#وقایع_روز_عاشوراء
#استغاثه_امام_حسین_علیه_السلام
#لبیک_یا_داعی_الله
#باب_توبه_حر_بن_ریاحی
#اصحاب_امام_حسین_علیه_السلام
#ابو_ثمامة_صیداوی
#روضه_روز_عاشوراء
ذکر مصيبت اصحاب امام
شيخ جعفر شوشتري - رحمة الله عليه - چنين ميگويد سلام کنيم بر اصحاب امام:
اول سلام کنيم بر يکي از اجلاي (بزرگان) اصحاب امام، به نام ابوثمامه انصاري، در آن حالتي که بر زمين افتاد، و عرض کنيم: اي ابوثمامه! روز چهارم محرم بود که سيدالشهدا، در کمال سلامت، در خيمهي خود نشسته بود لشکر عمر سعد، وارد کربلا شد. گفت: کسي بيايد و پيغامي براي حضرت ببرد. به هر کسي گفت، قبول نميکرد و ميگفت: من، خودم نامه براي او نوشتهام، کجا بروم؟ خجالت ميکشم. ملعوني گفت: اگر ميخواهي، من ميروم. عمر سعد، پيغام را به او داد.
آن شخص آمد تا نزديک خيمهها رسيد. ابوثمامه او را ديد. به او فرمود: اجازه نداري با شمشير خدمت امام بروي. شمشيرت را بگذار. آن ملعون گفت: شمشيرم را از حمايلم جدا نميکنم. ابوثمامه فرمود: دستم را به قبضهي شمشيرت ميگيرم، آن وقت حرف بزن. آن ملعون، قبول نکرد. فرمود: پس برگرد. گفت: برميگردم.
ميخواهم بگويم: اي ابوثمامه! اين را نتوانتستي ببيني؛ اما کجايي که ببيني سنان بن انس آمد بالاي سر حضرت. هم نيزه داشت و هم شمشير و هم تير و کمان، و هر سه را به کار برد.
امام باقر عليهالسلام فرمود امام حسين عليهالسلام را به گونهاي کشتند که پيامبر صلي الله عليه و آله از کشتن حيوانات درنده به آن نحو، نهي کرده بودند: «لقد قتل بالسيف و السنان و بالحجارة و بالخشب و بالعصا». [1] .
سلامي ميکنم به جناب حر. بدانيد که اصل سبب هدايتش که او را منقلب کرد، استغاثهي (کمکخواهي) اول حضرت بود که حضرت، فرياد استغاثه بلند کرد، در حالي که هنوز اصحاب بودند. چون حر آن صدا را شنيد، عمويش همراهش بود. گفت: عمو، «أما تنظر الي الحسين کيف يستغيث». ببين چه طور استغاثه ميکند!
اي حر! استغاثه آن حالت او را ديدي، جان خود را فدا کردي؛ اما اگر ميديدي استغاثه او را آن وقتي که در ميدان افتاده بود، چه ميکردي؟
سعيد بن عبدالله آمد خدمت حضرت، عرض کرد «يابن رسول الله هؤلاء قد إقتربوا منک» آقا جان اينها نزد شما شدند. من تاب ندارم ببينم؟ مرا اذن بده، بروم کشته شوم.
يا سعيد بن عبدالله! تاب نداشتي ببيني لشکر دشمن، نزديک حضرت شوند. کجايي ببيني که لشکر داخل خيمهها شدند. [2] .
و اضافه کنم که خيمهها را آتش کشيدند، در حالي که زنان و کودکان، در خيمهها بودند و امام زينالعابدين عليهالسلام درون خيمه بود و از شدت بيماري، توان حرکت کردن نداشت.
از آن ترسم که آتش برفروزد
ميان خيمه بيمارم بسوزد
از آن ترسم که آتش شعل گيرد
ميان خيمه بيمارم بميرد
لب تشنه کي کشند کسي را کنار آب
گيرم حسين سبط نبي خدا نبود
آتش به آشيانه ي مرغي نميزنند
گيرم که خيمه ي آل عبا نبود
[1] کبريت الأحمر، ص 134 (يعني: با شمشير و نيزه و سنگ و چوب و عصا امام را کشتند).
[2] مجالس المواعظ.
