‌های چپ و راست و ملی‌گرا و... بود. 🔹نیمه خرداد ۶۸ البته بسیار مهم است. شوک جهانی درگذشت امام، تشییع ده میلیونی او، تجدید بیعت مردم ایران و جهان با او و نهایتاً انتخاب شبیه‌ترین شاگرد او برای رهبری انقلاب اسلامی هر کدام واقعه‌ای مهمند. اما همه این‌ها ریشه در نیمه خرداد ۴۲ دارند. هرچند در آن سال، نه دامنه چندان گسترده شده بود، نه سربازان امام از گهواره‌ها برخاسته بودند و نه کسی باور می‌کرد امواج این قیام مذهبی بتواند همه جریانات معارض و رقیب را درنوردد. 🔹حادثه نیمه خرداد ۴۲ ظاهراً کوچک بود و زود جمع و جور شد، اما ماند و شد، چون اصالت و هویت داشت، چون ، آرمانی و رو به بود. و امروز همچنان نیمه خرداد زنده است، اگر آنچنان باشیم. و فریب جنود ابلیس، از جمله را نخوریم. سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | انتظار فرج از نیمه خرداد کشم ✍ 🔹 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir 🔹 @teribon
⭕️فقط_کمیته_امداد! 🔺هر سال فطریه‌ام را به شکلی پرداخت می‌کرده‌ام. اما در پی پویش ضدانقلابی (و البته مضحک‌تر از آن، پویش !)، اصرار دارم امسال فطریه و کفاره را از طریق کمیته امداد به دست نیازمندان برسانم. البته نیازمند با نیازمند فرق ندارد، اما این‌گونه، من اعتمادم را به کمیته‌ای که برکت نام همچنان در آن جاری است، نشان می‌دهم. 🔺به‌آسانی می‌شود با ورود مستقیم به لینک زیر، نوع فطریه و کفاره را تعیین و آن را پرداخت کرد: www.emdad.ir راه دیگر هم شماره‌گیری این کد با گوشی همراه است: *۸۸۷۷*۱# 🔹از شما هم دعوت می‌کنم چنین کنید و دیگران را نیز به این همدلی در عید بندگی دعوت کنید ✍ 🔹 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir 🔹 t.me/teribon
⭕️مرامنامه شیوای انقلابی‌گری؛ از پنجره شعر و از حنجره مطیعی 🔹شعرخوانی در نماز عید فطر رویدادی است هم ادبی و هم سیاسی و هم معنوی. 🔺ادبی است، اما نه از قبیل شب‌شعرهای خنثای سازمانی یا انجمن‌های خسته و تشریفاتی. شعرش میراث‌دار شجاعت دِعبلان دار بر دوش علیه ضحّاکان مار بر دوش است. عصاره حقطلبی ناصرخسروهاست و امتداد دادخواهی و دشمن‌ستیزی شاعران انقلاب. شعری «ایرانی» است چون به فن و بیان بسندگی ندارد و رنگ حکمت و حماسه دارد. 🔺سیاسی است، اما نه از جنس سیاسیون اهل بده بستان یا رسانه‌های محافظه‌کار ملی و جناحی. سیاسی است، اما سفارشی نه. همه قوا را نقد می‌کند و همه اهالی را مخاطب «نصیحت» دینی و انقلابی خود قرار می‌دهد. سیاسی است چون رسانه‌ بیم‌ها و امیدهای مردم انقلابی است و لسان صدق دلسوزان مستقل. 🔺 است چون پژواک رسای صداهای‌ سانسورشده‌ توسط رسانه‌های دشمن دانا و دوست نادان است. پس عجیب نیست اگر برخی اهالی صف اول، یک سال به آن هجمه ببرند و سال دیگر محتاطانه در برابر آن سکوت کنند، اما رهبر حکیم انقلاب آن را بستایند و نمازگزاران صفوف مرصوص انقلاب، هر سال از آن به وجد بیایند و حتی برایش کف هم بزنند. 🔺و شعرخوانی میثم مطیعی رویدادی معنوی است، اما نه از نوع خلسه‌های بی‌خاصیت اسلام فردی و سکوت عافیت‌جویانه تنزه‌طلبان مقدس‌مآب. معنوی است چون از نماز عید فطر الگویی برای تجمعات و آیین‌های «عبادی سیاسی» می‌سازد. دیانتش عین سیاستش است؛ تذکردهنده رسالت‌ها و ارزش‌هاست و آیینه آرمان‌ها و امیدها. دینی است چون اساساً شعری است آیینی که بر زبان یک مداح اهل بیت (ع) جاری می‌شود. اما از آن‌گونه اشعار آیینی است که نه فقط اهل بیت را می‌ستاید، بلکه اهل بیت نیز آن را ستوده‌اند؛ شعری دشمن‌شکن و دوست‌پرور، ظلم‌ستیز و عدالت‌خواه، طنین توحید و طعن طاغوت. 