♦️نشست آینده‌پژوهی گفتمان انقلاب اسلامی در حوزه مسائل #زنان با نگاه به بیانیه #گام_دوم: قسمت چهارم: 🌸خانم اردبیلی: یک بخشی از فرایندهای آیندپژوهی اینست که پیش‌بینی‌هایی را در عرصه اقتصادی، فرهنگی اجتماعی می‌دهند؛ مثل شبیه‌سازی. گویا در پس زمینه ذهنیمان این است که جبری بر فضای اجتماعی ما حاکم است و آن جبر می‌خواهد آن روندی که تا به حال برساخت کرده را ادامه دهد و ما فقط برویم ببینیم این روند به کجا می‌رسد و آیا می‌توانیم کمی از این نمودار را بالا و پایین کنیم یا نه!؛ این یک برداشت ساده‌انگارانه است. یک عرصه عمیق‌تر اینست که نه پیش‌بینی آینده، بلکه بصیرت نسبت به آینده داشته باشیم. یعنی لایه‌ها عمیق‌تر آنچه که موضوع مورد نظر است را نگاه کنیم؛ آن سطوح عمیق گفتمانی و بعد روایت و اسطوره‌ای که آن واقعیت را برساخت کرده است. آن نوک کوه یخ‌زده برون‌‌زده و مشکلات را به ما نشان داده؛ آن را به دقت در بیاوریم و تحلیل کنیم. خیلی از فرآیندهای ما تا به حال در #گام_اول_انقلاب، به خصوص در حوزه #زنان عموما در سطح بوده است. سطح کار را هدف قرار دادیم و نوک کوه را خواستیم بتراشیم. شما اگر نوک یخی که عمده‌اش زیر آب است را بتراشید، بقیه‌اش بالا می‌آید و مشکل همچنان پا برجاست. بماند که چه مقاومت‌هایی ایجاد می‌شود. مثلا در بحث عفاف و #حجاب در کشور، یکی از ریشه‌های اصلی در تبرج، افراطی است که از سطح عرف فاصله دارد؛ در بحث #حجاب -عفاف را با کمی فاصله می‌گویم- در تحقیقات قطعا مشخص شده آن بخش از زنان و دختران آن کرامتی که می‌خواستند در بخش‌های دیگر داشته باشند را احساس نکردند و با این تبرج به نوعی می‌خواهند هویت و اهمیتی در جامعه پیدا کنند. بلاشک یکی از ریشه‌های اصلی اختلالات پوشش و #حجاب در جامعه، احساس کمبود شان و کرامت در #زنان است. اما عمده طرح‌هایی که داریم و حتی در شبکه‌های اجتماعی توسط متدینین انجام می‌شود، برخورد تند با بدحجابان است. من کاری ندارم که باید برخورد قانونی بشود یا خیر، کاری به درستی یا غلطی کار ندارم. می‌گویم ببینید مشکل کجاست. نوک کوه را داریم می‌تراشیم؛ اگر نگوییم داریم تیشه به ریشه می‌زنیم. اگرچه به هیچ‌وجه نمی‌توانیم منکر این باشیم که در همه سطوح حتی در سطح ظاهری کار باید انجام بشود اما بسنده کرده به آن سطح ما را زمین می‌زند. یک مجموعه از کارهای آینده‌پژوهانه این است که ببینید واحد مسئله‌ساز چیست؟ ساختار قدرتی که آن را شکل داده چیست؟ مسئله در چارچوبی که ایجاد شده حل نمی‌شود بلکه باید این فریم شکسته شود و دوباره چارچوب‌بندی صورت گیرد تا امکان حل مسئله را داشته باشیم. و این در اینکه ساختار توانمندسازی جنسیتی ما و نگاه به زن از چه جنس است، به شدت موضوعیت پیدا می‌کند. مثلا یکی از کارکردهای هر دو جنس در عرصه روابط جنسی و زناشویی است. وقتی که زن فقط به عنوان ابژه جنسی نگاه بشود، دو روی سکه دارد. یک رویش تمدن مادی غرب است که می‌گوید زن ابژه جنسی است و آن را غلبه داده و به عموم جامعه می‌آورد و در معرض نمایش قرار می‌دهد؛ تبرج‌های افراطی، برهنگی و.... . سوی دیگر، که خومان خیلی اوقات نمی‌بینیم، این است که ما به عنوان یک جامعه دینی و متدین گاهی به زن به عنوان ابژه جنسی نگاه می‌کنیم. ابژه جنسی که بهتر است پوشیده باشد و در خانه بماند. این یکی ابژه جنسی پوشیده و آن دیگری ابژه برهنه است. به هر حال همه ابژه جنسی هستند. آنوقت شما می‌بینید در گفتمان زن در انقلاب اسلامی، این نسبت‌ها تناسب ندارند، مثلا 20% عقلانی، 20% خانواده، 20% کارکرد اجتماعی، 20% پوشش و #حجاب. یکدفعه می‌بینید #حجاب همه‌اش را می‌پوشاند صددرصد می‌شود. در هر تریبونی فقط راجع به #حجاب حرف می‌زنند. چرا؟ این بازی کردن در زمین دشمن است. این یعنی ابژه‌ای می‌خواهیم که فقط در محیط خانواده باشد و به ابعاد و کارکردهای دیگرش کاری نداریم. این دو طرف چنان زخم‌هایی به روح زن می‌زنند که یک عده از #زنان از این روزنه فرار می‌کنند. در تمدن غربی راهش را تفکرات فمینیستی می‌دانند؛ کنار گذاشتن زنانگی و محدود کردن آن به یک رابطه جنسی. بعدها این وضعیت تغییر یافت اما انگاره اصلی همین بود. این طرف ما چه داریم؟! این طرف علم مقام زن را باید کسی بلند کند و از افراط‌ها و تفریط‌ها و انحرافات جلوگیری کند. اما این علم را نهاد دینی بلند نمی‌کند. البته رهبران انقلاب بلند کرده‌اند. ادامه دارد ... 🌿🌺 کمیته زنان #جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی🌺🌿 🌺 @zanan_enghelaby