ــــــــــــــ زیر پلک‌هایم، قدً یک بادام، آمده بالا. خودم را سفت در آغوش کشیدم. ما اینجا بعد از مصیبت، آغوشی برای گریه نداریم. هرجا باشیم، خودمان را نمی‌رسانیم به خانه‌ٔ مصیبت‌زده. هرکداممان در یک شهریم. دل‌هایمان نزدیک و فاصله‌هایمان زیاد است. اینجا دستی نیست که بنشیند روی شانه‌هایمان. ما جمع نمی‌شویم. مجازی حرف‌هایمان را می‌زنیم. خبر را که می‌شنویم. استیکر گریه می‌فرستیم و بعد شانه‌هایمان تندتند بالا پایین می‌شود. خاطرات رفیقمان را مرور می‌کنیم. از نیمه‌های شب، سر روی بالشتی می‌گذاریم که دو طرفش نم دارد. خواب به چشممان نمی‌آید. گریه، چرا. ما بزرگتری نداریم بگوید وقتش سرآمده بود، بس کنید، راحت شد. خودمان باید تک‌وتنها بزنیم توی سرمان و خیال کنیم راحت شدی. فکر کنیم به خواسته‌ات رسیدی و رفتی پیش مارال. خواهری که پنج سال دوری‌اش را تحمل کردی و می‌گفتی هرشب می‌آید توی خواب‌هایت. دیگر کنار هم هستید فاطمه. لابد دست انداخته‌اید روی شانه هم. صدای خنده‌تان همه جا را پر کرده. دیگر لازم نیست راه‌به‌راه مسکن تزریق کنی. عفونتِ بدنت خوابیده. راحت نفس می‌کشی. دیگر نگران نیستی هنرجوهایت چه فکری می‌کنند که صوت نمی‌دهی. نیاز نیست توی جلسات بگویی من بعد از جلسه نکاتم را می‌نویسم. دیگر آرامی، آرام. ما هم توی همین گروه استادیاری خاطراتت را مرور می‌کنیم. حالا بزرگترمان هم آمده. صوتش را پلی می‌کنیم و تا می‌گوید إنا لله و إنا الیه راجعون، باز شانه‌هایمان بالا پایین می‌شود و بادامِ زیر چشممان، بزرگتر. @zaatar

میان به ما تسلیت می‌گن... قبول داری که منطق نداره؟ ما خودمون باید بریم به پدر و مادرت تسلیت بگیم... من درک نمی‌کنم که چه شده. صبح سیداحمد نوشت که مصطفا من خیلی دعا کردم... گفتم سید من اصلا نمی‌فهمم چه‌مون شده؟ من آدم گریه‌کنی نیستم. توی جمع سخت گریه می‌کنم. توی روضه باید همهٔ عضله‌های صورتمو فشرده کنم تا پلک‌هام نم‌ناک بشه. من درک نمی‌کنم که چرا تا سرمو می‌چرخونم، اشکم درمیاد؟ من درک ندارم. چجوری تونستی اینجوری جیگرمونو بسوزونی خواهر من؟! پانوشت: نوشته بودی که ترس، برای آنهایی است که منتظر ندارند. من از اسمع افهم گفتن‌های تلقین‌خوانِ فردا می‌ترسم. برای خودم می‌ترسم. لطفا فردا منتظرمون باش. آدم‌هایی که تا حالا ندیده بودی‌شون دارن میان. منتظرمون باش که نترسیم. اگه دیدی داریم گریه می‌کنیم، واسه تو نیست. واسه خاطر خودِ مچاله‌شده‌مونه... این مداحی رو چندبار گوش داده باشم خوبه؟ #افهمت؟ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

ــــــــــــــ پیامبراکرم(ص) درباره ثواب خواندن نماز لیلة‌الدفن فرموده‌اند: «بر میت ساعتی سخت‌تر از شب اول قبر نمی‌گذرد. پس بر اموات خود رحم کنید و برایشان صدقه بدهید و اگر نتوانستید، دو رکعت نماز برای فرد درگذشته بخوانید. پس همان لحظه حق تعالی هزار فرشته به سوی قبر او می‌فرستد که با هر فرشته، جامه‌ای و حلّه‌ای است و تنگی قبر، او را تا روز نفخ صور وسعت می‌دهد و به نمازگزار به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند، حسنه عطا می‌کند و او را چهل درجه بالا می‌برد.» ▪️طریقه خواندن نماز در رکعت اول بعد از سوره حمد، یک مرتبه آیة الکرسی و در رکعت دوم بعد از حمد، ده مرتبه سوره قدر خوانده شود و بعد از سلام نماز بگوید: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمدٍ وَ آلِ مُحمدٍ وَ ابْعَثْ ثَوابَها اِلی قَبرِ فلان بن فلان». به جای فلان بن فلان، نام میت و پدرش را ببرد. (میثاق بنت مهدی) @zaatar

﷽ ___________ لبخندِ امروزِ ما کنار اشک‌های دیروز، امیدِ امروزمان کنار ناامید‌یِ دیروز، شاکله‌ی مبنا را تشکیل میدهد؛ و مگر زندگی جز این است؟ ما در مبنا زندگی می‌کنیم‌. دیروز جسم یکی‌ از ما پَر کشید و امروز متنِ یکی‌مان در پویشی رسانه‌ای جایزه‌‌ اولِ کشور را بُرد. دیروز را به هم تسلیت گفتیم و امروز را تبریک. و امید همچنان بین ما هست. 🌸🌱 بالای لوح تقدیرِ دوست‌مان نوشته‌اند: "دنیای فردا دنیای فلسطین است." دست‌هایی که برای فلسطین قلم می‌زنند بوسیدنی‌اند. |@sayeh_sayeh| __________ @AlefNoon59