🔹و ماحصل همه‌ی این‌ها، از شعرخوانی میثم مطیعی رویدادی راهبردی در عرصه فرهنگ عمومی ساخته است. آن چه شاعران شجاع و خوش‌سخن و جوان انقلابی می‌سرایند و میثم مطیعی می‌خواند، چکیده‌ای است هوشمندانه از مهم‌ترین ظرفیت‌ها و ضرورت‌های روز ایران اسلامی. گرچه در اندیشکده‌ها و شوراهای رسمی و مراکز سندنویسی تدوین نشده است، اما سندی راهبردی است و برخلاف همه سندهای راهبردی و بالادستی، بسیار شیوا و شیرین هم هست. و این یعنی مرور مرامنامه و مانیفست به‌روز انقلاب و جوانان مؤمن انقلابی، از پنجره شعر -این زبان ژنتیک ایران اسلامی- و از حنجره میثم مطیعی. ✍ 🔹 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir 🔹 t.me/teribon
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍🏻 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️کدام نیمه‌ی خرداد؟ 🔹سال‌ها تا مصرع «انتظار فرج از نیمه‌ی خرداد کشم» را می‌شنیدم، یاد رحلت می‌افتادم و به انتظار او برای عروج می‌اندیشیدم. حالا البته این معنا را رد نمی‌کنم، اما معنای اول این گزاره برایم بیشتر جلوه دارد. 🔹«سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | فرج از کشم». امام در دل حوادث پیاپی، دلبسته‌ی انتظاری است که البته از زمان خاصی پررنگ‌ و معنادار شده است. حادثه ۱۳۴۲ ه.ش. مبدأ برای کسی چون امام است. 🔹این نشانه‌گذاری نمادین علاوه بر آن که می‌تواند تعریف متفاوت امام از مسلمین یا انتظار فرج موعود را بیان کند، نشانه اهمیت قیام ۱۵ خرداد از منظر امام نیز هست. امام را با دینی و مردمی آن می‌شناخت و برای حرکت خود، بر اساس قیامی هویت‌سازی کرد که متکی به حضور سیاسی و مبارزه‌جویانه مردم دین‌دار بدون دخالت ایدئولوژی‌های چپ و راست و ملی‌گرا و... بود. 🔹نیمه خرداد ۶۸ البته بسیار مهم است. شوک جهانی درگذشت امام، تشییع ده میلیونی او، تجدید بیعت مردم ایران و جهان با او و نهایتاً انتخاب شبیه‌ترین شاگرد او برای رهبری انقلاب اسلامی هر کدام واقعه‌ای مهمند. اما همه این‌ها ریشه در نیمه خرداد ۴۲ دارند. هرچند در آن سال، نه دامنه چندان گسترده شده بود، نه سربازان امام از گهواره‌ها برخاسته بودند و نه کسی باور می‌کرد امواج این قیام مذهبی بتواند همه جریانات معارض و رقیب را درنوردد. 🔹حادثه نیمه خرداد ۴۲ ظاهراً کوچک بود و زود جمع و جور شد، اما ماند و شد، چون اصالت و هویت داشت، چون ، آرمانی و رو به بود. و امروز همچنان نیمه خرداد زنده است، اگر آنچنان باشیم. و فریب جنود ابلیس، از جمله را نخوریم. سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | انتظار فرج از نیمه خرداد کشم ✍ ✅به تریبون مستضعفین بپیوندید: 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️کدام نیمه‌ی خرداد؟ 🔹سال‌ها تا مصرع «انتظار فرج از نیمه‌ی خرداد کشم» را می‌شنیدم، یاد رحلت می‌افتادم و به انتظار او برای عروج می‌اندیشیدم. حالا البته این معنا را رد نمی‌کنم، اما معنای اول این گزاره برایم بیشتر جلوه دارد. 🔹«سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | فرج از کشم». امام در دل حوادث پیاپی، دلبسته‌ی انتظاری است که البته از زمان خاصی پررنگ‌ و معنادار شده است. حادثه ۱۳۴۲ ه.ش. مبدأ برای کسی چون امام است. 