غزل شمارهٔ ۲۶۶ دلم ربوده لولی‌وشیست شورانگیز دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز فدای پیرهن چاک ماه رویان باد هزار جامه تقوی و خرقه پرهیز خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز فرشته عشق نداند که چیست قصه مخوان بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز غلام آن کلماتم که آتش انگیزد نه آب سرد زند در سخن به آتش تیز فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت که در مقام رضا باش و از قضا مگریز میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز #استاد_آهی #استاد_موسوی_گرمارودی #حافظ_خوانی_و_ادبیات

#شرح_غزل_۲۶۶_۱_۲_۳_۴ #استاد_آهی

پایان

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت4 7⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع