با انبوهی از فرصت ها که از دست داده و تباهی خودش رو به رو میشه

بنظر من غم رو نباید نوشت درد و غم رو باید رها کرد و بیخیال گذشت فقط به روزها و شادی ها فکر کرد.

غم رو وقتی مینویسی درونت به جوش میاد و یهو میبینی هی ذهنت بیشتر اون درد رو پرورش میده تا میای دفترت رو باز کنی با انبوهی از غم هات که نوشتی رو به رو میشی..

من همه رو تجربه کردم و یه وقتا میدیدم که بیهوده از شخصی بدم میاد چرا؟ چون فلانی وقتی بچه بودم یه حرف کوچکی به من زد و اون حرف تو ذهن من موند و اونقدر رشد پیدا کرد که به اینجا رسید

یه دفتر بزارید کنار و هر روز تاریخ بزنید و برای همه چیز شکر گزار باشید.

و چیزایی رو که دوست دارید داشته باشید بنویسید و شکرگزاری کنید

تصویر سازی عالیه اون چیزی که مورد علاقتونه رو تصویرش رو یه جایی نصب کنید که همیشه جلوی روتون باشه

باور داشته باشید که شما خوشبخت هستید باور داشته باشید که زندگی سالم و خوبی دارید باور داشته باشید که فرد سلامتی هستید شما چیزهایی رو دارید که خیلی ها آرزوش رو دارن

پس به زندگی مردم نگاه نکنید بلکه چیزهایی که دارید رو شکر گزار باشید و ذهنتون رو تقویت کنید ذهن میتونه انسان رو از عرش به پایین بکشه..

این موضوع ادامه داره شرمنده بابت پر حرفی برا هرکسی تونستید بفرستید تو صحبتای بعدی شرکت داشته باشن🤌🏼

در نظر داشته باشید که قانون جذب میگه: هرچیزی که ذهنت رو به خودش درگیر کنه تو زندگی همون رو جذب میکنی چه بسا خیلی هامون غم رو تو زندگیمون بزرگ میکنیم.

چند وقته دیگه با دعا خوندن اشکت در نمیاد؟! چند وقته دیگه حال نماز اول وقتو نداری؟! چند وقته دیدن هر عکسی برات عادی شده و حالتو بد نمی کنه؟! چند هفته اس که دیگه برات مهم نیست که داری با موسیقی حالتو خوب میکنی یا مداحی؟! پاشو بگرد ببین ایراد کار کجاست؟