_Oppenheimer #movie

_

یه روایت دلیِ کوتاه بریم؟

بویِ کمرنگی می داد، انگار شکوفه های ساکورا زمستان را برای تولد انتخاب کرده بودند. آسمانِ شب صدای خستگی می داد و نگاهش تاریک ترین رنگ بود. ⇦خاکستر زرد #روایت

شبنم های اشک را از گونه اش پاک کرد، نجوایِ درد به صد ها سطر اندوه تبدیل شده بود تا سرنوشت، قصه ی غصه اش را با خون دوباره بنویسد. ⇦خاکستر زرد #روایت

خب کجا بودیم؟

با تنهایی پر شده بود، با بغض های جوانه زده ، با دنیا دنیا کاغذ های کاهی که باطله بودند. سرما ، نم زده بود؛ انگار زمستانِ رفته، آرزو کرده بود تا رویاهایش به بار نرسند، جوانه نزنند، اصلا انگار سرنوشت دوباره نوشته بود کلمه ی '' شکستِ تنهایی'' را... قلم از جوهر خالی ماند. سایه از ماه فراری شد. تنهایی اما نرفت، چنبره زد ، بغل گرفت و گریست. ⇦خاکستر زرد #روایت

شروعِ قصه اش نوای پایان داشت، بندها به کلمات قصار شدند و زندگی غم را دید ، لمس کرد ، شنید و خسته شد از تکرار من از تو درمانده ام ، خوده خسته ام! ⇦خاکستر زرد #روایت

خودی که می دانست تا تمام زندگی اش را می خواهد تا گریه کند اما چشم هایش نورِ کویر را داشت. آرزوی غیر حقیقی من یک اعتمادِ دروغین بود ، یک نوازشِ پرورش یافته. انتظار از کدام نوشته داری؟ ننویسد غصه اش را ⇦خاکستر زرد #روایت

و پایان این روایتِ کوتاه ، قصه ای که از یه غصه متولد شد ، یه دیوار کوتاه تر برای آوارِ غم هام... اسمش رو ''سایه ی ماه'' گذاشته بودم و همونطور که گفته شد 'سایه هم از ماه فراری شد' من عادت دارم بر اینکه از هر کلمه یه شخصیت بسازم و حالا شما چه شخصیتی رو دیدین؟ ( خودم ، شخصیت تنهایی رو دیدم) نظری بود شنوا هستم!

فکر می کردم توی تابستون مدرسه رفتن خوده مرگه... الان مطمعنم✅

دو دقیقه قبلش: بچها من بلدم چطور لفت بدم ، دیگه انقدر هم رابطم با فضای مجازی بد نیست! پ.ن: نوکیای مدل قدیمی سراغ ندارین؟🗿

موقع نوشتن این خط داستانی که چندین وقته روش کار میکنم ، بیشتر وقتا خودمو میبینم و درمان رو گم میکنم. #برهان_نویس

و ای کاش سکوت نوشتنی بود.

حقیقتا حاج محمود کریمی>>

_

https://eitaa.com/49521935/1145 گاهی اوقات ردی که روی کاغذ ها میزاریم غمِ بیشتری دارن و نشخوار خاطراتشون باعث میشن تا بیشتر درد بکشیم.

درود حال قشنگ شما؟! حقیقتا فردا کنکوره نمیخوام بگم مسئله ی خیلی بزرگیه در واقع امتحانیِ که برامون بزرگش کردن!! اگه تلاشتو کردی رفیق که دمت گرم استرس نداشته باش؛ تست و درس و حرفا رو بنداز دور آهنگی که دوست داری رو گوش کن فیلمی که دوست داری رو ببین کتاب مورد علاقتو بخون همه چیز برای فردا و چند ساعته فقط؛ قرار نیست اونقدراهم که فکرشو میکنی توی آیندت تاثیر داشته باشه‌! وقتی توی مشکلاتت دست و پنجه نرم میکنی ، وقتی یکی رو از دست میدی یا یکی رو بدست میاری ، مشکلات اقتصادی ، توی بیماری و مریضی و... هیچکسی توی مرحله ی اول نمیگه '' رتبه ات چند بوده؟'' خودتم اینکارو نمیکنی! کنکور رو نمیزنی توی سر یکی همسن و سال خودت یا کوچیک تر از خودت چون تو هم اون فشار ، حرفا و استرس رو زندگی کردی... و رفیقی که نتونستی بخونی ، نخواستی و یا هر چیزی به خودت سخت نگیر ، فردا تا جایی که تونستی با دقت سوال ها رو بخون ، جواب بده و به پشیمونی فکر نکن! اگه واقعا هدفت اینه که توی کنکور قبول شی بارها تلاش کن ولی یادت نره حق داری خسته بشی، به خودت استراحت بدی، مهمونی بری، بخندی ، گریه کنی، با دوستات بری بیرون و... کنکور یه بخش کوچیکی از مسیرته رفیق! تو بدون کنکور و رتبه ات این وجودت ، خودت و شخصیتته که با ارزشه حرفای بقیه و رتبه هاشون آخرین چیزیه که باید بهشون فکر کنی!! با آرزوی بهترین اتفاقا براتون💛 ') ارادتمند شما ؛ برهان

خب این رو در واقع باید دیشب میفرستادم اما از خستگی فراموش کردم به هر حال خیلی ها این حرف ها و یا برعکسشون رو بهتون زدن ... در کل به خودتون و توانایی هاتون باور داشته باشید!

بغض، دردیه که جوونه زده...

و گریه، آب شدن دردهاست.

من یک ''پلیمر'' هستم. #fact