https://telewebion.com/episode/0x299d4cd بررسی جامعه شناسانه وقایع اخیر

تقریر و فهم بنده از درس استاد کرمانشاهانی، مرحله۲ نهایه الحکمه.(همراه با اضافاتی اندک) #وجود_ربطی

حقیقت وجود ربطی １. در بحث تشکیک گفتیم در تشکیک خاصی ما به الامتیاز عین ما به الاشتراک است، یک چیز است که عامل وحدت و عامل کثرت و اختلاف است. ２. لازمه این نکته، این است که یک وجود داشته باشیم. ３. لازمه یک وجود داشتن این است که وجود علت عینا همان وجود معلول باشد، شخص معلول، شخص علت باشد، وگرنه اگر گفتیم شخص و وجود معلول، وجودی است، و شخص و وجود علت، وجود دیگر، این یعنی تشکیک عامی، چراکه عامل اختلاف این شد که این، این وجود است و آن، آن وجود. پس وجود معلول باید شخص وجود علت باشد، لذا بحث تشکیک جز با وجود ربطی که چیزی از خود ندارد، فهم نمی شود. وجود ربطی و معلول نه چیزی به علت اضافه می کند و نه چیزی کم می کند، معلول صرفا مال است، مالک علت است، معلول چیزی نیست که مالی دارد، که مال دیگری است، او صرفا مال است. بنابراین شخص وجود معلول، شخص علت است، وجود رابط و تشکیک را اینگونه بفهمیم، اگر بخواهیم چیزی را رد یا اثبات کنیم، این تصویر است که باید رد یا اثبات شود. ４. وقتی وجود رابط و معلول عین ربط به علت شد، وجودش زائد بر علت نشد، عین ربط بودن، خود اوست، نه اینکه چیزی باشد افزوده بر او که با استفاده از آن با علت مرتبط می شود. معلول ذاتی نیست که مربوط به علت باشد، بلکه عین ربط به اوست. به عبارت دیگر، ارتباط با علت حیثیت تعلیلیه اوست، نه حیثیت تقییدیه، سه چیز به نام ذات، ارتباط به علت و محمول موجود را نداریم(مثل ناودان، جریان آب، آب( حیثیت تقییدیه سه چیز می خواهد، ما اینجا دو چیز داریم: الوجود الرابط الی العله و محمول موجود و این قضیه به چیز سومی نیاز ندارد. اینجا الوجود رابط حقیقتا محمول موجود را گرفته است. اگر می خواهیم از وجود ربطی برای اثبات وحدت شخصی استفاده کنیم، لحاظ این نکات واجب است، وگرنه دچار مغالطه می شویم. #وجود_ربطی #وحدت_شخصی

قسمتی از تقریر☝️

نگاهی به #مقدمه بدائه الحکمه، سعی شده مواردی که در تدریس مقدمه #بدائه_الحکمه مناسب است، در اینجا ذکر گردد.

عرض ذاتی چیزی که ما را به سمت بحث عرض ذاتی می برد این است که می خواهیم کشف واقعیت را در یک حیطه و موضوع خاص داشته باشیم و توضیح داده شد که کشف حقیقی در فضای برهانی محقق می شود و ویژگی برهان، بستر یقینی آن است. به عبارت دیگر هدف این است که در مورد الف(موضوع علم ) پژوهشی برهانی کنیم و ببینیم چه محمولاتی با الف رابطه یقینی دارند؟ نکته: این موضوع نشان می دهد بحث از عرض ذاتی صرفا در علوم برهانی جاری است و اعتباریات براساس ملاکی دیگر که غایات باشد به این بحث می پردازند. ( این بحث مناسب بدائه نیست) توضیح بالا نشان می دهد زمانی عرض ذاتی محقق می شود که محمول مستقیما برخواسته از موضوع باشد، چراکه اگر واسطه ای در میان باشد، محمول حقیقتا مال او خواهد بود و به سوال ما که شناخت امور مربوط به الف بود، مربوط نمی شود. لذا حکما متفقا می گویند که در بحث از عرض ذاتی واسطه در عروض یا اصطلاحا حیثیت تقییدیه نباید وجود داشته باشد. بله؛ ممکن است این وسط برای فهم رابطه مستقیم چیزی با چیزی، امری را واسطه در اثبات و فهم بکنیم، این موردی ندارد؛ چیزی که ایراد دارد واسطه در عروض است. برای مثال وقتی می خواهیم اندازه را حمل بر وجود کنیم مجبور هستیم به وجود تعین جسمی بدهیم و با لحاظ این قید این ویژگی را برای وجود بپذیریم و لذا جسم حیثیت تقییدیه برای این حمل بوده و لذا اندازه عرض ذاتی برای وجود نیست. پس اگر حمل به خاطر چیزی بود حالا آن امر اعم بود یا مساوی یا خاص( لامر الاعم، لامر المساوی یا لامر الخاص) اینجا ما عرض ذاتی نداریم. این کلیت بحث در مورد اعراض ذاتی است، اما در تبیین شرایطی که عرض ذاتی را محقق می کند میان علامه و مشهور اختلافاتی وجود دارد که طرح آن مناسب کتاب بدائه الحکمه نیست. ثمرات: 1- اختلاف علوم واقعی و به موضوع آن ها می شود. چه بسا علامه تقسیم مشهور در مورد حکمت را به علت عدم رعایت همین نکته در قسم اول آن( حکمت نظری و عملی) در هیچکدام از کتاب هایشان ذکر نکرده اند. #عرض_ذاتی

قسمتی از متن👆

#ماهیت از ویرایش نامطلوب عذرخواهم ، اما مطالب خوبی را شامل می شود که از اساتید اخذ شده است.

#اصالت_وجود فهم بنده از درس استاد کرمانشاهانی حفظه الله

یادداشت مرحوم انصاری شیرازی ابتدای کتاب #برهان_شفا که از مرحوم علامه درس گرفته بودند

#حق #آیت_الله_جوادی