🔹این نشانه‌گذاری نمادین علاوه بر آن که می‌تواند تعریف متفاوت امام از مسلمین یا انتظار فرج موعود را بیان کند، نشانه اهمیت قیام ۱۵ خرداد از منظر امام نیز هست. امام را با دینی و مردمی آن می‌شناخت و برای حرکت خود، بر اساس قیامی هویت‌سازی کرد که متکی به حضور سیاسی و مبارزه‌جویانه مردم دین‌دار بدون دخالت ایدئولوژی‌های چپ و راست و ملی‌گرا و... بود. 🔹نیمه خرداد ۶۸ البته بسیار مهم است. شوک جهانی درگذشت امام، تشییع ده میلیونی او، تجدید بیعت مردم ایران و جهان با او و نهایتاً انتخاب شبیه‌ترین شاگرد او برای رهبری انقلاب اسلامی هر کدام واقعه‌ای مهمند. اما همه این‌ها ریشه در نیمه خرداد ۴۲ دارند. هرچند در آن سال، نه دامنه چندان گسترده شده بود، نه سربازان امام از گهواره‌ها برخاسته بودند و نه کسی باور می‌کرد امواج این قیام مذهبی بتواند همه جریانات معارض و رقیب را درنوردد. 🔹حادثه نیمه خرداد ۴۲ ظاهراً کوچک بود و زود جمع و جور شد، اما ماند و شد، چون اصالت و هویت داشت، چون ، آرمانی و رو به بود. و امروز همچنان نیمه خرداد زنده است، اگر آنچنان باشیم. و فریب جنود ابلیس، از جمله را نخوریم. سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید | انتظار فرج از نیمه خرداد کشم ✍ http://Eitaa.com/teribon_ir
⭕️ آیا ما است؟! 🔹سوزنی به خود و جوالدوزی به 🔺سال‌هاست می‌پنداریم دعوای اصلی ما انقلابیون، تنها با آنانی است که به معتقدند، مفهوم و را قبول ندارند، اهل و و نیستند، معتقدند در عصر غیبت باید فساد را ترویج کرد تا –عجل الله فرجه- بیاید و...! البته که درگیری با چنین جماعتی –اگر هنوز وجود داشته باشند- واجب است. اما این ساده‌انگاری در مرزبندی دو نوع انتظار، باعث شده بسیاری از ما نخواسته و ندانسته، اتفاقاً آب به آسیاب همان بریزیم و به گزاره‌ها و نمادهای حجتیه‌ای دامن بزنیم. 🔺طیف به انفاق، کار خیر، ترویج دین و... دعوت می‌کنند و این اتفاقا یعنی و نه سیاسی. اسلامی اجتماعی که نه به ابزارهای حاکمیتی برای تحقق اهداف دین می‌اندیشد و نه به پیچیدگی ها و معادلات ستم‌ساز و ستم‌سوز ملی و بین‌المللی کاری دارد. نگاه اجتماعی‌ اینان وار، بی‌خطر و مثبت است و هرگز خود را به دردسرهای و و گرفتار نمی‌کند. آیا تربیت اجتماعی و پیام‌های تبلیغی امروز ما این اجتماعی را تبلیغ می کند یا انقلابی را؟ 🔺طیف بعضاً با جنگ اعتقادی کرده‌اند، دغدغه اعتقادی و معنوی برای دارند، با مقابله کرده‌اند و... اما هیچ گاه خطر مبارزه آشکار با دشمنان فرقه‌ساز را به جان نخریده‌اند و به ریشه‌های انحرافات نیاندیشیده‌اند و کانون اصلی آن یعنی و را در عمل به چالش نکشیده‌اند. آیا بسیاری از سرگرمی‌های امروز ما در عرصه ، جلوه‌ای از بازی کم‌خطر و وجدان‌راضی‌کن حجتیه نیست؟! 🔺طیف اهل اند اما اول از همه را دشمن می‌گیرند و حاضر نیستند امام زمانی را که «مهدی الامم» و است، بیشتر از منتقم و منجی شیعیان و «آقامون» بنامند. از میان همه قصه‌های تشرف، قصه «انار و حاکم بحرین» را می‌پسندند. 🔺و در اوج حملات به ، شبهه ناصبی بودن فلسطینیان را شایعه می‌کنند. و حتی اگر به مسالمت با تن دهند، دلشان با پاک نمی‌شود. آیا بخش بزرگی از ادبیات آیینی ما و نیز تربیت ناقص مذهبی ما جز اینچنین نگاهی را اقتضا می‌کند؟ 🔺خلاصه، خلاصه‌ی اسلام اینان، با احترام به خلوصشان، دو چیز است: یکی و و دیگری و . و اگر ما جماعت هم دچار چنین آفاتی شویم، فحش دادن مان به حجتیه و تظاهرمان به انقلابی‌گری دردی از ما دوا نخواهد کرد. این، همزمان پاسخی بود به آن پرسش پیشین، که چرا برخی موضوعات اهم از قبیل فراخوان به جهاد برای ، آن قدر در ما جوش و خروش ایجاد نمی‌کند که برخی جنجال ها و موضوعات مهم یا بی اهمیت؟! ✍🏻 @teribon_ir