ای دی برای سوالات مقتل
@m_h_tabemanesh1
لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات
@zameneashk1
#وقایع_روز_عاشوراء
#استغاثه_امام_حسین_علیه_السلام
#لبیک_یا_داعی_الله
#باب_توبه_حر_بن_ریاحی
#اصحاب_امام_حسین_علیه_السلام
#ابو_ثمامة_صیداوی
#روضه_روز_عاشوراء
ذکر مصيبت اصحاب امام
شيخ جعفر شوشتري - رحمة الله عليه - چنين ميگويد سلام کنيم بر اصحاب امام:
اول سلام کنيم بر يکي از اجلاي (بزرگان) اصحاب امام، به نام ابوثمامه انصاري، در آن حالتي که بر زمين افتاد، و عرض کنيم: اي ابوثمامه! روز چهارم محرم بود که سيدالشهدا، در کمال سلامت، در خيمهي خود نشسته بود لشکر عمر سعد، وارد کربلا شد. گفت: کسي بيايد و پيغامي براي حضرت ببرد. به هر کسي گفت، قبول نميکرد و ميگفت: من، خودم نامه براي او نوشتهام، کجا بروم؟ خجالت ميکشم. ملعوني گفت: اگر ميخواهي، من ميروم. عمر سعد، پيغام را به او داد.
آن شخص آمد تا نزديک خيمهها رسيد. ابوثمامه او را ديد. به او فرمود: اجازه نداري با شمشير خدمت امام بروي. شمشيرت را بگذار. آن ملعون گفت: شمشيرم را از حمايلم جدا نميکنم. ابوثمامه فرمود: دستم را به قبضهي شمشيرت ميگيرم، آن وقت حرف بزن. آن ملعون، قبول نکرد. فرمود: پس برگرد. گفت: برميگردم.
ميخواهم بگويم: اي ابوثمامه! اين را نتوانتستي ببيني؛ اما کجايي که ببيني سنان بن انس آمد بالاي سر حضرت. هم نيزه داشت و هم شمشير و هم تير و کمان، و هر سه را به کار برد.
امام باقر عليهالسلام فرمود امام حسين عليهالسلام را به گونهاي کشتند که پيامبر صلي الله عليه و آله از کشتن حيوانات درنده به آن نحو، نهي کرده بودند: «لقد قتل بالسيف و السنان و بالحجارة و بالخشب و بالعصا». [1] .
سلامي ميکنم به جناب حر. بدانيد که اصل سبب هدايتش که او را منقلب کرد، استغاثهي (کمکخواهي) اول حضرت بود که حضرت، فرياد استغاثه بلند کرد، در حالي که هنوز اصحاب بودند. چون حر آن صدا را شنيد، عمويش همراهش بود. گفت: عمو، «أما تنظر الي الحسين کيف يستغيث». ببين چه طور استغاثه ميکند!
اي حر! استغاثه آن حالت او را ديدي، جان خود را فدا کردي؛ اما اگر ميديدي استغاثه او را آن وقتي که در ميدان افتاده بود، چه ميکردي؟
سعيد بن عبدالله آمد خدمت حضرت، عرض کرد «يابن رسول الله هؤلاء قد إقتربوا منک» آقا جان اينها نزد شما شدند. من تاب ندارم ببينم؟ مرا اذن بده، بروم کشته شوم.
يا سعيد بن عبدالله! تاب نداشتي ببيني لشکر دشمن، نزديک حضرت شوند. کجايي ببيني که لشکر داخل خيمهها شدند. [2] .
و اضافه کنم که خيمهها را آتش کشيدند، در حالي که زنان و کودکان، در خيمهها بودند و امام زينالعابدين عليهالسلام درون خيمه بود و از شدت بيماري، توان حرکت کردن نداشت.
از آن ترسم که آتش برفروزد
ميان خيمه بيمارم بسوزد
از آن ترسم که آتش شعل گيرد
ميان خيمه بيمارم بميرد
لب تشنه کي کشند کسي را کنار آب
گيرم حسين سبط نبي خدا نبود
آتش به آشيانهي مرغي نميزنند
گيرم که خيمهي آل عبا نبود
[1] کبريت الأحمر، ص 134 (يعني: با شمشير و نيزه و سنگ و چوب و عصا امام را کشتند).
[2] مجالس المواعظ.
ای دی برای سوالات مقتل
@m_h_tabemanesh1
لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات
@zameneashk