چالشی گذاشته بودم برای پذیرش استادیار در مدرسه نویسندگی مبنا. بهترین هنرجوها تویش شرکت کرده بودند و من باید تعداد کمی را انتخاب می‌کردم. چالش چهار مرحله داشت، یک مرحله‌اش فرستادن یک صوت بود. باید یکی از تکنیک‌های نویسندگی را درس می‌دادند تا ارزیابی کنم بلد هستند نکته‌ای را آموزش بدهند یا نه. میثاق رحمانی پیام داد که نمی‌تواند صوت بفرستد. گفتم بدون صوت تدریس نمی‌شود توی چالش شرکت کرد. پرسیدم چرا نمی‌خواهد صوت بفرستد؟ گفت نمی‌تواند حرف بزند، گفت همیشه ماسک اکسیژن روی صورتش هست و صدایش جوهر ندارد. فکر این‌جایش را نکرده بودم. پرسید راهی ندارد؟ پرسید می‌شود تدریسش را تایپ کند؟ جوابم معلوم بود، نه. استادیار باید با هنرجوهایش حرف می‌زد و تعامل می‌کرد. متن‌ها به اندازه صوت‌ها جان نداشتند. راستش را بخواهید ترسیدم بگویم نه، چیزی توی ذهنم می‌گفت اجازه نداری به خاطر بیماری فرصت شرکت در چالش را از کسی دریغ کنی. قبول کردم اما همان وقت گفتم که متن باید به اندازه تدریس صوتی خوب باشد و هنرجو را توجیه کند، گفتم کار سختی است ولی اشکال ندارد، شما متن بفرستید. من توی چالش استادیاری بی‌تعارف هستم، سخت‌گیر می‌شوم و رودربایستی‌ها را می‌گذارم کنار. میثاق رحمانی توی چالش استادیاری ۸۵ امتیاز از ۱۰۰ امتیاز گرفت که امتیازی واقعا بالا بود و وارد مصاحبه شد. مصاحبه ما هم به صورت متنی پیش رفت و بالاخره در ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ عضو گروه استادیاری مبنا شد. حالا در ۲۰ خرداد ۱۴۰۳، ایستادم روبه‌روی تابوت میثاق رحمانی و برایش نماز خواندم، رفتم پای قبرش و برایش تلقین خواندم، دست توی خاک‌های قبرش فرو بردم و فاتحه خواندم. من فکر این‌جایش را نمی‌کردم. در همه این روزهای همکاری که کار توقف و تعطیلی و مرخصی نداشته، میثاق رحمانی یکی از همراه‌ترین‌ها با مبنا بود. میثاق رحمانی کار خودش را کرد، آجرهایی در ساختمان مبنا گذاشت و رفت. حالا من مانده‌ام با جمع خوبی از دوستان و همکارانم که باید راه را ادامه بدهیم. قله‌های بزرگی هست که باید فتحش کنیم و آن بالا در روز افتخار جای دوستان از دست داده‌مان را خالی کنیم و باز راه بسازیم تا قله‌هایی بلندتر. من به خدا خوش‌بینم، می‌دانم هر چه برای ما و دوستان‌مان رقم می‌زند، خیر است. خیری که گاهی البته تلخ است و‌ گاهی شیرین. ما خدای خوبی داریم، این را حالا عیان‌تر از هر وقت دیگر و هر کس دیگر، میثاق رحمانی می‌فهمد و حتما شهادت می‌دهد، ما ولی صدایش را نمی‌شنویم، مثل روزهایی که این‌جا بود، با ما بود ولی صدایش را نداشتیم. . «محمدرضا جوان آراسته» zil.ink/mrarasteh

هر ماجرایی سرآغازی دارد. این پست، ابتدای ماجرای ماست؛ پستی که احتمالا سال‌ها بعد به آن برمی‌گردیم و می‌گوییم: یادش بخیر! سه‌شنبه، بیست و دومِ خرداد یک هزار و چهارصد و سه، ابتدای ماجرایِ #مجله_مدام @modaam_magazine

مجلهٔ مدام در ابتدای مسیرش قرار گرفته است. این آغاز با همراهی شما، خوش‌خاطره‌تر خواهد شد. #مدام را در رسانه‌های اجتماعی دیگر هم دنبال کنید و به دیگران، معرفی‌اش کنید. صفحهٔ مدام در اینستاگرام کانال مدام در تلگرام فهرست تمامی صفحات کانال‌های مدام در رسانه‌های اجتماعی 👇 https://modaam.yek.link مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine

مدام، مجله‌ای در جهان ادبیات داستانی است. هر دو ماه، شمارهٔ جدیدی از آن متولد می‌شود. هر شماره یک موضوع محوری دارد که تمامی مطالب مجله، در حال‌وهوای شناخت بهترِ آن موضوع است. آهسته آهسته، با مدام بیشتر آشنا خواهید شد. مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine

. چون‌که اولین شب جمعهٔ خانم رحمانیه... .