گزارشی از نشست«ظرفیت قواعد فقه در روابط بین‌الملل بر اساس اصل عزت، حکمت و مصلحت در راستای تحقق بیانیه گام دوم»🔻 حجت الاسلام دکتر #محسن_قدیر: 🔹در سیاست خارجی، سیاست‌گذار صرفا دولت است. سیاست بین‌الملل سیاستی است که صرفا توسط بازیگران دولتی اتخاذ نمی‌شود مثل سازمان‌های منطقه‌ای از قبیل اکو و غیره. 🔹در روابط بین‌الملل بازیگران هم دولت ها هستند و سازمان های غیر دولتی و هم بعد سیاسی دارد و هم بعد غیر سیاسی دارد. حقوق بین الملل زاییده روابط بین‌الملل و سیاست بین‌الملل است و نقش تحدید کننده دارد. حجت الاسلام والمسلمین #رضا_اسلامی: 🔹در بحث روابط بین‌الملل اگر توانستیم قواعد جدیدی تاسیس کنیم که خوب است و الا در حد احکام کلی باید اصولی را تاسیس کنیم که از قاعده کمتر است ولی حکم شرعی کلی است به همین خاطر در روابط بین‌الملل گاهی مواقع به عنوان قاعده و گاهی مواقع به عنوان اصل از آن یاد می‌شود. اصول بنیان شرعی دارد ولی توجیهات کافی برای قاعده شدن را ندارد. 🔹به طور کلی می‌توان گفت ما نیاز به قاعده‌سازی داریم. قواعد شناخته شده نیازی به جزئی سازی ندارد بلکه باید در روابط بین‌الملل مسائل آن را شناسایی کنیم یعنی ببینیم کدام مساله با کدام قاعده تطبیق می‌کند که البته همین تطبیق هم کار پیچیده‌ای است. یک بخش هم چیزهایی است که در معرض قاعده شدن هستند و باید از آنها بحث شود. 🔹باید بین سیاست بین‌الملل و روابط بین‌الملل تفاوت قائل باشیم. باید تاثیر سیاست بر تجارت و تجارت بر سیاست مشخص شود. حجت الاسلام والمسلمین دکتر #نجف_لک_زایی: 🔹امروزه بازیگری در عرصه بین‌الملل منحصر به دولت‌ها نیست بلکه افراد و نهاد‌های فرو‌ملی و نیز فرا‌ملی به عنوان بازیگر ایفای نقش می‌کنند. نقطه مرکزی با دو مفهوم مشخص می‌شود تعارض و توافق، تعارض از واگرایی خفیف تا شدید را شامل می‌شود و توافق هم از خفیف تا شدید را شامل می‌شود. 🔹تعارض و توافق حول منافع و اهداف شکل می‌گیرد یک بازیگر به دنبال تحقق اهداف و منافع خود است و تحقق اهداف در راستای تامین منافع است. نقطه شروع نیاز است اگر نیاز نباشد به دنبال ارتباط با دیگر‌ان نمی رویم. 🔹از نیاز ضعف متولد می‌شود و از ضعف آسیب تولید می‌شود و آسیب توان تبدیل شدن به تهدید را دارد وقتی دیگری با شما هم‌افق و هم‌هدف نیست می‌خواهد با شما مقابله کند و نگاه می‌کند ببیند نیاز شما چیست. 🔹اینکه گفته می‌شود باید تهدید را به فرصت تبدیل کنیم یعنی اینکه باید از حالت ضعف خارج شویم و یا نیازمان را کاهش بدهیم. 🌐 yon.ir/Kgb4q 🆔 @vasael_ir

🔸ضعف‌های ‌مدیریتی در بحران کرونا ربطی به فقه ندارد گزارشی از نشست«کرونا و زیست فقهی»🔻 حجت الاسلام #رضا_اسلامی: 🔹از عجایب روزگار است که برای نخستین مرتبه در تاریخ تشیع حرم امام رضا (ع) بسته شده است، مجوز این امر چیست؟ توجیه فقها چیست؟ حکم اولیه، ثانویه یا حکم حکومتی یا از باب تزاحم است؟ 🔹اساس فقه جمع ادله است و ادله‌ای که درباره جایگاه اماکن مقدسه است در واقع اماکن در حد تزئینی نیست؛ خدمت و کارکرد و نقش آنان در احیای دین لایه‌های مختلف دارد و بر اساس تزاحم برخی از لایه‌ها و قسمت‌ها تعطیل می‌شود و اصل آن تعطیل بردار نیست. حجت الاسلام #مهدی_ابراهیمی: 🔹عمده بحثی که در این مسئله فقه را درگیر می‌کند این است که این بیماری برای انسان ضرر دارد و حکم فقهی آن پیچیده نیست و نیاز به استنباط ندارد. در اینجا علاوه بر ضرر فردی با یک بحث اجتماعی نیز روبرو هستیم که درصد احتمال بزرگ نیست، اما محتمل آن بزرگ است. 🔹تأثیر دعا در جسم و بدن به لحاظ مبانی تجربی اثبات شده است که نمی‌توان با نسخه مکتوب پزشک چنین اثراتی را ایجاد کرد. کرونا نگاه معنوی و معناداری معنوی را در زندگی دینی ما تغییر داد و به همین دلیل ما باید تجدید نظری در فرهنگ فقاهت و زندگی دینی خودمان داشته باشیم. حجت الاسلام #مصطفی_دری: 🔹متدینین مناسک زده یکی از چالش های موجود در دوران کرونا است؛ می‌توان گفت که فقها در فرهنگ عمومی و مناسک زده ما مقصر هستند چراکه برای عزاداری‌ها پیاده روی دارند و برای موالید این امر انجام نمی‌شود. 🔹ما نذر فرهنگی را امر جدیدی می پنداریم چراکه فتوای فقهی نداریم. می‌توان گفت که عوام زدگی در مبانی کلامی وجود دارد که بسته شدن حرم‌ها و شفاخانه بودن مربوط به عوام زدگی کلامی است. حجت الاسلام #مجتبی_الهی_خراسانی: 🔹آنچه در بحران کرونا بروز کرده است چالش مدیریتی و تدبیری است که در یک پاندمی ضعف مدیریتی در پزشکی و امور مساجد وجود دارد. 🔹باید پروتکل هائی برای باز بودن مساجد طراحی شود و این ربطی به فقه ندارد، اینها ضعف‌های تدبیر است که نیاز به توسعه آموزش‌های فردی است. #گزارش_اختصاصی_وسائل 🆔 @vasael_ir