یک آیه در روز. گزیده
☀️1) از امیرالمومنین ع روایت شده است: ماییم کسانی که خداوند در میان ما پیامبری برانگیخت که آیاتش را
هدایت شده از یک آیه در روز
.
3⃣ «قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ»
اینان از طرفی خدا را «رحمان» میدانند، و رحمانیت یعنی آن رحمت گستردهای که بیمقدمه و به صرف وجود یک نیاز و حتی بدون اینکه مطالبهای باشد رحمت میفرستد،
و از طرف دیگر میگویند خدای رحمان هیچ چیزی بر هیچ کس نازل نکرده است❗️
💠نکته #فلسفه_دین
آیا انسان تمام پیچ و خم مسیر سعادت خود را بدون هیچ نقصی میشناسد؟
آیا در مسیر سعادت انسان شیطانی که از زوایای روحی انسان باخبر است کمین نکرده؟
حتی اگر کسی ابلیس را هم قبول نداشته باشد، آیا افراد شروری که قصد سوءاستفاده و فریب انسان را داشته باشند در عالم به وفور یافت نمیشود؟
و در چنین دنیایی آیا اقتضای رحمت و مهربانی خداوند این است که با این انسان چند کلمه حرف بزند و وی را از خطرات و آسیبهای پیش رویش آگاه سازد، یا اینکه او را به حال خود رها سازد و کاری نداشته باشد که آیا او به دست خویش در پرتگاه هلاکت سقوط میکند و رهزنان معنویت وی را به تاراج میبرند یا خیر؟!
آنگاه اگر کسی رحمانیت خدا را جدی بگیرد، و خدا را به عنوان «رحمان» بشناسد، نازل کردن مطالبی از جانب خدا برای بشر را ضروری میشمرد یا منکر میشود؟!
💠نکته #جامعهشناسی: سوء استفاده از #قرائت_رحمانی از کارهای خدا
در بحث از آیه 11 درباره سوء استفاده از قرائت رحمانی توضیحی گذشت.
🔖 جلسه 758، تدبر5 https://eitaa.com/yekaye/1205
در اینجا فقط میافزاییم که ظاهرا این سوءاستفادهها جدید نیست و این آیه نشان می دهد که بسیار سابقه دارد❗️
این تناقض بقدری شدید بوده که
برخی احتمال دادهاند که چهبسا تعبیر «رحمان» در این آیه، نه محکیِ [= متن سخن] آنها بلکه حکایت آنها باشد؛ یعنی حکایت میکند از اینکه خدا با این گونه تکذیب کردنشان باز از حلم و رحمت نسبت به آنان دریغ نکرده است❗️
📚(المیزان، ج17، ص73)
@yekaye
هدایت شده از یک آیه در روز
5⃣ تقابل دو #قرائت_رحمانی ، که یکی صواب است و دیگری ناصواب،
نشان میدهد که
💢 #اختلاف_قرائت ممکن است رخ دهد؛ اما این گونه نیست که «وقوع اختلاف #قرائت » به معنای «مُجاز بودن همه قرائتها» باشد💢
بلکه #قرائت_صحیح میتواند چالشزا بودن #قرائت_باطل را برملا کند:
🔹ابتدا خود خداوند تاکید میکند که کسی انذار پیامبران را میپذیرد که رحمانیت خدا را جدی بگیرد؛
و جدی گرفتن رحمانیت او، به آن است که از خدای رحمان خشیت داشته باشد، نه اینکه رحمانیت را بهانهای برای فرار از مسئولیت کند
(آیه11: إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ ... خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ)؛
اما
🔸در مقابل، مخالفان حقیقت، از رحمانیت خدا، در یک برداشت پارادوکسیکال، بیاعتنایی خدا به انسان را نتیجه میگیرند❗️
(آیه 15: وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَيْءٍ).
البته اینان امروزه برای اینکه کسی متوجه تناقض درونی آنان نشود، مقصود خود با ادبیاتی جذاب ارائه میدهند و مخفیانه روی شهوات انسان دست میگذارند:
اقتضای مهربانی خدا این است که انسان را به حال خود رها نکند؛
اما اینان این گونه القا میکنند که "اقتضای آزادی و رهایی انسان این است که خدای مهربان کاری به کار او نداشته باشد"‼️
🔹و در مقابل اینها، آن کسی که ایمان میآورد دقیقا با تمسک به همین رحمانیت خدا، و اینکه همه امورات عالَم، حتی سختیها و بلاها به رحمانیت خدا برمیگردد، منطق مشرکانه آنان را به چالش میکشد
(آیه23: ً إِنْ يُرِدْنِ الرَّحْمنُ بِضُرٍ ...)
@yekaye